Συνεργασία ή αντίσταση, Μέρος 1ο : To ολοκαίνουριο και ηλιόλουστο φασιστικό μας κράτος

την

Του Κόνορ Κέλλυ (Connor Kelly)
(Μετάφραση: Contra Dystopia)

    Στις 12 Ιουλίου η Βρετανική Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα υποστηρίξει ένθερμα τα πιστοποιητικά εμβολιασμού στους χώρους εκδηλώσεων, έτσι ώστε να αποκλείσει τους ανεμβολίαστους από τη δημόσια ζωή. Παρόλο που υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι μια πράξη εθελοντικής διάκρισης, έχουν κατηγορηματικά δηλώσει ότι επιφυλάσσονται στο μέλλον να το κάνουν υποχρεωτικό, όπως επιφυλάσσονται να συνεχίσουν τα αστυνομικά μέτρα για όσο καιρό αυτοί επιθυμούν. Η Γαλλική κυβέρνηση όλος τυχαίως ανακοίνωσε το ίδιο μέτρο την ίδια μέρα, πηγαίνοντας όμως ένα βήμα παραπέρα, απαγορεύοντας τους ανεμβολίαστους από τις καφετέριες, το μετρό κτλ., ενώ κατέστη υποχρεωτικός ο εμβολιασμός των υγειονομικών, που σημαίνει να αφαιρείς την εργασία για τους ανεμβολίαστους. Ακολούθησαν η Ιρλανδική και η Ελληνική κυβέρνηση που έθεσαν σε ισχύ παρόμοια μέτρα, μαζί με άλλες χώρες και κράτη σε ολόκληρο τον κόσμο.

    Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτών των μέτρων θα είναι καταστροφικές. Θα νομιμοποιήσει τις διακρίσεις, τους αποκλεισμούς και τις διώξεις μιας μερίδας του πληθυσμού. Θα απελευθερώσει όλη την κακία και την οργή που έχει συσσωρευθεί τους τελευταίους 18 μήνες ενάντια στους ανεμβολίαστους. Εάν τα μέτρα εφαρμοστούν με επιτυχία θα ενισχύσουν την υποστήριξη για τη δημιουργία ενός κράτους βιοπαρακολούθησης δημιουργώντας για τον πληθυσμό μια μόνιμη κατάσταση. Δεν τους αρκεί να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Οι άλλοι πρέπει να απαγορευτούνε.

 Αυτό θα είναι μια καταστροφή για την εργατική τάξη και αν υποστηριχτεί από την αριστερά είτε ενεργητικά είτε παθητικά, αυτό θα σημάνει την ολική εγκατάλειψη του σοσιαλισμού από τους αυτοαποκαλούμενους σοσιαλιστές.

    Οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες αυτών των μέτρων είναι να αυξήσει τα ποσοστά των εμβολιασμένων. Αυτό είναι ξεκάθαρα μια πράξη εξαναγκασμού -μια πράξη βίας- η οποία έρχεται σε ρήξη με  την όλη ως τώρα καθιερωμένη ιατρική ηθική, τα ανθρώπινα δικαιώματα και με τους νόμους πολλών κρατών που τα επιβάλλουν.

    Αλλά πλέον ξεπερνάμε όλα αυτά τα ανούσια όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη σωματική μας αυτονομία και το ρόλο του νόμου. Ποιος χρειάζεται τέτοια παλαιάς κοπής κοινότοπες ελευθερίες, όταν έχεις το σέξι υπερμοντέρνο φασισμό του 21ου αιώνα με όλα τα ηθικά εύσημα που ένας κομφορμιστής θα μπορούσε να θέλει;

Ο Φασισμός με τα χαρακτηριστικά του 21ου αιώνα

Ναι, Φασισμός. Ενώ η κυρίαρχη αριστερά εμμονικά ασχολείται με τους νεοναζί και καταγγέλλει τη μεταπολεμική κουλτούρα ως λευκή υπεροχή, ενθαρρύνουν, ευθυγραμμίζονται και δικαιολογούν τον νέο φασισμό. Η κύρια διαμάχη τους, όπως μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα αυτή την εβδομάδα είναι τα δακρύβρεχτα «Απαιτούμε αυστηρότερα μέτρα!», λες και ο νέος φασισμός δεν είναι αρκετά φασιστικός για αυτούς. Αλλά μια τέτοια στάση είναι κατανοητή. Δεν μπορούν να αναγνωρίσουν το φασισμό του 21ου αιώνα γιατί ο φασισμός για αυτούς είναι η επιστροφή στο στρατιωτικό βήμα, στα  «Ζήτω ο Χίτλερ!» και στις ρατσιστικές δολοφονίες ή η επιστροφή στις καθολικές αξίες και στο μιλιταρισμό (ο οποίος έπρεπε να αποτελεί επίδειξη των πολλών προσώπων του φασισμού).

Αλλά γιατί ένας φασιστικός σχηματισμός το έτος 2021 πρέπει να προσομοιάζει το ΄Γ Ράιχ ή τις Ισπανικές Φάλαγγες; Γιατί με τις παρούσες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες του 21ου αιώνα να μην μπορεί να είναι μοντέρνος, εκλεπτυσμένος ακόμη (τουλάχιστον επίσημα) και αντιρατσιστικός; Δεν θα μπορούσε ο φασισμός να λειτουργεί το ίδιο αποτελεσματικά αν δημιουργούσε νέες ταυτότητες, νέες αδικίες και νέα θύματα; Αλλά από τη στιγμή που η κυβέρνηση εξέφρασε δημοσίως τις προθέσεις της να διώκει μια μειονότητα μέσω ενός συστήματος στιγματισμού στη βάση της «δημόσιας υγείας» της  ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ, ένα κομμάτι των αριστερών παραμένει σιωπηλό.

Ο κύριος λόγος που οι άνθρωποι αρνούνται να δουν τι συμβαίνει, δηλαδή την επιβολή ενός νέου φασισμού, είναι ότι τον υποστηρίζουν και συμμετέχουν σε αυτόν. Και από τη στιγμή που τον στηρίζουν δεν μπορεί αυτό να είναι φασισμός. Είναι καλοί και ηθικοί άνθρωποι και ποτέ δεν θα μπορούσαν να υποστηρίξουν το φασισμό, ή να τους ξεγελούσαν και να τον υποστήριζαν. Ποτέ να μην υποβαθμίζετε το πόσο ισχυρό είναι το κίνητρο της διατήρησης της εικόνας του εαυτού μας. Όσο περισσότερο χρονικά αυτή η διαδικασία θα συνεχίζεται και όσο πιο βίαια μέτρα θα επιβάλλονται το κίνητρο αυτό θα γίνεται όλο και πιο ισχυρό. Η δυσκολία να παραδεχθείς ότι σε ξεγέλασαν είναι ευθέως ανάλογο με το πόσο σε ξεγέλασαν και για πόσο καιρό. Ίσως η ονομασία από μέρος του νέου καθεστώτος ως φασιστικού να το κάνει ακόμα πιο δύσκολο για τους ανθρώπους να το παραδεχτούν, εξαιτίας του άμεσου ενστίκτου αυτοάμυνας – «Δεν είμαι φασίστας!». Αλλά είναι σημαντικό να ονομάσουμε τι συμβαίνει. Είναι σημαντικό να ανασύρουμε όλες τις ιστορικές ομοιότητες έτσι ώστε να ανακινήσουμε ξανά την ηθική νοημοσύνη που έχει θαφτεί κάτω από τόνους προπαγάνδας.

To ολοκαίνουριο ηλιόλουστο φασιστικό μας κράτος

Το κράτος έχει κηρύξει μια (μόνιμη) κατάσταση εκτάκτου ανάγκης καθώς έχει επιβάλλει ένα αστυνομικό κράτος μέσω της χρήσης μαζικού ψυχολογικού τρόμου, ο οποίος είναι ολοκληρωτικός με την παραδοσιακή έννοια. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το Κράτος Covid. Κατέχουν το δικαίωμα να επιβάλλουν ή να άρουν τους περιορισμούς της καθημερινής ζωής κατά τη θέλησή τους. Μπορούν να επιβάλλουν μαζικά εξοντωτικά πρόστιμα σε οποιονδήποτε παραβιάσει τους συνεχώς μεταβαλλόμενους κανόνες. Έχουν χρησιμοποιήσει αστυνομική βία για να διαλύσουν αμέτρητες νόμιμες διαδηλώσεις. Οι υπουργοί μπορούν να νομοθετήσουν μόνο και μόνο με μια κίνηση της πένας τους.

Έχουν διεξάγει τη μεγαλύτερη προπαγανδιστική εκστρατεία στην ανθρώπινη ιστορία, η οποία συνοδεύεται από λογοκρισία, είτε καλυμμένη είτε φανερή, σε όλους τους τομείς. Η προπαγάνδα είναι στην κυριολεξία παντού. Σχεδόν όλοι οι οργανισμοί της χώρας έχουν οικειοθελώς μετατραπεί σε προπαγανδιστικά όργανα  του κράτους. Τα μεγάφωνα των σουπερμάρκετ ανακοινώνουν κρατική προπαγάνδα. Κάθε διαφημιστική πινακίδα εμπεριέχει κρατική προπαγάνδα. Οι συζητήσεις των ανθρώπων που συναντάς στο δρόμο εμπεριέχουν κρατική προπαγάνδα. Οι σπιτονοικοκύρηδες στέλνουν γράμματα στους ενοικιαστές τους να εμβολιαστούν, συνήθως μαζί με κρατικά προπαγανδιστικά φυλλάδια. Το κοινό δέχεται συχνά τακτικά μηνύματα στο κινητό που εμπεριέχουν κρατική προπαγάνδα. Έχουν προσλάβει υπηρεσίες συλλογής πληροφοριών για να διεξάγουν ψυχολογικό πόλεμο στον ίδιο τους τον πληθυσμό καθώς διαδίδουν την κρατική προπαγάνδα στον ψηφιακό χώρο. Κρατάνε από τα αρχίδια τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης μέσω της χρηματοδότησής τους με δημόσιο χρήμα, έτσι ώστε να συμμετέχουν στην προπαγανδιστική εκστρατεία του κράτους. Η συνολική οικονομική και κοινωνική προσπάθεια του κράτους και των πολιτών του -όπως σε μια κατάσταση ολοκληρωτικού πολέμου- κατευθύνονται στον ίδιο τον πόλεμο, στην προκειμένη περίπτωση στον προφανή ανίκητο και γι’ αυτό μόνιμο πόλεμο εναντίον του θανάτου.

Οποιοσδήποτε αντιτίθεται στο αστυνομικό κράτος εξοστρακίζεται κοινωνικά και αποδοκιμάζεται από τους ίδιους πολιτικούς, τον τύπο και έκτοτε από την ίδια την κοινωνία συνολικά. Η αντίληψη για την «παραπληροφόρηση» έχει γίνει κανονικότητα και υπάρχουν φωνές -από το εργατικό κόμμα- για σκληρότερες ποινές σε αυτούς που διαδίδουν ότι πλέον χαρακτηρίζεται ως «παραπληροφόρηση» στο διαδίκτυο. Οι διαφωνούντες θεωρούνται επικίνδυνοι και απειλή για την υγεία του έθνους. Αυτό έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον «ολοκληρωτικής αστυνόμευσης» όπου οι άνθρωποι αστυνομεύουν τους εαυτούς τους και τους άλλους έτσι ώστε να εναρμονίζονται με τα διατάγματα του Κράτους Covid.

Εν ολίγοις, έχει δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα τρόμου. Οι ερωτήσεις, η έρευνα και η συζήτηση έχουν μετονομαστεί σε θεωρίες συνωμοσίας – ένας όρος που έχει επαναπροσδιοριστεί για να αυξάνει σε εύρος το πεδίο του και την ισχύ του και το «επίπεδο εκφοβισμού» που σχετίζεται μαζί του. Οι «συνωμοσιολόγοι» πρέπει να ξεριζωθούν και να σωπάσουν. Γιατί; Διότι μπορεί να αυξήσουν την αμφιβολία στην επίσημη κρατική ιδεολογία. Οποιαδήποτε αμφισβήτηση της κρατικής ιδεολογίας είναι απειλή για την υγεία του έθνους.

