Γιατί δεν είναι νόμιμη η κυβέρνηση του Σαράτζ

Αναστασάκης Ιωάννης

Πριν λίγες ημέρες ξεκίνησε η επίσημη αμφισβήτηση νομιμότητας της κυβέρνησης Σαράτζ στην Τρίπολη της Λιβύης. Αρχικά η κυβέρνηση της Αιγύπτου αμφισβήτησε τη νομιμότητα. Την ακολούθησε η κυβέρνηση της Τυνησίας. Ένα βήμα πιο προωθημένη η κυβέρνηση της Γαλλίας, δήλωσε ότι θα φέρει το ερώτημα περί νομιμότητας στον ίδιο τον ΟΗΕ. Η Ελλάδα γιατί επί αυτού του θέματος κωλυσιεργεί; Οι εξελίξεις αναμένονται καταλυτικές, διότι πράγματι πρόκειται περί καταχρηστικής παρερμηνείας της σχετικής Απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Επιβεβαιώνεται πλήρως το άρθρο που είχε δημοσιεύσει το slpress.gr στις 07 Μαρτίου, δηλαδή σχεδόν πριν τέσσερις μήνες, με τίτλο: «Γιατί η κυβέρνηση Σαράτζ δεν μπορεί να εκπροσωπεί την Λιβύη». Η κυβέρνηση του Σαράτζ δεν είναι εκλεγμένη από τον Λιβυκό λαό, αλλά ορίστηκε με την Απόφαση (Mandate) 2259 του 2015 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (UN Security Council Resolution -UNSCR). Στην Απόφαση αυτή καθοριζόταν με σαφήνεια η χρονική περίοδος ισχύος για δύο (1+1) χρόνια. Επομένως η έγκριση του ΟΗΕ για την κυβέρνηση Σαράτζ έληξε από το 2017, αφού δεν υπήρχε πρόνοια για περαιτέρω χρονική επέκταση, αλλά ούτε και εκδόθηκε νεότερη απόφαση στη συνέχεια.

Επιπλέον η Απόφαση καθόριζε τις υποχρεώσεις της εγκάθετης κυβέρνησης Σαράτζ, όπως είχαν καταγραφεί στη Συμφωνία του Μαρόκο. Ο Σαράτζ απέτυχε να εφαρμόσει τις πρόνοιες της Συμφωνίας αυτής. Την αποτυχία αυτή είχε καταγγείλει από τα μέσα Δεκεμβρίου 2019 ο πρόεδρος της Λιβυκής Βουλής. Η σοβαρότερη από τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει ο Σαράτζ με την Απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ήταν να απομακρύνει τις παραστρατιωτικές και τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις από το έδαφος της Λιβύης. Η υπογραφή του Μνημονίου κατανόησης με την Τουρκία για τη παροχή στρατιωτικής βοήθειας, είναι κατάφωρη παραβίαση της Απόφασης, ακόμα και εάν αυτή ίσχυε και δεν είχε λήξει χρονικά.
Είναι σημαντικό ότι ακόμα και ο Αραβικός Σύνδεσμος, με έμμεσο τρόπο δεν αναγνώρισε την εγκυρότητα της κυβέρνησης της Λιβύης. Υπενθυμίζεται ότι στις αρχές του Ιανουαρίου του 2020 η Τουρκία κατηγορούσε τον Αραβικό Σύνδεσμο ότι παραμένει σιωπηλός και δεν στηρίζει την καθορισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση της Λιβύης. Βέβαια όπως προαναφέρθηκε, η απόφαση UNSCR 2259 του 2015 έληξε το 2017 και δεν εκδόθηκε καμία νεότερη δίδοντας νόμιμη παράταση στην μη νόμιμη πλέον κυβέρνηση του Σαράτζ. Μετά τα Τουρκο-Λιβυκά μνημόνια, η Ελλάδα είχε κάθε νόμιμο συμφέρον να άρει την αποδοχή της κυβέρνησης Σαράτζ, όχι μόνο αποπέμποντας τον Λίβυο Πρέσβη από την Αθήνα, αλλά καταθέτοντας σχετικό reservation τόσο στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ. Αυτό δηλαδή που προτίθεται σήμερα να κάνει η Γαλλία.
Η Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει να παρακολουθεί τις ενέργειες της Τουρκίας και με χρονο-καθυστέρηση να λειτουργεί πυροσβεστικά στις φωτιές που ανάβει η παραβατική και αναθεωρητική τουρκική εξωτερική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι καιρός η ελληνική διπλωματία να γίνει πιο ενεργά προνοητική και να προλαμβάνει τις τουρκικές προκλητικές ενέργειες πριν αυτές εκδηλωθούν.