«Η σύμπραξη με την Τουρκία κι άλλες ηττοπαθείς ανοησίες»

την


Σε πρόσφατο άρθρο του ο κ. Ιωακειμίδης [1] ουσιαστικά συμβουλεύει την Ελλάδα να αφήσει την στρατηγική των εξοπλισμών και να κάτσει να τα βρεί με τη Τουρκία.  Τα κύρια επιχειρήματα του είναι οτι, η Τουρκία (1) προωθεί πρόγραμμα παραγωγής προηγμένων οπλικών συστημάτων περιλαμβανομένων όπλων μαζικής καταστροφής, έχει αξιόλογη πολεμική βιομηχανία και ίσως αναπτύσσει και μυστικά οπλικά προγράμματα περιλαμβανομένων πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς ή και πυρηνικών όπλων (2) είναι ήδη μια οιονεί περιφερειακή δύναμη και στοχεύει στο να αναδειχθεί σε ηγεμονική δύναμη στο περιφερειακό σύστημα, (3) βλέπει τον εαυτό της ως μεγάλη δύναμη, (4) πληθυσμιακά είναι η πολυπληθέστερη χώρα της περιοχής, (5) έχει τη μεγαλύτερη οικονομία και στοχεύει να καταστεί η δέκατη οικονομία στον κόσμο, και τέλος (6) έχει αναδειχθεί επιπλέον και σε υπολογίσιμη «ήπια δύναμη» – εξάγει π.χ. τηλεοπτικά σίριαλ σ’ όλο τον κόσμο.

Γράφει ο

Νίκος Χριστοδούλου

Στη συνέχεια υποστηρίζει οτι η πιό αποτελεσματική στρατηγική που η Ελλαδα πρέπει ν’ακολουθήσει δεν είναι άλλη απο την επιλογή συμβιβασμού (δηλ. υποχώρησης) με σχεδόν όλες τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Συγκεκριμένα, θεωρεί οτι η Ελλάδα πρέπει ν’ αναβιώσει το στόχο βαθύτερης πρόσδεσης της Τουρκίαςμε την Ευρώπη, να την ενσωματώσει σε περιφερειακές δομές οπως π.χ. στην Αν. Μεσόγειο, να την βοηθήσει στην επιστροφή της στη δημοκρατική τάξη και στο κράτος δικαίου, και, πάνω απ’ όλα, ν’ ανοίξει μια σοβαρή, στοχευμένη διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών (χωρίς νομικίστικες προσεγγίσεις κ.λπ.). Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί οτι όλα αυτά τα προβλήματα είναι μονομερείς διεκδικήσεις εκ μέρους της Τουρκίας.

Αναρρωτιέται κανείς σε ποιά χώρα ζει ο κ. Ιωακειμίδης. Ίσως αν κατοικούσε στο Λουξεμβούργο ή στο Βέλγιο όπου δεν έχουν γνώση του τί εστί να έχεις ένα γείτονα που για 400 χρόνια σε είχε κάτω απο Οθωμανικό ζυγό, κάπως θα είχε και την δικαιολογία να αρθρώνει επιχειρήματα που μόνο θυμηδία προκαλούν σε όσους γνωρίζουν στο πετσί τους τί εστί Τούρκος κατακτητής. Επίσης τότε μπορεί και να μην γνώριζε απο τη καλή οτι όταν κατάφερε ο Έλληνας ν’ απαλλαγεί απο το ζυγό μετά απο αιματηρούς αγώνες, ο Τούρκος δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να επιβουλεύεται την ελευθερία του. Ίσως και να μην ήταν ενήμερος οτι η Τουρκία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας στο 1ο ΠΠ ενώ η Ελλάδα πολέμησε στο πλευρό των συμμάχων. Άλλα και στο 2ο ΠΠ κάθησε απ’ έξω σαν την Ελβετία και έστελνε Χρωμίτη στο Χίτλερ για να φτιάχνει καλύτερης ποιότητας άρματα [2], ενώ η Ελλάδα και πάλι στάθηκε στο πλευρό των συμμάχων και πλήρωσε με χιλιάδες νεκρούς τη θηριωδία των Ναζί (η Ελλάδα έχασε πάνω από το 10% του πληθυσμού της στη διάρκεια του πολέμου [3]). Τέλος ο κ. Ιωακειμίδης μπορεί να μην ήξερε οτι η Τουρκία κήρυξε το πόλεμο στη Γερμανία μια εβδομάδα πριν τη λήξη του πολέμου καθώς κατάλαβε οτι θα μπορούσε ν’ αποκομίσει περισσότερα οφέλη με το να συνταχθεί με τους συμμάχους σε εκείνη τη συγκυρία. 

