Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν πανηγυρίζει: Παγκοσμιοποίηση τέλος – Ανοιχτές κοινωνίες τέλος!

Ο Ρώσος πανεπιστημιακός και γεωπολιτικός αναλυτής Αλεξάντρ Ντούγκιν, αναφερόμενος σε άρθρο του στις συνέπειες του κορωνοϊού, υποστηρίζει ότι, «αυτή η επιδημία κορωνοϊού αντιπροσωπεύει πραγματικά το τέλος της παγκοσμιοποίησης».

• «Όλα τα θεσμικά όργανα, όλοι οι μηχανισμοί που θα έπρεπε να είχαν αποτρέψει την εξάπλωση της πανδημίας (…) όλοι αυτοί οι θεσμοί στους οποίους θα μπορούσε να βασιστεί η ανθρωπότητα και να βασίζεται εξ ορισμού σε συνθήκες ενός παγκόσμιου ενωμένου κόσμου με ανοιχτά σύνορα, με την ιδεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με ένα κοινό όραμα για πλήρη διαφάνεια όλων των κοινωνιών· όλα αυτά απέτυχαν με εντελώς ντροπιαστικό τρόπο», έγραψε.

«Η παγκοσμιοποίηση δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα ενάντια στον κορωνοϊό.
»Στην αρχή, η προσπάθεια να αφήσουν τα πάντα ως έχουν, να μην αλλάξει τίποτα και να μην αντιδράσουν στον ιό, έφερε καταστροφικά αποτελέσματα και όλες οι κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων των πιο ανοιχτών, των πιο φιλελεύθερων, πιο παγκοσμιοποιημένων -ευρωπαϊκή και αμερικανική- αναγκάστηκαν τελικά να κλείσουν τα σύνορά τους, να εφαρμόσουν κυβερνητικό έλεγχο, [να κηρύξουν] κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να απομακρυνθούν πραγματικά, πολύ μακριά από αυτούς τους παγκόσμιους θεσμούς που έχουν αποδείξει την πλήρη αναποτελεσματικότητά τους, αδυναμία ανταπόκρισης σε οποιαδήποτε προβλήματα» αναλαμβάνοντας έτσι την εξουσία τα εθνικά κράτη.

• Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν θεωρεί πως ό,τι έπραξαν Μακρόν, Τραμπ, Μέρκελ, «ακόμα και ο Μπόρις Τζόνσον», είναι μια επιστροφή στα εθνικά κράτη, επιβάλλοντας κατάσταση έκτακτη ανάγκη και, όπως είπε ο Καρλ Σμιτ (Carl Schmitt), η κήρυξη μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης ακολουθείται αναγκαστικά από τη δικτατορία.

«Ο κορωνοϊός μας ανάγκασε σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και σε αυτές τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, την απόλυτη αρχή που λαμβάνει αποφάσεις, το κυρίαρχο παράδειγμα, είναι τα εθνικά κράτη και οι ηγέτες τους», γράφει ο Ντούγκιν, διαπιστώνοντας ότι σε αυτή ακριβώς τη φάση βρισκόμαστε.
Στη συνέχεια υποστηρίζει ότι ο κορωνοϊός Covid-19 δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Κίνα αλλά εκεί εκδηλώθηκε και αντιμετωπίστηκε για πρώτη φορά.
Υποθέτει μάλιστα ότι ο κορωνοϊός υπήρχε ήδη πριν από την Κίνα σε άλλες χώρες, όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ιταλία, αλλά δεν είχε ανιχνευθεί.
Και προσπαθεί να πει δίχως να κομίσει καμία απόδειξη ότι, ο κορωνοϊός Covid-19 δεν εξαπλώθηκε από την Κίνα, υπήρχε παράλληλα και σε άλλες χώρες, στις οποίες εκδηλώθηκε μετά την Κίνα, άρα αδίκως κατηγορούμε την Κίνα.
Πρόκειται για αστείο επιχείρημα, για φτηνή και ανόητη προπαγάνδα, η οποία υποβιβάζει και τον συντάκτη της, τον Ντούγκιν, από φιλόσοφο σε κομπογιαννίτη.
Ύστερα υποστηρίζει πως «ακόμα κι όταν βγαίνουμε από αυτήν την πανδημία, μια νέα μετα-παγκόσμια πραγματικότητα είναι εδώ για να μείνει».
«Στην πραγματικότητα, καλώς ήλθατε στον πολυπολικό κόσμο!

• »Ο κορωνοϊός έκλεισε την “ανοιχτή κοινωνία”, εξάλειψε εντελώς τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, υπονόμευσε την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και γύρισε τους λαούς στα εθνικά σύνορα».

«Πολλοί θα μου πουν», συνεχίζει,
«”Λοιπόν, αυτά είναι προσωρινά μέτρα, τώρα όλοι θα τα αντιμετωπίσουν, θα εφεύρουν ένα εμβόλιο, θα αρθούν” (τα μέτρα)» … Αυτό είναι λάθος. Πρώτον, η επιδημία θα διαρκέσει αρκετά.
»Ακόμη και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις ανακοινώνουν περίοδο (διάρκειας) έξι μηνών ή ακόμη και ενός έτους.
»Πολλοί λένε ότι όλη η ανθρωπότητα θα πρέπει να το ξεπεράσει, και υπάρχουν υποτροπές αυτής της ασθένειας.
»Κάποιος λέει ότι συγχρόνως με αυτόν τον ιό (πρώτον, δεν γνωρίζουμε οριστικά για τις συνέπειές του, πόσο σοβαρό και τρομερό μπορεί να είναι), μπορεί να υπάρχουν υποτροπές, μπορεί να υπάρχουν διαφορετικά στελέχη, αλλά κατ ‘αρχήν, ένα τέτοιο προηγούμενο παρέχει ήδη στοιχεία ως στην πλήρη αποτυχία του παγκοσμιοποιημένου έργου.

• »Εάν ένα σοβαρό πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από την ανθρωπότητα μόνο στο πλαίσιο του κλεισίματος, στο πλαίσιο των εθνικών συνόρων, αυτό σημαίνει ότι η παγκοσμιοποίηση έχει τελειώσει και ότι μπαίνουμε στον μετα-παγκόσμιο κόσμο.

»Κατά συνέπεια, από ιδεολογική άποψη, σήμερα βιώνουμε μια μετάβαση από μια ανοιχτή κοινωνία σε μια κλειστή, και όσο περισσότερο θα διαρκέσει αυτός ο αγώνας σε συνθήκες μιας κλειστής κοινωνίας, και μόνο σε τέτοιες συνθήκες μπορεί να διεξαχθεί, τόσο βαθύτερα θα ριζωθούν οι θεσμοί αυτής της μετα-παγκόσμιας τάξης.
»Μπήκαμε στην επιδημία του κορωναϊού ως ανοιχτή κοινωνία, ως παγκόσμιος κόσμος και θα αναδυθούμε από αυτόν ως πολυπολικό κόσμο με τα εθνικά κράτη ως το υψηλότερο παράδειγμα κυριαρχίας.
»Αυτό έχει ήδη πετύχει αυτή η πανδημία. Και μέρα με τη μέρα το μη αναστρέψιμο αυτής της διαδικασίας θα γίνει όλο και πιο εμφανές».
Εκείνοι που πιστεύουν ότι όλα θα γίνουν όπως πριν, είναι βαθιά λανθασμένοι: δεν υπάρχει επιστροφή, εντελώς νέοι ορίζοντες βρίσκονται μπροστά μας, η νέα παγκόσμια τάξη, που είναι διαφορετική από την προηγούμενη, είναι μπροστά μας, φυσικά διαφορετική από τη διπολική που κατέρρευσε τη δεκαετία του 1990 και από τη μονοπολική. ΠΗΓΗ
=================

• https://www.youtube.com/watch?v=sdN7m6veeaA 

===============

Αυτή η επιδημία Coronavirus αντιπροσωπεύει το τέλος της παγκοσμιοποίησης

Στέλιος Καραμανώλης·Παρασκευή, 24 Απριλίου 2020·1 λεπτό

του Aleksandr Dugin

"... Σήμερα θα ήθελα να μιλήσω για τις αδιαμφισβήτητες συνέπειες της παγκόσμιας εξάπλωσης του κοροναϊού, οι οποίες, κατά τη γνώμη μου, έχουν ήδη γίνει εμφανείς.

"Είμαι βαθιά πεπεισμένος, και αυτό επιβεβαιώνεται από τους περισσότερους λογικούς εμπειρογνώμονες τόσο στη χώρα μας όσο και σε παγκόσμια κλίμακα, ότι αυτή η επιδημία κοραναϊού αντιπροσωπεύει πραγματικά το τέλος της παγκοσμιοποίησης. Όλα τα θεσμικά όργανα, όλοι οι μηχανισμοί που θα έπρεπε και οι δύο να είχαν εμποδίσει την εξάπλωση της πανδημίας, στους οποίους η ανθρωπότητα θα μπορούσε να βασίζεται και να βασίζεται εξ ορισμού σε συνθήκες ενός παγκόσμιου ενωμένου κόσμου με ανοιχτά σύνορα, με την ιδεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με ένα κοινό όραμα για πλήρη διαφάνεια όλων των κοινωνιών, απέτυχαν με εντελώς ντροπιαστικό τρόπο.

"Η παγκοσμιοποίηση δεν μπορούσε να κάνει τίποτα ενάντια στον κοραναϊό. Στην αρχή, η προσπάθεια να αφήσουμε τα πάντα ως έχουν, να μην αλλάξει τίποτα και να μην ανταποκριθεί στον ιό, έδωσε καταστροφικά αποτελέσματα και όλες οι κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων των πιο ανοιχτών, των πιο φιλελεύθερων , των πιο παγκοσμιοποιημένων: Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, τελικά αναγκάστηκαν να κλείσουν τα σύνορά τους, να εφαρμόσουν κυβερνητικό έλεγχο, να κηρύξουν μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να απομακρυνθούν πραγματικά, πολύ μακριά από αυτούς τους παγκόσμιους θεσμούς που έχουν αποδείξει την πλήρη αναποτελεσματικότητά τους λόγω αδυναμίας ανταπόκρισης σε οποιαδήποτε προβλήματα και να στραφούν πλέον στην ανάθεση εξουσίας σε εθνικά κράτη.

"Στην πραγματικότητα αυτό που συνέβη στη Γαλλία με τον Macron, στις Ηνωμένες Πολιτείες με τον Trump, στη Γερμανία με τη Merkel, και ακόμη και με τον Boris Johnson στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι η επιστροφή σε εθνικά κράτη, η επιβολή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και, όπως είπε ο Carl Schmitt, Η καθιέρωση μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης ακολουθεί αναγκαστικά την καθιέρωση δικτατορίας. Ο κυρίαρχος είναι αυτός, λέει ο Carl Schmitt, ο οποίος λαμβάνει αποφάσεις σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (Ernstfall) . Ο Coronavirus μας έφερε την ανάγκη για κατάσταση Ernstfall , δηλαδή περιστάσεις έκτακτης ανάγκης και σε αυτές τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, η απόλυτη εξουσία που λαμβάνει αποφάσεις, το κυρίαρχο παράδειγμα είναι τα εθνικά κράτη και οι ηγέτες τους. Εδώ τώρα είμαστε!

Ο Ιός δεν ξεκίνησε απαραίτητα στην Κίνα, αλλά η Κίνα ήταν η πρώτη που αντιμετώπισε την επιδημία

Και τότε άλλες χώρες έχουν ανακαλύψει κοροναϊό, αλλά είναι αρκετά προφανές ότι η κλίμακα και το εύρος που έχει αποκτήσει η εξάπλωση του κοραναϊού στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ σημαίνει ότι αυτός ο ιός υπήρχε εδώ και πολύ καιρό, απλά δεν είχε διαγνωστεί ως τέτοιος. Έτσι, η Κίνα, η οποία ήταν η πρώτη που συγκρούστηκε πλήρως, σε μια αρκετά τρομακτική κλίμακα, με αυτήν την επιδημία, και κατάφερε να την αντιμετωπίσει μόνο χάρη στον περιορισμό της.

