Γράφει η συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου
Η έλλειψη αντανακλαστικών, διορατικότητας, σοφίας και δεξιοτήτων, σε συνδυασμό με την κοντόφθαλμη κομματική σκοπιμότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων, ήταν ανέκαθεν οι κύριες αιτίες που φόρτωσαν την Ελλάδα διαχρονικά με παθογένειες στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της. Πολιτική που την συνεπικουρούσαν συχνά η προχειρότητα, η επιπολαιότητα, η ρηχότητα, η υποκρισία του καθωσπρεπισμού και η φαυλότητα.
Όλα αυτά –σε συνδυασμό με την απουσία προνοητικότητας και πολιτικής
βούλησης– είχαν απογοητευτικά αποτελέσματα, καθώς άφησαν να κυριαρχήσει ο
διπολισμός της αδράνειας και του αριστεροδεξιού συντηρητισμού στην
πολιτική σκηνή. Κι αυτό το τελευταίο δεν το λέω τυχαία, γιατί και επί
“κυβερνώσας Αριστεράς” και επί κεντροδεξιάς διακυβέρνησης δεν τολμήσαμε
να στηρίξουμε μεγάλες μεταρρυθμίσεις που αφορούν –σε επίπεδο εσωτερικής
πολιτικής– στην Υγεία, την Παιδεία, την επιχειρηματικότητα και το
φορολογικό και εργασιακό περιβάλλον λειτουργίας της. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Μεταρρυθμίσεις που αφορούν στην προώθηση της εξωστρεφούς επιλογής στην οικονομία με στόχο την υπέρβαση του εμπορικού ελλείμματος και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Αφορούν στην παρεμβατική πολιτική για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της δημογραφικής μας συρρίκνωσης, η οποία, πέραν της φθίνουσας πορείας της χώρας μας πληθυσμιακά, εμπεριέχει τον κίνδυνο αδυναμίας καταβολής συντάξεων στις επερχόμενες γενιές των Ελλήνων.
Οι πολίτες σε ρόλο θεατή
Προς το παρόν, οι τωρινές γενιές συνεχίζουν –σε ρόλο θεατών κατ’ ανάγκη– να παρακολουθούν την αποδόμηση όλων εκείνων που υποσχέθηκαν προεκλογικά οι νυν κυβερνώντες και αφορούσαν την αυτορρύθμιση των αγορών, τον ανταγωνισμό που θα έριχνε τις τιμές στην ελεύθερη αγορά, τα προγράμματα επιδότησης ενεργειακού κόστους για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.
- Παραμένουν θεατές ανήμποροι, με νοικοκυριά να πνίγονται στις ανατιμήσεις και να μην μπορούν να επιβιώσουν με τον κατώτατο μισθό των 663 ευρώ, την ώρα που εκτοξεύθηκε στον θεό η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος με μόνους κερδισμένους τα κομματικά golden boys και χαμένους τους μικρομεσαίους Έλληνες, οι οποίοι είχαν ισοπεδωθεί ήδη επί ΣΥΡΙΖΑ και ήλπιζαν να δουν άσπρη μέρα επί ΝΔ.
Στο πεδίο της εσωτερικής πολιτικής οι διεθνείς ανακατατάξεις στον τομέα ενέργειας ώθησαν την κυβέρνηση να προχωρήσει βιαστικά και επιπόλαια (ελλείψει διορατικότητας και προγραμματισμού) στην απολιγνιτοποίηση της χώρας. Περίοδο αναγκαστικών ανακατατάξεων διανύουμε όμως και στον τομέα Υγείας λόγω των εφιαλτικών διαστάσεων της πανδημίας (ήδη οι νεκροί φτάνουν τους 80 σε ένα 24ωρο) η οποία προκάλεσε γερό ταρακούνημα στο ΕΣΥ, καθώς κατακλύζονται από τους νοσούντες τα δημόσια νοσοκομεία.
Προμηθείς και όχι επιμηθείς
Ωστόσο, την μερίδα του λέοντος ειδησεογραφικά πήραν η προεδρική αλλαγή στις ΗΠΑ και η αλλαγή του τοπίου στην εκπροσώπηση της ΕΕ λόγω της λήξης της 16ετούς θητείας της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία έφερε την Γαλλία και την πολιτική Μακρόν στο προσκήνιο προς μεγάλη δυσαρέσκεια της “προστατευόμενης” απ’ την Γερμανίδα καγκελάριο Τουρκίας.
