Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για την Ελλάδα και την Κύπρο έφτασε: Η μεγάλη προδοσία του Ιούλη του 1974

Του ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΤΣΟΥΡΗ*

Το παρασκήνιο, οι μυστικές συναντήσεις και οι μυστικές συμφωνίες που έγιναν μεταξύ στρατιωτικών της χούντας, αλλά και γνωστών πολιτικών, αφ’ ενός, και Αμερικανών αξιωματούχων και κυρίως του τότε υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Χενρυ Κίσσινγκερ, αφ’ ετέρου, που οδήγησαν στο πραξικόπημα για την ανατροπή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακαρίου τη 15η Ιουλίου 1974 και την εν συνεχείᾳ παράνομη εισβολή και κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου, δυστυχώς είναι επτασφράγιστα μυστικά που ίσως ουδέποτε θα αποκαλυφθούν, για να επέλθει, αν μπορεί να επέλθει, η κάθαρσις. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Το ότι υπήρξε προδοσία, ουδείς το αμφισβητεί. Τα ίδια τα γεγονότα, καθώς και αρκετές μαρτυρίες σχετικές με τα όσα συνέβησαν, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Όσοι από τους πρωταγωνιστές πέθαναν, πήραν στον τάφο και τα ένοχα μυστικά τους.

• Όσοι πάλι ζουν, ως ένοχοι εσχάτης προδοσίας, δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλύψουν το παραμικρό, αλλά αντίθετα θα το κρύψουν βαθιά μέσα τους και είναι σίγουρο ότι θα το πάρουν και αυτοί μαζί τους στον τάφο.

Είναι, ωστόσο, αδιαμφισβήτητο πώς κάποιοι Έλληνες πολιτικοί σε συνέργεια με τους αρχηγούς των τριών όπλων, της αεροπορίας, του ναυτικού και του στρατού ξηράς, των Παπανικολάου, Αραπάκη, Μπονάνου, Ντάβου, Γκιζίκη, και αρκετών άλλων, καθώς και με Έλληνες αξιωματικούς που υπηρετούσαν στην Εθνική Φρουρά της Κυπριακής Δημοκρατίας, διέπραξαν αυτό το έγκλημα της εγκατάλειψης της Κύπρου στις ορδές του Αττίλα καθοδηγούμενοι πιθανώτατα από τον Αμερικανικό παράγοντα πρωτίστως, αλλά όχι μόνον, για να απαλλαγούν από τον «κόκκινο» Μακάριο, τον «Κάστρο της Μεσογείου». Δε χρειαζόταν να μας το πει ο ισχυρός άνδρας της χούντας το 1974, ο οποίος ισχυρίζεται ότι τον πρόδωσαν οι αρχηγοί των επιτελείων, στους οποίους είχε δώσει εντολή να κτυπήσουν άμεσα τους Τούρκους στην Κύπρο.

Το γεγονός ότι την κρίσιμη στιγμή, οι επιτελείς της χούντας των Αθηνών, τους οποίους καλούσαν εναγωνίως από την Κύπρο, για να σπεύσουν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της Τουρκικής εισβολής, αρνήθηκαν να το πράξουν με διάφορα προσχήματα, επιμένοντας ακόμα και την ώρα της εισβολής ότι οι Τούρκοι διεξήγαγαν γυμνάσια, καθώς και η μετέπειτα άρνηση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, της κυβερνήσεως Καραμανλη –Αβέρωφ, που ανέλαβε την εξουσία μετά την κατάρρευση της χούντας, να σπεύσει σε βοήθεια, με το ασυγχώρητο «η Κύπρος κείται μακράν» κατά το δεύτερο Αττίλα, όταν η κατοχή του Κυπριακού εδάφους από τα Τουρκικά στρατεύματα από το 4% περίπου επεκτάθηκε στο 37%, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για τη σύμπραξη πολιτικών και στρατιωτικών στην προδοσία της Κύπρου.

Διαθέτουμε αξιόπιστη μαρτυρία Ελληνοκύπριου αξιωματικού ότι δόθηκε στο ΓΕΕΦ κατάλογος με ονόματα Ελλήνων διοικητών στρατιωτικών μονάδων που εγκατέλειψαν τις θέσεις τους εν ώρᾳ μάχης. Είναι επίσης γνωστό σε όλους ότι όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε κανένας από όλους αυτούς από την τότε Κυβέρνηση, αλλά συνέχισαν κανονικώτατα τη σταδιοδρομία τους και παρόμοια έγινε με τους προαναφερθέντες αρχηγούς των τριών όπλων. Ουδεμία έρευνα για αποκάλυψη των ευθυνών τους και την τιμωρία τους.

Αντίθετα, οι όποιες ευθύνες τους συγκαλύφθηκαν επιτηδείως. Γιατί;

Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν 47 χρόνια. Οι Τούρκοι εδραιώνουν την κατοχή και συνεχίζουν με άλλους Αττίλες τόσο στην Κυπριακή ΑΟΖ όσο και επί τους εδάφους, τα Βαρώσια και αλλού. Και οι Τουρκοκύπριοι, με την καθοδήγηση της Τουρκίας, ίδρυσαν το δικό τους παράνομο κράτος και από μειονότητα του 18% απαιτούν, και έχουν λάβει από την Ελληνοκυπριακή πλευρά, δυσανάνάλογα με την πληθυσμιακή τους αναλογία πολιτικά δικαιώματα και απαιτούν τώρα ίση κυριαρχία και λύση δύο κρατών.

Τα λάθη και ο ενδοτισμός της Ελληνοκυπριακής πλευράς μετέτρεψαν το θέμα παράνομης εισβολής και κατοχής σε θέμα δικοινοτικής διαφοράς και με το να συνομιλούν με τον εκάστοτε «πρόεδρο»-εκπρόσωπο της δήθεν Τουρκοκυπριακής κοινότητας, ανέδειξαν το status του τόσο στα Ηνωμένα Έθνη όσο και διεθνώς. 

Τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διεπράχθησαν ουδέποτε καταγγέλθηκαν στο διεθνές ποινικό δικαστήριο και στους διεθνείς οργανισμούς. Και παρόλο που εξακολουθούν να διαπράττονται, ο εποικισμός, η συστηματική καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς, η αλλαγή των ονομάτων χωριών και πόλεων και οδών, εξακολουθεί η απόλυτη σιγή τόσο από πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και από τις Ελληνικές κυβερνήσεις!

• Ξέχασαν και ξεχνούν οι Ελληνικές κυβερνήσεις ότι η Ελλάδα φέρει την κύρια ευθύνη για όσα συνέβησαν στην Κύπρο και ότι είναι εγγυήτρια της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής δημοκρατίας. Και ότι οι ευθύνες της για την εξασφάλιση των εθνικών συμφερόντων είναι τεράστιες.

Ως συνήθως, Ελλάδα και Κύπρος, συνηθίσαμε να αντιδρούμε αποσπασματικά και χωρίς προγραμματισμό στις ενέργειες τις Τουρκίας. Δώσαμε με τη συμπεριφορά μας στον αντίπαλο να καταλάβει ότι δεν είμαστε πρόθυμοι να αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας, και εδώ και στην Κύπρο, ότι αντίθετα είμαστε πάντοτε πρόθυμοι να υποχωρήσουμε στις αξιώσεις τους.

Τι άλλο θα έπρεπε να περιμένει τόσο η Ελληνοκυπριακή ηγεσία όσο και η Ελληνική ότι θα έπραττε η Τουρκία παρά το αυτονόητο. Η υποχωρητικότητα ανοίγει την όρεξη του αντιπάλου. Αυτό είναι νόμος απαράβατος. Αν εμείς δεν το καταλαβαίνουμε, κακό του κεφαλιού μας.

