O Hadrien Desuin, ειδικός διεθνών σχέσεων στο παρατηρητήριο Pont Neuf institution, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γαλλική FigaroVox ήταν ξεκάθαρος για ό,τι πρέπει να πράξει η Γαλλία. «Face à Erdogan, la France ne peut plus compter sur l’Otan, ni sur l’Allemagne» είπε χαρακτηριστικά, δηλαδή ότι έχοντας απέναντί της τον Ερντογάν η Γαλλία δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στο ΝΑΤΟ, ούτε στη Γερμανία.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο δημοσιογράφο Paul Sugy ο Desuin ήταν ξεκάθαρος για τον στόχο του Ερντογάν να προχωρήσει σε εξισλσμισμό της Ευρώπης. Ενώ δεν παρέλειψε να θυμίσει την θρησκευτική εκκαθάριση που είχε πραγματοποιήσει η Τουρκία εναντίων των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Κούρδων. Ακολουθεί η συνέντευξη σε μετάφραση από τη συντακτική ομάδα του Geopolitics.
Έχει δικαίωμα η Γαλλία να υποστηρίξει αποφασιστικά την Ελλάδα και την Κύπρο ενάντια στην Τουρκία, με κίνδυνο να υπονομεύσει τις σχέσεις της με τη Γερμανία;
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, έχουμε την κολακευτική εντύπωση ότι η Γαλλία σώζει την τιμή της Ευρώπης.Οι χώρες στα βόρεια και τα ανατολικά της γηραιάς ηπείρου είναι απούσες, με την επιθυμία τους να ωθήσουν εκτός τη Ρωσία με τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Σ’ αυτήν την παραδοσιακή αμερικανική-ρωσική αντιπαλότητα, η Τουρκία κάθεται επιδέξια μεταξύ των δύο. Ισχυρή από αυτήν την κεντρική θέση, επιτρέπει στον εαυτό της να παίζει στη Μεσόγειο με αλαζονεία άνευ προηγουμέου απέναντι στη Γαλλία. Η Τουρκία παραβιάζει συστηματικά τη θαλάσσια και χερσαία κυριαρχία της Ελλάδας και της Κύπρου, όπως και η Κίνα παραβιάζει την κυριαρχία των γειτόνων της στη θάλασσα της Ανατολικής Κίνας. Η Νοτιοανατολική Ασία μπορεί να μας φαίνεται απομακρυσμένη, αλλά η Μεσόγειος μας αφορά άμεσα. Εάν η Γαλλία και οι μεσογειακοί σύμμαχοί της δεν ενεργήσουν τώρα, η Τουρκία σταδιακά θα ανακηρυχθεί ο φύλακας των θαλάσσιων συνόρων μας. Η ελευθερία και ο νόμος στη Μεσόγειο δεν μπορούν να παραχωρηθούν σε έναν ισλαμιστή αυτοκράτορα με πλήρη εθνικιστική και θρησκευτική μετατόπισ
Η Γερμανία είναι μια ειρηνική δύναμη από το 1945 και αυτό είναι σημαντικό. Δεν επιδιώκουμε να το επαναπροσδιορίσουμε. Δυστυχώς, είναι όμηρος της ισχυρής τουρκικής μειονότητας. Εάν κατά τύχη ευθυγραμμιστεί με τη γαλλική στρατιωτική διπλωματία, η Άνγκελα Μέρκελ θα έβαζε φωτιά στη χώρα της. Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι το Βερολίνο προεδρεύει της Ευρωπαϊκής Ένωσης για έξι μήνες και ότι η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι η πρώην υπουργός Άμυνας της χώρας, η οποία ήταν πολύ κοντά στη Μέρκελ. Η Γερμανία αναζητά μια θέση διαιτητή που δεν έχει καμία χρησιμότητα σε αυτές τις περιόδους ακραίας έντασης, όπου η Ευρώπη διακυβεύεται για την επιβίωση και την αξιοπιστία της.
Από την άλλη, η σύγκρουση της Γαλλίας και της Τουρκίας είναι μια κακή κίνηση εκ μέρους των Γερμανών συμμάχων μας. Αλλά τουλάχιστον αυτή η κρίση μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε ποιοι είναι οι αληθινοί φίλοι μας και σε ποιον μπορούμε να υπολογίσουμε σε περίπτωση σκληρού πλήγματος. Σίγουρα όχι το ΝΑΤΟ, στο οποίο είναι μέλος η Τουρκία.
Πρόκειται για ένα ακόμη πλήγμα στο σχέδιο της ευρωπαϊκής διπλωματίας;
Δεν υπήρξε ποτέ σωστή ευρωπαϊκή διπλωματία. Κι ούτε θα υπάρξει. Οι ad hoc συνασπισμοί σε ένα τέτοιο θέμα είναι δυνατοί και επιθυμητοί, όπως έδειξε η εξαιρετική γαλλική πρωτοβουλία Med 7
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ευρωπαϊκή οικοδόμηση έχει εγκαταλείψει όλες τις στρατηγικές φιλοδοξίες από την αρχή.Στόχος της, από τα τέλη της δεκαετίας του 1940, ήταν να διατηρήσει την αμερικανική δύναμη στο έδαφος της, ώστε να μην χρειάζεται να ξαναρχίσει πόλεμο. Εκτός από τη Γαλλία του στρατηγού de Gaulle, οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες συμφώνησαν να εκχωρήσουν την πολιτική και στρατιωτική τους ηγεσία στον προστάτη εξ Αμερικής. Η σκέψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν πως οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούν να μας αφήσουν στη μοίρα μας, όπως το 1914 και το 1940. Αλλά η Αμερική έχει κουραστεί εδώ και δεκαετίες να διασφαλίζει την δαπανηρή κηδεμονία της στην Ευρώπη. Αν και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να καταστείλει τη ρωσική στρατιωτική δύναμη, θα ήθελε περισσότερα χρήματα και λιγότερες συνομιλίες με τους συμμάχους.
Πρέπει οι απειλές του Ερντογάν να ληφθούν σοβαρά υπόψη;
Ο Ερντογάν είναι καθαρός λαϊκιστής. Λειτουργούσε πάντοτε με την προσβλητική και δημόσια εξωφρενική συμπεριφορά για να διατηρήσει τη δημοτικότητά του στη κοινωνία. Όμως μετά από 20 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, αντιμετωπίζει δυσκολίες σε όλα τα μέτωπα.
Οι κατακτήσεις της Τουρκίας στη Συρία και οι επιχειρήσεις στη Λιβύη υπήρξε μια διέξοδος, λίγο πολύ επιτυχημένη, η οποία στοχεύει να αποσπάσει την κοινή γνώμη από τις οικονομικές και πολιτικές αποτυχίες του προέδρου της. Παρεμπιπτόντως, ο Ερντογάν επιθυμεί μια μεγαλοπρεπή μοίρα για τον λαό του, να αποκτήσει την αίγλη που είχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τον 16ο αιώνα. Αλλά η τουρκική λίρα είναι στο χαμηλότερο επίπεδο, έχει χάσει τον δήμο της Κωνσταντινούπολης, ο πρώην πρωθυπουργός και διπλωματικός σύμβουλός του, ο Αχμέτ Νταβούτογλου επιτίθεται στον ισολογισμό και την ηγεμονία του.
Επομένως, ο Ερντογάν εξαρτάται όλο και περισσότερο από την πιο εθνικιστική και πιο εξτρεμιστική πλευρά της τουρκικής πολιτικής σκηνής, το κόμμα του Μπαχτσελί ( MHP) και την ομάδα του παρακηνίου του, τους Γκρίζους Λύκους. Αυτός ο τουρκικός ισλαμο-εθνικισμός, ο οποίος εκθειάζει το μεγαλείο του Οθωμανικού Χαλιφάτου, αλλά και την ενότητα και τη στρατιωτική συγκέντρωση που χτίστηκε υπό τον Μουσταφά Κεμάλ, είναι προφανές ότι πρέπει να μας απασχολήσει με τη μέγιστη σοβαρότητα. Δεν πρέπει να λησμονούμε ό,τι έχει κάνει ο Τούρκος πρόεδρος με την Αγία Σοφία και τον Άγιο Σωτήρα. Ο εξισλαμισμός της Ευρώπης είναι το πρόγραμμά του. Η εθνοτική και θρησκευτική εκκαθάριση στην Τουρκία είχε προηγούμενο με τους Αρμένιους, τους Έλληνες και τους Κούρδους. Εάν αφήσουμε τον Ερντογάν να προχωρήσει, ακόμη και μερικά χιλιόμετρα, ολόκληρη η Μεσόγειος και τα Βαλκάνια θα μπορούσαν να ανατραπούν.
Σχόλια