Καθηγητής Πέτρος Π. Γρουμπός, Ομότιμος καθηγητής, Πανεπιστημίου Πατρών
Η Χριστιανική προσευχή
Η Μουσουλμανική προσευχή
Τολμώ να πω με θάρρος και δύναμη ψυχής ότι στις 24 Ιουλίου 2020 αναστήθηκε η Αγιά Σοφιά της Κωνσταντινούπολης. Και την έκανε ο ίδιος ο Ερντογάν. Η Παγκόσμια κοινότητα έγινε μάρτυρας προσευχών δύο διαφορετικών θρησκειών. Στη μία η Ορθόδοξη προσευχή και στην άλλη η Μουσουλμανική. Δύο πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις που όμως πρέπει να προβληματίσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Στην Ορθόδοξη ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος προσεύχεται ταπεινά μαζί με δύο ιερείς και το σύμβολο του Χριστιανισμού τον σταυρό να δείχνει καθαρά στην εικόνα. Από την άλλη πλευρά η Μουσουλμανική προσέγγιση δείχνει την κίνηση του ανώτατου ιμάμη, Αλί Ερμπάς, ο οποίος ανέβηκε στον άμβωνα της Αγίας Σοφίας κρατώντας ένα οθωμανικό ξίφος, στη φιέστα παρωδία που έστησε ο Ερντογάν και που κράτησε δυόμιση ολόκληρες ώρες. Όλος ο πλανήτης έγινε δέκτης των δύο προσευχών.
Η Αγία Σοφία δεν είναι ένα απλό μνημείο πολιτισμού. Πρόκειται για αριστούργημα αρχιτεκτονικής μεγαλοφυίας και είναι παγκοσμίως διάσημος ως ένα κατ’ εξοχήν μνημείο του Χριστιανικού Πολιτισμού. Η αξία του παραμένει οικουμενική, επειδή ο Χριστιανισμός έχει υπερεθνική και οικουμενική ακτινοβολία. Καμία μοντέρνα η μεταμοντέρνα αντίληψη «πολυπολιτισμικότητας» δεν δημιούργησε το μνημείο, δια του οποίου εκφράζεται με ανεπανάληπτο τρόπο η χριστιανική αντίληψη περί του υπέρτατου Καλού και Κάλλους. Η ανατροπή της πολιτισμικά ουδέτερης χρήσεως του μνημείου ως μουσείου, η οποία με σύνεση καθιερώθηκε υπό της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1934, επιχειρεί να μετατρέψει ένα χώρο πολιτισμού σε λάφυρο και σύμβολο κατακτήσεως.
Σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε όλες τις χώρες του πλανήτη που υπάρχουν Ορθόδοξες εκκλησίες και μοναστήρια , ε ψάλλει ο Ακάθιστος Ύμνος, έγιναν αγρυπνίες και Θείες Λειτουργίες. Οι καμπάνες κτυπούσαν πένθιμα. Οι Ελληνικές σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες.
Από την άλλη πλευρά η τελετή του ανοίγματος της Αγίας Σοφίας ως τζαμί και η πρώτη προσευχή ήταν γεμάτη συμβολισμούς για την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, την υπεροχή του Ισλάμ και κυρίως την υπεροχή του ίδιου του Ερντογάν. Έξω από την Αγία Σοφία φανατισμένοι Αδερφοί Μουσουλμάνοι είχαν ξέφρενο πανηγύρι. Και μετά το πανηγύρι έδειξαν τον αξιοθαύμαστο πολιτισμός τους αφήνοντας τα σκουπίδια έξω από την Αγία Σοφία.
Και πόση διαφορά παρατηρείς στα πρόσωπα των οπαδών του Μωάμεθ και των πιστών του Χριστού! Από την μια, στην “προσευχή” της Παρασκευής, κατάρες, βλοσυρό, γεμάτο μίσος βλέμμα και τρίξιμο δοντιών και από την άλλη “αγαπάτε τους εχθρούς ημών”, πρόσωπα, μετά την Θεία Λειτουργία, χαρούμενα, με ξεχείλισμα αγάπης. Στο ναό ο ιερέας, να ευλογεί τους πιστούς, με τον σταυρό του Χριστού. Στο τζαμί ο ιμάμης, να αφιονίζει τους οπαδούς, ανεμίζοντας το ξίφος του Ισλάμ.
Η κίνησή του δεν ήταν τυχαία. Το οθωμανικό ξίφος θεωρείται σύμβολο της κατάκτησης και με τη βία, στην παράδοση της «οθωμανικής αυτοκρατορίας».
Στο κήρυγμά του, ο Ερμπάς μεταξύ άλλων είπε: «Οι πόρτες του τζαμιού της Αγιάς Σοφιάς όπως και στα άλλα τζαμιά της χώρας θα είναι ανοιχτές για όλους τους υπηρέτες του Αλλάχ» και «Όσοι αγγίζουν τα θεμελιώδη αγαθά και τις αξίες είναι καταραμένοι». Δηλαδή οι δυτικοί και κυρίως οι Ορθόδοξοι είμαστε καταραμένοι. Σε άλλο σημείο είπε: «Έχουμε και πόλεμο και ειρήνη. Εσείς διαλέξτε ποιο από τα δυο θέλετε».
Το γνωρίζει αυτό καλά η Δύση και κυρίως η Ευρώπη; Τι θα διαλέξει τον πόλεμο ή την ειρήνη; Γιατί πρέπει να της θυμίσει κάποιος ότι οι Τούρκοι αφού κατέκτησαν την Κωνσταντινούπολη το 1453, έκαναν τότε δύο προσπάθειες να υποτάξουν τη Βιέννη, την πρωτεύουσα της Ιεράς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στην οποία πολιόρκησαν το 1459, στη συνέχεια το 1683, κατά τη διάρκεια του λεγόμενου ” μεγάλου τουρκικού πολέμου», ο οποίος δεν τελείωσε πριν το 1699. Η Τουρκία εξακολουθεί να έχει τις ίδιες βλέψεις στην γηραιά Ευρώπη; Χωρίς αμφιβολία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ερντογάν ονομάζεται «ο σουλτάνος». Αλλά η στρατηγική του είναι απείρως πιο διεστραμμένη, διαβολική, εξελιγμένη, επιθετική και πολύ απειλητική από εκείνη του ‘Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς’. Αυτήν την Ευρώπη χτίζουμε για τα παιδιά μας;
ΟΙ ΗΔΗ υπάρχουσες Παγκόσμιες αντιδράσεις για την Αγία Σοφία δείχνουν ότι ο Τ. Ερντογάν έκανε ίσως το μοιραίο λάθος. Στην προσπάθειά του να κάνει έναν αντιπερισπασμό στο οικονομικό και επιδημιολογικό δράμα που ζει η χώρα του, έκανε το λάθος που τον οδήγησε σε διεθνή απομόνωση. Και μάλιστα σε μια συγκυρία που για να υλοποιήσει τα «μεγαλόπνοα σχέδιά του» (Συρία, ψευδομνημόνιο με Λιβύη, παράνομες γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο), έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ τη διεθνή νομιμοποίηση και τον διπλωματικό συσχετισμό των δυνάμεων και ειδικά της Ευρώπης. Η παγκόσμια κοινότητα δεν πρέπει να ανεχθεί άλλο την Τουρκική παραβατικότητα. Η απρόσμενη στήριξη που βρίσκει ο Ερντογάν από τους εγχώριους υποστηρικτές (η αντιπολίτευση απείχε από την «φιέστα») μπορεί να έχει πολιτική αξία για τον ίδιο, αλλά σε ό,τι αφορά το εσωτερικό της χώρας, ευτυχώς αποτελεί μια θλιβερή μειοψηφία. Ο Ερντογάν έχει ημερομηνία λήξεως.
Ο Αϊνστάιν είχε πει «κάθε κρίση δημιουργεί και μια ευκαιρία». ΚΙ ΑΥΤΗ είναι μια τεράστια ευκαιρία για τη ΧΩΡΑ μας. Ώστε να ενισχύσει τις συμμαχίες της, να αποφύγει τα συμψηφιστικά λάθη που ευνοούν τον εκτεθειμένο Ερντογάν και να προωθήσει αποφασιστικά τα εθνικά συμφέροντά της. Υπάρχει όμως και μια άλλη προϋπόθεση: Να υπάρξει αρραγές εθνικό μέτωπο και ομόθυμη στήριξη της εθνικής προσπάθειας, η οποία δεν είναι εύκολη. Είναι μία ευκαιρία που πρέπει να την αξιοποιήσουν όλες οι πολιτικές και άλλες δυνάμεις της Χώρας. Όλοι ενωμένοι σαν μία τεράστια γροθιά.
Ο σεβασμός στον χαρακτήρα και στα διδάγματα που διαμηνύει ανά τους αιώνες η Αγία Σοφία επιβάλλει την αφύπνιση και την εγρήγορση ολόκληρου του πνευματικού κόσμου, των Χριστιανικών Ομολογιών και λοιπών Εκκλησιών, των Κυβερνήσεων και των Διεθνών Οργανισμών που υπερασπίζονται την ειρήνη, την συνύπαρξη και την συνεργασία μεταξύ των Λαών, των Πολιτισμών και των Θρησκειών με σκοπό να μην επιτραπεί στην Τουρκία να διαταράξει την ειρήνη και αγαστή συνεργασία των λαών του πλανήτη μας. Να το καταλάβουν σύντομα πριν είναι πολύ αργά! Οι λαοί της Μεσογείου και των Βαλκανίων επιθυμούν και εργάζονται συστηματικά για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την βιώσιμη ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Το επιθυμούν αυτό και οι μεγάλες δυνάμεις ή έχουν άλλα σχέδια;
Περιμένουμε την απάντησίν των.
Σχόλια