Το κράτος επιθυμεί να καταστήσει μόνιμο αυτό το καθεστώς υγιεινιστικής εμμονής μαζί με τα ψηφιακά διαβατήρια υγείας τα οποία έχουν δημιουργηθεί για κανέναν άλλο λόγο πέρα από το να αποκλείσουν αυτούς που δεν συμφωνούν πλήρως. Αυτό από τη μία έχει ως συνέπεια η πλειονότητα που τα αποδέχεται να ενσωματώνεται πιο πολύ στην καινούρια κρατική ιδεολογία και από την άλλη οι αντιφρονούντες και οι ταραχοποιοί να ταυτοποιούνται πιο εύκολα και να διώκονται. Επίσης δημιουργεί έναν εύκολο στόχο για να κατευθύνει τη δημόσια οργή καθώς απουσιάζουν άλλοι κοινωνικά δυσάρεστοι αποδιοπομπαίοι τράγοι, γεωπολιτικές εχθρότητες και ο συνήθεις σάπιος εθνικισμός – αν και είναι πολύ πιθανό να αναβιώσει. Μέσω των υγειονομικών διαβατηρίων το έθνος (και η υγεία του) είναι κάτω από πλήρη έλεγχο. Ο ορισμός της καλής υγείας -καθορισμένος μόνο από το κράτος- μπορεί να επεκταθεί ή να συσταλεί όπως κρίνουν αναγκαίο. Νομίζετε ότι η πολιτική της υγείας το έχει παρακάνει, τολμάτε να αμφισβητείται την επίσημη κρατική ιδεολογία; Εξορίζεστε από την κοινωνική ζωή.

Τα ανθρώπινα όντα, τα άτομα έχουν υποβαθμιστεί σε φορείς της ασθένειας, σε κομμάτι κρέας. Λεπρός ως ότου αποδειχθείς καθαρός (και τα μέσα για να το αποδείξεις παρέχονται μόνο από το κράτος). Η υγεία του έθνους είναι υψίστης σημασίας. Η αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα, η αυτονομία, η οργάνωση, η ελευθεροτυπία, το κοινοβούλιο, η δημοκρατική ζωή εν γένει, όλα αυτά θυσιάζονται για χάρη της υγείας του έθνους. Η ταξική πάλη (από την πλευρά μας) απαγορεύεται για την υγεία του έθνους: η μεγαλύτερη προς τα πάνω μεταφορά πλούτου στην ανθρώπινη ιστορία, οικονομική, κοινωνική και ψυχολογική φτωχοποίηση της εργατικής τάξης εκτυλίσσεται με ένα «μα δεν θα κρατήσει για πολύ»  από την πιστή αντιπολίτευση (η οποία εμπεριέχει σχεδόν κάθε δεξιό/αριστερό πολιτικό κόμμα, σημαντικούς θεσμούς και ΜΚΟ στο νέο ολοκληρωτικό Κράτος Covid). Το νέο καθεστώς έχει δημιουργηθεί και λειτουργεί μέσω μιας μαζικής δημόσιας-ιδιωτικής γραφειοκρατικής μηχανής η οποία θεωρεί επισήμως ότι η μόνη της δικαιολογημένη αποστολή είναι η υγεία του έθνους.

Πέρα από το προφανές, η δίχως προηγούμενο αφήγηση και η κοινωνική μηχανική που έχει εξαπολυθεί σε ένα κονιορτοποιημένο κοινό, η αντιπολίτευση έχει εξουδετερωθεί και έχει κατασκευαστεί η συναίνεσή της σε δύο επίπεδα, με διάφανα πολιτικά κόλπα τα οποία έχουν δουλέψει αμέτρητες φορές κατά τη διάρκεια της κρίσης.

