Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΡΑΦΑΛ ΩΣ ΠΡΟΠΕΤΑΣΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΕΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ;

Ο Ελληνικός λαός νοιώθει , δικαιολογημένα , βαθειά ικανοποίηση για τον ερχομό στην Ελλάδα της πρώτης εξάδας των Ραφάλ, με πανέτοιμα τα πληρώματά τους και τα οπλα τους για την αμυνα των Ελληνικων ουρανων.Η επιλογή των Ραφάλ , οπως και των φρεγατων Belharra και η υπογραφή αμυντικης συμφωνίας με τη Γαλλία , με ρήτρα αμυντικης συνδρομης , ειναι μια κίνηση , που υπαγορεύεται απο τη σύγκλιση των στρατηγικων συμφερόντων των δυο χωρων και απο την αβεβαιότητα που διέπει μονίμως την Ελληνο - Αμερικανική σχέση.

Η χώρα υπέστη , κατά την προηγούμενη δεκαπενταετία , μια μονομερή και ασυνάρτητη πολιτική εξοπλιστικης απραξίας, που εθεσε σε αμεσο κίνδυνο την εθνική της ασφάλεια.Αρκει μόνο να αναλογισθει κανείς τι θα συνέβαινε στην αεροπορική ισορροπία μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας , εαν η τελευταία παρελάμβανε τα αεροσκάφη f - 35 , που ειχε παραγγείλει.Η ακύρωση της Τουρκικης συμμετοχης στο πρόγραμμα των αεροσκαφων αυτων , λόγω της αγορας απο την Τουρκία των Ρωσικων πυραύλων S - 400 , εβγαλε την Ελλάδα απο μια δεινή θέση , που θα μπορουσε να της ειχε στοιχίσει πολύ ακριβά. Το μάθημα αυτό δεν πρέπει να λησμονηθει. Αντιθέτως , πρέπει να γίνει δίδαγμα και οδηγός για το μέλλον.

Στο σημειο ομως αυτό , πρέπει να υπογραμμισθει οτι συμβαίνει συχνά στην πολιτική να χρησιμοποιουνται ωραια πράγματα και σωστές πολιτικές κινήσεις για να συγκαλύψουν καθόλου ωραια πράγματα και εθνικές υποχωρήσεις , ενω, υποτίθεται , οτι η προμήθεια των Ραφάλ και αλλων κρισίμων εξοπλισμων αποσκοπει , ακριβως , στο αντίθετο , με την ενίσχυση της αμυντικης ισχύος και αποτροπης.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση , η Κυβέρνηση , με προπέτασμα τα Ραφάλ , φαίνεται να δρομολογει τρεις μεγάλες και πολυ επικίνδυνες εθνικές υποχωρήσεις:

α.Εγκατάλειψη της εκμεταλλεύσεως των ενεργειακων κοιτασμάτων στην Ελληνική ΑΟΖ , με οτι αυτό σημαίνει.

Οι πρωτες υποψίες για την υιοθέτηση απο την Κυβέρνηση μιας τέτοιας πολιτικης ανέκυψαν , κατά την επίσκεψη του υπουργου Εξωτερικων κ. Δένδια στη Σαουδική Αραβία.Σε συνέντευξή του τότε σε Αραβική εφημερίδα , ο κ. Δένδιας δήλωσε , μεταξύ αλλων , οτι η Ελλάδα " δεν προτίθεται να γίνει παραγωγός χώρα υδρογονανθράκων " .Αφησε να εννοηθει οτι η Ελλάδα επιδιώκει μόνο ρόλο ενεργειακου κόμβου ..Οι δηλώσεις Δένδια προκάλεσαν εκπληξη και απορία ,δεδομένου του γεγονότος οτι , ιδιαίτερα στην περιοχή της Κρήτης, οι σχετικές ερευνες που εχουν διεξαχθει, κάνουν λόγο για πολύ σημαντικά κοιτάσματα φυσικου αερίου.Ακολούθησαν διαψεύσεις , με μισόλογα , οι οποιες ομως δεν επεισαν οτι δεν υπηρχε θέμα.