Αλλα ο κ. Ιωακειμίδης δεν είναι κάτοικος χωρών που δεν πέρασαν τα δεινά του Έλληνα και δεν μπορεί να μην γνωρίζει το πόσο ύπουλος και ραδιούργος είναι ο γείτονας εξ ανατολών. Κατά συνέπεια είναι το λιγότερο αφέλεια (και για άλλους μειοδοτική ηττοπάθεια) το να προτείνει τη στρατηγική της «σύμπραξης» που δεν σημαίνει τίποτε άλλο από το να ενδώσει η Ελλάδα στις επεκτατικές απαιτήσεις του εκβιαστή της. Η βάση αυτής της, αν μπορεί κανείς να την ονομάσει, λογικής είναι «γιατί η Τουρκία είναι ήδη μια περιφερειακή δύναμη και έχει ήδη αμυντική βιομηχανία» που μάλλον σημαίνει οτι υπερέχει στο στρατιωτικό τομέα από τις ΕΔ της Ελλάδας. Επομένως η Ελλάδα πρέπει να βάλει την ουρά στα σκέλια και να τα βρει με τον εκβιαστή της. Φυσικά και μόνο, έτσι για τα μάτια που έλεγε και η συγχωρεμένη η μητέρα μου, σε παρένθεση αναφέρει ότι οι ΕΔ της Τουρκίας είναι ‘εξασθενισμένες’ (που μάλλον εννοεί εξασθενημένες αλλά ας μην κοιτάμε τα ψιλά γράμματα). Ας σημειωθεί οτι αυτή η λεπτομέρεια είναι ειδοποιός διαφορά σε σύγκριση με τις Ελληνικές ΕΔ οι οποίες είναι σε άριστη κατάσταση. Σε άρθρο του ο αντιναύαρχος ε.α. Μαρτζούκος δίνει μια πολύ καλύτερη εικόνα σχετικά με την κατ’ επίφαση υπεροχή της Τουρκίας στο στρατιωτικό τομέα [4]). Φυσικά ο κ.Ιωακειμίδης αναφέρεται και πάλι στην αμυντική βιομηχανία και τους βαλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς υπονοώντας την ανυπαρξία αντίστοιχων αποτρεπτικών όπλων από την Ελλάδα. 

Ά, ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι είναι επίσης μια «ήπια δύναμη» μια και εξάγει τηλεοπτικές παραγωγές τις σε άλλες χώρες, δυστυχώς συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Αυτό πια το επιχείρημα σχεδόν μ’ έπεισε πως πράγματι η Τουρκία έχει ανέβει στο βάθρο των μεγάλων περιφερειακών δυνάμεων του κόσμου. Επίσης το γεγονός οτι «η Τουρκία βλέπει τον εαυτό της ως μεγάλη δύναμη» είναι κάτι που χρειάζεται να μας τρομάζει ιδιαίτερα έτσι ώστε να παραδώσουμε το μισό Αιγαίο και πολλά Ελληνικά νησιά και να κοιτάξουμε ν’ αποφήγουμε στη πορεία αυτή «νομικίστικες προσεγγίσεις» που ουσιαστικά συνηγορούν υπέρ της Ελλάδας. Αφού είδε λοιπόν η Τουρκία τον εαυτό της στο καθρέπτη και πείστηκε οτι είναι μεγάλη δύναμη δεν χρειάζεται πλέον οι Έλληνες να σκεφτούν άλλες λύσεις και απλά πρέπει να πάνε και να κάνουν ότι τους υπαγορεύει η Τουρκία. Φυσικά τέτοια επιχειρήματα μόνο σοβαρά δεν είναι.