Είναι ώρα μεγάλων αποφάσεων. Και για την Κύπρο και για την Ελλάδα. Κάποια στιγμή πρέπει να πεις το μεγάλο ΟΧΙ ή το ατιμωτικό ΝΑΙ. Επιλέγεις και παίρνεις. Ο εχθρός είναι εντός των πυλών! Αλαζών και επιθετικός, αλλά μέχρι στιγμής πετυχαίνει τους στόχους του. Η διεθνής κοινότητα δεν πρόκειται να έρθει αρωγός. Αυτό είναι ΒΕΒΑΙΟ. Ότι κάνουμε ή ότι πρέπει να κάνουμε, θα το πράξουμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.

Είναι ντροπή και απαράδεκτο, και για μας και πολύ περισσότερο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι μετά από 47 χρόνια ανέχεται ένα κράτος μέλος της να κατέχεται στρατιωτικά από μια ξένη χώρα, είναι ντροπή και απαράδεκτο και για μας και πολύ περισσότερο για την Ε.Ε. ότι η Τουρκία έγινε δεκτή ως χώρα υπό ένταξη στην Ε.Ε., χωρίς να έχει μέχρι σήμερα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία!

Ποια είναι η λύση; 

Συναγερμός του Ελληνισμού όπου γης. Αξιοποίηση Ελλήνων και ξένων ερευνητών και επιστημόνων για την ανάπτυξη προηγμένων και έξυπνων αμυντικών συστημάτων που θα μας δώσουν την υπεροχή σε μια πολεμική αναμέτρηση, που είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα έρθει.

Αμυντική σύμπραξη με ισχυρές χώρες της περιοχής, των οποίων τα συμφέροντα συμπίπτουν με τα δικά μας. Συστηματική ψυχολογική προετοιμασία του λαού, επειδή χωρίς υψηλό φρόνημα δεν κερδίζεται καμιά μάχη. Παλλαϊκή εκπαίδευση όλων, ανδρών και γυναικών, στα όπλα.

Αυτά θα πρέπει να γίνουν και εδώ και στην Κύπρο. Στην Κύπρο ιδιαίτερα, απομάκρυνση άμεσα από τη λύση της ΔΔΟ, λύση Αγγλο-Αμερικανικής εμπνεύσεως, η οποία μετατρέπει την Κύπρο σε Τουρκικό προτεκτοράτο και η οποία είναι λύση που βασίζεται σε φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις.

Επανατοποθέτηση του προβλήματος στη σωστή του βάση, που δεν είναι άλλη από την παράνομη εισβολή και κατοχή εδάφους ενός ανεξάρτητου κράτους και μάλιστα μέλους της Ε.Ε.

Πρόταξη και επιδίωξη λύσης που βασίζεται στις δημοκρατικές αρχές της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας. Άσκηση όλων των δικαιωμάτων που παρέχονται στην Κυπριακή Δημοκρατία ως μέλος της Ε.Ε.

• Απαλλαγή από το φοβικό σύνδρομο, ακόμα και για να κρίνει κάποιος τις απαράδεκτες τοποθετήσεις του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών ή για να αρνηθεί τη συμμετοχή του σε καλοστημένες παγίδες, όπως ήταν η πρόσφατη πενταμερής διάσκεψη με απούσα την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ε.Ε. ή για άσκηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας στην Ε.Ε. Διπλωματική εξόρμηση συνεχής και αποτελεσματική στα κέντρα λήψεως αποφάσεων.

Χωρίς υψηλό φρόνημα, χωρίς αποτελεσματικές ένοπλες δυνάμεις, χωρίς σκληρή εκπαίδευση του προσωπικού, χωρίς παλλαϊκή άμυνα, χωρίς προγραμματισμό, και προπαντός χωρίς αποφασιστικότητα, όχι μόνο δεν κερδίζει κανείς τίποτα, αλλά κινδυνεύει να χάσει και αυτά που έχει.

Να μη ξεχνάμε ποτέ ότι η Ελευθερία είναι «απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά». Δε χαρίζεται. Κερδίζεται με αίμα.