Ζούμε σε έναν κόσμο που διέπεται από το αρσενικό αρχέτυπο για περίπου 2.500 χρόνια, χωρίς θηλυκό αρχέτυπο να το εξισορροπεί, χωρίς ιερό γάμο μεταξύ τους.
Από την Άννι Μπέρινγκ (Anne Baring 1931- )
Η Άννι Μπέρινγκ είναι Γιουνγκιανή ψυχαναλύτρια και συγγραφέας. Μέλος της Επιστημονικής και Ιατρικής Κοινότητας και της Διεθνούς Ένωσης Αναλυτικής Ψυχολογίας. Από νωρίς το ενδιαφέρον της στράφηκε στις πνευματικές, μυθολογικές, σαμανικές και καλλιτεχνικές παραδόσεις διαφορετικών πολιτισμών. Εξαιτίας προσωπικών εμπειριών της στράφηκε προς την ψυχανάλυση και την ψυχολογία του Κ. Γκ. Γιουνγκ (Carl G. Jung). Αφιέρωσε τη ζωή της στην προσπάθεια αποκατάστασης της θηλυκής αρχής και της σωστής αντιμετώπισης της φύσης. Μέχρι σήμερα δραστηριοποιείται σε τομείς που σχετίζονται με την ορθή συνεργασία των δύο φύλων, με την διάσωση της Γης και την επιβίωση του είδους μας σε αυτήν την σημαντική περίοδο της εξελικτικής διαδρομής. Το 2013 βραβεύτηκε για το βιβλίο της «Το Όνειρο του Κόσμου: Μια Αναζήτηση για την Ψυχή». Σε αυτό παρουσιάζει με σαφήνεια την κρίση της εποχής μας και προσφέρει λύσεις για ατομική και πλανητική θεραπεία. Θεωρεί πως είναι το δώρο της για την ανθρωπότητα που θα φωτίσει το δρόμο για μεγαλύτερη συνείδηση και θεραπεία.
Μία Κρίσιμη Στιγμή Επιλογής
Θα ήθελα να παρουσιάσω μια αρχετυπική επισκόπηση του γιατί δημιουργήθηκε η τρέχουσα κρίση, δείχνοντας πότε, πού και πώς τα αρσενικά και θηλυκά αρχέτυπα -που αντικατοπτρίζονται στην εικόνα ενός θεού ή θεάς- διαχωρίστηκαν και γιατί αυτός ο διαχωρισμός είχε τόσο βαθιά επίδραση στον δυτικό πολιτισμό. Δεν αναφέρομαι μόνο στην πανδημία, αλλά στην πολύ μεγαλύτερη πρόκληση της κλιματικής αλλαγής.
Ζούμε σε έναν κόσμο που διέπεται από το αρσενικό αρχέτυπο για περίπου 2.500 χρόνια, χωρίς θηλυκό αρχέτυπο να το εξισορροπεί, χωρίς ιερό γάμο μεταξύ τους. Ως αποτέλεσμα, ο παγκόσμιος πολιτισμός και η ανθρώπινη ψυχή είναι πλέον επικίνδυνα εκτός ισορροπίας, εκτός ευθυγράμμισης με τη Γη και τον Κόσμο.
Πριν από σαράντα χρόνια είχα ένα οραματικό όνειρο μιας Κοσμικής γυναίκας. Από τότε, η ζωή μου επικεντρώθηκε στην ανάκαμψη και την αποκατάσταση του γυναικείου αρχετύπου -του αρχετύπου που αντιπροσωπεύει τη σχέση μας με τη φύση και τη Γη. Υποστηρίζει επίσης μια εντελώς διαφορετική προοπτική για τη ζωή, μια προοπτική που αναγνωρίζει ότι ζούμε σε έναν ιερό πλανήτη, ότι οι ανθρώπινες ζωές μας συμμετέχουν σε μια Ιερή Κοσμική Τάξη και ότι ο ρόλος μας ως άνθρωποι είναι να φροντίζουμε τη ζωή αυτού του πλανήτη.
Το θηλυκό αντιπροσωπεύει την ψυχή, την καρδιά, τη συμπόνια και τη δικαιοσύνη, αξίες που προστατεύουν και υπηρετούν τη ζωή. Συνοψίζεται σε αυτήν τη δήλωση από ένα Συμβούλιο των Αυτοχθόνων Λαών της Βόρειας Αμερικής: «Όλη η ζωή είναι ιερή. Ερχόμαστε στη ζωή ως ιερά όντα. Όταν κάνουμε κατάχρηση της ιερότητας της Ζωής, επηρεάζουμε όλη τη Δημιουργία».
Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια επιλογή -μια επιλογή που θα καθορίσει εάν επιβιώσουμε ή όχι ως είδος. Μέσω της άγνοιας, της ύβρεως και της πεποίθησης ότι θα μπορούσαμε να κυριαρχήσουμε στη φύση προς όφελος του είδους μας και μόνο, παρεμβαίνουμε τόσο καταστροφικά στον οργανισμό του πλανήτη, που τα τελευταία 50 χρόνια οι αυξανόμενοι αριθμοί μας και η απερίσκεπτη εκμετάλλευση των πόρων του έχουν προκαλέσει όχι μόνο την καταστροφή του 60% όλων των ειδών, αλλά και την κρίση της κλιματικής αλλαγής.
Πρέπει με κάποιο τρόπο να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στη ζωή, να εγκαταλείψουμε τον ψεύτικο μύθο της ανάπτυξης, της προόδου και της κατανάλωσης που ζούμε και να σταματήσουμε τη συνεχιζόμενη επίθεσή μας στη ζωή και τους πόρους του πλανήτη.
Αυτή είναι μια εποχή μεγάλου κινδύνου, αλλά και απαράμιλλης ευκαιρίας. Ποτέ στο παρελθόν στη μνήμη του είδους μας δεν υπήρχε αυτή η συλλογική ευκαιρία να αλλάξουμε πορεία προτού είναι πολύ αργά. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τους λόγους που έχουμε χάσει την επαφή με τη φύση, γιατί έχουμε μάθει τόσο λίγα από τις πνευματικές μας παραδόσεις που είμαστε έτοιμοι να καταστρέψουμε τη Θεία Δημιουργία με τα πυρηνικά μας όπλα, των οποίων και μόνο η ύπαρξη μολύνει τη Γη.
Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, καταγράφηκε στο Τέταρτο Ευαγγέλιο των Εσσαίων η παρακάτω προφητεία. Αυτό το Ευαγγέλιο, μαζί με άλλα τρία, ανακαλύφθηκαν από τον Έντμουντ Σζέκελι (Edmund Szekely) στα μυστικά αρχεία του Βατικανού και ο ίδιος έκανε τη μετάφραση από τα Αραμαϊκά:
«Αλλά θα έρθει μια μέρα που ο Υιός του Ανθρώπου θα αποστρέψει το πρόσωπό του από τη Γήινη Μητέρα του και θα την προδώσει, αρνούμενος ακόμη και τη μητέρα του και το δικαίωμά του στην ζωή. Τότε θα την πουλήσει σε δουλεία, και η σάρκα της θα καταστραφεί, το αίμα της θα μολυνθεί και η αναπνοή της θα πνιγεί. Θα φέρει τη φωτιά του θανάτου σε όλα τα μέρη του βασιλείου της, και η πείνα του θα καταβροχθίσει όλα τα δώρα της και θα αφήσει στη θέση τους μόνο μια έρημο. Όλα αυτά θα τα κάνει από άγνοια του Νόμου, και καθώς ένας άνθρωπος που πεθαίνει αργά δεν μπορεί να μυρίσει τη δική του δυσοσμία, έτσι και ο Υιός του ανθρώπου θα είναι τυφλός στην αλήθεια: ότι καθώς λεηλατεί και καταστρέφει και ερημώνει τη Γήινη Μητέρα του, έτσι λεηλατεί και καταστρέφει και ερημώνει τον εαυτό του. Γιατί γεννήθηκε από τη Γήινη Μητέρα του, και είναι ένα μαζί της, και ό,τι κάνει στη Μητέρα του, το ίδιο κάνει και για τον εαυτό του».
Κάθε λέξη αυτής της προφητείας έχει γίνει πραγματικότητα. Πιστεύοντας ότι είμαστε ξεχωριστοί από τη φύση και πάνω από τη φύση, και μην έχοντας ιδέα για το γιατί είμαστε σε αυτόν τον πλανήτη, παρεμβαίνουμε έντονα στην αρμονία του φυσικού κόσμου και φέρνουμε ασθένειες και οδηγούμαστε στην πιθανή εξαφάνισή μας.
Σύμφωνα με τα λόγια ενός αμερικανού φιλοσόφου, του Ουίλιαμ Όπχουλς (William Ophuls): «Αυτό που μας αναγκάζει η επικείμενη οικολογική κρίση να αντιμετωπίσουμε είναι ότι έχουμε θυσιάσει το νόημα, την ηθική και σχεδόν όλες τις υψηλότερες αξίες για την “άσχημη ευλογία” του υλικού πλούτου και της παγκόσμιας δύναμης. Το να συνεχίζεις να πίνεις από αυτό το δηλητηριασμένο δισκοπότηρο θα φέρει μόνο ασθένεια και θάνατο».
Προκειμένου να μετασχηματίσουμε την παρούσα αντίληψή μας για την πραγματικότητα, πρέπει να κατανοήσουμε τις ιδέες και τις πεποιθήσεις που την έχουν δημιουργήσει. Πότε χάσαμε τη συνειδητοποίηση ότι όλη η ζωή είναι ιερή; Γιατί χάσαμε το γυναικείο αρχέτυπο που μας συνδέει με τη φύση;
Λόγω των ερευνών που έκανα εγώ και πολλές γυναίκες τα τελευταία 40 χρόνια, γνωρίζουμε τώρα ότι στην Παλαιολιθική και Νεολιθική εποχή, η κύρια θεότητα που λατρεύτηκε ήταν η Μεγάλη Μητέρα. Σε αυτήν την ξεχασμένη κοσμολογία, δεν υπήρχε Δημιουργός πέρα από την Δημιουργία. Η Δημιουργία προέκυψε από τη μήτρα της Μεγάλης Μητέρας. Όλα τα είδη, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας, ήταν τα παιδιά της. Όλα στη Γη και στον Κόσμο συνδέθηκαν μέσω της σχέσης τους μαζί της.
Τότε, γύρω στο 1.500 π.Χ., υπήρξε μια τόσο μεγάλη αλλαγή που οι συνέπειές της γίνονται αισθητές μέχρι και σήμερα, επειδή ήταν η κύρια επιρροή στον δυτικό πολιτισμό. Αυτή η αλλαγή ήταν η αντικατάσταση της Μεγάλης Μητέρας από τον Μεγάλο Πατέρα, μετά από μια περίοδο όπου υπήρξαν και οι θεές και οι θεοί. Καθώς ο μονοθεϊστικός πατέρας, ο Θεός, έφερε τη Δημιουργία ως κάτι ξεχωριστό και μακρινό από τον εαυτό του, έτσι η φύση διαχωρίστηκε από το πνεύμα και δεν ήταν πλέον ιερή. Ταυτόχρονα, η άνοδος των ισχυρών πολιτειακών κρατών στη Μέση Ανατολή οδήγησε στη δημιουργία μιας διαδοχής τεράστιων αυτοκρατοριών, εδαφικής κατάκτησης και πολέμου. Το θέμα της κατάκτησης και της επιδίωξης της εξουσίας που καθορίστηκε εδώ και πολύ καιρό συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τους ηγέτες των σημερινών μεγάλων αυτοκρατοριών -Κίνα, Ρωσία και Αμερική.
Αν και οι αρχιτεκτονικές, καλλιτεχνικές και λογοτεχνικές δημιουργίες αυτών των αυτοκρατοριών ήταν εντυπωσιακές, τα δεινά που δημιούργησαν ήταν επίσης εντυπωσιακά. Εκατομμύρια νεαροί άνδρες έχασαν τη ζωή τους και πέθαναν με βάναυσο πόνο. Εκατομμύρια γυναίκες και παιδιά βιάστηκαν και πωλήθηκαν σε δουλεία με τον ίδιο τρόπο που οι τραγικές γυναίκες Γεζιντί βιάστηκαν και πωλήθηκαν από το Ισλαμικό Κράτος. Βαθιά τραύματα δημιουργήθηκαν στη συλλογική ψυχή της ανθρωπότητας που δεν έχουν θεραπευτεί μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια αυτών των χιλιάδων ετών πολέμου, ξεχάσαμε τη φύση και τη σχέση μας μαζί της. Σταδιακά, αναπτύξαμε την ιδέα ότι ήμασταν υπεράνω της φύσης, και ότι έχουμε το δικαίωμα να την ελέγξουμε και να κυριαρχήσουμε μόνο προς όφελος του είδους μας.