Όσο για τη διαδικασία «σύμπραξης» που πρέπει ν’ακολουθήσει η Ελλάδα, και τα 4 στάδια που αναφέρθηκαν στο άρθρο του κ. Ιωακειμίδη είναι το λιγότερο φαιδρά. Η Ελλάδα δεν έχει τη πολιτική βαρύτητα στην Ευρώπη για να βοηθήσει στην επαναφορά της ισλαμικής Τουρκίας σε τροχιά που που θα οδηγούσε στην ενσωματωσή της στην ΕΕ. Αν είχε αυτή τη δυνατότητα, αυτό θ’ απόρρεε αν η Ελλάδα είχε συντριπτική στρατιωτική υπεροχή έναντι της γείτονος, κάτι σαν την υπεροχή που έχει αποκτήσει το Ισραήλ. Μόνο τότε η Ελλάδα θα ήταν αυτή που θα υπαγόρευε το πλαίσιο της «σύμπραξης». Στη παρούσα κατάσταση η «σύμπραξη» με την έννοια που τη παρουσιάζει ο κ. Ιωακειμίδης δεν θα καταφέρει τίποτε άλλο από την πλήρη δορυφοριοποίηση της Ελλάδας και την υπαγωγή της στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας, αφού φυσικά ενδώσει και παραχωρήσει ελληνική επικράτεια. Αυτό με λίγα λόγια υπονοεί ο κ. Ιωακειμίδης με το άρθρο του αλλά και με άλλα άρθρα που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς από άλλους συνεργάτες του ΕΛΙΑΜΕΠ. Η επιχειρηματολογία αυτή είναι ηττοπαθής με μόνο στόχο να εκφοβήσει τους Έλληνες στο να ενδώσουν χωρίς καμία αντίσταση στους εκβιασμούς των Τούρκων αλλά και στις «παραινέσεις» των Ευρωπαίων (Γερμανίας κυρίως), του ΝΑΤΟ αλλά και των Αμερικανών που ανέκαθεν διατηρούσαν «ίσες αποστάσεις» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Απόδειξη του τελευταίου σχόλιου είναι και η απόφαση των Αμερικανών να τορπιλίσουν τον EastMed [5].

Αν γνώμες σαν του κ. Ιωακειμίδη είχαν εισακουστεί από αυτούς που αποφάσισαν να επαναστατήσουν το 1821, η Ελλάδα δεν θα είχε γίνει ποτέ ανεξάρτητο κράτος και ο κ. Ιωακειμίδης (μαζί και με άλλους απο το ΕΛΙΑΜΕΠ) δεν θα είχε ποτέ την ελευθερία να εκφράζει τη γνώμη του όπως και όποτε θέλει. Όυτε φυσικά θα μιλούσε Ελληνικά γιατί στη Τουρκία όποιος τολμά να μιλήσει στη μητρική του γλώσσα δεν θεωρείται Τούρκος. Ο κ. Ιωακειμίδης και οι συνεργάτες του στο ΕΛΙΑΜΕΠ φαίνεται να εχουν ξεχάσει το 1955 με τα Σεπτεμβριανά, τη Κύπρο, τα Ίμια, τις καθημερινές παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου, τα Τούρκικα αλιευτικά που ξεδιάντροπα καταστρέφουν τις Ελληνικές θάλασσες κλπ.

Τέλος, είναι άξιον απορίας και περεταίρω έρευνας σχετικά με το από πού το ΕΛΙΑΜΕΠ αντλεί οικονομική υποστήριξη. Συστηματικά μέλη του εκφράζουν γνώμες που είναι καθαρά ενάντια στις Ελληνικές θέσεις και υποστηρίζουν την άνευ όρων (γιατί αυτό θέλει η Τουρκία) διαπραγμάτευση Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Φυσικά υπάρχει ελευθερία λόγου και μπορεί ο καθ’ ένας να εκφράζει τη γνώμη του χωρίς το φόβο επιπτώσεων. Αλλά αν τα μέλη του στηρίζονται οικονομικά από πηγές που διατίθενται εχθρικά προς την Ελλάδα, αυτή θα ήταν χρήσιμη πληροφορία για τους αναγνώστες αυτών των άρθρων γιατί έτσι θα ήταν πιο ξεκάθαρος ο στόχος τους.

Νίκος Χριστοδούλου

Οττάβα, 9 Ιανουαρίου, 2022

Σχετικά άρθρα.

---------------------------------

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου