Δίνουν μπράβο στους Πολωνούς για τα push back και ζητούν τα ρέστα από την Ελλάδα: Ποιοι άλλοι; Οι Γερμανοί…
Κυκλοφορεί εσχάτως ένας…αστικός μύθος, σύμφωνα με τον οποίο οι Γερμανοί και οι υπάλληλοι τους στις Βρυξέλλες, κάνουν τα στραβά μάτια στις δυναμικές μεθόδους φύλαξης των πολωνικών συνόρων, επειδή το έργο εξελίσσεται δίπλα τους. Φοβούνται δηλαδή πώς αν «τρυπήσει» η πολωνική μεθόριος, σύντομα θα δεχτούν και οι ίδιοι ανεπιθύμητους επισκέπτες.
Φοβούμαι ότι πρόκειται περί βολικής φαντασιώσεως και προσχήματος για να μην υιοθετήσει ποτέ η Ελλάδα την σκληρή στάση των Πολωνών προς τους λαθροεισβολείς.
Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι οι Γερμανοί δεν άλλαξαν ποτέ
ουσιαστικά την ανεκτική στάση τους στο μεταναστευτικό. Δεν έχουν κανένα
πρόβλημα με την αλλοίωση της πληθυσμιακής τους ομοιογένειας, θεωρώντας
ότι ο καλός μύλος της παγκοσμιοποίησης, όλα τα αλέθει και η τάση αυτή,
με ενδεχόμενη είσοδο των «Πράσινων» στη νέα κυβέρνηση αναμένεται να
ενισχυθεί. Συνέχεια εδώ
- Με μία διαφορά όμως: Επειδή βλέπουν τους μετανάστες ως «εργατικά χέρια» που χρειάζονται, από την εποχή του Τρίτου Ράιχ μέχρι τις μέρες μας για την συντήρηση της εξαγωγικά προσανατολισμένης γερμανικής βιομηχανίας, θέλουν να τους διαλέγουν.
Και σήμερα η Γερμανία ξεσκαρτάρει αυστηρά τους μετανάστες που θα δεχτεί. Δεν σκοτίζεται για την χώρα προέλευσης, το θρήσκευμα ή το χρώμα του δέρματος, αλλά απαιτεί να έχουν μία στοιχειώδη εξειδίκευση τεχνίτη, για να μπορούν να καλύψουν ανάγκες στη βιομηχανική παραγωγή.
Αν πληρούν τις προδιαγραφές είναι ευπρόσδεκτοι και μπορούν να προσέλθουν με τις οικογένειες τους, για να εργαστούν και, γιατί όχι, να ενσωματωθούν στην τοπική κοινωνία. Σε αυτές τις περιπτώσεις το «μπόλιασμα» είναι καλοδεχούμενο.
- Οι υπόλοιποι, ανειδίκευτοι, αναλφάβητοι, ηλικιωμένοι, διακινητές, ναρκομανείς ή…μισθοφόροι τζιχαντιστές, μπορούν να μείνουν στις άλλες ευρωπαικές χώρες, κατά προτίμηση στις «χώρες πρώτης υποδοχής» που είναι και μακριά από τα σύνορα τους. Η αδρή χρηματοδότηση δομών φιλοξενίας, αυτήν ακριβώς την έννοια έχει.
Στην περίπτωση της Πολωνίας βέβαια, η Γερμανία και ολόκληρο το Ευρωιερατείο, πράγματι κάνουν τα στραβά μάτια, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Πρώτον επειδή αυτή τη φορά, αυτός που σπρώχνει τους μετανάστες στα ευρωπαικά σύνορα, είναι ο μισητός Λουκασένκο και όχι ο καρντάσης, ο Ερντογάν.
Γι αυτό και οι κυρώσεις πέφτουν σύννεφο. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση βεβαίως έχουμε κραυγαλέες περιπτώσεις «εργαλειοποίησης» του μεταναστευτικού. Αλλά στη μία πρωταγωνιστής είναι η Λευκορωσία, που-υποτίθεται-λειτουργεί ως εμπροσθοφυλακή του Πούτιν και στην άλλη η προσφιλής στο Βερολίνο Τουρκία.
