Ο άλλοτε Εφέτης και Ιστοριοδίφης- ερευνητής, Θεόδωρος Παναγόπουλος, παρουσίασε σήμερα στον ράδιο 98.4 , θεατές και αθέατες πλευρές της Επανάστασης του 1821 και των ιστορικών φυσιογνωμιών της , τονίζοντας ότι η Επανάσταση 200 χρόνια μετά , παραμένει ανολοκλήρωτη, με την μεγάλη ευκαιρία όπως είπε χαμένη , όταν η προσπάθεια του Ιωάννη Καποδίστρια, να συγκροτήσει ανεξάρτητο κράτος , κατέληξε στη δολοφονία του και την επιβολή μίας ελεγχόμενης κυριαρχίας με την Βαυαροκρατία και την έλευση του Όθωνα.
------------------
ΤΑ ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1821 ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ
Ο εορτασμός των 200 χρόνων από τήν Επανάσταση του 1821 θά επρεπε λογικά νά ειναι ο απολογισμός της πορείας του εθνους από τήν παλιγγενεσία του καί τή σύσταση τπου Νεοελληνικου κράτους μέχρι σήμερα καί ο στρατηγικός προγραμματισμός γιά τό μέλλον, μέσα στό σημερινό περίπλοκο κόσμο.
Παρατηρει ομως κανείς οτι η ιδια η Κυβέρνηση , πού ειναι επιφορτισμένη μέ τήν ευθύνη του εορτασμου, εσπευσε νά αναθέσει αυτότό εργο σέ μιά Επιτροπή Προσωπικοτήτων, επικεφαλης της οποίας εθεσε τήν πρώην Πρόεδρο της Επιτροπης γιά τήν οργάνωση των Ολυμπιακων Αγώνων στήν Ελλάδα Γιάννα Αγγελοπούλου. Η ιδια η Πρόεδρος δέν εχει οποιαδήποτε ιδιαίτερη γνώση καί κατάρτιση γιά τήν Ελληνική Επανάσταση, ουτε ειναι η καταλληλότερη γιά νά εκφράσει συμβολικά μιά ορισμένη ιδέα της Επαναστάσεως.Θά μπορουσε νά πει κανείς οτι επελέγη γιά τίς οργανωτικές της ικανότητες καί γιά τήν ανεση, μέ τήν οποίαν κινειται στον διεθνή χωρο καί μπορει νά προβάλλει διεθνως πράγματα, στή συγκεκριμένη περίπτωση , τήν εικόνα της Ελλάδος.
Ποιά ειναι ομως η εικόνα της Ελλάδος , πού θέλει η πού της εχει ανατεθει νά προβάλει;Πρίν μερικές μέρες , η Γιάννα Αγγελοπούλου κατέπληξε το Πανελλήνιο μέ μιά " καινοτόμο " ιδέα γιά τόν εορτασμό των 200 χρόνων από τό 1821. Ανεκοίνωσε οτι ειχε συνάντηση μέ τόν Πρέσβυ της Μπαγκλαντες στήν Αθήνα καί οτι συζήτησε μαζί του τόν συνεορτασμό της Ελληνικης επετείου μέ τήν επέτειο των 50 χρόνων από τήν ανεξαρτησία της Μπαγκλαντες.Ειναι βέβαιο οτι θά εψαξε νά βρει βολικές ημερομηνίες καί γιά τό Πακιστάν, ενδεχομένως καί το Αφχανιστάν, αλλά τελικά της βγηκε μόνο η Μπαγκλαντες.Θά ελεγε επύσσονται καί διακηρίσης κανείς οτι η Γιάννα Αγγελοπούλου ελαύνεται από εφεση πολιτιστικης διπλωματίας , πού αναγνωρίσθηκε εσχάτως καί στήν Ελλάδα ως σημαντική παράμετρος της εξωτερικης πολιτικης.καί
Τό πιθανότερο ομως ειναι αλλο , τό οποιο αποτελει ανομολόγητο μέρος της εικόνας της " νεας " Ελλάδος , πού της εχει ανατεθει νά προβάλει: τήν εικόνα της νέας " πολυπολιτισμικης " Ελλάδος. Πρέπει νά συνεορτάσουμε μέ τούς " νέους " Ελληνες, στούς οποίους απονέμεται σωρηδόν η Ελληνική υπηκοότητα , τήν εθνική επέτειο, γιατί αυτό θά οδηγήσει , υποτίθετα , στή συγχώνευση τους στήν Ελληνική κοινωνία.Τό πόσο οι φανατικοί Μουσουλμάνοι των χωρων αυτων θα συγχωνευθουν η θέλουν νά συνεορτάσουν τήν επέτειο της Ελληνικης Επαναστάσεως, πού στρεφόταν εναντίον των Μουσουλμάνων Οθωμανων, ειναι αλλο ζήτημα.
Η κατεύθυνση αυτή της Επιτροπης Αγγελοπούλου φαίνεται καί από τή σύνθεση της, στήν οποία περιλαμβάνονται απολογητές του " πολυπολιτισμου " καί εθνοαποδομητές , πού συνδέονται μέ τήν παγκοσμιοποίηση καί τά ιδεολογήματα της.Μέ απλά λόγια , η Επιτροπή αυτή συστήθηκε οχι γιά νά τιμήσει πραγματικά τήν Επανάσταση του 1821, ως αυτό πού πραγματικά ηταν ,αλλά γιά νά τήν " ερμηνεύσει " μέσα από τό φίλτρο των σημερινων σκοπιμοτήτων καί τήν προωθούμενη " πολυπολιτισμική " μετάλλαξη της Ελλάδος.
Μέσα στό γενικότερο αυτό κλίμα,πού δημιουργειται από τή διείσδυση της μεταεθνικης καί εθνομηδενιστικης ιδεολογίας καί στά δύο κόμματα της αλλοτε παραδοσιακης Δεξιας καί Αριστερας,. μέ κοινό παρονομαστή τήνΕυρώπη καί τήν παγκοσμιοποίηση, εκδηλώνονται καί διακηρύσσονται απροκάλυπτα καί αλλες " καινοτόμες " ιδέες, οπως αυτή της δημιουργίας δηθεν του Ελληνικου εθνους μετά το 1821.Η θεωρία αυτή , πού αρνειται , προφανως , κάθε εννοια Ελληνικης ιστορικης συνέχειας , προβάλλεται καί μέσα από εδρες Ελληνικων πανεπιστημίων , μέ μεγάλο " αρχιερέα " τόν θεωρητικό του ΣΥΡΙΖΑ καί Σημιτικό Πρόεδρο του Ομίλου Μελέτης Προβλημάτων της Ελληνικης Κοινωνίας Αντώνη Λιάκο.
Ειναι πραγματικά θλιβερό καί αποκρουστικό θεωρίες του ειδους αυτου νά βρίσκουν εφαλτήριο σέ εδρες Ελληνικων πανεπιστημίων, υπό τό πρόσχημα της ακαδημαικης ελευθερίας.Από τή πτώση της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι τό 1821, μεσολάβησαν 61 μικρές καί μεγάλες εξεγέρσεις κατά των Οθωμανων .Τί ηταν αυτό πού τίς ενέπνεε καί τίς καθιστουσε εφικτες ;Ασφαλως , η Οθωμανική καταπίεση.Δέν ηταν ομως μόνο αυτή.Ηταν επίσης αυτό πού συνέδεε τούς εξεγειρόμενους .Τό κοινό εθνικό αισθημα καί η κοινή πίστη , οπως , ακριβως, εγινε τό 1821. Ο " αγραμματος " Κολοκοτρώνης, μιλώντας μέ ξένο Ευρωπαιο ναύαρχο γιά τόν αγώνα των Ελλήνων , βρηκε τά λόγια νά του πει οτι "ο δικός μας βασιλιάς σκοτώθηκε πολεμώντας " , υπονοώντας τόν Κωνσταντίνο Παλαιολόγο στήν Κωνσταντινούπολη. " Δέν κάναμε καμιά συνθήκη μέ τούς εχθρούς μας " .
Η αλωση της Κωνσταντινουπόλεως, πού ο Ελληνικός λαός τή θρήνησε στά δημοτικά του τραγούδια , ηταν χθές γιά τόν Κολοκοτρώνη καί αμεσα συνδεδεμένη μέ τήν Επανάσταση του 1821. Τό νά ερχονται σήμερα καθηγητές Ελληνικων πανεπιστημίων καί νά υπερβαίνουν τον Φάλμεραγιερ, λέγοντας οτι δέν υπάρχει Ελληνική συνέχεια καί οτι τό Ελληνικό εθνος εγινε δηθεν μετά τό 1821 , αποτελει υβρι καί πρόκληση ανευ προηγουμένου.
Τό γεγονός οτι αυτά συμβαίνουν καίοτι εχουν προσλάβει πολύ επικίνδυνη εκταση σέ πολλά Ελληνικά πανεπιστήμια , δείχνουν τό μέγεθος του προβλήματος καί τή διάβρωση πού ασκειται συστηματικά σέ βάρος του εθνικου φρονήματος του Ελληνικου λαου καί ιδιαίτερα της νεολαίας.Η διάβρωση αυτή δέν ασκειται μόνο μέσα απότό πανεπιστήμιο καί γενικότερα τήν παιδεία.Προεξάρχουν επίσης σ' αυτό ορισμένα Μέσα Μαζικης Επικοινωνίας καί κατευθυνόμενες αναρτήσεις στό Διαδίκτυο.
Η σημαντικότερη ομως εστία παραμένει το πανεπιστήμιο καί κατ' επέκταση η παιδεία, γιατί σ' αυτό ηταν πάντα ενεργό ενα μαζικό φοιτητικό κίνημα , πού διεδραμάτιζε πρωτοπορειακό καί σημαντικό πολιτικό ρόλο.Ο ρόλος αυτός αποθεώθηκε στή Μεταπολίτευση μέ τό Πολυτεχνειο, στό οποιο " πιστώθηκε " η ανατροπή δηθεν της δικτατορίας.Η ανατροπή της δικτατορίας εγινε μέ τήν τραγωδία της Κύπρου.Αυτό ομως δέν εμποδίζει ορισμένους νά καλλιεργουν , γιά πολιτικές σκοπιμότητες , τόν μύθο της ανατροπης της δικτατορίας από τό Πολυτεχνειο, γιά νά μεγαλύνουν , προφανως , τούς αγωνες των φοιτητων .
Οι αγωνες αυτοί γιά ψωμί , παιδεία , ελευθερία, ειχαν ως σύμβολο την Ελληνική σημαία, αυτή την αιματόβρεκτη σημαία πού κρατουν συμβολικά οι φοιτητες καί παρελαύνουν σέ κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου.Παρατηρειται ομως καί εδω ενα παράδοξο.Τή στιγμή πού ολος ο Ελληνικός λαός καί ολες οι πολιτικές παρατάξεις ανεγνώρισαν καί τίμησαν τό Πολυτεχνειο, εγινε σιγά - σιγά καί ανεπαισθήτως , οπως θά ελεγε ο Καβάφης , η πολιτική καί ιδεολογική "απαγωγη " του Πολυτεχνείου από ακραιες ομάδες ,πού ταυτίζονται μέ αναρχικές καί εθνομηδενιστικές ιδεολογίες.
Η εξαρση των ομάδων καί των ιδεολογιων αυτων συνέπεσε μέ τήν προπαγάνδα γιά τήν παγκοσμιοποίηση, τόν ακρατο δικαιωματισμό , τήν ανεξελεγκτη παράνομη μετανάστευση και τήν εμφάνιση καί δράση στούς δρόμους καί στίς γειτονιές της Αθήνας , των αλλων Ε λληνικων πόλεων καί στά νησιά διεθνων " αντιφασιστων " της ANTIFA καί ποικιλωνύμων ΜΚΟ.
Η περίεργη ανοχή των καταστάσεων αυτων , που εκπορεύεται , προφανως , από τήν επιρροή πού ασκουν διεθνή κέντρα πού υποστηρίζουν τήν παγκοσμιοποίηση καί τήν αποδόμηση των εθνικων κοινωνιων καί του εθνους - κράτους , ειναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Η χώρα μας αντιμετωπίζει τό οξύμωρο, τή στιγμή πού κορυφώνεται η Τουρκική απειλή εναντίον της καί εκδηλώνεται, μεταξύ αλλων , μέ υβριδικό πόλεμο , πού στοχεύει τήν Ε λληνική εθνική συνοχή, η Ελλάδα νά ανέχεται τήν υπονόμευση της εθνικης της συνοχης καί τήν υπόσκαψη του εθνικου της φρονήματος, μέ την καλλιέργεια εθνομηδενιστικων καί διχαστικων αντιλήψεων ιδιαίτερα στή νεολαία.
Ο μουντζουρωμένος ανδριαντας του Κολοκοτρώνη, εξω από τήν Παλαιά Βουλή, μέ συνθήματα " νά πεθάνει η Ελλάδα , νά ζήσουμε εμεις ", αποτελει εθνικό ονειδος. Ποιοί ειναι αυτοί οι " εμεις " καί μέχρι ποιου σημειου θά γίνεται ανεκτή η πρόκληση τους ; Εχουν μεγάλη ευθύνη τά κόμματα , πού σιωπηρά η ενεργα , καλ'υπτουν τέτοιες συμπεριφορές. Η ανοχή της ανομίας ενθαρρύνει τό θράσοςκαί τόν καλπασμό μετά της βίας.
Περικλής Νεάρχου,
Πρέσβυς ε. τ.
Σχόλια