Τα οσα ακολούθησαν φαίνονται να επιβεβαιώνουν παρά να διαψεύδουν την πολιτική αυτή.Αντιδρώντας , π. χ. , η Κυβερνηση στο γνωστό ατυπο Αμερικανικό εγγραφο για τον αγωγό φυσικου αερίου East Med , δήλωσε , δια του Κυβερνητικου εκπροσώπου , οτι η Ελλάδα δεν ειναι παραγωγός χώρα φυσικου αερίου.Η νέα αυτή δήλωση δεν δίνει , ασφαλως , την εντύπωση οτι η Ελλάδα ετοιμάζεται να γίνει παραγωγός χωρα , με την εκμετάλλευση των κοιτασματων της στην Ελληνική ΑΟΖ.Ειναι φανερό οτι η σημερινή Κυβέρνηση , παρουσιαζόμενη ως " πρωτοπόρος " της λεγόμενης " πράσινης " ενέργειας , ετοιμάζεται να εγκαταλείψει επισήμως την εκμετάλλευση των ενεργειακων κοιτασμάτων της Ελληνικης ΑΟΖ. Η πολιτική ομως αυτή υποβάλλεται επιτηδείως στην κοινή γνώμη και αποκαλύπτεται σταδιακά για να μην προκαλέσει αντιδράσεις.

Εαν η Ελλάδα προτίθεται να παραιτηθει απο την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικου αερίου στη δική της δυνητική ΑΟΖ, για ποιό λόγο τότε θ' ανακηρύξει ΑΟΖ , αναλαμβάνονοντας τον κίνδυνο δημιουργίας κρίσεως με την Αγκυρα, που προβάλλει τις δικές της γνωστές διεκδικήσεις ; Μήπως τελικά η λεγόμενη " πράσινη " ενέργεια και η διακηρυσσόμενη" πρωτοπορεία" συγκαλύπτουν μια στρατηγική υποχώρηση της Ελλάδος στο μεγάλο θέμα των δικαιωμάτων της , που απορρέουν απο το διεθνές θαλάσσιο δίκαιο ;

Η υποψία αυτή φαίνεται βάσιμη , γιατί , κατά τη γνώμη των ειδικων , το φυσικό αέριο δεν πρόκειται να μπει στο περιθώριο των ενεργειακων σχεδιασμων για τα προσεχη , τουλάχιστον , σαράντα εως πενήντα χρόνια. Υπάρχει , επομένως , χρόνος για την αξιοποίηση των Ελληνικων κοιτασμάτων , η αξία των οποίων εκτιμαται απο τους ειδικούς σε εκατοντάδες δισ. ευρώ ως εσοδα για τη χώρα. Η εγκατάλειψη ομως εχει και μια αλλη διάσταση.Τι σημαίνει αυτή σε σχέση με την Τουρκία και τις διεκδικήσεις της στην Ελληνική ΑΟΖ ;

Παρουσιάζονται, ως αντιστάθμισμα , τα σχέδια ηλεκτρικης διασυνδέσεως Ασίας και Ευρώπης και Αφρικης και Ευρώπης , μέσω , αντιστοίχως , Ισραήλ και Αιγύπτου , και αλλων μικροτέρων αγωγων, που θα μπορουσαν εν μέρει να υποκαταστήσουν τoν αγωγό East Med .Τα σχέδια ομως αυτά δεν ειναι ανταγωνιστικά ουτε του αγωγου East Med ουτε της εξορύξεως των Ελληνικων κοιτασμάτων .Αντιθέτως , στο σχεδιασμό του East Med λαμβανόταν υπόψιν και το φυσικό αέριο που θα εξορυσσόταν απο την Ελληνική ΑΟΖ.Το πληγμα που κατέφερε το ατυπο Αμερικανικό εγγραφο στο σχέδιο του αγωγου East Med δεν ειναι υποτιμητέο.Ο αγωγός αυτός εχει πολύ ιδιαίτερη γεωπολιτική και στρατηγική σημασία για την Ελλάδα και την Κύπρο. Η ισχυρή υποστήριξη του απο το Ισραήλ τον καθιστουσε βάση των περιφερειακων στρατηγικων συμμαχιων της Ελλάδος και της Κύπρου και η χάραξη του οριοθετουσε και αναχαίτιζε τις Τουρκικές βλέψεις.