Το Coronavirus δεν είναι συμβατό με μια ανοιχτή κοινωνία

"Λόγω του γεγονότος ότι η Κίνα διατήρησε μια πολιτική δομή που διέπεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα, επειδή ήταν και παραμένει μια πειθαρχημένη κοινωνία που έκλεισε αμέσως, εφαρμόστηκε ένας τρόπος απομόνωσης: Η Κινεζική κυβέρνηση έκλεισε την Wuhan, έκλεισε άλλες επαρχίες, εμπόδισε ανθρώπους, απαγόρευσε την κυκλοφορία, επέβαλε κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε ένα μέρος των εδαφών της, και με τέτοιο τρόπο εντοπίζει τον ιό και τον περιορίζει . Αυτή η αυστηρή συντονισμένη δράση του κινεζικού μοντέλου έδωσε ένα παράδειγμα για το πώς συγκρούεσαι με τον κοραναϊό. Στην αρχή Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία και Αμερική προσπάθησαν να ειρωνευτούν τους Κινέζους, αλλά μόλις έφτασε το πρόβλημα στην Ευρώπη, αποδείχθηκε ότι τα μέτρα που εφαρμόζουν οι Κινέζοι είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για την καταπολέμηση του κοροναϊού.

"Μερικές φιγούρες φανατικών παγκοσμιοποιητών όπως ο Giorgio Agamben [4]ή ο Μπιλ Γκέιτς εξακολουθούν να προσπαθούν να μας πείσουν όλους ότι ο καλύτερος τρόπος για την καταπολέμηση του κοροναϊού είναι να μολυνθούμε γρήγορα , αφήνοντας ανοιχτά σύνορα, διατηρώντας εντελώς ολόκληρο το σύστημα του παγκοσμιοποίησης. Αυτό λοιπόν κατά κάποιο τρόπο ήταν το αποτέλεσμα να πεθάνει η παγκοσμιοποίηση πιο γρήγορα. Ο Μπόρις Τζόνσον προσπάθησε επίσης να κινηθεί προς αυτήν την φιλελεύθερη-παγκοσμιοποιημένη κατεύθυνση κατά την πρώτη εβδομάδα όταν ο ιός εξαπλώθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά υπό το βάρος των συνθηκών και την τρομακτική κλίμακα της τραγωδίας, το απέρριψε πολύ γρήγορα αυτό και αναγκάστηκε να εφαρμόσει το ίδιο εθνικό καθεστώς απομόνωσης, κλείσιμο συνόρων, απομόνωση ανθρώπων, καθώς και ο ίδιος αντιμετώπισε προσωπικά λοίμωξη. Τώρα ο σημερινός κόσμος είναι για εκείνους που ήθελαν να κλείσουν τις κοινωνίες τους, τα σύνορά τους και τους ανθρώπους τους,

«Τι έχουμε ως αποτέλεσμα; Εννοούμε ότι όταν ξεκίνησε η επιδημία, πριν από την εξάπλωση του κοροναϊού, ασχοληθήκαμε με την ανοιχτή κοινωνία και ακόμη και αν αυτή η κοινωνία δεν ήταν εντελώς ανοιχτή σε παγκόσμια κλίμακα, όλες οι ελίτ, όλες οι ηγεσίες όλων των χωρών: η Ρωσία, και η Κίνα, ακόμη και το Ιράν, σε μεγάλο βαθμό, εκτός από τις δυτικές χώρες, που αναγνωρίζουν από επιλογή ότι ζούμε σε μια ανοιχτή κοινωνία, ότι η ανοιχτή αυτή κοινωνία είναι, αν όχι κάτι που επιτεύχθηκε όπως στην Ευρώπη ή την Αμερική, ένας στόχος για φιλελεύθερη δημοκρατία, στον οποίον κινείται όλη η ανθρωπότητα. Κανείς δεν το αμφισβήτησε. αυτός όμως ο στόχος, αυτός ο προσανατολισμός είναι εντελώς αποτυχημένος.

«Αυτή είναι μια χίμαιρα που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί αποτελεσματικά σε καμία από τις προκλήσεις με τις οποίες συγκρούστηκε. Και μετά από αυτό βλέπουμε την πλήρη κατάρρευση της ανοιχτής κοινωνίας, επειδή ο κοροναϊός είναι ασυμβίβαστος με την ανοιχτή κοινωνία, στο μέτρο που πρέπει να επιλέξουμε είτε μεταξύ κοραναϊού είτε ανοιχτών συνόρων, παρότι στην αρχή και εκείνοι που ακόμα προσπάθησαν να πουν: «Καλύτερη ανοιχτή κοινωνία και θάνατος», έχουν χάσει όλη την υποστήριξη τους γιατί ακόμη και δυτικές φιλελεύθερες κοινωνίες , στις οποίες αυτή η νοοτροπία έχει ήδη διεισδύσει στο βάθος του ασυνείδητου έπρεπε να το αποκλείσουν αμέσως, φωνάζοντας: Όχι, αν το κλείσιμο είναι η επιλογή της ζωής, τότε επιλέγουμε μια κλειστή κοινωνία. "

Ακόμη και μετά όταν βγαίνουμε από αυτήν την πανδημία, μια νέα μετα-παγκόσμια πραγματικότητα είναι εδώ για να μείνει

"Τι έχει συμβεί έως τώρα: Βλέπουμε το κλείσιμο των ανοιχτών κοινωνιών και τη μετάβαση από τις διεθνιστικές αρχές σε προσεγγίσεις με οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες στα εθνικά πρότυπα. και έστρεψε τους λαούς στα εθνικά σύνορα. Και πολλοί θα μου πουν: «Λοιπόν, αυτά είναι προσωρινά μέτρα, τώρα όλοι θα το αντιμετωπίσουν, θα εφεύρουν ένα εμβόλιο, θα ... »... Αυτό είναι λάθος. Πρώτον, η επιδημία θα διαρκέσει αρκετό καιρό. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις ανακοινώνουν μια περίοδο έξι μηνών ή ακόμη και ενός έτους. Πολλοί λένε ότι όλη η ανθρωπότητα θα πρέπει να το ξεπεράσει και υπάρχουν υποτροπές αυτής της ασθένειας.Κάποιος λέει ότι συγχρόνως με αυτόν τον ιό (πρώτον, δεν γνωρίζουμε οριστικά για τις συνέπειές του, πόσο σοβαρό και τρομερό μπορεί να είναι), μπορεί να υπάρξουν υποτροπές, μπορεί να υπάρχουν διαφορετικά στελέχη, αλλά κατ 'αρχήν, ένα τέτοιο προηγούμενο παρέχει ήδη στοιχεία ως στην πλήρη αποτυχία του παγκοσμιοποιημένου έργου.

"Εάν ένα σοβαρό πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από την ανθρωπότητα μόνο στο πλαίσιο του κλεισίματος, στο πλαίσιο των εθνικών συνόρων, αυτό σημαίνει ότι η παγκοσμιοποίηση έχει τελειώσει και ότι μπαίνουμε στον μετα-παγκόσμιο κόσμο. Κατά συνέπεια, από ιδεολογική άποψη, σήμερα βιώνουμε μια μετάβαση από μια ανοιχτή κοινωνία σε μια κλειστή, και όσο περισσότερο θα διαρκέσει αυτός ο αγώνας σε συνθήκες μιας κλειστής κοινωνίας, και μόνο σε τέτοιες συνθήκες μπορεί να διεξαχθεί, τόσο βαθύτερα είναι τα θεσμικά όργανα αυτής της μετα-παγκόσμιας τάξη θα ριζώσουν. Μπήκαμε στην επιδημία του κοραναϊού ως ανοιχτή κοινωνία, ως παγκόσμιος κόσμος και θα αναδυθούμε από αυτόν ως πολυπολικός κόσμος με τα εθνικά κράτη ως το υψηλότερο παράδειγμα κυριαρχίας. Αυτό έχει ήδη επιτύχει αυτή η πανδημία .Και μέρα με τη μέρα το μη αναστρέψιμο αυτής της διαδικασίας θα γίνει όλο και πιο εμφανές.