Συνοψίζοντας, η αλλαγή στην εικόνα της θεότητας ήταν πρωταρχικός παράγοντας για το διαχωρισμό της φύσης από το πνεύμα.
Υπήρξε ένας δεύτερος παράγοντας που συνέβαλε στην απώλεια της ιερότητας της φύσης. Πρόκειται για ένα ξεχασμένο γεγονός που επέδρασε καταστροφικά στον πατριαρχικό πολιτισμό, προκαλώντας την καταπίεση των γυναικών και αλλάζοντας τη σχέση μας με τον πλανήτη.
Αυτό που συνέβη ήταν το εξής: οι Εβραίοι λάτρευαν κάποτε μια Θεά και έναν Θεό, μια Βασίλισσα και έναν Βασιλιά των Ουρανών, οι οποίοι μαζί δημιούργησαν τον κόσμο. Αλλά το 621 π.Χ., κάτω από την εξουσία ενός βασιλιά που ονομαζόταν Ιωσίας, μια ισχυρή ομάδα ιερέων που ονομάστηκαν Δευτερονόμοι ανέλαβε τον έλεγχο του Πρώτου Ναού στην Ιερουσαλήμ. Αφαίρεσαν κάθε ίχνος της θεάς Ασερά (Asherah), της Βασίλισσας των Ουρανών, που λατρευόταν ως το Άγιο Πνεύμα και ως Θεία Σοφία, αλλά και ως δέντρο της ζωής -ένα δέντρο που συνέδεε τους αόρατους και ορατούς κόσμους, και του οποίου ο καρπός ήταν το δώρο της αθανασίας. Οι σαμανικές τελετές του Αρχιερέα που τιμούσε και επικοινωνούσε με τη Βασίλισσα του Ουρανού ως Δέντρο της Ζωής, Θεία Σοφία και Άγιο Πνεύμα αντικαταστάθηκαν από νέες τελετές που βασίζονταν στην υπακοή στο Νόμο του Γιαχβέ.
Ωστόσο
οι Δευτερονόμοι δεν σταμάτησαν εκεί. Δημιούργησαν επίσης τον μύθο της
Πτώσης με τον τιμωρό Θεό και το απαίσιο μήνυμα ενοχής, αμαρτίας,
ταλαιπωρίας και εξορίας του Αδάμ και της Εύας από τον Κήπο της Εδέμ.
Υποβίβασαν τη θεά -της οποίας ο τίτλος ήταν η μητέρα όλων των ζωντανών-
στην ανθρώπινη μορφή της Εύας, δίνοντάς της τον ίδιο τίτλο με την πρώην
θεά και τοποθετώντας δύο δέντρα στον Κήπο της Εδέμ αντί για ένα.
Κατηγόρησαν την Εύα για την αμαρτία της ανυπακοής που προκάλεσε την
πτώση και ότι έφερε αμαρτία, ταλαιπωρία και θάνατο στον κόσμο. Στο εξής,
όλες οι γυναίκες θα είναι μολυσμένες από την αμαρτία της Εύας και θα
έπρεπε να είναι υπό τον έλεγχο των ανδρών, για να μην δημιουργήσουν
περαιτέρω καταστροφές.
Δεν μπορούν να περιγραφούν οι καταστροφικές επιπτώσεις αυτού του μύθου στον χριστιανικό πολιτισμό. Από εκεί αναπτύχθηκε η ιδέα ότι ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή μολύνθηκε από το προπατορικό αμάρτημα, τιμωρούμενη εξαιτίας κάποιας αρχέγονης πράξης ανυπακοής. Ο δημιουργημένος κόσμος δεν ήταν πλέον μια εκδήλωση του Δέντρου της Ζωής, αλλά θεωρήθηκε μολυσμένος από την Πτώση, όχι πλέον ιερός.
Η μακρά καταπίεση της γυναίκας, ακόμη και η δίωξη, πηγάζει άμεσα από αυτόν τον μύθο. Η φωνή της σίγησε για χιλιετίες. Ο Γιαχβέ παρέμεινε ως ο μοναδικός υπερβατικός Θεός Δημιουργός. Η Θεία Θηλυκή όψη διαγράφηκε από την εικόνα της θεότητας. Το μόνο μέρος όπου επέζησε η έννοια του ιερού γάμου ήταν στη μυστική εβραϊκή παράδοση της Καμπάλα, γνωστή ως η Φωνή του Περιστεριού. Το Θείο Θηλυκό όχι μόνο εξορίστηκε από τον Ιουδαϊσμό, αλλά και από τον Χριστιανισμό που πήρε την εικόνα του Θεού από τον Ιουδαϊσμό. Το Ισλάμ, επίσης, συνέχισε να έχει έναν μόνο άνδρα δημιουργό θεό. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της νέας πολωτικής κοσμολογίας ήταν ότι η ζωή στη γη διαχωρίστηκε από τον θεϊκό κόσμο. Η φύση χωρίστηκε από το πνεύμα. Οι άνδρες ταυτίστηκαν με το πνεύμα και οι γυναίκες με τη φύση. Το σώμα χωρίστηκε από το μυαλό και το μυαλό από την ψυχή. Η σεξουαλικότητα ήταν αμαρτωλή. Ο μόνος ρόλος της γυναίκας ήταν να υπακούει και να υπηρετεί τον άνδρα και να μεταφέρει τον σπόρο του. Όλα αυτά ήταν μια πλήρης αντιστροφή της προηγούμενης κοσμολογίας, η οποία ήταν επικεντρωμένη στη Μεγάλη Μητέρα.
Υπάρχει ένας ακόμη παράγοντας που πρέπει να συμπεριληφθεί σε αυτήν την ιστορία. Πρόκειται για την σκόπιμη απόφαση του Ιερατείου να εξαλείψει όλα τα ίχνη του γάμου του Ιησού με τη Μαρία Μαγδαληνή και να δημιουργήσει τη φαύλη διαβολή της Μαρίας ως μετανοημένη πόρνη. Σκεφτείτε τι θα σήμαινε για την ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού εάν η ένωση του Ιησού και της Μαρίας Μαγδαληνής εορταζόταν από την Εκκλησία που ιδρύθηκε στο όνομά του. Αν ο γάμος τους είχε αναγνωριστεί και ο Ιησούς δεν είχε μετατραπεί σε άγαμο Υιό του Θεού, ο Χριστιανισμός θα είχε μια εντελώς διαφορετική ιστορία, χωρίς ένα άγαμο αρσενικό ιερατείο και χωρίς την τρομακτική δίωξη των γυναικών στο κυνήγι μαγισσών που σημάδεψε την Ευρώπη για πέντε αιώνες. Θα μπορούσαμε να είμαστε απαλλαγμένοι από την καταστροφική σχέση της σεξουαλικότητας με την αμαρτία και την μισογυνία και τη δυσπιστία των γυναικών που επηρεάζει τον πολιτισμό μας μέχρι σήμερα.
Η μονοθεϊστική κοσμολογία των τριών πατριαρχικών θρησκειών οδήγησε στην κατάσταση όπου η Γη δεν θεωρείται πλέον ιερή και είμαστε αντιμέτωποι με τις καταστροφικές συνέπειες της απώλειας του Ιερού Θηλυκού. Δεν δίδαξαν ευλάβεια και σεβασμό σε μια ιερή Γη. Υποστήριξαν ατελείωτους πολέμους, κατακτήσεις και βάναυσες μετατροπές αλλόθρησκων στο όνομα του Θεού τους. Αντιμετωπίζουν άλλους αγώνες ως κατώτερους και υπόκεινται στη λευκή φυλή και στον Θεό που λατρεύουν. Δίνουν έμφαση στην πίστη, την πεποίθηση και το να ανήκουν σε έναν θεσμό, όχι στην εμβάθυνση της σχέσης μας με τη ζωή.