β.Σχέδια για αναγνώριση του ψευδοκράτους στην κατεχόμενη Κύπρο μεσω δηθεν Μέτρων Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης ( ΜΟΕ)

Η δεύτερη εθνική υποχώρηση αφορα την Κύπρο.Διαφαίνεται απο τις τελευταιες κινήσεις της Κυβερνήσεως η πρόθεση συνεργασίας για την επιβολή στην Κύπρο " λύσεως " , σύμφωνης με τη γραμμή των ηγεσιων του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, με βάση την περιβόητη διζωνική ομοσπονδία, με " πολιτική ισότητα " . Επιβολή δηλαδή " λύσεως " τύπου σχεδίου Ανάν , που θα εθετε ολόκληρη την Κύπρο υπο τον γεωπολιτικό ελεγχο της Αγκυρας.Στα σχέδια αυτά πρωτοστατει η Βρετανική διπλωματία, σε στενή συνεργασία με την Τουρκική πλευρά, αλλά και με τις ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ.Χειραγωγει επίσης στο παρασκήνιο τις πρωτοβουλίες και τις κινήσεις του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες και του ειδικου εκπροσώπου του για το Κυπριακό.Η Κυβέρνηση εξακολουθει να αναφέρεται στη γνωστή στερεότυπη πολιτική" η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται ", η οποία ειναι εντελωςς προσχηματική.Στην πραγματικότητα ομως, συμπράττει στην προώθηση μιας απαράδεκτης και καταστροφικής " λύσεως " στο Κυπριακό , που αν τελικά επιβληθει, θα καταστήσει ολόκληρη την Κύπρο Τουρκικό δορυφόρο . Θα διεμβολίσει, επιπλέον , μεσω αυτης , τις περιφερειακες στρατηγικές συμμαχίες που κατόρθωσαν Ελλάδα και Κύπρος να οικοδομήσουν , μετά απο τόσες προσπάθειες.

Η πλειοψηφία του Κυπριακου λαου, παρά την ασκούμενη ασφυκτική προπαγάνδα και τη νοσηρή κομματοκρατία , στο επίπεδο της ηγεσίας των δυο μεγάλων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, απορρίπτει οποιαδήποτε " λύση " του ειδους αυτου.Οι προσεχεις Προεδρικές εκλογές του 2023 μπορουν , επομένως , υπο ορισμένες προυποθέσεις, να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό και να αποτρέψουν " λύση " των προδιαγραφων αυτων. Ο ξένος παράγων και οι εγχώριοι ενδοτικοί και προτρέχοντες για δηθεν " λύση " συμφωνουν γι ' αυτό να προσπαθήσουν να επισπεύσουν τις εξελίξεις και να προκαταλάβουν τα αποτελέσματα των Προεδρικων εκλογων. Να δημιουργήσουν δηλαδή τετελεσμένα γεγονότα , τα οποια , ανεξαρτήτως Προεδρικων εκλογων , να δεσμεύουν σε μια μορφή " λύσεως " την Ελληνική πλευρά.Ενας τρόπος για να το επιτύχουν θα μπορουσε να ειναι μια Ενδιάμεση Στρατηγική Συμφωνία , που θ' ανεγνώριζε ουσιαστικά δυο ισότιμα και ισοκυρίαρχα μέρη και θα αφηνε τις " λεπτομέρειες " για αργότερα.Ενας αλλος τρόπος, που φαίνεται να προκρίνεται , ειναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους , με τη φενάκη Μέτρων δηθεν Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης ( ΜΟΕ ) .

Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου , για να επιταχύνει τις εσωτερικές εξελίξεις και να ξεμπροστιάσει , οπως ελπίζει , τον ανταγωνιστή του στο κόμμα πρώην υπουργό Εξωτερικων Νίκο Χριστοδουλίδη , που θέλει να θέσει υποψηφιότητα στις Προδρικές εκλογές , αλλά ως ανεξάρτητος ,εσπευσε να δρομολογήσει διαδικασίες στο ΔΗΣΥ για την εκλογή κομματικου υποψηφίου ,υποβάλλοντας τη δική του υποψηφιότητα, η οποία υπηρξε και η μόνη.