Στο πλαίσιο της ψυχροπολεμικής αναβίωσης και της ρωσοφοβίας που επιδιώκουν με γερμανική και αμερικανική ενθάρρυνση οι Ουκρανοί, η αντιπαράθεση μιας ευρωπαικής χώρας με τον Λουκασένκο ταιριάζει γάντι.
- Αντίθετα, η αντιπαράθεση της υπερχρεωμένης ελληνικής αποικίας με τους απέναντι, αντιμετωπίζεται συγκαταβατικά, σαν την γκρίνια ενός κακομαθημένου παιδιού που αρνείται να μοιραστεί τα παιχνίδια του με τον μεγαλύτερο συμμαθητή του…
Ενας δεύτερος λόγος που οι Πολωνοί αφήνονται να προστατεύσουν τα σύνορα τους, με τον τρόπο που εκείνοι νομίζουν, χωρίς να αγγίζουν τις ελαστικές χορδές ανθρωπιστικής ευαισθησίας των Βρυξελλών, είναι ότι έχουν φροντίσει να κρατήσουν την «Ευρώπη» μακριά από το πρόβλημα τους.
Πληρώνουν την φύλαξη από τον εθνικό τους προυπολογισμό, αμύνονται με τις δικές τους δυνάμεις και δεν αφήνουν κανέναν να πλησιάσει στο «μέτωπο» για να τους «βοηθήσει» ή πολύ περισσότερο να τους ελέγξει. Σωστά διαβάσατε: Frontex, ΜΚΟ και λοιποί «καλοθελητές», δεν πατάνε το πόδι τους στην μεθόριο, όπου υπάρχει «στεγανή ζώνη» 10 χιλιομέτρων.
Το απίθανο είναι ότι η ευρωπαική συνοριοφυλακή έχει την έδρα της στη Βαρσοβία! Αλλά οι Πολωνοί προτιμούν να καθαρίζουν τη μπουγάδα μόνοι τους. Κι ας τους κατηγορούν για χρήση υπέρμετρης βίας. Παραμένει γεγονός ότι από την άλλη πλευρά, της Λευκορωσίας, δεν περνάει κουνούπι.
Τους λίγους επίδοξους λαθρομετανάστες που μάγκωσαν, δεν τους αντιμετώπισαν με το «σεις και με το σας», όπως απαιτεί η επίτροπος-μπουλντόγκ, Ιλβα Γιόχανσον από την Ελλάδα. Τους μπαγλάρωσαν σε κρατητήρια και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να τους πάρουν τα κινητά.
Ανοίγοντας τα, ανακάλυψαν πράγματα και θάματα. Από «πολεμικά ανδραγαθήματα» με το ισλαμικό Χαλιφάτο, μέχρι πειστήρια παιδεραστίας και διακίνησης σεξουαλικών σκλάβων. Μόλις τα βρήκαν, έσπευσαν να τα παρουσιάσουν σε συνέντευξη τύπου, για να αντιληφθεί η πολωνική κοινή γνώμη, ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να μπουν στην χώρα και γιατί πρέπει να εμποδιστούν με όλα τα μέσα.
Στον αντίποδα, η Ελλάδα, παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς Μητσοτάκη, υποχρεώθηκε από τα ευρωπαικά αρμόδια «όργανα»(βλέπε Γιόχανσον)όχι μόνο να αφήσει ελεύθερους όσους μπουζούριασε στον Εβρο, αλλά να τους παραχωρήσει και δικαίωμα υποβολής αίτησης χορήγησης ασύλου!
- Η Ελλάδα, πραγματικό ξέφραγο αμπέλι λαθρομετανάστευσης, κατηγορείται σήμερα για βίαιες μεθόδους επαναπροώθησης. Εχει γίνει σάκος του μποξ διαφόρων «ανθρωπιστικών οργανώσεων» και αποδέκτης «έντονων συστάσεων» ευρωπαικών φορέων, χωρίς να προστατεύει επαρκώς τα σύνορα της.
- Ελέγχεται για υπερβολική αυστηρότητα ακόμη και από ορισμένους πεμπτοφαλαγγίτες της Frontex, από αυτούς που οι Πολωνοί δεν αφήνουν ούτε να πλησιάσουν στα σύνορα τους.