Λόγω αυτής της ιστορίας, βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο. Για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια είμαστε εκτός ευθυγράμμισης με τη Γη και το Σύμπαν ολόκληρο. Οδηγηθήκαμε σε αυτήν την εποχή της κρίσης και της αφύπνισης, και στην ανάγκη για μια νέα αλλά πολύ παλιά ιστορία, μια ιστορία που μας λέει ότι, είμαστε η ζωή και η αναπνοή του Θείου σε ανθρώπινη μορφή και ότι όλη η ζωή είναι εμποτισμένη με Θεότητα.
Η πρωταρχική εμπειρία της ανθρώπινης συνείδησης από το 2.500 π.Χ. έως σήμερα είναι η αυξανόμενη αποξένωση από τη φύση, με αποκορύφωμα την ιδεολογία της τεχνολογικής προόδου και την απεριόριστη ανάπτυξη που δεν σχετίζεται με τις ανάγκες του πλανήτη, καθώς και την απόλυτη εξάρτησή μας από τη βιωσιμότητά του. Η τρέχουσα κοσμοθεωρία μας, είτε στη Δύση είτε στην Ανατολή, βασίζεται στην αρχή της κυριαρχίας μας στη φύση, όπου οι φθίνοντες πόροι του πλανήτη λεηλατούνται για να εξυπηρετήσουν τους ολοένα αυξανόμενους αριθμούς και ανάγκες του είδους μας και μόνο.
Η υλιστική ή η αναγωγική επιστήμη χτίστηκε στο ελαττωματικό θεμέλιο που της κληροδοτήθηκε από την πατριαρχική θρησκεία και παραιτήθηκε τόσο από τον Θείο όσο και από την ψυχή. Μας λέει ότι το σύμπαν είναι χωρίς ζωή, σκοπό ή νόημα. Όταν ο φυσικός εγκέφαλος πεθαίνει, αυτό είναι το τέλος μας. Η υψηλότερη δύναμη είναι το λογικό μυαλό. Είμαστε ξεχωριστοί από τον κόσμο γύρω μας. Το κυρίαρχο στην ανθρώπινη ζωή είναι η τεχνολογική πρόοδος.
Νομίζω ότι αυτό εξηγεί γιατί, σε μια παγκόσμια κουλτούρα που επηρεάζεται από την φιλοσοφία της επιστήμης, καταλήξαμε να πιστεύουμε ότι δεν έχει σημασία τι κάνουμε -ότι η φύση και η ύλη δεν είναι ιερά, ότι δεν είμαστε μέρος αυτή της ιερότητας. Γι’ αυτό δεν υπάρχει ηθική βάση στη σχέση μας με τη Γη. Αυτό που πιστεύουμε είναι πώς ό,τι χρειαζόμαστε, το παίρνουμε.
Ο Καρλ Γιουνγκ μπόρεσε να δει τους κινδύνους αυτής της υλιστικής φιλοσοφίας και σχολίασε: «Καθώς η επιστημονική κατανόηση έχει αυξηθεί, έτσι και ο κόσμος μας έχει γίνει απάνθρωπος. Ο άνθρωπος αισθάνεται απομονωμένος στον Κόσμο, επειδή δεν ασχολείται πλέον με τη φύση και έχει χάσει τη συναισθηματική “ασυνείδητη ταύτισή του” με τα φυσικά φαινόμενα… Καμιά φωνή από πέτρες, φυτά και ζώα δεν μιλάει πλέον στον άνθρωπο, ούτε αυτός τους απευθύνει τον λόγο μην πιστεύοντας ότι μπορούν να ακούσουν. Η επαφή του με τη φύση έχει χαθεί».
Σε ένα άλλο απόσπασμα, περιγράφει με ποιο τρόπο, καθώς ο συνειδητός νους απέκτησε όλο και περισσότερη αυτονομία και ανεξαρτησία από το βαθύτερο πνεύμα της ψυχής, ολόκληρη η υπερδομή της συνείδησης αποσυνδέθηκε από το παλιό ενστικτώδες έδαφος από το οποίο έχει αναπτυχθεί. «Η συνείδηση σχίζεται έτσι από τις ρίζες της…», λέγει, «…κατέχει μια Προμηθεϊκή ελευθερία, αλλά συμμετέχει επίσης στη φύση μίας ανίερης ύβρεως».