Οι ακραιες ενδοτικές θέσεις του Αβέρωφ Νεοφύτου και η πλήρης σύμπλευση του στο Κυπριακό με το ΑΚΕΛ , ειναι γνωστές.Γνωστός ειναι επίσης ο πρωταγωνιστικός ρόλος που παίζει για την αμεση προώθηση " λύσεως ", των προδιαγραφων που αναφέρθηκαν παραπάνω. Εξάντλησε επίσης την επιρροή του στον Πρόεδρο Αναστασιάδη για την επιστροφή στο ΥΠΕΞ του Γιαννάκη Κασουλίδη. Ο τελευταιος εχει απροκάλυπτα προσχωρήσει σε θέσεις της λεγόμενης Unite Cyprus Now, που συσπειρώνει τους πιο φανατικούς και εξαλλους οπαδούς της " λύσεως τώρα ' , με πλήρη αποδοχή ουσιαστικά των Τουρκικων θέσεων για δυο " ισα " μέρη.Ο ιδιος , αναφερόμενος στο ατυπο Αμερικανικό εγγραφο για τον East Med. σχολίασε απαξιωτικά οτι ο αγωγός αυτός ειναι μόνο δημιουργός προβλημάτων. Ειναι σκάνδαλο οτι ο ανθρωπος αυτός ειναι τώρα υπουργός Εξωτερικων της Κύπρου.Ο ιδιος ο Πρόεδρος αναγκάσθηκε να τον ανακαλέσει στην τάξη για τις δηλώσεις του για τον East Med.Φέρει ομως μεγάλες ευθύνες για τον διορισμό του και τη διατήρηση του στη θέση αυτή. Πληθαίνουν ηδη οι φωνές που ζητουν την αμεση αποπομπή του.

Ποιά ειναι η θέση της Ελληνικης Κυβερνήσεως και του Ελληνα Πρωθυπουργου απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις ;Ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Γιαννάκης Κασουλίδης επισκέφθηκαν την Αθήνα.Εγιναν και οι δυο δεκτοί απο τον Πρωθυπουργό. Ο πρωτος ως υποψήφιος για την Προεδρία του Δησυ.Ο δεύτερος για να ενημερώσει , υποτίθεται , τον Πρωθυπουργό για τις νέες εξελίξεις στο Κυπριακό.Ο Αβέρωφ Νεοφύτου εισέπραξε στήριξη στην υποψηφιότητα του απο τον Πρωθυπουργό.Το ιδιο επεδίωξε και ο Γιαννάκης Κασουλίδης για την πολιτική του.Δεν γνωρίζει ο Πρωθυπουργός ποιά ειναι η πολιτική τους; Η Ελλάδα δεν εχει αποψη για το τι ειναι καλό η κακό για την Κύπρο; Σε τι , επιτέλους , συμπαρίσταται; Συμπαρίσταται και σε μια δηθεν " λύση ", που θα οδηγουσε ολόκληρη την Κύπρο στην Τουρκοποίηση;

γ. Ο Κίνδυνος απο την Παράνομη Μετανάστευση

Εχουμε αναφερθει επανειλημμένα σ' αυτό το θέμα.Το αναφέρουμε και στη σημερινή ανάρτηση , γιατί περιλαμβάνεται και αυτό στα θέματα που θέλει η Κυβέρνηση να συγκαλύψει με το θόρυβο για τα Ραφάλ. Καλά και αγια τα Ραφάλ , αλλά απαραίτητος ορος μιας αποτελεσματικης εθνικης αμυνας ειναι η διαφύλαξη της εθνικης συνοχης και της εσωτερικης εθνικης ασφάλειας.Δυστυχως , Κυβερνήσεις και κόμματα , με ακριτο ιδεολογισμό , πολιτική ακρισία και στρατηγική μυωπία , επέτρεψαν να μετατραπει η χώρα κυριολεκτικά σε ξέφραγο αμπέλι και να δημιουργηθει εκ του μη οντος ενα νέο εθνικό πρόβλημα , που απειλει την ιδια την εθνική ταυτότητα της χώρας.