Στο πρώτο 15νθήμερο του μήνα που διανύουμε, συνελήφθησαν-προσέξτε- μόνο στην περιοχή του Εβρου, αλλά σε διαφορετικά επεισόδια δεκαπέντε λαθροδιακινητές! Αμέτρητα τροχαία έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια με πρωταγωνιστές σύγχρονους δουλεμπόρους. Και το ελληνικό κράτος, αλλάζει σαν τα πουκάμισα τους ποινικούς κώδικες, χωρίς να έχει θεσπίσει αμετάκλητη ποινή ισοβίων για αυτούς τους εγκληματίες.
Γιατί; Γιατί φοβάται «τας Ευρώπας», όπου η έννοια του επαγγελματία διακινητή, σκοπίμως συγχέεται με αυτήν του επαγγελματία «ανθρωπιστή», των «δικών μας παιδιών», δηλαδή, που διευκολύνουν την διακίνηση.
Γι’ αυτό είναι πραγματικά άγνωστος ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν περάσει παράνομα σε ελληνικό έδαφος χωρίς να καταγραφούν και αυτών που φιλοξενήθηκαν για λίγο σε δομές και μετά απλά «εξαφανίστηκαν», γνωρίζοντας ότι δεν θα πάρουν άσυλο ούτε με τις προυποθέσεις…λαστέξ της Ευρωπαικής Ενωσης.
Η Πολωνία δεν έχει τέτοια προβλήματα, γιατί όπως έχουμε ξαναπεί, γράφει «τας Ευρώπας» στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Το ωραίο είναι όμως ότι αυτή εισπράττει τα μπράβο για την σκληρή αντιμεταναστευτική της πολιτική κι εμείς εισπράττουμε τις καρπαζιές…
========================
Blogger:
Ως γνωστόν οι Γερμανοί κάνουν όσα τους επιτρέπεις.
Όταν βρουν αντιστάσεις,όπως στην περίπτωση της Πολωνίας...
Επιτροπή της γερμανικής βουλής κατηγορεί την Ελλάδα ότι “παραβίασε το διεθνές δίκαιο στον Έβρο”!
Η "αντίσταση" κράτησε ένα μήνα...
Η εισβολή των λαθρομεταναστών, το επιβληθέν άσυλο και η προοπτική (σχέδιο;) ισλαμοποίησης της Ελλάδας
Η σκοτεινή πλευρά της μεθόδου Μέρκελ: Τα λεφτά στον Ταγίπ, οι πρόσφυγες-μετανάστες στην Ελλάδα
Οι Γερμανοί εναντίον μας, πάλι αγκαλιά με τους Τούρκους: “Έγκλημα” η επιδιαιτησία του Βερολίνου
Παγίδα για την Ελλάδα το νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης – Τι προβλέπει
Η επίσκεψη της Πρόεδρου στο Φράκτη εξόργισε τους δικαιωματιστές!
Να τελειώνουμε με την 5η φάλαγγα.
Η κληρονομιά του Έβρου ή γιατί πρέπει η κυβέρνηση να τελειώσει τη δουλειά…
Ο «Φράχτης» (στον Έβρο) και οι… «Κερκόπορτες» (στα νησιά)!
Αντιρατσιστικός ....νόμος.
Πώς η αριστερά πνίγεται και στον Έβρο
------------------
Η Ε.Ε. προστάζει, η Ελλάδα υλοποιεί
Για μια ακόμη φορά, η Ευρώπη εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά μπροστά στην εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού: Στραβά μάτια για την Τουρκία, κλιμάκωση ενάντια στη Λευκορωσία
ο μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα επανέρχεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για την Ευρώπη, ως μια διαρκής κρίση εν αναμονή. Τα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας γίνονται πεδίο μάχης που φτάνει στα όρια και της στρατιωτικής αντιπαράθεσης, με τους μετανάστες να εργαλειοποιούνται για μια ακόμη φορά, κάνοντας φανερές και τις άμεσες γεωπολιτικές προεκτάσεις του ζητήματος, με την Ευρώπη να κατηγορεί τη Ρωσία του Πούτιν για σχέδιο αποσταθεροποίησης.
