Πριν
από 22 χρόνια οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ βομβάρδισαν τη Σερβία, ισοπέδωσαν
τις υποδομές της και αφαίρεσαν από τη χώρα το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο έχει έκταση μεγαλύτερη της Ηπείρου κατά 2.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Επειδή το ΝΑΤΟ έστειλε τη χώρα 50 χρόνια πίσω, ουδείς εκείνη την περίοδο ήταν σε θέση να προβλέψει ότι η Σερβία θα ανέκαμπτε σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να είναι σε θέση σήμερα να σχεδιάζει και να κατασκευάζει ρομποτικά αμυντικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας, όπως το «μη ανιχνεύσιμο περιφερόμενο πυρομαχικό (πύραυλος κρουζ)» GAVRAN (Raven 145), που έχει εμβέλεια 150 χιλιόμετρα και ακρίβεια στόχου λίγων εκατοστών. Αναλύοντας τα γεγονότα και τις ειδήσεις είναι αδύνατον να μη δημιουργούνται συνειρμικές συγκρίσεις με την τεχνολογική έρημο της χώρας μας.
Η Ελλάδα είναι αποκλειστικά αγοραστής, καταναλωτής και χρήστης προϊόντων υψηλής τεχνολογίας. Εκ του αποτελέσματος και μέσω της σύγκρισης των επιτυχιών άλλων χωρών, η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα αποτυχημένης χώρας που αδυνατεί να σχεδιάσει και να κατασκευάσει αμυντικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας, παρότι η εγχώρια παραγωγή αμυντικών συστημάτων θα ήταν αποτρεπτική για τις τουρκικές διεκδικήσεις. Το σημαντικό στοιχείο που προκύπτει μέσα από τις αρνητικές συγκρίσεις είναι η εύρεση του παράγοντα που εμποδίζει την κοινωνική, βιομηχανική και τεχνολογική πρόοδο της χώρας.
Η ανάλυση των ταξικών κοινωνικών συμπεριφορών των ευρωπαϊκών χώρων αποδεικνύει ότι η εθνική πρόοδος και η ισχύς καθορίζονται αποκλειστικά από την κυρίαρχη ιδεολογία και τις συμπεριφορές της αστικής τάξης και κυρίως της μεγαλοαστικής. Οι αστικές ιδεολογικές αναφορές είναι συναρτήσεις της «αδιατάρακτης συνέχειας της αστικής τάξης εντός του εθνικού χώρου». Η «αστική συνέχεια» καθορίζει τις πολιτικές και κοινωνικές συμπεριφορές μιας χώρας. Όμως στην Ελλάδα η συνέχεια και ο χρόνος της επαφής των μεγαλοαστών με τον εθνικό χώρο δεν υπερβαίνoυν τη μία γενιά.
Οι απόγονοι φεύγουν για να ζήσουν στο εξωτερικό και εκεί είτε επιδίδονται στο ευ ζην, σπαταλώντας τον κόπο των προηγουμένων, είτε συνεχίζουν την επιχειρηματική και επενδυτική τους δραστηριότητα εκτός Ελλάδος. Επειδή όμως η κοινωνική δομή του αστικού κράτους «μισεί την ασυνέχεια», το κενό του αστικού χώρου αναπληρώνουν οι πολιτικές οικογένειες, των οποίων οι πολιτικές συμπεριφορές ανάγονται στην Τουρκοκρατία. Η Ελλάδα αποτελεί τη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα όπου οι πολιτικοί κλωνοποιούνται αποκλειστικά και μόνο εντός των οικογενειών τους, χωρίς να εξελίσσονται. Όμως αυτή η κοινωνική και πολιτική δομή δεν δημιουργεί πρόοδο, δημοκρατία, πολιτισμό, δικαιοσύνη, ελευθερία, τεχνολογική παιδεία και βιώσιμη παραγωγή.
Οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι τα οικογενειακά τους συμφέροντα εξυπηρετούνται μέσα από τη στατικότητα και συνεπώς η Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση δεν έχει εξελιχθεί τεχνολογικά, πολιτιστικά, ιδεολογικά, πολιτικά. Τα πανεπιστήμια και τα κρατικά πνευματικά κέντρα αποτελούν άντρα αναπαραγωγής των ιδεολογικών και κομματικών δομών της Μεταπολίτευσης, εκφραζόμενες μέσα από το χτίσιμο καθηγητών σε γραφεία ή την ανέγερση αυθαίρετων κτισμάτων στους ακαδημαϊκούς χώρους από τις κομματικές νεολαίες.
Σε αυτό το «ακαδημαϊκό» περιβάλλον είναι αδύνατον να καλλιεργηθούν οι επιστήμες και η τεχνολογία και συνεπώς είναι αδύνατον να σχεδιαστούν αμυντικά συστήματα ανάλογα του σερβικού Raven 145. Επίσης, η έλλειψη επαφής της μεγαλοαστικής τάξης με τον εθνικό χώρο τής απαγορεύει να επενδύσει κεφάλαια στη βιομηχανική παραγωγή αμυντικών συστημάτων. Η χώρα δεν διαθέτει την πνευματική, κοινωνική και πολιτική βούληση, καθώς και το ανθρώπινο κεφάλαιο που θα της επιτρέψει να ξεφύγει από το τέλμα της Μεταπολίτευσης.
Οι πολιτικοί και η κοινωνία παρακολουθούν την Τουρκία να δημιουργεί ιδεολογία, να αναπτύσσει εγχώρια αμυντική βιομηχανία και να διεκδικεί ελληνικό θαλάσσιο και χερσαίο χώρο, χωρίς να αντιδρούν ή να προβληματίζονται, αλλά αντιθέτως επί το χείρον, επί μία σχεδόν εικοσαετία αφόπλιζαν τη χώρα.
Οι πρωθυπουργοί και συνεπώς και το εκλογικό κοινό που τους ψηφίζει είτε δηλώνουν ότι «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα» είτε ότι «είναι ευχαριστημένοι που η χώρα μετατρέπεται σταδιακά σε πολυπολιτισμική κοινωνία».
Αυτό όμως που δεν εξηγούν είναι ποια συνιστώσα της πολυπολιτισμικής κοινωνίας θα υπερασπιστεί την πατρίδα και επίσης τι είναι αυτό που θα πρέπει να υπερασπιστεί, επειδή, κατά δήλωσή τους, οι θάλασσες και τα κράτη δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν σύνορα. Αν κρίνουμε λοιπόν από τις δηλώσεις και τις πράξεις των πολιτικών και αυτών που τους ψηφίζουν, φαίνεται ότι ο Τούρκος αρχιτέκτονας του δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας» έχει δίκιο όταν σε τηλεοπτική συνέντευξή του δήλωνε: «Δεν είναι δυνατόν έθνη όπως η Ελλάδα, που είναι τεμπέληδες και απλά μιλούν και δεν σκέφτονται τίποτα παρά μόνο τα χρήματα και τις διακοπές, να μας καταλαβαίνουν και να μας πολεμούν».
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Σχόλια