Αντί , εστω και πολύ καθυστερημένα , να ληφθουν μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος , επιχειρειται φυγή προς τα εμπρός , με διακηρύξεις , δια στόματος του Πρωθυπουργου , για " λύση " δηθεν του δημογραφικου προβλήματος της χώρας , με τη νομιμοποίηση και μόνιμη εγκατάσταση ολων των παρανόμων μεταναστων, προερχομένων μαλιστα , στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία τους, απο Μουσουλμανικές χωρες , που ειναι στρατηγικοί σύμμαχοι της Αγκυρας.

Ειχα την ευκαιρία να επισκεφθω , πριν λίγες μέρες , τα δοκιμαζόμενα νησιά του Ανατολικου Αιγαίου. Ειδα απο κοντα τις τερατώδεις νέες δομές που σχεδιάζονται και κατασκευάζονται.Φαίνεται απίστευτη η απρονοησία των κυβερνώντων ενώπιον του προφανους κινδύνου οι δομές αυτές να εξελιχθουν σε Ισλαμουπόλεις, με οτι αυτό σημαινει για το Αιγαιο η τον Εβρο , και σε επικίνδυνες εστίες για την εθνική ασφάλεια της χώρας.Ειδα την αγωνία και την ανησυχία των νησιωτων για το πρόβλημα αυτό , που τους βρήκε , αλλά και την αποφασιστικότητα να αγωνισθουν για να ξαναπάρουν πίσω το νησί τους και τη ζωή τους.Ο αγώνας τους ειναι σύμβολο για ολο τον Ελληνικό λαό.Μόνο με τη δική του μαζική κινητοποίηση και αντίδραση, θα υποχρεωθουν οι κυβερνωντες και οι συνοδοιπόροι τους ν ' αντιληφθουν οτι το πρόβλημα των παρανόμων μεταναστων δεν ειναι ανθρωπιστικό, οπως ανακριβως παρουσιάζεται , με αμάλγαμα προσφύγων και μη , αλλά στρατηγικό , που εργαλειοποιειται και χειραγωγειται απο την Αγκυρα.Πάνω στη βάση αυτή , η λύση δεν μπορει να ειναι συμπληρωματική προς τη στρατηγική και τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της Αγκυρας.

Περικλής Νεάρχου ,

Πρέσβυς ε. τ.

=============

 

Μαργαρίτης Γιώργος

Ήταν προτεραιότητα η αγορά των Rafale;

Τον παλιό εκείνο τον καιρό, πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα φασιστικά καθεστώτα λάτρευαν την πολεμική αρετή και ορκίζονταν στην ανδρεία των υπηκόων τους. Ανάμεσά τους φυσικά, πρωταγωνιστής, ο Μπενίτο Μουσολίνι. Την πρώτη δεκαετία της εξουσίας του, δυσκολεύτηκε να κερδίσει τον πρώτο του πόλεμο: την υποταγή της Λιβύης. Τα κατάφερε μόλις στα 1931. Με τον δεύτερο πόλεμο τα πήγε κάπως καλύτερα, κατέλαβε την Αιθιοπία σχετικά εύκολα, χωρίς να υπάρξει δεύτερη Άντουα! Στα 1935 ήταν σε θέση να διακηρύξει το Imperio. Η Ιταλία ήταν πλέον Αυτοκρατορία, κάτι ως ανασύσταση της αρχαίας Ρώμης, σε πιο μικρό μέγεθος είναι αλήθεια.

