Η πλήρης αποτυχία-απροθυμία του επίσημου κράτους να τιμήσει και να εορτάσει όπως θα έπρεπε την απελευθέρωσή του από τους Τούρκους, ασφαλώς συνδέεται με την συνεννόηση με την Τουρκία που προωθεί σήμερα μέρος της νεοελληνικής ιθύνουσας τάξης. Το πατριωτικό, φιλελεύθερο, επαναστατικό και αδιάλλακτο μήνυμα του 21 υπονομεύει ηθικά και γεωπολιτικά την επιδιωκόμενη διμερή “εξομάλυνση”, που φυσικά δεν θα επέλθει εάν δεν ικανοποιηθεί μέρος των νεο-οθωμανικών απαιτήσεων. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Επιφανείς αρθρογράφοι του κατευνασμού, οι ίδιοι που αρθρογράφησαν υπέρ της ήδη απαξιωμένης και άνευ οιουδήποτε ωφέλους για την Ελλάδα Συμφωνίας των Πρεσπών, επιχειρηματολογούν τώρα (και πάλι χωρίς σοβαρά επιχειρήματα) υπέρ της προσφυγής στην Χάγη με “ανοιχτή ατζέντα”, ήτοι υπέρ της κατάθεσης της εθνικής μας ακεραιότητος σε διεθνές δικαστήριο ή διαιτητικό όργανο! Αυτοί λειτουργούν ως προπομποί υιοθέτησης των απόψεων αυτών σε πολιτικό επίπεδο.
Οι ίδιοι περίπου κύκλοι είναι αυτοί που αποδύθηκαν σε επιχείρηση απαξίωσης-αμαύρωσης-διαστρέβλωσης του συγκλονιστικού έπους στο οποίο οφείλουμε την υπόστασή μας ως ανεξάρτητο κράτος. Αρχικώς επεχείρησαν να το απαξιώσουν, άλλος κατήγγειλε τον Καποδίστρια ως….δικτάτορα, άλλος τον Κολοκοτρώνη ως….ιδιοτελή, άλλος είπε σε επίσημη τελετή ότι η Επανάσταση ήταν…..οθωμανικός εμφύλιος. Αλλά οι φαιδρές αυτές απόψεις υπέστησαν καταιγισμό αντιδράσεων και την γενική χλεύη της κοινωνίας.
Η δεύτερη γραμμή άμυνας αυτών των κύκλων ήταν η προσπάθεια υποβάθμισης, αποσιώπησης, ακύρωσης του εορτασμού. Αλλά και εδώ υπέστησαν ήττα, δεδομένου ότι η κοινωνία εόρτασε μόνη της, αυθόρμητα και στην βάση, το μέγα γεγονός, με συγκλονιστικές πανελλήνιες και τοπικές εκδηλώσεις που διοργάνωσαν δήμοι, σύλλογοι και φορείς, η Εκκλησία και τα σχολεία. Παρά την δυσμενή συγκυρία της πανδημίας.
Τα μηνύματα της κοινωνίας για το 1821
Τελικώς από όλα αυτά το επίσημο κράτος έμεινε εκτεθειμένο, διότι συγκρότησε επιτροπή εορτασμού με συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αγνοώντας τους ιστορικούς που πράγματι είναι σχετικοί με το αντικείμενο (όπως ο Α.Φωτόπουλος και ο Γ.Καραμπελιάς), ιστορικούς θεσμούς όπως ο Πατριωτικός Όμιλος Απογόνων Αγωνιστών του 1821, την Εθνολογική Εταιρεία, την Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, τους Αναβιωτές κλπ.
Η κοινωνία τελικώς περιφρόνησε την επιτροπή και εόρτασε την Επανάσταση μόνη της, με αξιοπρέπεια, συγκίνηση και εθνική ανάταση. Τα βασικά μηνύματα του 1821 επικαιροποιήθηκαν και ανανεώθηκαν στην λαϊκή βάση: “Ελευθερία ή θάνατος”, “Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους”, “Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία”.
Η κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά ότι τα μηνύματα αυτά δεν αποτελούν απλώς μέρος της ιστορίας μας αλλά διαρκή και ενεργό παρακαταθήκη για την διαφύλαξη της εθνικής ανεξαρτησίας και της συλλογικής ελευθερίας μας. Το 1821 ένα ολιγάριθμο έθνος συνέτριψε μία αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τον Δούναβη μέχρι τον Νείλο και από τον Περσικό κόλπο μέχρι την δυτική Αφρική και αυτό το επέτυχε με τον πατριωτισμό του, την εθνική του συνείδηση και την αδιαλλαξία του στο ζήτημα της ελευθερίας του. Αυτά είναι τα στοιχεία που θα συγκροτήσουν και σήμερα την στάση μας έναντι όσων απειλούν την ανεξαρτησία μας.
___________________________________________________________________
Από τις εκδόσεις Καπόν κυκλοφορεί το συλλεκτικό τεύχος 47 της επιθεώρησης ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ για την Ελληνική Επανάσταση.
