Υπογράφουμε ως χώρα παντού ότι η Ρωσία είναι μια εχθρική, απειλητική, επιθετική δύναμη...
Thanassis Avgerinos
Έχουν μπερδευτεί τα σύρματα στην εξωτερική μας πολιτική, εξ ου και η σάτιρα δικαιούται να θριαμβεύει. Ο υπουργός μας των Εξωτερικών Νίκος Δένδιας μεταβαίνει στο ρωσικό Σότσι στις 24 Μαΐου για συνάντηση με τον Σεργκέι Λαβρόφ και μοιάζει σαν να πρέπει να δώσει πρώτα διαβεβαιώσεις για να μην υπάρξουν εκ των υστέρων γκρίνιες, πιέσεις, δυσαρέσκειες κ.ο.κ.
Μην πάθει ό,τι έπαθε κι ο... καημένος ο Μπορέλ επιστρέφοντας από τη Μόσχα. Γιατί καταντά και λίγο παρανοϊκό πλέον: υπογράφουμε ως χώρα παντού ότι η Ρωσία είναι μια εχθρική, απειλητική, επιθετική δύναμη έναντι της ΕΕ και του ΝΑΤΟ (ίσως όχι με ενθουσιασμό, αλλά επειδή έτσι μας λέει και ζητάει η πλειονότητα των «συμμάχων» μας, οι οποίοι ωστόσο ομολογούμε ότι δεν θα μας βοηθήσουν αν γίνει κάποιο κακό με την Τουρκία), δεν τολμήσαμε ποτέ, ούτε ως Ελλάδα, ούτε ως Κύπρος να υλοποιήσουμε τις εύλογες προειδοποιήσεις μας ότι δεν είναι δυνατόν να επιβάλλει κυρώσεις η ΕΕ έναντι τρίτων χωρών (Ρωσία) για προβλήματα με άλλες τρίτες χώρες (Ουκρανία) και να μην επιβάλλει κυρώσεις προς υποστήριξη των ήδη επί μακρόν κατεχόμενων εν μέρει χωρών-μελών (Κύπρος) από εισβολείς (Τουρκία) ή των απειλούμενων από πόλεμο και συνεχείς συνοριακές παρενοχλήσεις όπως η Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή ικετεύουμε τη Ρωσία να μας στείλει τους πολύτιμους και γνωστούς σπάταλους τουρίστες της, ειδικά τώρα, που έχει κόψει την Τουρκία ως το τέλος Ιουνίου και βέβαια μας έχει μάλλον μείνει κάποιο δράμι μυαλό να καταλαβαίνουμε ότι έχουμε συμφέρον να βρισκόμαστε εντός των πολλών χαραμάδων, που ανοίγουν οι όλο και περισσότερες ρωσο-τουρκικές τριβές, έως και εμφανείς πλέον συγκρούσεις συμφερόντων, χώρια που είναι προφανές ότι γεωπολιτικά ο χάρτης αλλάζει ταχύτατα και την έχουμε παρακάτσει τη βάρκα μονόπαντα, με κίνδυνο να μας πάρει μέσα η πολλή λατρεία μας για την απερχόμενη υπερδύναμη.
Είναι παράνοια να κλείνουμε τις πόρτες σε δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα και να έχουμε χάσει τις παραδοσιακές και κάποτε ευφυείς ισορροπίες μας, επειδή έτσι συμφέρει κάποιους άλλους.
Αλλά και την Τιχανόφσκαγια βρε παιδιά; Δεν μας έφθανε η μία φόλα με τον Γουαϊδό, έπρεπε να τσιμπήσουμε και τη δεύτερη; ΠΗΓΗ
Έχουν μπερδευτεί τα σύρματα στην εξωτερική μας πολιτική, εξ ου και η σάτιρα δικαιούται να θριαμβεύει. Ο υπουργός μας των Εξωτερικών Νίκος Δένδιας μεταβαίνει στο ρωσικό Σότσι στις 24 Μαΐου για συνάντηση με τον Σεργκέι Λαβρόφ και μοιάζει σαν να πρέπει να δώσει πρώτα διαβεβαιώσεις για να μην υπάρξουν εκ των υστέρων γκρίνιες, πιέσεις, δυσαρέσκειες κ.ο.κ.
Μην πάθει ό,τι έπαθε κι ο... καημένος ο Μπορέλ επιστρέφοντας από τη Μόσχα. Γιατί καταντά και λίγο παρανοϊκό πλέον: υπογράφουμε ως χώρα παντού ότι η Ρωσία είναι μια εχθρική, απειλητική, επιθετική δύναμη έναντι της ΕΕ και του ΝΑΤΟ (ίσως όχι με ενθουσιασμό, αλλά επειδή έτσι μας λέει και ζητάει η πλειονότητα των «συμμάχων» μας, οι οποίοι ωστόσο ομολογούμε ότι δεν θα μας βοηθήσουν αν γίνει κάποιο κακό με την Τουρκία), δεν τολμήσαμε ποτέ, ούτε ως Ελλάδα, ούτε ως Κύπρος να υλοποιήσουμε τις εύλογες προειδοποιήσεις μας ότι δεν είναι δυνατόν να επιβάλλει κυρώσεις η ΕΕ έναντι τρίτων χωρών (Ρωσία) για προβλήματα με άλλες τρίτες χώρες (Ουκρανία) και να μην επιβάλλει κυρώσεις προς υποστήριξη των ήδη επί μακρόν κατεχόμενων εν μέρει χωρών-μελών (Κύπρος) από εισβολείς (Τουρκία) ή των απειλούμενων από πόλεμο και συνεχείς συνοριακές παρενοχλήσεις όπως η Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή ικετεύουμε τη Ρωσία να μας στείλει τους πολύτιμους και γνωστούς σπάταλους τουρίστες της, ειδικά τώρα, που έχει κόψει την Τουρκία ως το τέλος Ιουνίου και βέβαια μας έχει μάλλον μείνει κάποιο δράμι μυαλό να καταλαβαίνουμε ότι έχουμε συμφέρον να βρισκόμαστε εντός των πολλών χαραμάδων, που ανοίγουν οι όλο και περισσότερες ρωσο-τουρκικές τριβές, έως και εμφανείς πλέον συγκρούσεις συμφερόντων, χώρια που είναι προφανές ότι γεωπολιτικά ο χάρτης αλλάζει ταχύτατα και την έχουμε παρακάτσει τη βάρκα μονόπαντα, με κίνδυνο να μας πάρει μέσα η πολλή λατρεία μας για την απερχόμενη υπερδύναμη.
Είναι παράνοια να κλείνουμε τις πόρτες σε δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα και να έχουμε χάσει τις παραδοσιακές και κάποτε ευφυείς ισορροπίες μας, επειδή έτσι συμφέρει κάποιους άλλους.
Αλλά και την Τιχανόφσκαγια βρε παιδιά; Δεν μας έφθανε η μία φόλα με τον Γουαϊδό, έπρεπε να τσιμπήσουμε και τη δεύτερη; ΠΗΓΗ
Σχόλια