Ως Αυτοκρατορία, η Ιταλία έπρεπε πλέον να πρωταγωνιστήσει στο μεγάλο παιχνίδι των ανταγωνισμών για την μοιρασιά του κόσμου. Η ευταξία -στο περίπου- που είχαν επιβάλει οι νικητές του προηγούμενου παγκόσμιου πολέμου κατέρρεε και τα πάντα θα μπορούσαν να μοιραστούν από την αρχή. Ο Μουσολίνι ήθελε την Μεσόγειο για να πάψει ο “εγκλεισμός” της Ιταλίας από τους Βρετανούς. Για να την αποκτήσει έπρεπε να εξοπλιστεί, να φτιάξει σύγχρονο αξιόμαχο στρατό. Αυτό επιθυμούσε ο Μουσολίνι και οι φασίστες του, το ζήτημα ήταν τι μπορούσε να δώσει η Ιταλία. Όχι πολλά πράγματα τελικά.

Ο νέος στρατός που ο Μουσολίνι σχεδίαζε επηρεαζόταν από τις φουτουριστικές του ιδέες. Πίστευε στην μηχανή και στην τεχνολογία. Επιθυμούσε να έχει ισχυρή αεροπορία, καινοτόμα, ικανή από μόνη της να κερδίζει πολέμους. Ο νέος στρατός του βασιζόταν στο “celere”, στις ταχυκίνητες, μηχανοκίνητες μονάδες. Το ναυτικό του όφειλε να πλέει τουλάχιστον πέντε κόμβους πιο γρήγορα από εκείνο των αντιπάλων του και να φέρει περισσότερα πυροβόλα από τα δικά τους πλοία. Τα υποβρύχια τον εντυπωσίαζαν: περισσότερα από εκατό παρήγγειλε μέσα σε λίγα χρόνια.

Αυτά ήθελε ο Μουσολίνι. Το τι μπορούσε να δώσει η Ιταλία ήταν άλλο ζήτημα. Η βιομηχανία της, εξαρτημένη ως προς τις ενεργειακές πηγές και τις πρώτες ύλες, μπορούσε να δώσει σχέδια, δυσκολευόταν όμως να δώσει προϊόντα. Στην κατασκευή αεροπλάνων αδυνατούσε να κατασκευάσει κινητήρες, με ισχύ πάνω από χίλιους ίππους. Η παραγωγή οχημάτων γινόταν ακόμα “χειροποίητα”, χωρίς δυνατότητες μαζικής παραγωγής, όπως ο φορντισμός και ο ταιηλορισμός είχαν επιβάλει. Οι δε Ιταλοί ήταν φτωχοί, δεν είχαν αυτοκίνητα. Ένα ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού ήξερε από μηχανές ή έστω, πολύ απλά, να οδηγεί αυτοκίνητο.

Τα ιταλικά αυτοκίνητα κέρδιζαν στα ράλυ, αδυνατούσαν όμως να αλλάξουν την σχέση των Ιταλών με την μηχανή. Τα δε υποβρύχια ήταν “καρφωτά”, όπως και τα πρωτόγονα άρματα μάχης, η ηλεκτροσυγκόλληση δεν είχε γενικευθεί ως βιομηχανική μέθοδος στην Ιταλία. Έτσι λοιπόν ο Μουσολίνι νόμιζε ότι είχε και στην πραγματικότητα δεν είχε! Οι συμφορές που ακολούθησαν ήταν το αναγκαστικό προϊόν αυτής της παρανόησης!

Η λατρεία του νέου

Από εκείνη την εποχή και από αυτό το παράδειγμα ας έρθουμε στο σήμερα. Ας πάρουμε το παράδειγμα χωρών, οι οποίες δεν έχουν βιομηχανικό και τεχνολογικό υπόβαθρο, επιθυμούν όμως να εξοπλίζονται με την τελευταία λέξη της τεχνικής και της τεχνολογίας. Ας ασχοληθούμε με μία -γνωστή σε όλους μας- χώρα η οποία έχει απαρνηθεί το βιομηχανικό της υπόστρωμα, έχει τρέψει σε φυγή τους νεαρούς της επιστήμονες και τεχνικούς (οι περισσότεροι των τετρακοσίων χιλιάδων νέο-μεταναστών τέτοιοι είναι) και φτωχαίνει την μάζα των ανθρώπων της, τόσο σε υλικές δυνατότητες όσο και σε δεξιότητες. Που επίσης, στα επίπεδα των ελίτ έχει αποτάξει ως προϊόντα σατανικής έμπνευσης τόσο την παιδεία, στην γενική και ειδική της εκδοχή, όσο και τον ορθολογισμό, ως αφετηρία ανάλυσης, κατανόησης και σκέψης.