==================
H θύελλα για τις αναρτήσεις Στεφανίδη περί Αντετοκούνμπο και Τεντόγλου, και του Μόσιαλου περί κρίνου της Παναγίας
Δεν θεωρώ καθόλου τυχαία τα δύο χριστουγεννιάτικα επεισόδια του διαδικτύου: Τη θύελλα για τις αναρτήσεις Στεφανίδη περί Αντετοκούνμπο, τον θόρυβο για την ανάρτηση Μόσιαλου περί κρίνου Παναγίας.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Οι διαμάχες αυτές που αφορούν ζητήματα ταυτότητας κατά βάθος και εθνικής φυσιογνωμίας είναι όψεις του μέλλοντος που έρχεται. Το δε κυρίαρχο συναίσθημα που επικράτησε και εξεφράσθη διά και κατά αυτών είναι η αποκαρδίωση. Η αποκαρδίωση για την απόρριψη της βαθιάς ελληνικότητας.
Ο Ηλίας Μόσιαλος, τον οποίο γνωρίζω και εκτιμώ, έκανε κακής ποιότητας χιούμορ με ένα θρησκευτικό σύμβολο που ευρίσκεται με κάθε αφορμή στα χείλη εκατομμυρίων ορθοδόξων. Είμαι βέβαιος ότι ευρισκόμενος στη Μεγάλη Βρετανία δεν θα τολμούσε ποτέ να κάνει αντίστοιχο χιούμορ για τον Μωάμεθ και το Κοράνι, το οποίο, σημειωτέον, σέβεται την Παναγία μας ως θεότητα και την αναγνωρίζει. Χιούμορ με την Παναγία και τη γέννηση του Ιησού παραμονές Χριστουγέννων δεν είναι καλή ιδέα. Δεν νοείται.
Αλλά επειδή ζούμε σε μια φιλελεύθερη κοινωνία και η έκφραση προστατεύεται, τότε όποιος παίζει με θεολογικά σύμβολα -εν προκειμένω ο αγαπητός Ηλίας- ας είναι έτοιμος να γνωρίζει τη βαθιά αποδοκιμασία της Ιεράς Συνόδου της Ελλαδικής Εκκλησίας και της Εκκλησίας της Κρήτης. Τα σύμβολα ακουμπούν τις ψυχές των ανθρώπων. Είναι πολύ ευαίσθητα για να τα κάνουμε πλάκα στο twitter.
Η δε Ορθοδοξία γενικότερα είναι τμήμα της εθνικής μας ταυτότητας. Γι’ αυτό όλο και περισσότερο δημόσια πρόσωπα προβαίνουν σε συνεντεύξεις τους σε ομολογία πίστεως. Ανάλογα είναι τα πράγματα και με τη διαμαρτυρία της Στεφανίδη, η οποία τίμησε όσο κανείς τα εθνικά μας χρώματα. Oλοι θαυμάζουμε τον Eλληνα πολίτη και ευχόμεθα Eλληνα στη συνείδηση Γιάννη Αντετοκούνμπο για όσα επιτυγχάνει σε νεαρά ηλικία στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Το πιο σκληρό και πλέον ανταγωνιστικό.
Αλλά ο Γιάννης επιτυχία μεγάλη με τα εθνικά χρώματα αντίστοιχη με αυτές που πέτυχαν ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Σπανούλης δεν έχει επιτύχει. Σε παγκόσμιο, πανευρωπαϊκό, ολυμπιακό. Προσφάτως, μάλιστα, τοποθέτησε αυτοβούλως τον εαυτό του στην κορυφαία τριάδα του μπάσκετ με Γκάλη – Σπανούλη, εξαιρώντας τον μεγάλο σε ψυχή και ήθος Γιαννάκη. Η Στεφανίδη θέτει θέμα Αντετοκούνμπο (ακόμη δεν έχεις προσφέρει σε διεθνή διοργάνωση κάτι για τα εθνικά χρώματα, κύριε Αντετοκούνμπο) και υποστηρίζει πως η διάκριση έπρεπε να απονεμηθεί στον σπουδαίο ολυμπιονίκη του μήκους Μίλτο Τεντόγλου.
Όπως δεν προσέφερε και ο Τσιτσιπάς (εθεάθη να τραγουδά προσφάτως τον ρωσικό εθνικό ύμνο), που με το ζόρι φόρεσε φανέλα με το εθνόσημο στους Ολυμπιακούς. Θα έρθει η στιγμή που θα προσφέρουν στην Ελλάδα πέρα από τον εαυτό τους ο Γιάννης και ο Στέφανος; Σίγουρα ναι. Αλλά ακόμη δεν έφτασαν εκεί για να δικαιούνται το αντίστοιχο βραβείο.
Ο Τεντόγλου, η Στεφανίδη, ο Πετρούνιας, ο Ντούσκος έφτασαν με τρεις και εξήντα. Γι’ αυτό δεν αντέχουν την «αντετοκουνμπίαση» των βραβείων. Τη βράβευση Ελλήνων από επιλογή και την αρνητική διάκριση εις βάρος των Ελλήνων εξ αίματος. Των γηγενών. Αν δεν προσέξουμε, αυτή θα είναι η νέα διαίρεση. Ήδη διχάζει τις ΗΠΑ. Κάπου διάβασα ότι η Στεφανίδη δεν δικαιούται διά να ομιλεί επειδή είναι συριζαία. Όταν πηδούσε πάνω από 4,77 στο επί κοντώ πάντως, εγώ δεν είδα τον Τσίπρα να απογειώνεται με το κοντάρι. Μια δυναμική Ελληνίδα είδα. Και μετά φουσκώναμε σαν τα παγόνια όλοι μαζί για τα κατορθώματά της. Ήμασταν υπερήφανοι για το μετάλλιο. Αν είναι να συζητάμε, ας μην το κάνουμε με αυτούς τους όρους!
Σχόλια