Κάποτε, πολύ καιρό πριν, τα πάντα στον κόσμο θεωρούνταν πως ήταν ζωντανά με πνεύμα. Η φύση ήταν μέρος ενός ιερού κοσμικού συνόλου. Παρά τις τρομερές διώξεις, οι αυτόχθονες λαοί του κόσμου έχουν διατηρήσει ζωντανή αυτήν την επίγνωση της ιερότητας της φύσης και της ιδέας της συγγένειας μας με όλη τη δημιουργία.
Η νέα Ιστορία που αναδύεται μέσα από την κβαντική φυσική μας λέει ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι ένα ενοποιημένο πεδίο. Οι ζωές μας αποτελούν μέρος ενός κοσμικού ιστού της ζωής που συνδέει όλες τις μορφές ζωής στο σύμπαν και στον πλανήτη μας. Κάθε άτομο αλληλεπιδρά με κάθε άλλο άτομο, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά βρίσκονται. Δεν είμαστε συνδεδεμένοι μόνο μέσω του διαδικτύου, αλλά και μέσω των άπειρων σωματιδίων της υποατομικής ύλης. Είμαστε μέρος ενός τεράστιου πεδίου συνείδησης που στηρίζει όχι μόνο τον κόσμο μας, αλλά και ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό αποκαθιστά την αρχική κοσμολογία της Μεγάλης Μητέρας σε ένα νέο επίπεδο κατανόησης.
Ένα νέο όραμα αγωνίζεται να γεννηθεί, ένα νέο όραμα της βαθιάς σχέσης μας με ένα έξυπνο, ζωντανό και διασυνδεδεμένο σύμπαν. Η συνειδητοποίηση αρχίζει με το ότι συμμετέχουμε σε μια Κοσμική Συνείδηση ή Νοημοσύνη που υπάρχει σε κάθε άτομο της ύπαρξής μας και σε κάθε σωματίδιο της ύλης.
Καλούμαστε σε μια βαθιά διαδικασία μετασχηματισμού, η οποία εκδηλώνεται ως μια νέα πλανητική συνείδηση: μια συνείδηση που αναγνωρίζει ότι είμαστε μέρος ενός Ιερού Ιστού της Ζωής. Είμαστε μέρος της ζωής της Γης, καθώς και του Κόσμου.
Χιλιάδες, ακόμη και εκατομμύρια από εμάς, συμμετέχουμε σε ομάδες όπως το Humanity Rising[*], οι οποίες συνεργάζονται για να δημιουργήσουν έναν νέο πολιτισμό που βασίζεται σε διαφορετικές αξίες και σε μια διαφορετική σχέση με τον πλανήτη. Χρειαζόμαστε μια επιστήμη και μια τεχνολογία που δεν επιδιώκει να κυριαρχήσει στη φύση, αλλά να συλλειτουργεί με τη φύση, σεβόμενη ταπεινά την αρμονική τάξη της. Χρειαζόμαστε γυναίκες που είναι πραγματικά θηλυκές για να μας καθοδηγήσουν, συνεργαζόμενες με φωτισμένους άνδρες, για να αποκαταστήσουμε τις αξίες και τις πρακτικές που θα μπορούσαν να μετατρέψουν τη σχέση μας με τον πλανήτη σε αγάπη και φροντίδα.
Αυτή η πανδημία φέρνει ένα επείγον μήνυμα για να αφυπνιστούμε και να στραφούμε προς τις ευκαιρίες που διαθέτουμε, προκειμένου αλλάξουμε πορεία προτού να είναι πολύ αργά. Αυτό σημαίνει αλλαγή σε κάθε σφαίρα της ζωής: αλλαγή στην ίδια την έννοια του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και να ζεις σε αυτόν τον εξαιρετικό πλανήτη –αλλαγή, πάνω απ' όλα, στη σχέση μας με τον πλανήτη.
Βαδίζουμε σε ένα μονοπάτι που βρίσκεται στο όριο ανάμεσα στη συνειδητή ολοκλήρωση ενός νέου οράματος από τη μία πλευρά και στην εξαφάνιση του είδους μας από την άλλη.
Ποια διαδρομή θα επιλέξουμε;
Σημείωση
[*] Humanity Rising: Είναι μια ομάδα ανθρώπων που έχουν ως τελικό σκοπό να συνενώσουν κοινότητες ανθρώπων ωθώντας τους νέους να αλλάξουν τον κόσμο.
Σύνδεσμος
Σχόλια