Η χώρα αυτή όμως, όπως ο γραφικός ηγέτης της Ιταλίας του Μεσοπολέμου, έχει μια ιδιαίτερη έφεση και λατρεία στον φουτουρισμό. Παραγγέλνει ό,τι πιο σύγχρονο, ό,τι πιο προχωρημένο. Απεχθάνεται το παλιό, το απαξιώνει πριν ακόμα οι στα ξένα δημιουργοί του το τοποθετήσουν στο μουσείο. Αυτό φαίνεται σε κάθε επίπεδο δραστηριότητας: η χώρα ομνύει στην πράσινη ενέργεια -και πετά τις δικές της ενεργειακές πηγές στα σκουπίδια- πολύ πιο γρήγορα από τις όποιες τεχνολογικά προηγμένες χώρες. Επιθυμεί στους δρόμους της να κυκλοφορούν ηλεκτρικά αυτοκίνητα, πολύ πριν γενικευθεί στην πλούσια Δύση το νέο φαινόμενο. Α ναι! Μετατρέπει την διοίκηση και τα πάντα όλα σε ψηφιακά πολύ πριν αποκτήσει ένα αξιόπιστο διαδίκτυο.

Η ίδια χώρα δε προετοιμάζεται για πόλεμο ή, τουλάχιστον, έτσι ισχυρίζονται οι ταγοί της. Θα ήταν ύβρις για αυτήν να κάνει πόλεμο με παλιά και τετριμμένα μέσα. Επιθυμεί να έχει το καινούργιο, το προχωρημένο. Στην αεροπορία, λόγου χάρη, τα F-16, πέρασαν στα ανεπιθύμητα, ακόμα και στην Viper εκδοχή τους. Τα Rafale ήδη φαίνονται ξεπερασμένα. Αν δεν έρθει το F-35 δεν υπάρχει εθνική αεροπορική ισχύς. Υποθέτουμε ότι μόλις φανεί στον ορίζοντα το F-45, τότε όλα τα προηγούμενα θα γίνουν “βάρος”, δεν θα μετράνε πλέον στα εθνικά πολεμικά σχέδια! Μιλούμε για την αγωνία, το άγχος του “νέου”. Και μερικές φορές το άγχος αυτό φαίνεται ότι από μόνο του χαράζει πολιτική.

Ο φετιχισμός του υπερόπλου

Το νέο, δεν λέμε, έχει σοβαρά πλεονεκτήματα. Το πλέον χειροπιαστό από αυτά είναι το κόστος του, τα χρήματα που χρειάζονται για να αποκτηθεί. Είναι τόσα πολλά τα χρήματα αυτά ώστε γεννιέται η ελπίδα ότι η χώρα που θα τα εισπράξει θα νοιώσει κάποιο βαθμό ευγνωμοσύνης για τον χρυσοφόρο της πελάτη. Αυτό στο σύγχρονο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο το βαπτίζουμε “συμμαχία”! Και επειδή, λογικά, –απειλούμενη χώρα είναι η Ελλάδα-, θέλει να έχει πολλούς συμμάχους, αγοράζει απ’ όλους τα πάντα, τα πιο ακριβά και πιο σύγχρονα. Και προσμένει την ανταπόδοση. Εις μάτην….

Το νέο έχει όμως και σοβαρά μειονεκτήματα. Το κυριότερο από αυτά είναι η πίστη που το συνοδεύει. Μαγικές ιδιότητες αποδίδονται στα υπερόπλα που αγοράζονται. Εκείνος ο τρομερός πύραυλος Meteor των Rafale, λένε, χτυπάει στόχο στα εκατό χιλιόμετρα. Πιθανόν, αν και όλα αυτά μόνο στην πράξη αποδεικνύονται. Πάντως οι S-400 των απέναντι λέγεται ότι εγκλωβίζουν τους στόχους τους στα διακόσια χιλιόμετρα. Άρα άτοπον! Θεωρητικά τα Rafale θα βρίσκονται στο στόχαστρο μόλις απογειωθούν από την Τανάγρα! Είναι και εκείνο το ψωμοτύρι περί “βαθέως πλήγματος”, κάτι από Tomahawk και από Kalibr. Για να πληγεί όμως το οτιδήποτε στο “βαθέως” πρέπει να στο καταδείξει ένα δορυφόρος. Υπάρχει όμως απάντηση. Θα ενοικιαστεί ένας -ίσως από την Τουρκία!

