Π. Ήφαιστος, Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη

Ακολουθεί μια σύντομη και όσο το δυνατό πιο απλή περιγραφή των Νέων Χρόνων. Θα γίνει προσπάθεια να καταγραφούν ιστορικοί σταθμοί, διαμορφωτικοί άξονες και προσανατολισμοί.  Συντομογραφικά, θα γίνει αναφορά στους προσανατολισμούς και στις βαθύτερες διαμορφωτικές δυνάμεις του ιστορικού γίγνεσθαι των πέντε τελευταίων αιώνων και στα εξόφθαλμα ορατά γεγονότα της νεότερης εποχής τα οποία επισκιάστηκαν από την σχεδόν καθολικά στρατευμένη πολιτική σκέψη της μετά-Μεσαιωνικής ιστορικής περιόδου. 

Στο τέλος του παρόντος παραθέτω βίντεο μιας κατά την εκτίμησή μου πολύ σημαντικής ομιλίας του Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Ο Αριστοτέλης, η δημοκρατία και η νεοτερικότητα» όπου γίνεται μια εμπεριστατωμένη διαχρονική εξέταση του Αριστοτελισμού αλλά και της διαδρομής των Κοινωνικών και Πολιτικών γεγονότων υπό το πρίσμα της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας. Για όποιον ενδιαφέρεται να το ακούσει, είναι διάρκειας 2 ωρών και 25 λεπτών και φωτίζει πολλές πτυχές του δοκιμίου που ακολουθεί. Πολλά ζητήματα που θίγονται εδώ, εξάλλου, αναλύονται εκτενέστερα στο κεφάλαιο 4 και 5 του “Κοσμοθεωρία των Εθνών“.

Σε πρώτη φάση, η πολιτική σκέψη στρατεύτηκε στην αντί-Θεοκρατική πάλη. Σε δεύτερη φάση στην συγκρότηση του αστικού κράτους και του καπιταλιστικού του υπόβαθρου. Σε τρίτη φάση, βασικά τον 19ο και  ιδίως τον 20ο αιώνα κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τα ιδεολογικά δόγματα αποτέλεσαν την κύρια μεταμφίεση των εκατέρωθεν αξιώσεων ισχύος των ηγεμονικών δυνάμεων του Ψυχρού Πολέμου. Αυτά μπορούμε να τα πούμε και διαφορετικά, υπό το πρίσμα μιας αλληλένδετης σχέσης των τριών σταδίων. Οι προεκτάσεις στον 21ο αιώνα δεν είναι αμελητέες.

Μπορεί να υπήρξαν κάποιες νέες και “μιας χρήσης” οικουμενικίστικες μεταμφιέσεις αξιώσεων ισχύος -όπως τα “ανθρώπινα δικαιώματα” μέχρι που άρχισαν να ρέουν ρεύματα εκατομμυρίων δύσμοιρων θυμάτων / προσφύγων οπότε και οι πολιτικά τυφλοί κατάλαβαν τι συνέβη – αλλά η κεκτημένη ταχύτητα των θεωρημάτων και ιδεολογημάτων που γέννησαν τα ανυπόστατα ιδεολογικά δόγματα συνεχίζει να ταλανίζει πολιτικά και πνευματικά πολλούς. Λέμε ανυπόστατα γιατί μόνο ως προϊόν φαντασίας θα μπορούσε να λεχθεί ότι στην βάση δογμάτων επινοημένων εκτός πολιτικής θα κατασκευαζόταν μια πλανητική (φιλελεύθερη, κομμουνιστική ή άλλως πως είναι αδιάφορο) ανθρωπολογικά εξομοιωμένη και πολιτικά εξισωμένη πολιτική ανθρωπολογία. [βλ. μεταξύ άλλων “Οντολογική θεμελίωση του Πολιτικού και ο ρόλος της ισχύος στην αθέσπιστη διεθνή πολιτική: Πολιτικός στοχασμός versus Πολιτική Θεολογία” http://wp.me/p3OlPy-1no]:

Παναγιώτης Κονδύλης: «Καταλαβαίνουμε έτσι γιατί οι φιλελεύθεροι πολιτικοί και οικο­νομολόγοι, οι οποίοι παρά τις συνεχείς έμπρακτες διαψεύσεις των τριών τελευ­ταίων αιώνων, εξακολουθούν να διατείνονται ότι το εμπόριο θα υποκαταστήσει τον πόλεμο, υποπίπτουν σ’ ένα τεράστιο λογικό και ιστορικό σφάλμα. Μόνο όποιος ενστερνίζεται έναν οικονομικό ντετερμινισμό, δηλαδή μόνον όποιος αποδίδει τους πολέμους σε οικονομικούς ανταγωνισμούς και μόνο, δικαιούται λογικά να πιστεύει ότι η οικονομική συνεργασία θα καταργήσει τους πολέμους. Στο κρίσιμο αυτό σημείο, όπως και σε πολλά άλλα ακόμη, ο οικονομιστικός φιλελευθερισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά χυδαίος μαρξισμός με αντεστραμ­μένα πρόσημα» (Θεωρία του πολέμου, Θεμέλιο, Αθήνα, 1997, σ. 366 – έμφαση δική μου).

Σε πρώτη λοιπόν φάση η αντί-Θεοκρατική πάλη δεν αναπτύχθηκε σε Αριστοτελική βάση γιατί δεν γνώριζαν τον Αριστοτέλη ή χειρότερα σε πολύ λανθασμένη βάση ταύτιζαν την ανθρωποκεντρική Αριστοτελική μεταφυσική με την Θεοκρατία. Το ζήτημα αυτό αναπτύσσεται έξοχα στο “Κριτική της Μεταφυσικής” του Παναγιώτη Κονδύλη αλλά και σε πολλά βιβλία και ομιλίες του σημαντικότερου σήμερα μελετητή του Αριστοτέλη, του Γιώργου Κοντογιώργη].

Σε δεύτερη φάση στα αρχικά στάδια της έλευσης της μαζικοπαραγωγής και της καπιταλιστικής ανάπτυξης οι υλιστικοί / ωφελιμιστικοί παράγοντες κυριάρχησαν εις βάρος της κλασικά νοούμενης πολιτικής συγκρότησης όπου διανεμητική δικαιοσύνη και πολιτικοοικονομική συγκρότηση θεωρούνταν ο πυρήνας της πολιτειακής συγκρότησης. [βλ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ http://wp.me/p3OlPy-ZB , Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα. http://wp.me/p3OlPy-Zv , ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΎ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-Vv ] 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