Εχει μαζευτεί πολύ προσάναμμα…

Του Κώστα Καλλίτση

 Από τι κινδυνεύει η οικονομία; Οι δυσκολίες είναι πολλές. Το κόστος των μέτρων στήριξης που φέτος προϋπολογιζόταν σε 7,5 δισ. έχει ήδη ξεφύγει στα 13 δισ. (ίσως αποδειχθεί μεγαλύτερο από το κόστος που θα είχε το μοντέλο της Νέας Ζηλανδίας, το οποίο θα έσωζε ζωές…) και μεγαλώνει καθώς η στήριξη παρέχεται χωρίς αυστηρά κριτήρια σε ό,τι κινείται στην επικράτεια – και σε ζόμπι. Οτι μέσα στη γενική αναστάτωση πολλά πάνε πίσω, από αναγκαίες δράσεις νοικοκυρέματος του Δημοσίου έως ώριμες (παράδειγμα, στη Δικαιοσύνη…) ή επιτακτικές (παράδειγμα, στο ΕΣΥ…) μεταρρυθμίσεις, είναι μια δεύτερη μεγάλη δυσκολία. Οτι η κεντρική κρατική διοίκηση υπολειτουργεί αισθητά συγκριτικά με την προ COVID περίοδο (που δεν έτρεχε…) και υπάρχουν κεντρικές υπηρεσίες που έχουν καταστεί ψιλο-virtual, μια τρίτη. 

Οτι δεν υπάρχει σχέδιο για τις συνέπειες από την κατάρρευση μεγάλου μέρους της οικονομίας ούτε σχέδιο «ρυμούλκησης» βιώσιμων μικρομεσαίων από ισχυρές μονάδες στην επόμενη ημέρα της ανάπτυξης με μοχλό τα ευρωπαϊκά κεφάλαια, είναι πρόσθετες δυσκολίες. Αλλά η μεγαλύτερη απειλή είναι άλλη: Στη χώρα, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, που πληρώνουν βαρύτερα την οικονομική και την υγειονομική κρίση, έχει μαζευτεί πολύ προσάναμμα. Η κοινωνία μας είναι εξαντλημένη από μια βαθιά και παρατεταμένη, πέραν της 10ετίας, κρίση. Βλέπει όχι μόνο να φτωχαίνει (το ΑΕΠ μας συρρικνώθηκε στα 168,5 δισ. πέρυσι) ούτε μόνο να καταστρέφονται θέσεις εργασίας, αλλά να χάνονται ολόκληρες γενιές παιδιών της. Πολύ ανήσυχη από τις εντάσεις στα ανατολικά μας σύνορα, τις εξελίξεις στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή μας. Ταλαιπωρημένη από το διαρκές ακορντεόν μεταξύ εφησυχασμού και της φρίκης των θανάτων, μεταξύ των προσδοκιών που κάθε λίγο καλλιεργούνται και της έξαρσης της πανδημίας που τις διαδέχεται και τις διαψεύδει. 

• Το δάπεδο του κοινού μας σπιτιού έχει πλημμυρίσει χυμένη βενζίνη. Ο κίνδυνος της πυρκαγιάς είναι υπαρκτός. 
• Το προσάναμμα μπορεί εύκολα να αρπάξει. Αυτό είναι η μεγαλύτερη απειλή.

Η κατάσταση της οικονομίας είναι εύθραυστη, όπως και η εμπιστοσύνη των αγορών σε αυτήν. Στην τελευταία 10ετία, με σκληρές προσπάθειες και βαριές θυσίες κυρίως των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων και εις βάρος των νεότερων γενιών, η ελληνική οικονομία επούλωσε πολλές από τις πληγές που της προκάλεσε ο εκτροχιασμός του 2007-9, μάζεψε ξεχειλωμένες δαπάνες, τόνωσε την παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών, βελτίωσε την ανταγωνιστικότητά της, άρχισε να δημιουργεί ξανά νέες θέσεις εργασίας. Αλλά η ισορροπία παραμένει εξαιρετικά ευαίσθητη και (όχι δύσκολα) ανατρέψιμη. Μας διασώζει το ότι έχουμε ενταχθεί στο έκτακτο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Για αυτό δανειζόμαστε (αν και βαρύτατα υπερχρεωμένοι…) φτηνά από τις αγορές και υπάρχει η δυνατότητα δημοσιονομικών μέτρων στήριξης της οικονομίας. Στηριζόμαστε στην κ. Λαγκάρντ, όχι στα δικά μας πόδια.

Για να μη χυθεί το γάλα, χρειαζόμαστε κάποιου είδους εθνική συνεννόηση – όχι κομματική πόλωση και νέους διχασμούς. Ιδού η Ρόδος. Το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα καλείται να επιβεβαιώσει την αποτελεσματικότητα και τη χρησιμότητά του.

kallitsiskostas@yahoo.com

ΠΗΓΗ

από εδώ 

...και σ' αυτήν την κατάσταση έρχεται ο ...άριστος και ρίχνει το σπίρτο... 

 ===================

• Ξέσπασμα Κακλαμάνη κατά Πατέλη: «Δεν μπορεί όταν κάνουν την πατάτα να λένε συγγνώμη και ότι δεν είναι πολιτικοί»

«Ο Αλέξης Πατέλης δεν εκφράζει τη Νέα Δημοκρατία με όσα είπε»

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και έμπειρο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας Νικήτας Κακλαμάνης, στράφηκε κατά του Αλέξη Πατέλη και τα όσα είπε για τα διδακτορικά, λέγοντας ότι οι τεχνοκράτες «δεν μπορούν να κάνουν την πατάτα» και μετά να λένε «συγγνώμη», ενώ από την πλευρά του ξεκαθάρισε ότι «ο Αλέξης Πατέλης δεν εκφράζει τη Νέα Δημοκρατία με όσα είπε».

