Το Ισλάμ είναι η τρίτη βιβλική θρησκεία, η οποία σε μεγάλη βαθμό καθόρισε τη σύγχρονη μορφή της περιοχής μας. Οι Τούρκοι υπήρξαν η τελευταία ομάδα που ασπάστηκε τη νέα θρησκεία και επί της ουσίας υποβάθμισε τους προηγούμενους αρκετά αναπτυγμένους ισλαμικούς πολιτισμούς, τον αραβικό και τον περσικό. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μεβλανά Τζελαλεντίν-ι Ρουμί, ο μεγάλος αυτός Πέρσης ποιητής φιλόσοφος και ιεροδιδάσκαλος, είπε (σύμφωνα με τον Εφλακί, 1291-1360) για τους Τούρκους της εποχής του: «Για την οικοδόμηση πρέπει να προσλαμβάνονται Ρωμιοί εργάτες και για την κατεδάφιση το αντίθετο, δηλαδή Τούρκοι. Γιατί η δόμηση του κόσμου είναι ιδιότητα των Ρωμιών, ενώ η καταστροφή και το γκρέμισμα έχει ανατεθεί στους Τούρκους. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο έδωσε ψυχή σε ανυποψίαστους άπιστους… Εκείνοι ύψωσαν πάνω στους λόφους μαρμάρινες κορφές, πολλές πόλεις και φρούρια… Αλλά ο Θεός έτσι τα οργάνωσε ώστε με το χρόνο αυτές οι οικοδομές να γκρεμιστούν. Τότε ο Θεός δημιούργησε τους Τούρκους, προκειμένου, δίχως να αισθάνονται σεβασμό και λύπη, να γκρεμίσουν τις οικοδομές που βλέπουν. Οι Τούρκοι γκρέμισαν και ακόμα γκρεμίζουν. Αυτό θα κάνουν μέχρι τη συντέλεια του κόσμου…».
Ενδιαφέρον για τη μοίρα όσων Ελλήνων και Αρμενίων δεν εξισλαμίστηκαν κατά τη μακρά περίοδο της τουρκικής εισβολής στο χώρο της καθ’ ημάς Ανατολής, είναι η χρήση των επιθετικών ισλαμικών μορφών από τον τουρκικό εθνικισμό. Την πρώτη φορά κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Νεότουρκοι κατέλαβαν την εξουσία και επέβαλαν την πολιτική τους αντίληψη, ο Οθωμανός σουλτάνος, δηλαδή ο υπέρτατος ηγέτης, ο χαλίφης του ισλαμικού κόσμου, χαρακτήρισε ως τζιχάντ τη συμμετοχή στον πόλεμο.
Εκείνο το τζιχάντ θα κηρυχθεί με την απόλυτη συμπαράσταση των Γερμανών. Ο Stefan Ihrig αναφέρει ότι πολλοί ήταν εκείνοι «…μεταξύ αυτών και ο αυτοκράτορας (σ.τ.σ. Κάιζερ), που σκέφτονταν ότι μια Τζιχάντ υποκινημένη από και με καθοδηγητές τους Οθωμανούς θα ήταν ένας κρυφός άσος στο μανίκι κατά τον Μεγάλο Πόλεμο του 1914». Στο πλαίσιο αυτού του οθωμανικού τζιχάντ, υπό την καθοδήγηση των κοσμικών εθνικιστών (Νεότουρκων) και με τις ευλογίες συγκεκριμένων μεγάλων χριστιανικών κρατών (Γερμανίας, Αυστρίας), έγιναν οι μεγάλες γενοκτονίες των χριστιανικών λαών της αυτοκρατορίας: των Αρμενίων, των Ελλήνων της Ανατολής και των Ασσυρίων.
Το τζιχάντ του Κεμάλ
Ο τελευταίος Ιερός Πόλεμος θα κηρυχθεί την περίοδο του ελληνοτουρκικού πολέμου 1919-1922. Με μια παράδοξη οικειοποίηση του Ισλάμ και των συμβόλων του από τον κοσμικό τουρκικό εθνικισμό, ο Μουσταφά Κεμάλ Πασά θα κηρύξει "τζιχάντ κατά των απίστων" (Ελλήνων και Αρμενίων) την περίοδο του ελληνοτουρκικού πολέμου (1919-1923). Θα ανακηρύξει εαυτόν gazi (γαζή), δηλαδή Ιερό Πολεμιστή για τη διάδοση του Κορανίου, μετά την πρώτη του νίκη κατά των ελληνικών στρατευμάτων στη μάχη του Σαγγάριου (Αύγουστος 1921).
Το κεμαλικό τζιχάντ θα ολοκληρωθεί με ιδιαίτερα αιματηρό τρόπο τον Σεπτέμβρη του 1922, όταν η τότε μοναρχική κυβέρνηση των Αθηνών συνειδητά παρέδωσε αφοπλισμένους τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας στους Τσέτες τους gazi Μουσταφά Κεμάλ. Η πυρπόληση και η σφαγή της Σμύρνης έλαβαν χώρα στο πλαίσιο του τζιχάντ που είχε κηρυχθεί. Η ήττα των "απίστων" επέφερε τις ποινές που προβλέπει το Κοράνι.
Η καταστροφή της Σμύρνης υπήρξε η τελευταία δραματική συνάντηση με το τουρκικό Ισλάμ. Συνάντηση που συνέβη σε ένα εντελώς νέο ιστορικό πλαίσιο, όπου αυτό το Ισλάμ είχε χάσει πλέον την πολιτική του αυτοτέλεια και είχε χρησιμοποιηθεί εργαλειακά από τις ανερχόμενες δυνάμεις του τουρκικού εθνικισμού, οι οποίες προσδοκούσαν να κατασκευάσουν μια Τουρκία απαλλαγμένη από τις μειονότητες.
Παραγνώριση Ιστορίας από ελληνική διπλωματία
Όλα αυτά σήμερα επιχειρεί στην Τουρκία η ισλαμο-εθνικιστική ομάδα να τα αξιοποιήσει στο πλαίσιο ενός, μεσαιωνικής κοπής, εθνικιστικού παροξυσμού. Πιστεύω ότι ελάχιστη επιρροή θα έχουν στον υπόλοιπο ισλαμικό κόσμο, πλην όσων προέρχονται από την ίδια θεολογική και ιδεολογική μήτρα με τον Ερντογάν, δηλαδή τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ή άλλως το πολιτικό Ισλάμ το οποίο γέννησε τον ισλαμικό εξτρεμισμό της εποχής μας.
Δείγμα αυτού του ισλαμιστικού εξτρεμισμού –συντεθειμένου με έναν επιθετικό εθνικισμό νεοτουρκικής καταγωγής– βιώνουμε και εμείς σήμερα με την όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η "ελάχιστη επιρροή στους Άραβες" προκύπτει και από την ίδια την ιστορική εμπειρία. Το ανερχόμενο τουρκικό Ισλάμ κατά την πρώτη του εμφάνιση στην Ιστορία, βρέθηκε σε ρήξη με το αραβικό Ισλάμ ήδη από τον 9ο αιώνα.
Ο μεγάλος ισλαμικός πολιτισμός που αναπτύχθηκε περί την Βαγδάτη, καταστράφηκε από τους Τουρκομάνους εισβολείς, που υιοθετώντας το Κοράνι επιχείρησαν να γίνουν αυτοί η "ρομφαία του Ισλάμ". Οι Άραβες ποτέ δεν ξέχασαν την ιστορική προσβολή από τους προγόνους των σύγχρονων Τούρκων, ούτε την εποχή που υφίσταντο την οθωμανική κατάκτηση. Καλό θα ήταν βέβαια, αυτό να τους το υπενθυμίζει συστηματική η ελληνική διπλωματία. Κάτι που έως τώρα δεν έχει γίνει.
Ίσως αυτό είναι συμβατό με την παράδοση της παραγνώρισης από την συντηρητική ελληνική διπλωματία της ιστορίας και των σχετικών επιχειρημάτων που απορρέουν από αυτήν. Τόσο όσον αφορά το βάθος των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που η απαρχή τους εντοπίζεται στο 1071 και ήδη η αφετηρία αυτή έχει ενταχθεί στην επίσημη τουρκική θεώρηση του παρελθόντος, όσο και τα της Άλωσης του 1453 του ελληνορωμαϊκού κόσμου –φυσικός διάδοχος του οποίου είναι ο σύγχρονος νεωτερικός ελληνισμός- αλλά και όσον αφορά τις γενοκτονίες κατά των μουσουλμανικών πληθυσμών (1914-1923), που ανήκουν σε μια ιδιαίτερη νομική κατηγορία που καμία σχέση δεν έχει με τα συνήθη εγκλήματα πολέμου.
Η Μεγάλη Ιδέα της σύγχρονης Τουρκίας
Με την Τουρκία απαιτείται πρωτίστως ξεκάθαρη εικόνα της ιστορικής φάσης που περνά και εγκατάλειψη των πασιφιστικών ψευδαισθήσεων. Αυτό που δεν φαίνεται να γίνεται αντιληπτό, είναι ότι η εξουσία στην Τουρκία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα έχει περάσει στα χέρια των ακραίων εθνικιστών που αντλούν την ιδεολογική και πολιτική έμπνευση όχι τόσο από τον κεμαλισμό αλλά από την ακραία εκδοχή των Νεότουρκων. Έτσι ερμηνεύεται η αναφορά του Ερντογάν κατά την επινίκιο εκδήλωση στο Μπακού, στη μνήμη του Ενβέρ πασά των Νεότουρκων, δηλαδή του βασικού εμπνευστή της Γενοκτονίας των Αρμενίων και των υπόλοιπων μη μουσουλμανικών κοινοτήτων την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Τουρκία περνάει πλέον στη φάση της Μεγάλης Ιδέας της. Αν ο 20ος ήταν ο αιώνας της κατασκευής τουρκικού έθνους, ο 21ος θα είναι ο αιώνας της επέκτασης. Άρα και η ιδεολογική αντίκρουση θα πρέπει να είναι αντίστοιχη αυτής της νέας φάσης της. Δεν είναι εύκολα κατανοητό γιατί η Ελλάδα δεν αναδεικνύεται στον υπερασπιστή των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην περιοχή μας. Πώς είναι δυνατόν να μην υποστηρίζει-ανοιχτά και ειλικρινά- την κουρδική μειονότητα της Τουρκίας, όπως και το μεγάλο μέρος των Τούρκων που απεχθάνεται τους ισλαμοεθνικιστές και αναπολεί την κοσμική εκδοχή!
Και πώς γίνεται η Ελλάδα να μην διεκδικεί για τους Κούρδους αντίστοιχα πολιτιστικά δικαιώματα, σαν κι αυτά που έχει η μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης στους νόμους Ροδόπης και Ξάνθης. Μια μειονότητα που παρέμεινε ως αντίβαρο στους Έλληνες (έτσι περιγράφονται στη Συνθήκη) της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου και χαίρει ισότιμης μεταχείρισης σήμερα. Επίσης είναι παράδοξο το ότι δεν καταγγέλεται συνεχώς η εξόντωση της ελληνικής μειονότητας σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο...
Ας ελπίσουμε ότι η τουρκική πίεση θα εξορθολογίσει και την ίδια την πολιτική της Ελλάδας σε κάθε επίπεδο και θα βάλει τέλος στις αυταπάτες και στις ψευδαισθήσεις για τους στόχους της κυρίαρχης τουρκικής εθνικιστικής ελίτ. Αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που εδραιώθηκαν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή σε όλο το πολιτικό και στρατιωτικό φάσμα της "Μικράς πλην Εντίμου Ελλάδος", όπως την ονειρεύτηκαν οι κύριοι υπαίτιοι της ήττας του 1922...
============
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα (παρακάτω αναφερόμενη συντομογραφικά ως MΑ) ιδρύθηκε στο 20 ου αιώνα στην Αίγυπτο από Hasanal-Baana, δάσκαλο και ιμάμη. Γεννημένος στις 14 Οκτωβρίου 1906, στο AlMahmoudeya, μια αγροτική πόλη του Δέλτα του Νείλου στο Al-Behaira, βορειοδυτικά του Καΐρου, ο Hassanal-Banna ήταν γιος ενός τοπικού ιμάμη, ο οποίος έγραψε βιβλία για τις μουσουλμανικές παραδόσεις και δίδαξε στο τοπικό Madrass (Μουσουλμανικό σχολείο) , όπου ο Χασάν έλαβε αργότερα τα πρώτα του μαθήματα στην διδασκαλία του Ισλάμ.
Όπως η Χαμάς, η Αλ Κάιντα, η Ισλαμική Τζιχάντ και το ISIS, η Μουσουλμανική Αδελφότητα βασίζει μεγάλο μέρος της ιδεολογίας τους στις διδασκαλίες αρκετών εκπαιδευτικών και φιλοσόφων που επηρεάστηκαν από τον Αδόλφο Χίτλερ. Ο al-Bannaλάτρευε ως ήρωα τον ναζιστή ηγέτη, μετέφρασε την αυτοβιογραφία και την πολιτική ανθολογία του Χίτλερ , MeinKampf (Ο αγώνας μου) στα αραβικά, αλλάζοντας τον τίτλο σε MyJihad.
Ο σημαντικότερος θεωρητικός της οργάνωσης ήταν ο SayedKotmp, που γεννήθηκε επίσης στην Αίγυπτο το 1906 και στους πολιτικούς και θρησκευτικούς απογόνους τους περιλαμβάνονται οι SalahSaraya, SokiMustafa, Aymanal-Zahaouri πιο πρόσφατα, NecmettinErbakan (πρώην Πρόεδρος της Τουρκίας), MohammadMorsi (πρώην Πρόεδρος της Αιγύπτου), AbuBakral-Bagdadi (πρώην ηγέτης του Ισλαμικού Κράτους), MohammedBadie (τωρινός ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας), που είναι όλοι νεκροί εκτός από τον Badie, ο οποίος εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης στην Αίγυπτο. Η περίληψη της ισλαμικής ιδεολογίας περιλαμβάνεται στον όρκο της οργάνωσης MB: «Το Κοράνι είναι το σύνταγμά μας. Ο προφήτης μας είναι ο ηγέτης μας. Και για τον Θεό και την Πίστη ο θάνατος είναι ο απώτερος στόχος μας. " Φυσικά αναφέρεται στο θάνατο όλων εκείνων που αντιτίθενται στους στόχους τους.
Από τη δεκαετία του 1930 ηMΑ οργανώθηκε και χωρίστηκε σε επίπεδα συμμετοχής. Οι νέοι νεοσύλλεκτοι ονομάζονταν «βοηθοί», στη συνέχεια προήγοντο σε «συγγενείς» που ήταν η πιο πολυάριθμη κατηγορία, και στη συνέχεια το επόμενο στάδιο ήσαν τα «ενεργά» μέλη, που τελικά προάγοντο στο ανώτατο επίπεδο μέλους, δηλαδή τα «μάχιμα» (Μουτζαχεντίν). Εντός της οργάνωσης λειτουργεί μια ειδική ομάδα που ονομάζεται Al-Tanzimal-Has, και μοναδικός σκοπός της είναι οι πολιτικές δολοφονίες. (Νικολάου Κ. «Αδελφοί Μουσουλμάνοι, το λίκνο της ισλαμικής ένοπλης βίας» σελ. 41 ακόλουθος.)
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ηMΑ ανέπτυξε πολύ ισχυρές σχέσεις με το γερμανικό ναζιστικό κόμμα, και προσπάθησε να υπονομεύσει ενεργά τη συμμαχική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο Al-Banna, ο ιδρυτής τηςMΑ ήταν τόσο εμμονή με τους Ναζί, αντέγραφε τακτικά την αντισημιτικής εφημερίδα DerSturmer , ένα ταμπλόιντ που δημοσιεύετο απότον JuliusStreicher, διαβόητο διώκτη Εβραίων, προσαρμοσμένο για να ταιριάζει στον αραβικό κόσμο, με απαίσιααντι -Σημιτικά κινούμενα σχέδια.
Καθ 'όλη τη διάρκεια της ηγεσίας του για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, ο al-Banna τήρησε πιστά τη στάση του Χίτλερ για την εξάλειψη όλων εκείνων που εμπόδισαν την εξέλιξη του κόμματός του, με την πεποίθησή του ότι με την απομάκρυνση όλων των φιλελεύθερων αντιπάλων και όσων θέλουν να δουν μεταρρύθμιση και αλλαγή, θα διευκόλυνε την ένωση της αραβικής κοινωνίας. (alArabiyanewsite, 27 Ιουνίου 2018, συγγραφέας TonyDuheaume)
Μαζί με τα ναζιστικά ιδανικά που οal-Banna ενσωμάτωσε στη Μουσουλμανική Αδελφότητα, ήρθε ένα έντονο μίσος για τους Εβραίους και ένα σχέδιο για την εξάλειψη όλων των Εβραίων στη Μέση Ανατολή. Ένα άλλο κορυφαίο μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ο οποίος διεύθυνε το υποκατάστημα της στην Παλαιστίνη ήταν ο ΧατζΑμίν αλ-Χουσίνι. Γεννημένος στην Οθωμανική Ιερουσαλήμ το 1893, ο ΧατζΑμίν αλ-Χουσίνι έγινε γνωστός από πολλούς ως ο πατέρας της αραβικής τρομοκρατίας. Μέσω της ηγεσίας του στην Παλαιστινιακή Μουσουλμανική Αδελφότητα, τα διαβόητα κατορθώματά του βοήθησαν στη δημιουργία μιας από τις πιο φρικτές πολιτικές τρομοκρατικές ομάδες ποτέ, μια σέχτα που συνδύαζε τις μουσουλμανικές πεποιθήσεις με όλες τις άθλιες ιδεολογίες που δημιουργήθηκαν από τους Ναζί, δημιουργώντας πολλές ομάδες που ακολούθησαν πιστά την Αραβική-ναζιστική κοσμοθεωρία. Οal-Husseiniέζησε στην Παλαιστίνη κατά την έναρξη του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, είχε ορκιστεί την πίστη του στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, και είχε γίνει αξιωματικός του τουρκικού στρατού. Αφού εγκατέλειψε την Ιερουσαλήμ στα τέλη του 1937 μετά από έκρηξη τρομοκρατικών ενεργειών και την δίωξή του από τους Αγγλους, έγινε ο τοπικός ηγέτης της ΜΑ στο Λίβανο, αργότερα μετακόμισε στη Γερμανία όπου συμμετείχε ενεργά στην εφαρμογή του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος ως εξόριστος «Μουφτής της Ιερουσαλήμ».
Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Ανατολή
Η Τουρκία έχει επηρεαστεί βαθιά από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Ο Τούρκος πρόεδρος ΡετζέπΕρντογάν — παρέχει διάφορες μορφές υποστήριξης στην Αδελφότητα, συμπεριλαμβανομένης της παροχής ασύλου σε καταζητούμενα μέλη της Αδελφότητας και του εξοπλισμού τους με στούντιο δορυφορικής τηλεόρασης και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Παρά το γεγονός ότι καταδικάστηκαν ερήμην από την αιγυπτιακή κυβέρνηση, ορισμένοι φυγάδες της Αδελφότητας έχουν επιτραπεί να συγκεντρωθούν ανοιχτά στην Τουρκία και να οργανωθούν ενάντια στην αιγυπτιακή κυβέρνηση, γεγονός που κάνει την Αίγυπτο του Προέδρου Σίσι να πνέει μένεα έναντι της Τουρκίας.
Η σχέση του Ερντογάν με την Αδελφότητα χρονολογείται από τη δεκαετία του 1970, όταν συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον εκπρόσωπο της Αδελφότητας Κεμάλ Αλ-Χελμπάουι σε μια σειρά διασκέψεων που διοργάνωσε η Παγκόσμια Συνέλευση της Μουσουλμανικής Νεολαίας (WAMY), μια οργάνωση Wahhabi-Salafist στη Σαουδική Αραβία που έχει χρηματοδοτήσει τόσο τη Χαμάς, όσο και την Αλ Κάιντα. Εκείνη την εποχή, ο Ερντογάν ήταν ο κορυφαίος σύμβουλος του NecmettinErbakan, αρχηγού του βραχύβιου Ισλαμικού Κόμματος Εθνικής Τάξης (MNP) στην Τουρκία. Το MNP του Erbakan - ένα εθνικιστικό ισλαμικό κόμμα που απέρριψε τη δυτική επιρροή - απαγορεύτηκε το 1971 για παραβίαση του συντάγματος της Τουρκίας που επέβαλε το Κεμαλικό- κοσμικό Κράτος.
Μετά το κλείσιμο του FP του Erbakan το 2001, ο Erdoğan και μια ομάδα οπαδών του έσπευσαν να ιδρύσουν το AKP, ένα συντηρητικό πολιτικό κόμμα που συγκέντρωσε υποστήριξη προωθώντας κοινωνικές υπηρεσίες όπως η στέγαση και η υγειονομική περίθαλψη.
Οι αναλυτές έχουν επίσης προτείνει ότι η Τουρκία έχει προμηθεύσει όπλα και ακτιβιστές στη Μουσουλμανική Αδελφότητα για τις δραστηριότητές της στην Αίγυπτο. Ο Τούρκος αξιωματικός πληροφοριών, IrshadHoz, για παράδειγμα, συνελήφθη από τις αρχές στην Αίγυπτο σε σχέση με την παράνομη δράσης του υπέρ της Αδελφότητας.
Η τουρκική κυβέρνηση παρέμεινε δημόσια υποστηρικτική της Αδελφότητας. Αφού ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε τον Απρίλιο του 2019 ότι σκέφτεται να κηρύξει τη διεθνή Μουσουλμανική Αδελφότητα τρομοκρατική οργάνωση, ένας εκπρόσωπος του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν απάντησε ότι μια τέτοια κίνηση θα πλήξει τον εκδημοκρατισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή βοηθώντας το ISIS (το οποίο είναι άμεσος απόγονος της ιδεολογίας της MΑ). (CounterExtremismproject.com/content/muslim-brotherhood-Turkey).
Στην Τουρκία υπάρχει ένα άλλο πολύ ισχυρό ισλαμικό κίνημα, που ιδρύθηκε από τον κληρικό FetullahGulen, (συντομογραφία FETO) το οποίο επί του παρόντος βρίσκεται υπό διωγμό από το AKP, το κόμμα με επικεφαλής τον σημερινό Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Τατζίπ Ερντογάν. Τόσο ο Erdoan όσο και ο Gülen αντιπροσωπεύουν ελαφρώς εσωτερικά σουνιτικά μουσουλμανικά κινήματα που προέρχονται από την ίδια ρίζα, τον κλάδο Khalidi της τάξης των NaqshbandiSufi. Ως εκ τούτου, κανένα από τα βαθιά θεολογικά χάσματα στον μουσουλμανικό κόσμο δεν παίζει ρόλο. Αυτό δεν είναι το χάσμα των Σουνιτών και των Σιίτες, ούτε είναι η εχθρότητα των Σαλάφι-Σούφι. Δεν είναι καν η διαίρεση μεταξύ των μοντερνιστών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των υπερ-Ορθόδοξων Ταφίρων. Σε σημαντικό βαθμό, είναι απλά ένας αγώνας για εξουσία. Ωστόσο, υπάρχουν λεπτές αλλά βαθιές διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών, οι οποίες έχουν επιπτώσεις στο μέλλον της Τουρκίας.
Οι τύχες του κινήματος του Gülen αναβίωσαν μετά την άνοδο στην εξουσία του AKP το 2002. Η τακτική συμμαχία μεταξύ των δύο ισλαμικών κινημάτων είχε καρπούς. Μοιράστηκαν έναν κοινό στόχο: να αποκτήσουν τον έλεγχο της κρατικής εξουσίας αφαιρώντας αυτήν τόσο από τον Στρατό, όσο και τα Κεμαλικά κόμματα, το δε κίνημα του Gülen παρείχε στελέχη και τεχνογνωσία στην σύμπραξη αυτή, στελέχη και γνώση που δεν διέθετε το AKP. Μέσα από μια σειρά αντιπαραθέσεων από το 2007 έως το 2010, η κυβέρνηση του ΑΚΡ κατόρθωσε να δυσφημίσει, να νικήσει, και εν μέρει να φυλακίσει το Κεμαλικό-στρατιωτικό κατεστημένο. Οι αστυνομικοί, οι εισαγγελείς, οι δικαστές και οι δημοσιογράφοι που ευθυγραμμίστηκαν με το κίνημα Gülen πραγματοποίησαν δίκες παρωδίες κατά των κοσμικών-Κεμαλιτών αντιπάλων τους με βάση μη τεκμηριωμένες αποδείξεις.
Ο ρόλος του κινήματος Gülen θα μπορούσε εύκολα να συναχθεί. Μέχρι το 2009, οι εκκαθαρίσεις είχαν έρθει να επικεντρωθούν ιδιαίτερα σε αντιπάλους όχι μόνο του πολιτικού Ισλάμ αλλά και των Γκιουλενιστών. Η σύγκρουση Erdoğan-Gülen κυριαρχεί στην τουρκική πολιτική από το 2012. εντός του τουρκικού κράτους, σύγκρουση η οποία έχει μετατρέψει σημαντικές κρατικές δομές της χώρας σε ερείπια. Η διείσδυση του κινήματος Gülen σε κρατικούς θεσμούς ήταν πολύ βαθύτερη από ότι ισχυρίστηκαν και οι εχθροί του. Πράγματι, κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει την πλήρη έκταση της παρουσίας του σε υψηλά επίπεδα στρατού. Αυτή η διείσδυση έγινε δυνατή από κανέναν άλλο από τον ίδιο τον Ερντογάν. Το κίνημα Gülen έχει εργαστεί προς αυτόν τον στόχο τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, αλλά ο Ερντογάν άνοιξε την «κερκόπορτα» το 2003, μόνο για να προσπαθήσει να την κλείσει το 2013. Έτσι, για μια δεκαετία, το κίνημα του Gülen είχε ελεύθερη πεδίο να αλώσει το Τουρκικό κράτος.
Αυτό οδηγεί σε ένα τρίτο συμπέρασμα: ο Ερντογάν και το ΑΚΡ του επέτρεψαν τη διείσδυση τωνΓκιουλενιστών επειδή από μόνο του το ορθόδοξο κίνημα Naqshbandi δεν μπορούσε να παρέχει το εξειδικευμένο στελεχιακό δυναμικό για να διεκδικήσει τον έλεγχο των κρατικών θεσμών. Αναγκαστικά, ο Ερντογάν ήταν πάντα αναγκασμένος να βασίζεται σε τακτικούς ή στρατηγικούς συμμάχους με άλλες δυνάμεις για να διατηρήσει τη δύναμή του. Αυτό εξηγεί γιατί η σύγκρουση με τον Gülen απαιτούσε τη συμμαχία με την ηγεσία του στρατού. Και γιατί επί του παρόντος, ο Ερντογάν προσελκύει τις εθνικιστικές και ακόμη και τις κοσμικές δυνάμεις στη γραφειοκρατία για να ενισχύσει τη θέση του, ίσως επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη του παρελθόντος, επισύροντας νέες αντιθέσεις και νέες δυναμικές εν εξελίξει δράσεις για την βίαιη ή μη απομάκρυνσή του από την ηγεσία της χώρας.
Αυτό υποδηλώνει ότι ο Ερντογάν θα διπλασιάσει τις προσπάθειές του να αναπτύξει τις σχολές ιμάμη-χατιπ υπό το ίδρυμα TÜRGEVπου διαχειρίζεται η οικογένειά του, προκειμένου να οικοδομήσει μια νέα γενιά πιστών, ισλαμιστών στελεχών. Αλλά έως ότου ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, η οποία απαιτεί τουλάχιστον μια ακόμα δεκαετία, η δε θέση του Ερντογάν είναι σημαντικά ασθενέστερη από ό, τι φαίνεται. Έχει επιζήσει από μια σχεδόν θανατηφόρα πρόκληση επιβιώνοντας από το πραξικόπημα σε βάρος του, αλλά η παραμονή του στο κράτος παραμένει αδύναμη. (Ινστιτούτο για την Πολιτική Ασφάλειας και Ανάπτυξης / Η ιστορία της διάσπασης που κατέστρεψε την Τουρκία)
Η τουρκική υπόθεση παρέχει ένα ευρύτερο συμπέρασμα: δείχνει πώς η πολιτικοποίηση του Ισλάμ εκφυλίζεται ασταμάτητα σε έναν αγώνα για εξουσία μεταξύ αντίπαλων φατριών και αιρέσεων. Το κατά πόσον αυτή η διαπίστωση θα ενισχύσει αυτές τις δυνάμεις στην Τουρκία, οι οποίες επικαλούνται τη διατήρηση της θρησκείας και της πολιτικής χωριστές, μένει να το δούμε. Στην πραγματικότητα, στην Τουρκία επί του παρόντος υπάρχουν τρία κέντρα εξουσίας, οι στρατιωτικοί Κεμαλιστές παλαιού τύπου που μισούν την ισλαμική παρέμβαση στις κρατικές υποθέσεις, και τα δύο παρακλάδια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ιδίως του AKP και των Γκιουλενιστών, που προς το παρόν διεξάγουν τη μάχη του θανάτου στην επιφάνεια, αλλά εξακολουθούν να διατηρούν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας μεταξύ τους, καθώς φοβούνται ακόμα την αναβίωση του παλαιού καθεστώτος του Κεμάλ. Μια τέτοια αναβίωση μπορεί να έρθει ακόμη και με δυνατούς τρόπους, όπως ένα πιθανό πραξικόπημα, πολύ πιθανό καθώς η διαμάχη εξουσίας συνεχίζεται σε αυτήν τη χώρα,
ΛΙΒΥΗ
Το Λιβυκό παράρτημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι ένα από τα μεγαλύτερα ισλαμικά κόμματα της χώρας. Τα μέλη της Αδελφότητας στη Λιβύη ηγούνται της αδίστακτης ισλαμικής κυβέρνησης της χώρας στην Τρίπολη - γνωστή ως Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας (GNS). Η Αδελφότητα διατηρεί επίσης ισχυρούς δεσμούς με τις ισλαμιστικές πολιτοφυλακές που κάποτε υποστήριζαν το πρώην Ισλαμικό Γενικό Εθνικό Συμβούλιο (GNC). Τρεις από τις πολιτοφυλακές της «Αυγής της Λιβύης» συνδέονται άμεσα με την Αδελφότητα: η Ταξιαρχία των Μαρτύρων της 17ης Φεβρουαρίου, η πολιτοφυλακή τηςMisrataκαι η «Αίθουσα Επιχειρήσεων της Λιβύης» (LROR).
Το λιβυκό υποκατάστημα της Αδελφότητας ιδρύθηκε στη Βεγγάζη το 1949 από μέλη της Αιγυπτιακής Αδελφότητας που απέδρασαν από κυβερνητικές διώξεις στο Κάιρο. Ο συνταγματάρχης MuammarGaddafiποινικοποίησετην συμμετοχή στην Μουσουλμανική Αδελφότητα αφότου ήρθε στην εξουσία στη Λιβύη το 1969. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καντάφι, ορισμένα μέλη της Αδελφότητας που είχαν εγκαταλείψει τη Λιβύη συγκεντρώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για να δημιουργήσουν μια προσωρινή ομάδα Αδελφότητας γνωστή ως «Ισλαμική Ομάδα - Λιβύη».
Μετά την εκδίωξη του Καντάφι το 2011, η Αδελφότητα επανήλθε γρήγορα στην παρουσία της στη Λιβύη. Τον Μάρτιο του 2012, ο ακτιβιστής της Αδελφότητας MohamedSowan ίδρυσε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Κατασκευής (JCP), ένα πολιτικό κόμμα που επιδίωξε να ιδρύσει ένα λιβυκό ισλαμικό χαλιφάτο και το οποίο φέρεται να είναι υπόδειγμα του Κόμματος Ελευθερίας και Δικαιοσύνης της Αιγυπτιακής Αδελφότητας (FJP). (Conterextremism.com/content/Muslim-brotherhood)
Το JCP ήταν ένα από τα κορυφαία μπλοκ που συμμετείχαν στη δημιουργία του GNC στην Τρίπολη τον Αύγουστο του 2014. Το GNC δήλωσε τη συμμαχία του με έναν συνασπισμό ισλαμιστικών λιβυκών πολιτοφυλακών που ονομάζεται LibyaDawn. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η αποστολή της «Ανοιξης της Λιβύης» είναι να υπερασπιστεί την παρουσία πολιτικών ομάδων που συνδέονται με την Αδελφότητα, όπως το JCP, να εμποδίσει την επιτυχία της εθνικιστικής κυβέρνησης της Λιβύης και να προωθήσει το πολιτικό Ισλάμ. Τον Σεπτέμβριο του 2014, η συμμαχία της Λιβυκής Αυγής κατέλαβε τον έλεγχο της Λιβυκής πρωτεύουσας της Τρίπολης.
Το GNC δημιούργησε το δικό του κυβερνητικό όργανο, την κυβέρνηση της εθνικής σωτηρίας (GNS). Το πρώην κοινοβούλιο στην Τρίπολη, εν τω μεταξύ, μεταφέρθηκε στο Τομπρούκ και ίδρυσε τη μη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης. Τον Μάιο του 2014, η Βουλή των Αντιπροσώπων της κυβέρνησης του Τομπρούκ ανέθεσε στον στρατηγό KhalifaHaftar να αντιμετωπίσει το GNAστην Τρίπολη. Ο Χαφτάρ ξεκίνησε την “Επιχείρηση Αξιοπρέπεια” σε μια προσπάθεια να νικήσει τον συνασπισμό της Λιβυκής Αυγής και άλλων ένοπλων ισλαμικών ομάδων. Σήμερα, ένας εμφύλιος πόλεμος μαίνεται μεταξύ των δύο πλευρών, το GNA βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ανοιχτή τουρκική υποστήριξη, στη οικονομική ενίσχυση από το Κατάρ και άλλες μυστικές χρηματοδοτήσεις, ενώ ο στρατηγός Haftar βασίζεται στην υποστήριξη της Αιγύπτου και άλλων μετριοπαθών Αραβικών Εθνών.
Τα κόμματα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Τυνησίας-Αλγερίας-Συρίας παραμένουν πολύ ισχυρά σε αυτές τις χώρες. Στην περίπτωση της Συρίας, το κόμμα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι ο κύριος πυρήνας της αντιπολίτευσης στο καθεστώς του Άσαντ, η οργάνωση στη Συρία, αφού απαγορεύτηκε το 2011, τώρα ουσιαστικά λειτουργεί ως υποκατάστημα της τρομοκρατικής οργάνωσης HAMAS.
Υέμενη
Η MΑ πολέμησε με τη Βόρεια Υεμένη στην εξέγερση του NDF ως ισλαμικό μέτωπο και συνδέεται άμεσα με την Αλ Κάιντα.
Σαουδική Αραβία
Παρά τη χρηματοδότηση της Mουσουλμανικής Αδελφότητας για πάνω από έναν αιώνα, η Σαουδική Αραβία άλλαξε τη στάση της απέναντι στηνMΑ μετά τον πόλεμο του κόλπου και αυτή τη στιγμή την έχει κηρύξει τρομοκρατική οργάνωση. Η Σαουδική Αραβία πίεσε το Κουβέιτ να κηρύξει επίσης την ΜΑ τρομοκρατική οργάνωση.
Κατάρ
Το Κατάρ υποστηρίζει οικονομικά τηνMΑ και υποστηρίζει τόσο τις δυνάμεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του GNA στη Λιβύη, όσο και την Τουρκία που τους υποστηρίζει με όπλα και τεχνογνωσία.
Μουσουλμανική Αδελφότητα σε χώρες της Δύσης.
ΗΠΑ
Οι υποστηρικτές της Αμερικανικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας «αποτελούν την πιο οργανωμένη δύναμη της ισλαμικής κοινότητας των ΗΠΑ» διοικούντες εκατοντάδες τζαμιά και επιχειρηματικές επιχειρήσεις, προωθώντας αστικές δραστηριότητες και ιδρύοντας αμερικανικές ισλαμικές οργανώσεις για την υπεράσπιση και την προώθηση του Ισλάμ. Το 1963, το αμερικανικό κεφάλαιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ξεκίνησε από ακτιβιστές που συμμετείχαν στην Μουσουλμανική Ένωση Φοιτητών (MSA).
Οι Αμερικανοί υποστηρικτές της Αδελφότητας ξεκίνησαν επίσης άλλους οργανισμούς όπως: το Ισλαμικό Ίδρυμα Βόρειας Αμερικής το 1971, η Ισλαμική Εταιρεία της Βόρειας Αμερικής το 1981, το Αμερικανικό Μουσουλμανικό Συμβούλιο το 1990, η Μουσουλμανική Αμερικανική Εταιρεία το 1992 και το Διεθνές Ινστιτούτο Ισλαμικής Σκέψης στη δεκαετία του 1980 . Επιπλέον, σύμφωνα με ένα επεξηγηματικό μνημόνιο για τον γενικό στρατηγικό στόχο για την ομάδα στη Βόρεια Αμερική, η «Κατανόηση του ρόλου της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη Βόρεια Αμερική», και ένας σχετικά μετριοπαθής στόχος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη Βόρεια Αμερική προσδιορίζεται ως εξής:
«Η καθιέρωση ενός αποτελεσματικού και σταθερού ισλαμικού κινήματος υπό την ηγεσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που υιοθετεί τα αιτήματα των Μουσουλμάνων εσωτερικά και παγκόσμια, και το οποίο λειτουργεί για την επέκταση του αριθμού των πιστών Μουσουλμάνων, στοχεύει στην ενοποίηση και τον προσανατολισμό των προσπαθειών των Μουσουλμάνων, παρουσιάζει το Ισλάμ ως εναλλακτικό του Δυτικού πολιτισμού και υποστηρίζει το παγκόσμιο ισλαμικό κράτος όπου κι αν βρίσκεται.»
Η διαδικασία της διευθέτησης είναι μια «Πολιτιστική-Τζιχαντιστική Διαδικασία» με όλα τα λεκτικά μέσα. ΗIkhwan [Μουσουλμανική Αδελφότητα] πρέπει να καταλάβει ότι το έργο τους στην Αμερική είναι ένα είδος μεγάλης τζιχάντ για την εξάλειψη και την καταστροφή του δυτικού πολιτισμού από μέσα και «σαμποτάρει» το «άθλιο σπίτι της Δύσης»και να παραδώσει αυτό στα χέρια των πιστών, ώστε να εξαλειφθεί κάθε άλλη θρησεκείακαι έτσι η θρησκεία του Θεού [Ισλάμ] να γίνεται ολοένα και πιό νικηφόρα έναντι όλων των άλλων θρησκειών.
Οι προσπάθειες του Κογκρέσου των ΗΠΑ να ψηφίσουν νομοθεσία που ποινικοποιεί την ομάδα, που προτάθηκαν από το 114ο Συνέδριο, ηττήθηκαν. Το νομοσχέδιο, που ονομάζεται Νόμος για την Τρομοκρατική Ονομασία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του 2015, παρουσιάστηκε στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας από τον Γερουσιαστή TedCruz (Ρεπουμπλικάνο από το Τέξας). Σε αυτό το νομοσχέδιο ορίζει ότι το Υπουργείο Εξωτερικών πρέπει να ορίσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ως τρομοκρατική οργάνωση. Εάν είχε εγκριθεί, το νομοσχέδιο θα απαιτούσε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να υποβάλει έκθεση στο Κογκρέσο εντός 60 ημερών εάν η ομάδα πληροί τα κριτήρια και, εάν όχι, να δηλώσει ποια συγκεκριμένα κριτήρια δεν είχε πληροί. (www.govtrack.us)
Οι συντηρητικοί στο Κογκρέσο πιστεύουν ότι η εγκατεστημένη ομάδα στις ΗΠΑ της ΜΑ είναι ένα γόνιμο έδαφος για το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Προηγούμενες προσπάθειες έγιναν το προηγούμενο έτος από την εκπρόσωπο MichelleBachmann (R-MN), αλλά απέτυχε σε μεγάλο βαθμό λόγω του ισχυρισμού της ότι η HumaAbedin, βοηθός της Χίλαρι Κλίντον, είχε δεσμούς με την οργάνωση, ισχυρισμός που συσπείρωσε τους Δημοκρατικούς στην αντίθεσή τους σε αυτό το νομοσχέδιο, αν και οι σχέσεις της HumaAbedin με την ΜΑ ήσαν δεδομένες. Τον Απρίλιο του 2019, ο Πρόεδρος Τραμπ σκέφτηκε να κηρύξει την ΜΑ ως τρομοκρατική οργάνωση, αλλά φαίνεται ότι ελήφθησαν υπόψη οι γνώμες των καριεριστών διπλωματών στη απόφαση του Υπουργείου Εξωτερικών. Ας μην ξεχνάμε ότι ολόκληρη η ιδέα της «αραβικής άνοιξης» χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη Χίλαρι Κλίντον, η οποία εξακολουθεί να έχει μεγάλη επιρροή στο Υπουργείο Εξωτερικών, του οποίου ελέγχει έστω και με πλάγιο αντιδημοκρατικό τρόπο πολλά στελέχη.
Οι ΗΠΑ υπό τον Πρόεδρο Τράμπδεν ανέστρεψαν ακόμα την απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης να επιτρέψει στον αρχηγό των ΓκιουλενιστώνFetullahGulen να παραμείνει με ασφάλεια στην Πενσυλβανία. Οι οπαδοί του Gulen δραστηριοποιούνται στην ίδρυση περίπου 120 σχολείων σε 25 πολιτείες. Παρόλο που δεν υπάρχει επίσημη δικτύωση όλων των σχολείων, συλλογικά αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες συλλογές σχολείων Ισλαμιστικού χαρακτήρα στην Αμερική. Το FBI διεξάγει μια συνεχιζόμενη έρευνα για 250 εκατομμύρια δολάρια φορολογουμένων που εξετράπησαν από την χρηματοδότηση των σχολείων αυτών και κατέληξαν στην χρηματοδότηση του παγκόσμιου τρομοκρατικού κινήματος των Γκουλενιστών.
Το Open Society Foundation χρηματοδοτεί άμεσα ή έμμεσα τόσο την MΑ όσο και τους Γκιουλενιστές.
Το κίνημα Gulen συνεισφέρει σημαντικά ποσά στο Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Το 2016, οι Γκιουλενιστές συγκέντρωσαν πάνω από 2 εκατομμύρια δολάρια για την εκστρατεία Κλίντον. Μεταξύ εκείνων που φέρεται να διαδραμάτισαν βασικούς ρόλους στη διαδικασία δωρεάς από το κίνημα Gülen στην εκστρατεία Κλίντον, περιλαμβάνονται ο ιδρυτής του Τουρκικού Πολιτιστικού Κέντρου (TCC) Gökhan Özkök, πρόεδρος Recep Özkan, επικεφαλής της Τουρκικής Αμερικανικής Συμμαχίας (TAA) Faruk Ο Ταμπάν και ο Διευθύνων Σύμβουλος της TAAFurkanKoşar, δήλωσε το πρακτορείο. Αποκαλύφθηκε πέρυσι ότι ο πρόεδρος του TCC Özkan δώρισε 1 εκατομμύριο δολάρια στην Κλίντον, το μεγαλύτερο τέτοιο νόμιμο ποσό δωρεάς. Είχε επίσης υπηρετήσει ως οικονομικός διευθυντής ενός ιδρύματος που δημιουργήθηκε για να στηρίξει την Κλίντον. (www.usatoday.com/story/who-fethullah-gulen)
Εν όψει των ανωτέρω, είναι ευκόλως αντιληπτόν το γιατί το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ είναι παραδοσιακά ιδιαίτερα φιλικό προς τις Τουρκικές θέσεις και αξιώσεις για αυξημένο ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο, σε βάρος άλλων συμμάχων των ΗΠΑ στην περιοχή.
Οι υποστηρικτές του ISIS ανταποκρίθηκαν στις φυλετικές εντάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες συγκρίνοντας τις μαύρες και μουσουλμανικές οικογένειες και υπονοώντας ότι η καταπίεση θα εξαπλωθεί στη μουσουλμανική κοινότητα με πιο βίαιους τρόπους. Ως αποτέλεσμα, οι διαδικτυακοί υποστηρικτές προτείνουν στους Μουσουλμάνους στην Αμερική να οπλιστούν κατά της επιβολής του νόμου. (State of New Jersey Office of Homeland Security and Preparedness, www.hnhomelandsecurity.gov)
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Η Ισλαμική Κοινότητα της Γερμανίας (de: IslamischeGemeinschaft στο DeutschlandeV, IGD) είναι συστατική και ιδρυτική οργάνωση της Mουσουλμανικής ΑδελφότηταςFellaE, ηMΑ δραστηριοποιείται στη Γερμανία με το IGD ως βραχίονας της «πολιτικής» δράσης της ΜΑ. Τα μέλη του IGD φροντίζουν να μην δηλώνουν δημόσια τη συνεργασία τους με τηνMΑ. Η Γερμανία επιτρέπει επίσης στον πολιτικό κλάδο της τρομοκρατικής οργάνωσης HAMAS να λειτουργεί ελεύθερα εντός των συνόρων της, και επίσης επιτρέπει την ελεύθερη λειτουργία στο κίνημα των Γκουλενιστών, ο HayrettinOzkul είναι ο κορυφαίος άνθρωπος της στη Γερμανία. Οι πράκτορες των Γκιουλενιστών και της ΜΑ συντονίζουν τους μετανάστες που έφτασαν πρόσφατα από τη Μέση Ανατολή στο να έρχονται σε επαφή και να στελεχώνουν τα τοπικά ριζοσπαστικά αριστερά κινήματα.
ΕΛΛΑΔΑ
Η Ελλάδα έχει έναν μικρό αριθμό πολιτών ισλαμικού θρησκεύματος, αλλά Ελληνικό πληθυσμό που ζει στη βορειοανατολική περιοχή της Θράκης και είναι πολύ χαμηλός στην πολιτική επιρροή του. Μεταξύ των Ελλήνων πολιτών δεν υπάρχει κίνημα Mουσουλμανικής Αδελφότητας ή Γκιουλενιστών, αλλά και οι δύο είναι πολύ ισχυροί στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς που έχουν φτάσει τα τελευταία χρόνια ως παράνομα σε αυτήν τη χώρα. Μέσα στον πληθυσμό των παράνομων μεταναστών, η υποστήριξη για την Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι πολύ υψηλή και υπάρχει ένα πολύπλοκο σύστημα ενδοεπικοινωνίας μεταξύ του δικτύου κρυφών τζαμιών που χρησιμεύουν ως τόποι συνάντησης για ριζοσπαστικοποιημένους μουσουλμάνους. Οι Γκιουλενιστές αποτελούννωρίτερες αφίξεις, και εκτιμάται ότι υπάρχουν 3.500 ενεργά μέλη Γκιουλενιστών που ζουν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Λειτουργούν υπό τη διεύθυνση του MuratKoc, ο οποίος είναι υπεύθυνος και για τη Σερβία και βρίσκεται υπό έρευνα για διάφορες εγκληματικές δραστηριότητες σε πολλές Ευρωπαικέςχώρες.
Γκιουλενιστικές ομάδες έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους στην Ελλάδα, όπως και στη Γερμανία με ριζοσπαστικές αριστερές οργανώσεις, όπως τούςANTIFA, ΚΕΕΡΦΑ κτλ. Λαμβάνουν χρηματοδότηση, μισθούς, φαγητό, στέγαση είτε από ΜΚΟ που ανήκουν στηνMΑ είτε από ΜΚΟ που σχετίζονται με την «OpenSociety». Δυστυχώς, οι ΜΚΟ ελέγχουν απόλυτα στην Ελλάδα τα πάντα όσον αφορά τους παράνομους μετανάστες και όλη η χρηματοδότηση συνήθως καταλήγει σε παραλήπτες που δεν έχουν καμία σχέση με το νόμιμο καθεστώς πρόσφυγα, στην πραγματικότητα, πολλά μέλη της οργάνωσης θυγατρικών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας έχουν «ιδιαίτερη» μεταχείριση και προστατεύονται από διώξεις ένεκα της ιδιότητάς των ως τρομοκρατών. Οι δεσμοί του OpenSocietyFoundation του GeoreSoros με τις μεγάλες ΜΚΟ είναι υπερβολικά ισχυρές για να μπορέσουν να αντισταθούν σε αυτούς οι σημερινές και οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Ελλάδας, καθώς και σε αυτές έχουν διεισδύσει στελέχη του GeorgeSoros.
Η Ελλάδα έχει εξοργίσει τις τουρκικές αρχές με τη συνεχιζόμενη σιωπηρή υποστήριξή της στους Γκιουλενιστές τρομοκράτες και κατάφερε να επιτύχει το αδύνατο: να ενώσει όλες τις φατρίες στην Τουρκία εναντίον της - Το AKP, ο Στρατός και οι Γκιουλενιστές που συμμορφώνονται με την άποψη του Στρατού, παρά το γεγονός ότι τα μέλη τους έχουν βρει καταφύγιο στην Ελλάδα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Μετά το περιστατικό του Floyd και την αριστερή απόπειρα κοινωνικολογικού πραξικοπήματος εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, τρομοκρατικές οργανώσεις, ξένες και εγχώριες, έχουν δείξει μια αξιοσημείωτη ενότητα στις αντι-καθεστωτικές δράσεις, στη ρητορική, στις τακτικές και κυρίως στην οργάνωση. Οι βολές κατά των ΗΠΑ είναι ανεξέλεγκτες σε όλη την Ευρώπη (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ελλάδα, Γερμανία) καθώς και εντός των συνόρων των ΗΠΑ.
Η χρηματοδότηση ρέει ελεύθερα από τις συνήθεις πηγές προκειμένου να αποσταθεροποιήσει την τρέχουσα κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η Κίνα έχει επίσης ενώσει τις δυνάμεις με τους αναρχικούς. επικρίνοντας έντονα την τρέχουσα Κυβέρνηση των ΗΠΑγια χειρισμούς φυλετικών ζητημάτων, παρά το γεγονός ότι η Κίνα έχει ένα από τα χειρότερα ιστορικά παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως.
Προκειμένου να αντιμετωπιστεί η εξάπλωση αυτών των τρομοκρατικών οργανώσεων, οι ΗΠΑ πρέπει να κηρύξουν αμέσως τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, την οργάνωση των Γκιουλενιστών και τα κινήματα ANTIFA ως τρομοκρατικές οργανώσεις, να αποκαλύψουν τις πηγές χρηματοδότησής τους και να διώξουν στο έπακρο τα μέλη, τους διοργανωτές και τους συνεισφέροντες σε αυτές τις οργανώσεις.
Τα οφέλη θα είναι άμεσα και εκτεταμένα τόσο για τις ηπειρωτικές ΗΠΑ, αλλά και για την Ευρώπη, αλλά κυρίως για τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Εάν ηMΑ κηρυχθεί τρομοκρατική οργάνωση, θα υπάρξει μια ταχεία αποκλιμάκωση εχθροπραξιών σε πολλά μέρη του κόσμου, ξεκινώντας από τη Λιβύη, η οποία θα μπορούσε εύκολα να μεταφερθεί στη δυτική σχολή σκέψης, ως σύμμαχος με τονHaftar ή την διάδοχη αυτού κατάσταση, ταυτόχρονα να γίνει και αυτή, όπως η Αίγυπτος ισχυρή σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή. Ακόμα και στην Τουρκία θα υπήρχε κύμα επιδοκιμασίας, μιάς και το AKPτου προέδρου Ερντογάν έχει ως πρώτο στόχο του τον επαναπατρισμό του Γκιουλέν, πολύ παραπάνω από τους στόχους της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Αν οι Γκιουλενιστές ονομαστούν τρομοκρατική οργάνωση το AKP μπορεί να επαναφερθεί σύντομα στη γραμμή της λογικής, ακόμα και αναγκάζοντας το να διακόψει εντελώς το δεσμούς με το GNA στην Λιβύη, εγκαταλείποντας τη σύγκρουση στο Σουδάν μέχρι και θα μπορούσε να πεισθεί να ομαλοποιήσει τις σχέσεις του με την Ελλάδα, καθώς και να επιβεβαιώσει τον αρχικό του ρόλο ως σύμμαχος του ΝΑΤΟ, διακόπτοντας την «καλοκαιρινή αγάπη» της με τη Ρωσία, καθώς και τον αναδυόμενο ρόλο της Τουρκίας ως ζωτικής σημασίας σύνδεσμος το σχέδιο «Νότιος Δρόμος του Μεταξιού» με την Κίνα.
Τέλος, εάν και οι τρεις αυτές οργανώσεις χαρακτηριστούν ως τρομοκρατικές, το κίνημα ANTIFA θα έχανε την κρίσιμη «εμπειρογνωμοσύνη», καθώς θα χάσει την κρίσιμη δυναμική που αναπτύσσεται επί του παρόντος, καθώς αυτός ο οργανισμός ενώνει γρήγορα τις δυνάμεις του με την εμπειροπόλεμη Mουσουλμανική Αδελφότητα και τους έμπειρους στις μηχανοραφίες Γκιουλενιστές. Η αποτυχία ανάληψης δράσης και για τα τρία, μη χαρακτηρισμό τους ως τρομοκρατικών οργανώσεων θα οδηγήσει τελικά σε ελεύθερη ανταλλαγή τακτικών, επιχειρησιακών στοιχείων και κοινών επιχειρήσεων, οι οποίες θα καταλήξουν σε γεγονότα που θα επισκιάσουν ακόμη και την καταστροφή της 9/11.
Του Jonathan Constantine, Συντονιστής EastMed Strategic Studies Institute, Αθήνα
(Αποτελεί τμήμα του Ελληνικού Παραρτήματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ)
=======
Σχόλια