1. Με το τελετουργικό  που προλειαίνει το έδαφος για την ημερομηνία που θα επανεξεταστούν οι περιορισμοί, η κυβέρνηση προκαλεί τρόμο σε μαζική κλίμακα, μέσω της νέας τεραστίων διαστάσεων προπαγανδιστικής μηχανής. Φανταστικές εκδοχές, αριθμοί κρουσμάτων, διπλές μεταλλάξεις (με τις δυνατότητες να είναι άπειρες).  Για μικρό χρονικό διάστημα σε αυτή την προετοιμασία η κυβέρνηση προσποιείται  ότι αντιτίθεται στους δικούς της περιορισμούς, που η ίδια επιβάλει. («Μα ο Μπόρις είναι φιλελεύθερος! Αντιτίθεται σε αυτό που ο ίδιος επιβάλει!»). Οι προοδευτικοί και η αριστερά αρκούνται στο να πουν το αντίθετο από ότι πει η κυβέρνηση  και φωνάζουν: «Πρέπει να επιβληθούν περισσότεροι περιορισμοί! Αυτός έχει σκοπό να μας σκοτώσει όλους!». Μετά έρχεται η κυβέρνηση με κατασκευασμένη και απόλυτη πολιτική συναίνεση, για περισσότερους περιορισμούς και λέει: «Εξαιτίας των ανησυχητικών δεδομένων  κτλ. κτλ. κτλ.…. Πρέπει να συνεχίσουμε το φασιστικό μας εγχείρημα». Έχω δει ανθρώπους που αντιτίθενται στις πολιτικές των Τόρις/Μπόρις να κατηγορούνται από αριστερούς ότι ευθυγραμμίζονται με τις πολιτικές των. Αυτό το συγκεκριμένο έργο έχει παιχτεί τόσες πολλές φορές που πραγματικά απορώ πως δεν έχει αποκαλυφτεί η απάτη.

2. Με το τελετουργικό  που προλειαίνει το έδαφος για την ημερομηνία που θα επανεξεταστούν οι περιορισμοί, η κυβέρνηση εξαπολύει ένα μπαράζ αντιφατικών μηνυμάτων. Ένας υπουργός θα πάει σε ένα κανάλι και θα υποστηρίξει μια άποψη, ενώ ένας άλλος υπουργός θα πάει σε ένα ραδιόφωνο και θα υποστηρίξει την αντίθετη. Αυτή η τακτική έχει χρησιμοποιηθεί για αντιφατικές πολιτικές όπως τα πιστοποιητικά εμβολιασμού. Ο καταιγισμός αντιφατικών μηνυμάτων καθιστά αδύνατο να ξέρεις ποια είναι η πραγματική θέση της κυβέρνησης. Αυτή η τακτική εξουδετερώνει την πραγματική αντιπολίτευση διότι το ¼ του κόσμου πιστεύει ότι η κυβέρνηση επί της αρχής είναι ενάντια στα πιστοποιητικά εμβολιασμού αλλά τα θεωρεί ως την έσχατη λύση, το άλλο ¼ πιστεύει ότι το μέτρο έχει παγώσει και σίγουρα δεν θα συμβεί, το άλλο ¼ πιστεύει ότι συμβαίνει ήδη και τέλος οι υπόλοιποι δεν βγάζουν άκρη με όσα ακούγονται. Ποιος μπορεί να οργανώσει μια επιτυχημένη εκστρατεία εναντίον μιας πολιτικής για την οποία κανένας δεν είναι σίγουρος ότι υπάρχει; Και ξαφνικά μέσα στην αναμπουμπούλα η συγκεκριμένη πολιτική γίνεται νόμος του κράτους.

    Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση ξεγελάει αυτούς που πιστεύουν ότι της αντιτίθενται, με το να υποστηρίζουν τις πολιτικές της και να μετατρέπονται στα φερέφωνα αυτών των πολιτικών. Το καθεστώς έχει ξεγελάσει την αντιπολίτευση μετατρέποντάς τους στους πιο δυναμικούς φορείς επιβολής της. Αλλά στην πραγματικότητα, οι υφιστάμενες πολιτικές οργανώσεις δεν αντιτίθενται στο καθεστώς. Οι ενστάσεις τους (οι οποίες εξουδετερώνονται με τα παραπάνω κόλπα) είναι εμποτισμένες με το άρωμα των περιορισμών, όχι με τους περιορισμούς καθαυτούς.

«Μα κανένας δεν αμφισβητεί την ανάγκη των περιορισμών, απλά πρέπει να έχουμε περιορισμούς». Με αυτόν τον τρόπο έχουμε υποκριτικούς δημόσιους διαλόγους περί των διαφορετικών επιπέδων, ημί-lockdown, για περισσότερη ή λιγότερη ελευθερία. Αλλά ποτέ δεν βλέπεις κάποιον που να λέει: «Τα lockdown είναι ανήθικα και δεν δουλεύουν ούτως ή άλλως», ακόμη κι αν αυτή είναι η πιο στερεή και λογική άποψη, η οποία μπορεί να υποστηριχτεί όταν ρωτάς τους ανθρώπους να ρίξουν μια γρήγορη ματιά στην πραγματικότητα.  Χιλιάδες μικροί Κουίσλινγκ και Πεταίν δέχονται την υποταγή. Για το καλό της πατρίδας μας φυσικά. Επειδή είναι το σωστό.