  Μικροκομματικές ανορθογραφίες με σκηνικό τα Rafale

Ο φετιχισμός των “υπερόπλων” θολώνει το μυαλό και μεταφέρει την στρατηγική σκέψη στον χώρο των ηλεκτρονικών war games, παιχνίδια στρατηγικής στα ελληνικά. Τα πιο αληθοφανή σενάρια εκτοπίζονται από τα πλέον ευφάνταστα. Μια συγκέντρωση δυνάμεων και εφεδρειών στην απέναντι από τα νησιά ακτή, ως μέσο πολιτικού-διπλωματικού εκβιασμού ή -ας ευχηθούμε να μην- προετοιμασία εισβολής και κατάληψης, πώς θα αντιμετωπιστεί;

Με πυρά “βαθέως πλήγματος” ή με ένα όγκο πυρός που θα καταστρέψει αυτές τις συγκεντρώσεις πριν μεταβληθούν σε εισβολές; Ο όγκος δε πυρός δεν απαιτεί πανάκριβες επενδύσεις, πυροβολικό, ρουκετοβόλα, πυραυλικά όπλα χαμηλής τεχνολογίας μπορούν να πετύχουν τον στόχο αυτό. Το πλεονέκτημα; Από όπλα χαμηλής τεχνολογίας η Ελλάδα μπορεί να αντλήσει το 100% των δυνατοτήτων τους. Από τα “υπερόπλα” τι ποσοστό μπορεί να αντλήσει;

Η αγορά των Rafale

Ο πόλεμος είναι μια ολοπαγής κατάσταση. Δεν αρκεί να υπάρχουν σούπερ όπλα στην αιχμή του δόρατος. Πρέπει και η κοινωνία που στηρίζει το δόρυ, οι μηχανισμοί που επιτρέπουν στην κοινωνία αυτή να λειτουργεί, να υπάρχουν. Ο πόλεμος είναι μια έκτακτη ανάγκη. Οι μηχανισμοί κράτους, ιδιωτών, κοινωνίας αποδεικνύονται σταθερά ελλιπείς σε όποια ήπια “έκτακτη ανάγκη”.

Ανύπαρκτοι στην τελευταία χιονόπτωση, ανύπαρκτοι σε πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς και όλες τις θεομηνίες. Μπροστά σε αυτές ένας πόλεμος είναι η απόλυτη θεομηνία, οι διαστάσεις της δεν είναι συγκρίσιμες. Ένα κράτος, μια κοινωνία, οι μηχανισμοί τέλος πάντων που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στο μικρό, θα ανταποκριθούν στο μεγάλο; Ως γνωστόν τα Rafale δεν έχουν φτιαχτεί για να ρυθμίζουν το κρατικό και κοινωνικό χάος. Τίποτε δε δεν θα μπορούν να κάνουν για αυτό, όταν έρθει η κακιά η ώρα.

Τώρα, εάν στο πλαίσιο των “συμμαχικών μας υποχρεώσεων” χρειαστεί να ρίξουμε κάποιο βλήμα “μακρού πλήγματος” στην δυστυχισμένη Αφρική ή στην κακόμοιρη την Ουκρανία, α ναι εκεί τα υπερόπλα είναι τα κατάλληλα. Πιθανόν δε να μπορούν να πάρουν μέρος και σε επερχόμενο ίσως πόλεμο των άστρων! Ως προς την υπεράσπιση των νησιών του Αιγαίου θα χρειαστεί σκέψη ως προς το τι ακριβώς μπορούν να κάνουν.