Ο περίφημος χάρτης της Σεβίλλης για τον οποίο γίνεται πρόσφατα τόση φασαρία στα ΜΜΕ είναι μία μελέτη που έκανε ένας καθηγητής από το ομώνυμο πανεπιστήμιο το 2003. Στον χάρτη αυτό, έδειξε τα όρια των θαλασσίων ζωνών των ευρωπαϊκών κρατών στη Μεσόγειο, αλλά η Ελλάδα δεν τον επικαλέστηκε ποτέ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Η άστοχη δήλωση του Αμερικανού πρέσβη για τον Χάρτη της Σεβίλλης, του 2003, έχει προκαλέσει έναν καταιγισμό αναλύσεων ακόμα και από αυτούς που δεν γνωρίζουν που είναι η Σεβίλλη. Με ανάρτησή της στον λογαριασμό που διατηρεί στο twitter η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τουρκία ανέφερε, στα αγγλικά και τα τουρκικά, τα ακόλουθα:
«Οι ΗΠΑ δεν παίρνουν θέση σε διαφωνίες άλλων κρατών σχετικά με θαλάσσια όρια, παγκοσμίως. Αναφορικά με το νομικό κύρος του Χάρτη της Σεβίλλης, οι ΗΠΑ δεν θεωρούν ότι ο Χάρτης της Σεβίλλης έχει οποιαδήποτε νομική αξία. Κατανοούμε ότι η ΕΕ δεν θεωρεί τον Χάρτη της Σεβίλλης νομικά δεσμευτικό έγγραφο. Τα θαλάσσια όρια επαφίεται να καθορίζονται από τα κράτη με συμφωνία στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν έντονα τον διάλογο με καλή πίστη και τις διαπραγματεύσεις και παροτρύνουν Ελλάδα και Τουρκία να επανεκκινήσουν διερευνητικές συνομιλίες το συντομότερο δυνατό».
Η δήλωση αυτή θα είχε κάποια σημασία εάν οι Αμερικανοί διάβαζαν πιο προσεκτικά τις θέσεις της ΕΕ. Αυτός ο χάρτης της Σεβίλλης, που δημιουργήθηκε το 2003 έχει εξαφανιστεί από την ίδια την ΕΕ, η οποία έχει δημοσιεύσει σε επίσημους χάρτες της την ΑΟΖ της ΕΕ που δείχνει τις ΑΟΖ των παράκτιων κρατών της. Έτσι, όλοι οι επόμενοι χάρτες της ΕΕ δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και ιδιαίτερα το γεγονός ότι η ΑΟΖ της νήσου Στρογγύλη έχει πλήρη επήρεια και εφάπτεται με την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ένα έγγραφο της Κομισιόν με τίτλο "The EU and international ocean governance" αναφέρει ότι η ΕΕ διαθέτει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο και το μέγεθός της φτάνει τα 20 εκατ. τετραγωνικά χιλόμετρα., δηλαδή οι θάλασσές της είναι 380% μεγαλύτερες από την γη της. Το πιο σημαντικό όμως στοιχείο αυτού του εγγράφου είναι ο επόμενος χάρτης που δείχνει τις ΑΟΖ όλων των κρατών της ΕΕ και όπου, ξεκάθαρα, καθορίζεται όχι μόνο η ΑΟΖ της Ελλάδας αλλά και το ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο.
Σε ΕΕ και Αθήνα δεν νοιάζονται για την Κύπρο
Πάμε, δυστυχώς, για διάλογο ξεχνώντας τα βάσανα της Κυπριακής ΑΟΖ.