Τα ψυχολογικά κόλπα

    Το φθινόπωρο που μας πέρασε έστειλα επιστολές ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους, ειδικά εκείνους που ανήκουν στην αριστερά, να έρθουν σε ρήξη με τη νέα τάξη και να της αντισταθούνε. Τους προέβλεψα το καθεστώς του πράσινου πάσου το οποίο τώρα ξετυλίγεται. Σε επόμενες επιστολές που έστειλα τους εξήγησα το συλλογισμό μου για το πώς κατέληξα από το να υποστηρίζω τα lockdown τώρα να εναντιώνομαι, ακριβώς για να τους αποδείξω ότι δεν είναι κάτι κακό το να αλλάξεις άποψη. Τους έγραψα για το πώς πείστηκα ότι τα lockdown δεν λειτουργούν. Οι αποδείξεις προήλθαν από χώρες όπως η Σουηδία, πολιτείες όπως η Φλόριντα και άλλους τόπους που υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο, καθώς και από το γεγονός ότι τα lockdown δεν απέδωσαν. Τα στοιχεία για τα lockdown είναι 100 φορές πιο ξεκάθαρα από ότι ήταν το φθινόπωρο. Κανένας σε αυτή τη χώρα δεν μπορεί να αποδείξει ότι τα lockdown λειτούργησαν, κανένας: έχουν αποτύχει παταγωδώς, καταστροφικά και επανειλημμένως με βάση τους δικούς του στόχους και παρόλα αυτά ακόμη μια πλειοψηφία τα στηρίζει και είναι πεπεισμένη ότι λειτουργούν.

    Αυτό που αντιμετωπίζουμε δεν είναι η λογική -τουλάχιστον όπως γίνεται κατανοητή συνήθως- αλλά μια αντιστροφή της λογικής, λες και ο νους έχει βαλθεί να υπερασπιστεί στη δήλωση: «Ο ουρανός είναι πράσινος». Αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι ένας ψυχολογικός αμυντικός μηχανισμός, συνάμα προσωπικός και κοινωνικός που λειτουργεί σε μαζική κλίμακα και είναι αριστοτεχνικά οπλισμένος από το κράτος. Πάλι, είναι παράλογα δύσκολο να το αναγνωρίσει κάποιος στον εαυτό του (είναι ένας προσωπικός μηχανισμός άμυνας!). Καθίσταται ακόμη πιο δύσκολο όταν είναι και κοινωνικά ευρέως διαδεδομένο. Κανένας δεν θέλει να παραδεχτεί ότι έχει συμμετέχει σε μια μαζική υστερία. Κανένας δεν θέλει να πιστέψει ότι τον έχουν εξαπατήσει. Κανένας δεν θέλει να παρεκκλίνει  από την κρατούσα άποψη και να θεωρηθεί ως τρελός. Κανένας δεν θέλει να θεωρεί ότι ο εαυτός είναι πιστός στην προσωπική του εικόνα (κάτι που είναι η αφοσίωση στην εικόνα του εαυτού του).

(Τέλος όσον αφορά την προσωπική εικόνα – δεν είναι σύμπτωση ότι όλο αυτό συμβαίνει στο νέο περιβάλλον των social media όπου όλοι, ακόμη και οι γιαγιάδες, συνεχώς φέρουν μια προσωπική εικόνα η οποία είναι ανοικτή σε περισσότερες απειλές από ότι συνέβαινε στη προ των social media ζωή. Αυτή η αυτοματοποιημένη «φυσιολογική» αντίδραση σε μια κρίση η οποία εισβάλλει στον καινούριο (εγκεφαλικό) χώρο είναι η μίμηση και το αγελαίο ένστικτο. Το πρωταρχικό κίνητρο γίνεται το να «να σε βλέπουν για να υπάρχεις» με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνολικά από την κοινωνία, ή το αντίθετό του, να μην σε βλέπουν καθόλου. Το οποίο είναι ιδιαίτερα οξυμένο μιας που η απειλή της ολοκληρωτικής κοινωνικής γελοιοποίησης είναι ανοικτή για όποιον αμαρταίνει,  κάτι που προοριζόταν κάποτε μόνο για τους διάσημους.

