Ο Τούρκος Πρόεδρος Erdogan πυροδοτεί για άλλη μια φορά μια λανθάνουσας σύγκρουση. Αν και είχε φανεί ωστόσο ότι η ηρεμία ήρθε μετά από ένα καυτό καλοκαίρι σε διπλωματικό επίπεδο.
Τα παραπάνω αναφέρονται στο περιοδικό Marianne (κείμενο Fabien Perrier) δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο: «Νέα καταιγίδα στην ανατολική Μεσόγειο».
Αναφέρει, μεταξύ άλλων:
Η χαλάρωση ήταν βραχύβια στην ανατολική Μεσόγειο. Την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια ομιλίας στην Άγκυρα, ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan εξαπέλυσε μια νέα διπλωματική καταιγίδα.
- Το πεδίο; Είναι πρώτα απ’ όλα η ανατολική Μεσόγειος. Η απάντηση; Το σεισμικό ερευνητικό σκάφος, Oruç Reis, το οποίο αναπτύχθηκε και πάλι στην περιοχή, παρά τις διαμαρτυρίες της Αθήνας. Ήταν ήδη στο επίκεντρο των εντάσεων από τα μέσα Ιουλίου έως τα μέσα Σεπτεμβρίου.
Στην πραγματικότητα, η ανακάλυψη, τα τελευταία χρόνια, μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο έχει προσθέσει μια δόση δηλητηρίου στις ιστορικά τεταμένες σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, δύο χωρών μελών του ΝΑΤΟ.
Το Oruc Reis έχει γίνει το σύμβολο των ορέξεων της Άγκυρας για αέριο σε αυτό το ασταθές τμήμα της Μεσογείου, όπου έχουν δημιουργηθεί νέες συμμαχίες, οικονομικά και γεωπολιτικά. Η Τουρκία, η Λιβύη, η Ελλάδα, η Κύπρος, ο Λίβανος, η Αίγυπτος και ακόμη και το Ισραήλ είναι όλες οι χώρες που συμμετέχουν τώρα σε αυτές τις συμμαχίες, με φόντο τυμπανοκρουσίες και αυξανόμενους εθνικισμούς κάθε είδους.
Το γεγονός είναι ότι στο τουρκικό συλλογικό ασυνείδητο, τα πράγματα φαίνονται αλλιώς. «Με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, η οποία σφράγισε τη γέννηση της Τουρκικής Δημοκρατίας και το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, «τα δώδεκα ελληνικά νησιά» χάθηκαν.
Έκτοτε υπάρχει ένα αίσθημα ταπείνωσης, ένα θέμα που προωθείται συστηματικά από ισλαμιστές πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Recep Erdogan, ο οποίος το έχει χρησιμοποιήσει και το έχει κακοποιήσει επανειλημμένα», αναφέρει ο Alican Tayla, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Paris 13.
«Οδηγεί το εθνικιστικό κύμα στην Τουρκία ενώ επικρίνει τον Mustafa Kemal Attatürk και τον Κεμαλισμό Ο Erdogan βασικά πιστεύει ότι είναι καιρός να αποκατασταθεί η ισορροπία δυνάμεων και να επιβεβαιωθεί μια Τουρκία που δεν μπορεί πλέον να υπονομεύεται από αυτές τις ξένες δυνάμεις.
Αλλά στην πραγματικότητα, η Τουρκία εξακολουθεί να είναι μέλος του ΝΑΤΟ, υποψήφια για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση … και δεν έχει εναλλακτική λύση για να αντισταθμίσει αυτήν την ασταθή ισορροπία».
Επίσης, κατά την άποψη του Alican Tayla, ο Τούρκος Πρόεδρος βρίσκεται όλο και περισσότερο «απομονωμένος» στη διεθνή σκηνή, αλλά επίσης αμφισβητείται όλο και περισσότερο στη χώρα του, που βρίσκεται υπό οικονομική πίεση, με μια υποτιμημένη λίρα και μια ανεργία σε αύξηση…
“Αυτή η τουρκική απομόνωση εκδηλώνεται επίσης έντονα σε ένα άλλο μικρό κομμάτι γης στη Μεσόγειο, αλλά κρίσιμο για την Τουρκία: το νησί της Κύπρου.
(…)
Σε αυτό το πλαίσιο σχετικής αστάθειας, ο Recep Erdogan επιδιώκει επομένως να καθησυχάσει τα στρατεύματά του εσωτερικά, στηριζόμενος στον πατριωτισμό και την ταυτότητα. Για να γίνει αυτό, η επίθεση στην Αθήνα παραμένει αναμφίβολα για τον “reis” η πιο προσοδοφόρα δραστηριότητα όσον αφορά τα κέρδη δημοτικότητας”.
«Η Ελλάδα είναι αναμφισβήτητα ο ευκολότερος εχθρός της Τουρκίας”, αναφέρει ο Alican Tayla. “Είναι ένα από τα κράτη γύρω από τα οποία είναι ευκολότερο να συγκεντρωθεί μια μορφή εθνικιστικής συναίνεσης στην Τουρκία!».
ΠΗΓΗ: Marianne (κείμενο Fabien Perrier)
Σχόλια