Κάπως έτσι ο διάλογος για τη «νέα ευρωπαϊκή στρατηγική μετανάστευσης και ασύλου» τροφοδοτείται με νέα επεισόδια, πάντα διαπλεκόμενος με τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των βασικών παικτών της Ε.Ε. – που μπορεί να γίνουν πολύ αυστηροί με την Ρωσία, όπως εν προκειμένω, την ίδια στιγμή που κλείνουν τα μάτια στην Τουρκία του Ερντογάν. Αυτήν συνεχίζουν να τη χρηματοδοτούν και να τη στηρίζουν, παρόλο που επανειλημμένα δρα ως χώρα-δουλέμπορος, όχι μόνο στο Αιγαίο και τον Έβρο, αλλά πλέον και στην Ανατολική Ευρώπη: οι μετανάστες και πρόσφυγες μεταφέρθηκαν στο Μινσκ από την Άγκυρα, προφανώς στα πλαίσια οργανωμένου σχεδίου, με απευθείας πτήσεις της Turkish Airlines…
Και κερατάδες, και δαρμένοι;
Ως κομμάτι των όσων ήδη επισημάνθηκαν πρέπει να ιδωθεί και το περιστατικό με την Ολλανδή δημοσιογράφο Ίνγκεμπορ Μπέγκελ και την «ερώτηση» προς τον Μητσοτάκη σχετικά με τις επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο*. Ευρωπαϊκοί κύκλοι, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως προοδευτικοί και ανθρωπιστές, κλείνουν τα μάτια στα εγκλήματα της Τουρκίας (που επιμένει να δρα ως κράτος-διακινητής), και στοχοποιούν τη χώρα μας, αξιώνοντας από αυτήν να παραιτηθεί από το κυριαρχικό δικαίωμα (και υποχρέωσή της) να φυλάει τα σύνορά της.
Μπορεί και αυτό το περιστατικό να μετατράπηκε σε επικοινωνιακό ζήτημα προς μικροπολιτική κατανάλωση, με τον κυβερνητικό Τύπο να πανηγυρίζει για τη σθεναρή στάση του πρωθυπουργού (άσχετα αν η στάση αυτή δεν κρατιέται όταν οι ίδιες πάνω-κάτω κατηγορίες ακούγονται από επίσημα χείλη, όπως για παράδειγμα από την ευρωπαία επίτροπο Γιόχανσον τον περασμένο Απρίλιο) και την αντιπολίτευση να ανάγει την Ολλανδή δημοσιογράφο σε νέο τοτέμ του ανθρωπισμού. Όμως ήδη παράγει αποτελέσματα: ο τουρκικός Τύπος κάνει σημαία τις δηλώσεις της δημοσιογράφου, κυκλοφορώντας με τίτλους όπως «Ψεύτη Μητσοτάκη!» και κατηγορώντας την Ελλάδα για εγκλήματα κατά των μεταναστών. Ενώ και ο ίδιος ο Ερντογάν σπεύδει να εκμεταλλευθεί το γεγονός, δηλώνοντας σε πρόσφατη συνέντευξη του: «Αν ανοίξουμε τα σύνορά μας, δεν ξέρω τι θα πάθει η Ελλάδα. Και επιπλέον, η Ελλάδα είναι η χώρα που στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο βυθίζει τα σκάφη των προσφύγων και τους καταδικάζει σε θάνατο»…Χώρα «hot-spot»
Και ενώ τα παραπάνω μονοπωλούν τον σχετικό με το μεταναστευτικό δημόσιο λόγο, πραγματικότητα για τη χώρα μας παραμένει η ασφυκτική κατάσταση που δημιουργεί η επιλογή να μετατραπεί η Ελλάδα σε φράχτη και χώρο εγκλωβισμού μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία – καθ’ υπόδειξη του ευρωπαϊκού κέντρου. Οι ροές προς τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τον Έβρο παραμένουν σταθερές, με τη δράση των κυκλωμάτων διακίνησης να υποβοηθείται –ή και να ενορχηστρώνεται– από τις τουρκικές αρχές, κατά παράβαση βέβαια της πολυσυζητημένης συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας. Χαρακτηριστική περίπτωση, το σαπιοκάραβο υπό τουρκική σημαία που ξεκίνησε από λιμάνι της Τουρκίας, μεταφέροντας πάνω από 400 μετανάστες, και εξέπεμψε SOS νότια της Κρήτης. Τα διαβήματα της Αθήνας προς την Άγκυρα να δεχτεί πίσω το πλοίο της, ως όφειλε, έπεσαν όπως ήταν αναμενόμενο στο κενό – με την Αθήνα να αποδέχεται εν τέλει τον ελλιμενισμό του πλοίου στο λιμάνι της Κω (το οποίο προφανώς, περιγελώντας τη γεωγραφία, θεωρήθηκε το «κοντινότερο λιμάνι» που ορίζει το διεθνές δίκαιο), και τη μεταφορά των 400 μεταναστών στην εκεί δομή.
