Παναγιώτης Ήφαιστος, 2021: Ο πλανήτης και οι περιφέρειες σε πλήρη στρατηγική μετάβαση

Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ γύρω από τις προεδρικές εκλογές και τα πρωτόγνωρα γεγονότα που συμβολίζει η εισβολή στο Καπιτώλιο αναλύθηκαν ήδη εδώ. Τα γεγονότα αυτά εν πολλοίς αφορούν τους Αμερικανούς πολίτες και το πώς θα εξελιχθεί το Αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Αυτά τα γεγονότα, όμως, λογικό είναι να μην επισκιάζουν το γεγονός ότι οι ΗΠΑ όχι μόνο είναι μια υπερδύναμη αλλά και το συντριπτικά ισχυρότερο κράτος της Μεταψυχροπολεμικής εποχής. Διαθέτει κουλτούρα μεγάλης δύναμης που αποκτήθηκε κατά την διάρκεια των έξη μεταπολεμικών δεκαετιών και έχει ισχυρούς θεσμούς και πανίσχυρα κρατικά επιτελεία. Ότι και να συμβεί εσωτερικά αυτά πιθανότατα δεν θα διαταραχθούν και ως μεγάλη δύναμη θα χαράσσει μακροπρόθεσμα στρατηγικά σχέδια τα οποία θα εκπληρώνονται με την εφαρμογή βραχυχρόνιων και μεσοπρόθεσμων στρατηγικών αποφάσεων. Επιπρόσθετα, πολλοί στρατηγικοί προσανατολισμοί και πολλά στρατηγικά σχέδια θα είναι ίδια ή παρόμοια για όλες τις αναδυόμενες μεγάλες δυνάμεις. Πρωταρχικά, αφορούν τη διασφάλιση της κατά το δυνατό μέγιστης ισχύος, τον έλεγχο των ανακατανομών θέσης και ρόλων στις περιφέρειες και τα συμπαρομαρτούντα ζητήματα που αφορούν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους.

Το αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα

Υπό αυτό το πρίσμα, εισερχόμενοι στην δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και τρεις δεκαετίες μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ένα το είναι σημαντικότερο ζήτημα της διεθνούς πολιτικής: Το πώς διαμορφώνεται το ολοένα και πιο ορατό αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα και ποιες είναι οι προεκτάσεις για τις μεγάλες δυνάμεις και τα περιφερειακά κράτη. Το πώς εξελίσσεται το πολυπολικό πλέον διεθνές σύστημα επηρεάζει τις πλανητικές ισορροπίες ισχύος και συμφερόντων των ηγεμονικών δυνάμεων και τις περιφερειακές ισορροπίες ισχύος και συμφερόντων και τις ανακατατάξεις συνόρων στις περιφέρειες. Αναπόφευκτα η τροχιά του διεθνούς συστήματος κυρίως λόγω οικονομικών και κοινωνικοπολιτικών προεκτάσεων επηρεάζεται δραστικά από την επιδημία του κορονοιού.

Η Ευρωπαϊκή περιφέρεια ήδη από το 1990 βρίσκεται σε μετάβαση. Αλλαγές όσον αφορά την ΕΕ συντελούνται ούτως ή άλλως εμπράγματα αλλά το πώς και που θα κατασταλάξει εξαρτάται από την δυνατότητα συμπεφωνημένων νομικών-οικονομικών μεταρρυθμίσεων.

Σε ένα άλλο επίπεδο στο οποίο εμπλέκονται ευθέως και καθοριστικά οι ΗΠΑ, οι τυχόν μεταρρυθμίσεις της ΕΕ απαιτούν στρατηγικό προσανατολισμό προς ένα νέο Ευρωατλαντικό στρατηγικό modusvivendi αλλά και ενός Ευρωστρατηγικού modusvivendiτων μεγάλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων, δηλαδή της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Μεγάλης Βρετανίας, πλέον και της Ρωσίας.

Όπως πάντα ίσχυε μεταπολεμικά, σε πολύ μεγάλο βαθμό η σταθεροποίηση του Ευρωστρατηγικού modusvivendi συνδέεται με τα πλανητικά στρατηγικά δρώμενα και τον έλεγχο της Περιμέτρου της Ευρασίας. Ο νέος μεγάλος στρατηγικός παράγοντας και η μεγαλύτερη πρόκληση σχετίζεται με την άνοδο της οικονομικής και στρατηγικής ισχύος της Κίνας που ήδη όπως πολλοί υποστηρίζουν διαφαίνεται ότι επηρεάζεται από την πανδημία. Υπογραμμίζεται επίσης ότι ενώ αυτοί οι συλλογισμοί αναφορικά με τις γεωπολιτικές και στρατηγικές ισορροπίες είναι γνωστοί και πανομοιότυποι με ότι ίσχυε μεταπολεμικά στην Ευρώπη και στον κόσμο, ένα κριτήριο καθίσταται ολοένα και περισσότερο σημαντικό: Η αγωνία ότι η επιτάχυνση πολλών εξελίξεων ενδέχεται να προκαλεί στρατηγικό ανορθολογισμό και να αυξάνει τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου που εξαρχής τονίζεται θα σήμαινε ολοκληρωτική καταστροφή του πλανήτη. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος στον βαθμό και στην έκταση που μεταθέτει με πιο οξύ τρόπο το κέντρο βάρους της ηγεμονικής διαπάλης στις περιφέρειες.  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