Στην περίπτωσή μας, φυσικά, το ενδιαφέρον στρέφεται στην κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας. Επιθετικότητα που δεν μπόρεσε ακόμα να αντιμετωπίσει η Ελλάδα, γιατί –παρά τη βελτίωση της στρατηγικής μας στο πλαίσιο της σύσφιξης σχέσεων και συνεργασιών μέσα στο διαμορφούμενο περιβάλλον– ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας δεν κατόρθωσε να περάσει ακόμα από τη συνήθη ρητορική στα έργα ή πέρασε ημιτελώς… Κάτι που έρχεται σε αντιδιαστολή με τις υποσχέσεις του για βελτιωτικές κινήσεις στο θέμα των αμυντικών συμφωνιών (κυρίαρχα της ελληνοαιγυπτιακής, η ημιτέλεια της οποίας δίνει το δικαίωμα στην Τουρκία εδώ κι ένα χρόνο να αυθαιρετεί και να παραβιάζει την ελληνική ΑΟΖ, επιδιώκοντας την τουρκοποίησή της.
Με τα δεδομένα αυτά επιβάλλεται σε κυβερνητικό επίπεδο:
- Να είμαστε προμηθείς και όχι επιμηθείς στα θέματα που ταλανίζουν την εσωτερική πολιτική μας και αφορούν στην επιδείνωση των δεικτών της πανδημίας (με υγειονομικές και οικονομικές επιπτώσεις για την Ελλάδα) και την προετοιμασία για έγκαιρη και μόνιμη αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής αντί της αποσπασματικής κυβερνητικής παρέμβασης.
- Να είμαστε προμηθείς και όχι επιμηθείς στα θέματα της Εξωτερικής πολιτικής σε διπλωματικό, ευρωπαϊκό, περιφερειακό, ευρω-ατλαντικό επίπεδο ενόψει των περαιτέρω προκλήσεων της Τουρκίας στο μεταναστευτικό, τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.
Να προλάβουμε κάθε τουρκική απόπειρα
Και προμηθείς σημαίνει να είμαστε προνοητικοί και διορατικοί, για να προλάβουμε κάθε απόπειρα των Τούρκων σε βάρος της ακεραιότητας των συνόρων μας και των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Σημαίνει να έχουμε εμείς την πρωτοβουλία των κινήσεων και να διαβλέπουμε αυτά που επίκεινται, αντί να τρέχουμε πίσω απ’ τα γεγονότα που προηγούνται.
Σημαίνει να μην ασκούμε απλά προνοητική, διορατική διπλωματία, αλλά να έχουμε προπαρασκευασμένες λύσεις για κάθε αιφνιδιαστική εξέλιξη τόσο στο θέμα της μετέωρης Συμφωνίας των Πρεσπών (γιατί είναι θέμα χρόνου να έρθει στην εξουσία το εθνικιστικό VMRO, που δεν δέχεται τον όρο “Βόρεια Μακεδονία”), όσο και στα θέματα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Των ελληνοτουρκικών διαφορών που έχουν επίκεντρο:
Πρώτον, την Κύπρο, όπου χρειάζεται να έχουμε εθνική πρόταση-απάντηση απέναντι στην τουρκική περί διχοτόμησης του νησιού (η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι ολέθριο λάθος, που θα επιταχύνει την τουρκοποίηση όλης της Κύπρου.
Δεύτερον, το Αιγαίο, για το οποίο πρέπει να απορρίψουμε κάθε συζήτησης με τους Τούρκους ή του ΝΑΤΟϊκούς μας συμμάχους (ΗΠΑ-Γερμανία) για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στους άρπαγες γείτονες.
Τρίτον, τη Θράκη, όπου δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δεχθούμε αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας, αντί της νόμιμης μουσουλμανικής, αν δεν θέλουμε να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για αίτημα αυτονομίας της από τα φερέφωνα της Τουρκίας εκεί.
Σχόλια