Πραγματικότητα για τη χώρα μας παραμένει η ασφυκτική κατάσταση που δημιουργεί η επιλογή να μετατραπεί η Ελλάδα σε φράχτη και χώρο εγκλωβισμού μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία – καθ’ υπόδειξη του ευρωπαϊκού κέντρου
Το όλο θέμα πέρασε στα ψιλά των ειδήσεων, αλλά το μήνυμα της Τουρκίας είναι ξεκάθαρο: Όποτε θέλουμε μπορούμε να φορτώνουμε δεκάδες ή και εκατοντάδες μετανάστες σε ένα πλεούμενο (ακόμη και 400, δηλαδή σχεδόν μισό hot-spot), και να το στέλνουμε απέναντι. Κι επιπλέον να κατηγορούμε την Ελλάδα, σε συντονισμό με «προοδευτικά» ευρωπαϊκά ΜΜΕ και ΜΚΟ, για έλλειψη ανθρωπισμού εάν αυτή ζητήσει να εφαρμοστούν τα προβλεπόμενα στο διεθνές δίκαιο και στη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας (που επιλεκτικά γίνεται κουρελόχαρτο, με την ελληνική κυβέρνηση να παριστάνει ότι δεν το αντιλαμβάνεται, ή τέλος πάντων να μην επιμένει και πολύ στην εφαρμογή της).
Σε άλλο κόσμο οι κυβερνώντες
Τα παραπάνω βέβαια δεν φαίνεται να πτοούν στο παραμικρό τους κυβερνώντες τη χώρα μας. Αυτοί επιμένουν να πανηγυρίζουν για την… αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων («των συνόρων της Ευρώπης», όπως επαναλαμβάνουν – μόνοι τους τα λένε, μόνοι τους τα ακούν…) από τις λιμενικές αρχές και την υποχρεωτικότατη Frontex – η οποία υλοποιεί άριστα τον σχεδιασμό της Ε.Ε., που με τη σειρά της κάνει ξεδιάντροπα τα στραβά μάτια στην Τουρκία, ενώ ξεσπαθώνει κατά της «απαράδεκτης» Λευκορωσίας και της «υπονομευτικής για την ασφάλεια» Ρωσίας.