    Η πρόθεση να ξεχωρίζεις από το όλο και πιο μεγάλο πλήθος έχει ένα παράδοξο αποτέλεσμα, τη μαζική ισοπέδωση, τη μαζική μίμηση και το μέγιστο κομφορμισμό που αναπαράγεται ταχύτατα μέσα στις ιδεολογικές φυλές. Η ίδια διαδικασία εξελίσσεται τότε ανάμεσα  στις φυλές έτσι ώστε να μοιάζουν η μία στην άλλη όλο και πιο πολύ (καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσεις για παράδειγμα τους φιλελεύθερους από τους σοσιαλιστές). Επιπλέον από τη στιγμή που η πραγματική κοινωνική ζωή καταργήθηκε εν πολύς από την κρίση η ψηφιακή έγινε πιο πραγματική από την πραγματική και εξαπλώθηκε στον πραγματικό κόσμο με έναν με έναν τρόπο που δεν είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν.

Αυτό με τη σειρά του αυξάνει την αίσθηση της μαζικής ψευδαίσθησης και της αποστασιοποίησης από την «πραγματικότητα», καθώς οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να ξεχωρίσουν αυτό που είναι αληθινό από αυτό που είναι ψεύτικο. Είναι υπό αμφισβήτηση αν η εξάπλωση είναι ένας κατάλληλος όρος μιας και τα περιστατικά στην ψηφιακή σφαίρα και στον πραγματικό κόσμο έχουν γίνει ένα. Μια ακόμη ενδιαφέρουσα ομοιότητα είναι αυτή με το φασισμό του 20ου αιώνα, που άνθισε σε ένα καινούργιο και ταραχώδες μιντιακό περιβάλλον, το οποίο μεγάλωσε την αίσθηση του ανθρώπου για τον κόσμο και τη θέση τους μέσα σε αυτόν και θρυμμάτισε την επιστημολογία των προηγούμενων εποχών.

    Κανένας σε αυτή τη χώρα δεν ασχολείται με το να αιτιολογήσει γιατί τα lockdown λειτούργησαν. Θεωρείται ως μια απόδειξη πίστεως. Το μόνο που ακούγεται υπέρ των lockdown είναι ότι πέτυχαν διότι τα εφαρμόσαμε. Αυτό και τίποτα άλλο.  Τις ψυχολογικές (και κατόπιν κοινωνικές και πολιτικές) επιπτώσεις των lockdown είναι δύσκολο να τις αντέξεις. Θα σήμαινε ότι οι κυβερνήσεις συνεχώς ψεύδονταν εν γνώσει τους και με δόλο. Θα σήμαινε ότι οι ζωές των ανθρώπων καταστράφηκαν για το τίποτα. Θα σήμαινε ότι οι άνθρωποι εξαπατήθηκαν σε μαζική κλίμακα. Θα σήμαινε ότι όλοι αυτοί που κορδώνονταν στα μέσα κοινωνική δικτύωσης («Κοίτα με, είμαι ένας σούπερ ήρωας των lockdown!») δεν ήταν τίποτα άλλο από πρωταγωνιστές μιας φαρσοκωμωδίας. Οι λαοί θα έχαναν την εμπιστοσύνη τους σε σχεδόν όλους τους σημαντικούς θεσμούς. Πάπαλα όλα τα καθεστωτικά μίντια. Η φήμη του Εθνικού Συστήματος Υγείας, της Ακαδημίας και άλλων κρατικών φορέων θα πήγαινε στα τάρταρα. Κανένας δεν θα άκουγε ξανά τους ζηλωτές των lockdown και τις απόψεις των κοβιντιανών. Ψυχολογικά δεν μπορούμε να αντέξουμε ότι τα lockdown δεν λειτουργούν, γεγονός που εξασφαλίζει ότι θα ξανασυμβούν. Είναι ένα μαζικό «ευγενές ψέμα» με την πιο άτιμη προέλευση και με τις πιο καταστρεπτικές συνέπειες. Είναι μια συμφωνία με το διάολο!


Πηγή: contradystopia

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου