Στον "χορό" των προκλήσεων εξακολουθεί να εμμένει η Τουρκία, καθώς παράτεινε μέχρι τις 27 Οκτωβρίου την παράνομη τουρκική Navtex, δεσμεύοντας περιοχές ανοιχτά από το Φαληράκι και την Λίνδο, αλλά και την οριογραμμή της συμφωνίας για ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Με μία ακόμα Navtex, η Τουρκία αξιώνει την αποστρατιωτικοποίηση των Ψαρών, επικαλούμενη προσχηματικά την Συνθήκη της Λωζάνης. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Η Αθήνα απάντησε εκδίδοντας αντι-Navtex, τονίζοντας πως η «τουρκική αφορά μη εγκεκριμένη δραστηριότητα», καθώς καλύπτει την «ελληνική κυριαρχία». Είχε προηγηθεί η τριμερής σύνοδος κορυφής Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, όπου σε κοινή τους ανακοίνωση τα τρία κράτη καταδίκασαν «τις παράνομες ερευνητικές-σεισμικές γεωτρήσεις στην ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα της Κύπρου», όπως και «τις συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού θαλάσσιου και εναέριου χώρου της Ελλάδας στο Αιγαίο».
Στις δηλώσεις του ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε στο «όπλο της διπλωματίας» που είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει η Αθήνα, έναντι των κλιμακούμενων τουρκικών προκλήσεων. Σε αυτό το "όπλο" εντάσσονται οι επιστολές του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στους Ευρωπαίους ομολόγους του, όπου ζήτησε την αναστολή της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας και την επιβολή εμπάργκο όπλων από τις ευρωπαϊκές χώρες.
Το καναδικό παράδειγμα
Όμως το "όπλο" της διπλωματίας είναι σίγουρα χρήσιμο, αλλά η αποτελεσματικότητα του μοιάζει περιορισμένη. Την στιγμή που οι αποφάσεις της ΕΕ απαιτούν ομοφωνία των μελών της, είναι αδύνατον να συμφωνήσουν χώρες που έχουν στενές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με την Τουρκία, όπως η Γερμανία, στην αναστολή της τελωνειακής ένωσης. Είναι χαρακτηριστικό πως προηγουμένως ήταν αυτές που απέρριπταν την επιβολή των παραμικρών οικονομικών κυρώσεων προς την Άγκυρα.
Περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας φαίνονταν η υιοθέτηση του καναδικού παραδείγματος στην επιβολή εμπάργκο όπλων, δηλαδή να επιβληθεί μεμονωμένα από τις ευρωπαϊκές χώρες. Υπενθυμίζεται ότι στις αρχές Οκτωβρίου ο Καναδάς ανέστειλε τις εξαγωγές πολεμικού υλικού στην Τουρκία, επικαλούμενος την τουρκική υποστήριξη στο Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Μοιάζει πάντως δύσκολο να δεχτούν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως η Γερμανία αλλά και η Ισπανία, να χάσουν ένα πολύτιμο "πελάτη" των πολεμικών βιομηχανιών τους. Η ελληνική κυβέρνηση είχε βολιδοσκοπήσει και προηγουμένως το Βερολίνο προκειμένου να μην παραδοθούν τα έξι γερμανικά υποβρύχια U-214, με την γερμανική πλευρά να καταφεύγει στις συνήθεις υπεκφυγές της, έχοντας πάντα ως προτεραιότητα την διατήρηση των καλών της σχέσεων με την Τουρκία και φυσικά τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών της.
Η Τουρκία εμμένει στις προκλήσεις
Ενθαρρυμένη και από την στάση των Ευρωπαίων, η Τουρκία μοιάζει διατεθειμένη να συνεχίσει τις προκλήσεις. Ο Τούρκος αντιπρόεδρος Φουάτ Οκτάι, παρουσιάζοντας τους συνήθεις προπαγανδιστικούς τουρκικούς χάρτες, ανακοίνωσε πως η Τουρκία μπορεί να κάνει έρευνες ακόμα και «νότια της Κρήτης», επικαλούμενος το παράνομο μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης.
Η Άγκυρα μονίμως εξισώνει το παράνομο μνημόνιο που υπέγραψε με το καθεστώς Σαράτζ (που ελέγχει μόλις το 10% της λιβυκής επικράτειας) με την συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών που υπέγραψε η Αθήνα και η αιγυπτιακή κυβέρνηση, η οποία είναι απολύτως σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας. Όμως φυσικά η Τουρκία έχει πολλάκις δηλώσει, ήδη προ ετών από την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, πως πιστεύει στο «πολιτικό δίκαιο», το οποίο μεταφράζεται στο δίκιο της ισχύος.
Για αυτό και είναι διατεθειμένη να συνεχίζει την πολιτική του "γκριζαρίσματος" των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ορμούμενη από το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίζει ισχυρές διεθνείς πιέσεις, όσο και από το φοβικό σύνδρομο που θεωρεί πως επικρατεί στην Αθήνα, το οποίο ενέτειναν ορισμένες ατυχείς δηλώσεις πρωτοκλασάτων υπουργών που έθεσαν την "κόκκινη γραμμή" της Αθήνας στις έρευνες του Oruc Reis στα "έξι ναυτικά μίλια". Η συγκεκριμένη δήλωση στην ουσία έθεσε υπό αμφισβήτηση το ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα επέκτασης στα 12 ναυτικά μίλια, ένα από τα κυριαρχικά δικαιώματα που η Άγκυρα παγίως πασχίζει να "γκριζάρει".
====================
Σχόλια