Διαβάστε ακόμα: Ο Πατέλης τα έβαλε με όσους κάνουν διδακτορικά! Τα «άκουσε» για τα καλά και αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη

«Όλοι οι τεχνοκράτες, που ένας πρωθυπουργός τους τιμά με την εμπιστοσύνη τους, δεν μπορεί όταν κάνουν την πατάτα να λένε συγγνώμη και ότι δεν είναι πολιτικοί. Γιατί ο λογαριασμός πάει στον πρωθυπουργό. Πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί» είπε ο κ. Κακλαμάνης και διευκρίνισε ότι «ο Αλέξης Πατέλης δεν εκφράζει τη Νέα Δημοκρατία με όσα είπε».

Διαβάστε ακόμα: Αλέξη Πατέλη, PhD δεν θέλει!

«Εκτιμώ ότι ο κ. Πατέλης κατάλαβε το λάθος του και ζήτησε συγγνώμη. Έχω όμως να απαντήσω στον κάθε κ. Πατέλη, ότι η δική μου διδακτορική διατριβή μου πήρε 3,5 χρόνια. Αλλά δεν καθόμουν να κάνω τη διατριβή σπίτι μου, δούλευα και στο νοσοκομείο» τόνισε ο βουλευτής της ΝΔ, μιλώντας στο Mega.

Πηγή: newsbreak.gr

==========================

Christos Kissas

Λοιπόν για να κλείσουμε αυτή την άχαρη συζήτηση για τα διδακτορικά και τις δηλώσεις του κ. συμβούλου του πρωθυπουργού που δεν θα προσελάμβανε τους κατόχους των διότι "δεν έχουν όρεξη για δουλειά", θα πω μία τελευταία κουβέντα. Το ζήτημα δεν είναι τόσο πολύ ουσίας όσο τρόπου σκέψης. Ξέρουμε ότι η σύνδεση τυπικών και ουσιαστικών προσόντων είναι συνήθως χαλαρή· υπάρχουν άνθρωποι με λίγα τυπικά προσόντα που είναι πολύ καλοί στη δουλειά τους, όπως υπάρχουν και άλλοι με πολλά διπλώματα που είναι μέτριοι ή και κακοί. Δεν είναι εδώ το ζήτημα. Το ζήτημα είναι ότι μια τόσο απλοϊκή γενίκευση, συνοδευόμενη από την απαξιωτική κρίση περί της "όρεξης για δουλειά" την ακούς συνήθως σε κάποιο καφενείο ή μεζεδοπωλείο (όταν δεν έχει λοκντάουν), από ανθρώπους που δεν έχουν την ευθύνη να συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα και όχι οι επιμέρους ενστάσεις του καθενός ως προς την αξία των διπλωμάτων. Όσο για το αν οι τράπεζες ή οι πολυεθνικές προσλαμβάνουν ανθρώπους με διδακτορικά ή με άλλα διπλώματα, η άποψη του κ. συμβούλου και όσων την υποστηρίζουν είναι εντελώς λανθασμένη· οι τράπεζες της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου έχουν χιλιάδες στελέχη με διδακτορικά στα μαθηματικά και στη φυσική που κάνουν high frequency trading ή derivatives pricing, και οι διευθύνσεις οικονομικών μελετών με διδακτορικά οικονομικών. Το ίδιο και οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, οι εταιρείες τεχνολογίας κλπ, ενώ υπάρχουν χώρες όπως η Γερμανία που τα περισσότερα διευθυντικά στελέχη βάζουν μπροστά από το όνομά τους το διπλό τίτλο Dr. Ing. Και κάτι άλλο: το αν θα κάνεις διδακτορικό ή αν θα γράψεις ένα βιβλίο είναι μια καθαρά προσωπική απόφαση, διότι ξέρεις πόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής σου θα πρέπει να αφιερώσεις σ' αυτό, στερούμενος άλλα πράγματα. Γι αυτό, η τελική σου απόφαση θα βασίζεται πάντα σε ένα και μόνο κριτήριο: αν το κάνεις κέφι· αυτό και τίποτα άλλο.

 

ΥΓ. Το τελευταίο το συνειδητοποίησα πριν λίγα χρόνια μιλώντας με έναν πολύ καλό μου φίλο, που πάντα απολαμβάνω τις συναντήσεις μας και τις συζητήσεις που κάνουμε μαζί. Είναι καθηγητής του ποινικού δικαίου στο πανεπιστήμιο και τότε είχε μόλις εκδώσει ένα τεράστιο βιβλίο (700 ή 800 σελίδες δεν θυμάμαι ακριβώς) στα θέματα της ειδικότητάς του. Μου είπε ότι το έγραψε αφιερώνοντας δύο χρόνια, 5 με 7 το πρωί, κάθε μέρα, διότι στις 8 έπρεπε να είναι στο δικηγορικό του γραφείο απ' το οποίο έφευγε στις 8 το βράδυ. Όταν τον ρώτησα πού βρήκε το κουράγιο, μου απάντησε: "το έκανα για το κέφι μου!" Κάντε λοιπόν ό,τι σας κάνει κέφι κι αφήστε τους πατέληδες να λένε.

==============