Βούλγαρος στρατιώτης επισκευάζει τον φράχτη στα σύνορα με την Τουρκία, κοντά στο χωριό Ματόχινα (φωτογραφία: Βασίλ Ντόνεφ / European Press Agency) Οι φραστικές καταγγελίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από την γείτονα δεν αρκούν για να ανατρέψουν την κατάσταση, ειδικά όσο η χώρα επιδεικνύει «πλήρη σεβασμό» στη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, και εφαρμόζει πιστά τον σχεδιασμό της Ε.Ε. για μόνιμη παραμονή των μεταναστών σε ελληνικό έδαφος. Η Ευρώπη πληρώνει (φτηνά) για να εγκλωβιστούν στη χώρα μας όσοι έρχονται από Τουρκία, και η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να αποδέχεται το ντιλ. Οι νέες δομές στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, με χρηματοδότηση και έλεγχο από την Ε.Ε., πλέον και με τις ευλογίες του… Πάπα Φραγκίσκου (που αναμένεται να επισκεφθεί για δεύτερη φορά την Λέσβο τον προσεχή Δεκέμβριο), κατασκευάζονται τάχιστα, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων. Με τη δομή της Σάμου, πολλαπλάσιας χωρητικότητας απ’ ό,τι αρχικά είχε ανακοινωθεί, να γίνεται ο οδηγός και για τις επόμενες.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ο κ. Μηταράκης ανακοίνωσε πρόσφατα πως «σε συμφωνία με Γερμανία θα χρηματοδοτηθεί, στα πλαίσια του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, ένα οικιστικό πρόγραμμα στην Ελλάδα για να βοηθήσει αιτούντες άσυλο, που γίνονται πρόσφυγες και αναγνωρίζονται στη χώρα μας, να παραμείνουν εδώ». Το κάθε Βερολίνο να εξυπηρετηθεί, κι ας πάει και το παλιάμπελο…
* Βλ. και Κριτήρια, οπτικές και εργαλειοποίηση του προσφυγικού
Συνάντηση Μηταράκη-Σοϊλού: «Σε καλό κλίμα»…
Στο φόντο όλων των τελευταίων εξελίξεων μπορεί κανείς να «ξαναδιαβάσει» και την πρόσφατη συνάντηση του Έλληνα υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, κ. Μηταράκη, με τον Τούρκο υπουργό Εσωτερικών κ. Σοϊλού. Η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα την προηγούμενη βδομάδα (δύο μόλις μέρες μετά την προσέγγιση του τουρκικού σαπιοκάραβου με τους 400 μετανάστες στα παράλια της Κρήτης). Και μάλιστα πραγματοποιήθηκε «σε καλό κλίμα», κατά δήλωση του Έλληνα υπουργού! (Γιατί όχι; Ολόκληρη καραβιά 400 ψυχών μας έστειλαν πεσκέσι οι γείτονες…). Στόχος της συνάντησης ήταν, λέει, η από κοινού αντιμετώπιση του μεταναστευτικού – που, όπως τόνισαν οι υπουργοί και των δύο χωρών, «αποτελεί κοινή πρόκληση».
Ο κ. Μηταράκης ζήτησε από την Τουρκία να εφαρμόσει την συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, που προβλέπει έλεγχο των μεταναστευτικών ροών, και να ανοίξει εκ νέου ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των δύο χωρών, δηλώνοντας πως η χώρα μας συνεχίζει να στηρίζει την προσέγγιση Ε.Ε.-Τουρκίας. Ο κύριος Σοϊλού από την πλευρά του επέμεινε στο γνωστό τούρκικο παζάρι, προσερχόμενος στη συζήτηση με μια δέσμη 4 προτάσεων, που περιλαμβάνει την πρόβλεψη να δεχτεί πίσω η Τουρκία 1.450 μετανάστες (κάτι που ήδη έπρεπε να έχει πράξει, σύμφωνα με την συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας), και να ανοίξει δίαυλος επικοινωνίας μέσω των Λιμενικών Αρχών των δύο χωρών. Σε αντάλλαγμα ζήτησε από τη χώρα μας να μη φυλάει τόσο… επιθετικά τα θαλάσσια σύνορά της, και να απελάσει στην Τουρκία όσους Γκιουλενιστές βρήκαν καταφύγιο στη χώρα μας (τους αριστερούς πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν η Αθήνα τους απελαύνει και χωρίς να της το ζητήσει η Άγκυρα…).
Κατά τα άλλα, είπαμε: «σε καλό κλίμα». Στην πραγματικότητα, η Τουρκία επιμένει σε έναν διακηρυγμένο υβριδικό πόλεμο. Για τη χώρα μας είναι υποχρέωση και ανάγκη επιβίωσης να καταγγείλει αυτόν τον σχεδιασμό, και να πιέσει προς κάθε κατεύθυνση (και δη στα «όργανα» της Ε.Ε., χρησιμοποιώντας όλες τις δυνατότητες, μέχρι και την άσκηση βέτο) για τη ματαίωσή του. Κομμάτι αυτού του αγώνα είναι όμως και η επιμονή στη φύλαξη των συνόρων της χώρας, ως ελάχιστο στοιχείο κυριαρχίας. Κι ας μην αρέσει αυτό σε όσους επιμένουν, με δήθεν ανθρωπιστικό πρόσημο, στη ρευστοποίηση των ελληνικών συνόρων.
Σχόλια