Έτσι, ο Κύπριος δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου γράφει με ιδιαίτερη
πίκρα:
• Ποιος νοιάζεται για την Κυπριακή Δημοκρατία;
• Και τι έγινε αν η Τουρκία κατέχει το 40% του εδάφους της;
• Και τι έγινε αν τα τουρκικά πολεμικά έχουν περικυκλώσεις το νησί;
• Και τι έγινε αν το Barbaros και το Yavuz "τρυπούν" καθημερινά την κυπριακή ΑΟΖ;
• Σιγά τα ωά. Άλλο Ελλάδα, άλλο Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό δεν λέει η
αθηναϊκή ελίτ, η οποία κατάφερε να ζώσει το Μέγαρο Μαξίμου και να
επιβάλει τις απόψεις της;
Ξεχνάμε ότι οι ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου είναι συγχρόνως και ΑΟΖ της ΕΕ. Επομένως, η ΕΕ πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία και να ζητήσει από την Ελλάδα και την Κύπρο να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ τους. Η Ελλάδα και η ΕΕ διαθέτουν, αναμφίβολα, θαλάσσια σύνορα. Αλλά τα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης δεν είναι μόνο τα χωρικά της ύδατα αλλά είναι και οι ΑΟΖ των κρατών-μελών της!
Έτσι η ΑΟΖ αποκτά ταυτόχρονα και μια σημαντική γεωπολιτική έννοια που
έχει διαφύγει, μέχρι σήμερα από το στόχαστρο των Βρυξελλών. Στις 7
Μαρτίου 2013, ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μιλώντας σε στελέχη
του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος αναφέρθηκε στην ΑΟΖ της Ευρώπης
τασσόμενος σαφώς υπέρ μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για τα θέματα των
εξωτερικών συνόρων και της ΑΟΖ. Στην ομιλία του επεσήμανε
«Το ελληνικό ή το κυπριακό πετρέλαιο ή φυσικό αέριο είναι
“ευρωπαϊκό” φυσικό αέριο και “ευρωπαϊκό” πετρέλαιο. Πότε, λοιπόν, θα
μιλήσει η Ευρώπη για τις ΑΟΖ; Γιατί θα πρέπει να είναι πρόβλημα μόνο για
μένα, για τη χώρα μου;».
Στην πίσω μεριά του φεγγαριού
Έξι χρόνια αργότερα, το 2019, μια άλλη κυβέρνηση, αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη, επανέφερε την ΑΟΖ στο προσκήνιο οριοθετώντας την με αυτές της Ιταλίας και της Αιγύπτου και ετοιμάζεται για οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία πικραίνοντας, για πολλοστή φορά, τα αδέλφια μας της Κύπρου. Το φάντασμα της ΑΟΖ συνεχίζει να καταδιώκει την Τουρκία. Είναι γνωστό σε όλους ότι η Τουρκία θεωρεί την έννοια της ΑΟΖ τον μεγαλύτερο εχθρό της στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Άγκυρα είναι διατεθειμένη να χοντρύνει το παιχνίδι και πιστεύει πως τώρα παρουσιάζεται μια μεγάλη ευκαιρία για να δημιουργήσει τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο αξιοποιώντας το τουρκολιβυκό μνημόνιο και εποφθαλμιώντας την θάλασσα, που για αιώνες ανήκει στην Ελλάδα.
Επιπλέον, η Τουρκία προσπαθεί να ξεχάσει ότι ένας από τους όρους ένταξής της στην ΕΕ είναι η υποχρέωσή της να επικυρώσει την UNCLOS και δυστυχώς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ξεχνάει, για χρόνια τώρα, να υπενθυμίσει στη Τουρκία αυτόν τον σημαντικό όρο, κάθε φορά που παραβιάζει τα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όπως ο βουλευτής και καθηγητής Άγγελος Συρίγος και εγώ γράψαμε: «Ειδικά τον τελευταίο καιρό η Τουρκία δείχνει να ενοχλείται που υπάρχουμε και αναπνέουμε. Δεν μπορούμε να ζούμε μία ζωή με τη λογική να μην ενοχλήσουμε την Τουρκία. Με τέτοιες αντιλήψεις έχουμε καταλήξει σήμερα να είμαστε στην πίσω μεριά του φεγγαριού από πλευράς διεθνούς δικαίου. Η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν έχει θεσπίσει χωρικά ύδατα 12 ν.μ. και η χώρα με τις μικρότερες θαλάσσιες ζώνες παγκοσμίως!»
Σχόλια