Το κείμενο που ακολουθεί έχει ως άξονα άρθρο που γράφτηκε στις 30.2.2002. με αφορμή τις επιθέσεις κατά της επικής ηρωίδας Μπουμπουλίνας και γενικότερα κατά της Ελληνικής Επανάστασης. Δηλαδή τα ανυπόστατα και αβάσιμα που ακούμε ενόψει της επετείου δύο αιώνων από την Εθνεγερσία καλά κρατάνε ενώ συμπληρώνονται με επιθέσεις κατά άλλων μεγάλων ηρωϊκών και πνευματικών μορφών της Επανάστασης Ελευθερίας. Η δημοσίευση του άρθρου έγινε λίγο μετά την αιτιολογημένη επιστολή στον διευθυντή των ΝΕΩΝ με την οποία τον πληροφορούσα ότι μετά από επιφυλλίδες επί πολλά χρόνια αποχωρούσα από την στήλη «Τρίτη Άποψη».
Το κείμενο που παρατίθεται στο τέλος δημοσιεύτηκε με τίτλο Το ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ … Η «ΕΡΩΤΙΑΡΑ». Το ίδιο άρθρο στο παρελθόν έγινε αφορμή και άλλων παρεμβάσεων. Εδώ αρχίζω με μια αναγκαία και μη εξαιρετέα νέα εισαγωγή που υπογραμμίζει το γεγονός ότι τα σημεία που θίγονται αφορούν ζωτικά την τρέχουσα ιστορική συγκυρία. Όπως φαίνεται, επίσης, και του μέλλοντος. Δύο αιώνες μετά την Επανάσταση Ελευθερίας των Ελλήνων φαίνεται ότι πέραν των πολλών πληγμάτων κατά του κράτους και της κοινωνίας κατά την διάρκεια αυτών των δύο αιώνων, κάποιοι αδίστακτα, ανενδοίαστα και συστηματικά εμφανίζονται να λένε ρητά ή με υπονοούμενα τρία πράγματα:
Πρώτον, δεν προϋπήρξε Ελληνικό έθνος καθότι το κράτος «κατασκευάζει» το έθνος . Πρόκειται για το γνωστό μεταμοντέρνο ιδεολόγημα και τα αναρίθμητα συνοδευτικά ανυπόστατα θεωρήματα.
Δεύτερον, οι «εξεγερθέντες» κυμαίνονται από ερωτιάρηδες ή και ερωτομανείς μέχρι αγράμματους και αθυρόστομους (η ελευθερία επομένως συνδέεται με τις … ερωτικές επιλογές για να ειπωθεί inter alia ότι οι νεοέλληνες δεν την άξιζαν. ..). Να μην ξεχνάμε εξάλλου η κλιμάκωση χαρακτήρισε Καποδίστρια ως περίπου φορέα δικτατορικών προθέσεων. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
=============
Η μετα-αλήθεια του 1821
Πολιτισμό παρήγαγαν οι αγωνιστές του 21, όχι οι γενίτσαροι
---------------
Blogger
Και ενώ λοιπόν οι Έλληνες μπαίνουν στο 2021 και προσπαθούν εξουθενωμένοι από την υπερ-δεκαετή οικονομική κρίση - που δεν λέει να τελειώσει, αφού έτσι είναι το σχέδιο - προδομένοι από τις πολιτικές τους ηγεσίες, που υπογράφουν πίσω από την πλάτη τους συμφωνίες παράδοσης της χώρας, αρκεί η ίδια να παραμείνουν στις καρέκλες τους, δέχονται πολιτιστικές επιθέσεις που στοχεύουν αυτή τη φορά στον πυρήνα της εθνικής υπερηφάνειας, τους ήρωες του λαού, που έχουν πάρει πάνω τους, όλα τα ανδραγαθήματα, πραγματικά η φανταστικά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το ότι αυτές οι μορφές, οι ήρωες, αποτελούν τελευταίο αποκούμπι στον ραγιά για σηκώσει κεφάλι. Δεν θέλουν να υπάρχει τίποτα από το οποίο να μπορεί να κρατηθεί ο σύγχρονος ραγιάς. "Προδευτικοί" συγγραφείς αναλαμβάνουν να αποδομήσουν την ιστορία, να αποκαθηλώσουν τους ήρωες. Φυσικά υπάρχουν πολλά να κατηγορήσεις αυτούς τους ανθρώπους.
Ας πάρουμε τον Κολοκοτρώνη (και μόνο το όνομά του είναι ύβρις...άκου Κολο...) Πριν απ' όλα για τη βρωμερή τους παρουσία, αφού μάλλον για να πλυθούν αφήνονταν στο έλεος των φυσικών φαινομένων, όπως μια μπόρα, που στο τέλος τέλος δεν έρχεται και την ώρα που θέλεις. Δεν μπορείς εσύ τώρα μορφωμένος και καθαρός άνθρωπος του 21ου αιώνα να θεωρείς ήρωα ένα τύπο που το άλογό του μύριζε καλύτερα από το αναβάτη του. Πρέπει να αποκκοληθείς από τέτοιες ηλίθιες απόψεις. Είπες υπερηφάνεια;
Υπερηφάνεια για τον Ανδρούτσο που πήδηξε σε κοινή θέα κάποιον κάποιον ονόματι Πασπάλη, γιατί λέει, περιφερόταν από χωρίου εις χωρίον με ράγια (προσκυνοχάρτια)του πασά.
Συντάσσεσαι με έναν τέτοιο αλήτη, που δεν τήρησε τα ούτε τα προσχήματα να χαϊδέψει έστω και λίγο το ...άτυχο (;) Πασπάλη όταν οι ακόμα και οι σημερινοί ..πιο άξεστοι αγελαδάρηδες λένε σ' αγαπώ στις αγελάδες όταν τις αρμέγουν! Ο Ανδρούτσος λοιπόν ήταν ένας αλήτης που δεν χρειάζεται να ξέρεις άλλα για να τον αποκαθηλώσεις.
Συνεχίζεται...------------------
Blogger:
"Ότι ο Οδυσσέας Ανδρούτσος βίασε δημοσίως κάποιον ονόματι Πασπάλη. Γιατί, λέει, περιφερόταν από χωρίου εις χωρίον με ράγια (προσκυνοχάρτια). Είναι η μόνη φορά που κατονομάζονται διεστραμμένες ορέξεις οπλαρχηγού "... Αν είναι αλήθεια τα παραπάνω, λέω αν είναι αλήθεια και όχι κατασκευασμένα, πάραυτα αποκαθηλώνω την ζωγραφιά του Ανδρούτσου, δώρο του σχωρεμένου παππού μου. Δεν μπορεί ο ήρωας των παιδικών μου χρόνων να προέβη σ' αυτήν την επαίσχυντο πράξη και δεν χάϊδεψε τουλάχιστον στο μάγουλο τον Πασπάλη. Τι λέτε ωρέ! Φυσικά όταν βγάζεις τα γεγονότα από το ιστορικό του πλαίσιο μπορείς να βρεις χίλιες δυο ασχήμιες και να κατονομάσεις χίλια δυο εγκλήματα. Τι δηλ. θάπρεπε να κάνει ο Ανδρούτσος για να θεωρηθεί πολιτικά ορθός: Να ζητήσει ευγενικά από τον κ. Πασπάλη να μην προβαίνει σ' αυτές τις πράξεις. (Το πιθανότερο ο Πασπάλης να μίλησε και να είπε: ότι κάνει το κάνει στα πλαίσια της εξουσίας του πολυχρονεμένου Σουλτάνου, άρα νομίμως...) Δεν είμαι κανένα βυζανιάρικο να μ' ενοχλούν τέτοιες αφηγήσεις, αλλά η ανάδειξη τέτοιων κειμένων που αποδομούν το ιστορικό αφήγημα υπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο την περαιτέρω ρευστοποίηση της ήδη ρευστοποιημένης κοινωνίας μας. Οι ήρωες του 21 με όλα τα ελαττώματά τους αποτελούν σημείο αναφοράς για πολλούς. Στο κάτω κάτω, όλοι αυτοί οι ήρωες θα μπορούσαν να έχουν μια πλούσια και καλή ζωή μαζί με τους δυνάστες. Αυτοί όμως ...βλακωδώς προτίμησαν να πολεμούν και να πεθαίνουν. Βλέπετε αυτοί οι άνθρωποι πολλοί μακρινοί με εμάς, δεν ήταν πραγματιστές, ήταν αιθεροβάμονες. Δεν είχαν μ' άλλα λόγια δουλικές συνειδήσεις. Σήμερα που ο δουλικός πραγματισμός καλλιεργείται και είναι κανόνας, συμπεριφορές σαν κι' αυτών των ηρώων θεωρείται αποκοτιά. Οι δούλοι απεχθάνονται τις μεγάλες ιδέες, δεν στρατεύονται σε τίποτα και με τίποτα και εν τέλει αποδέχονται μοιρολατρικά την επιβαλλόμενη πραγματικότητα χωρίς πολλές ερωτήσεις.... Για να κλείσω τη φλυαρία μου. Εξυπνακίστικά κείμενα, που διαβάζουν και κρίνουν πράγματα και καταστάσεις έξω από το ιστορικό τους πλαίσιο είναι επικίνδυνα και υπηρετούν άλλους σκοπούς είτε το ξέρουν είτε όχι (που το ξέρουν δηλ. )
Σχόλια