"Εκείνοι που πιστεύουν ότι όλα θα επιστρέψουν στην προηγούμενη κατάσταση έχουν κάνει λάθος: Δεν υπάρχει τρόπος να επιστρέψουν, είναι εντελώς διαφορετικοί οι νέοι ορίζοντες μπροστά, μια νέα παγκόσμια τάξη που είναι διαφορετική από την προηγούμενη είναι μπροστά, φυσικά διαφορετική από τη διπολική που κατέρρευσε στο 1990, και από τη σημερινή μονοπολική. Αυτός ο πολυπολικός κόσμος, στον οποίο η Κίνα, η Ρωσία, τα ισχυρά κλειστά κράτη - ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής - μπορούν να επιβιώσουν με κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τον Τραμπ, με την επιβολή χρόνου απαγόρευσης , με περιπολίες στρατευμάτων σε Αμερικάνικες πόλεις με κλείσιμο και πραγματική αναστολή της δημοκρατίας και της προσωρινής κατάργησης των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών ή, τουλάχιστον, περιορισμού τους , αυτό το καθεστώς θα είναι πλέον κυρίαρχο σε αυτήν την παγκόσμια τάξη που θα διαμορφώνεται με ταχύτατους ρυθμούς κάθε μέρα. Έτσι, κατά τη διάρκεια του coronavirus αλλάζουμε από μια παγκόσμια τάξη της ανοιχτής κοινωνίας, σε ένα παγκόσμιο σύστημα της κλειστής κοινωνίας, βαδίζουμε σε έναν πολυπολικό κόσμο με εντελώς διαφορετικές προτεραιότητες, άλλα συστήματα αξιών και άλλες δομές πολιτικής διακυβέρνησης.

"Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, Ernstfall , είναι πολύ σοβαρή και ένας που έχει την εξουσία σε μια τέτοια κατάσταση, είναι απίθανο να παραιτηθεί εθελοντικά από το νέο διαμορφούμενο status. Αυτή είναι, ας πούμε, η θετική πλευρά της επιδημίας στην οποία τώρα ζούμε. Φυσικά, είναι σημαντικό να την αντιμετωπίσουμε, είναι σημαντικό να επιβιώσουμε, αλλά δεν μπορούμε να περιοριστούμε για τα πάντα σε λύσεις τεχνοκρατικές σαν αυτές που αφορούν καθαρά τεχνικά ζητήματα, είναι σημαντικό να σκεφτούμε το μέλλον. Και μετά την έξοδο από αυτήν την πανδημία, μια εντελώς νέα κατάσταση - η παγκόσμια πραγματικότητα μας περιμένει. "

________________________________________________________________

[1] Βλέπε MEMRI Enquiry & Analysis No. 1491, Contemporary Russian Thinkers Series - Ρώσος αντιφιλελεύθερος φιλόσοφος Αλέξανδρος Ντάγκιν Αρθρώνοντας την ανεπίσημη ιδεολογία της Ρωσίας: Eurasiansim , 2 Δεκεμβρίου 2019.

[2] Eurasianist-archive.com/2016/10/12/carl-schmitts-5-lessons-for-russia/

[3] Geopolitica.ru/en/article/ Thoughts - during - plague - no- 2- end - globalization

[4]Ο Agamben Ιταλός φιλόσοφος, ο οποίος φοβάται ότι ο ιός έχει δώσει στην κυβέρνηση υπερβολικές δυνάμεις που θα προσπαθήσει να διατηρήσει μετά το τέλος της κρίσης: «Αυτό που είναι ανησυχητικό δεν είναι τόσο πολύ ή όχι μόνο το παρόν, αλλά αυτό που ακολουθεί. Έχουν αφήσει ως κληρονομιά μια σειρά άσκοπης τεχνολογίας, από συρματόπλεγμα έως πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας, οπότε είναι επίσης πολύ πιθανό κάποιος να επιδιώξει να συνεχίσει, ακόμη και μετά από τα πειράματα έκτακτης ανάγκης ως προς την υγεία, που οι κυβερνήσεις σε περίοδο ειρήνης δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν πριν: κλείνοντας πανεπιστήμια και σχολεία και να κάνουμε μαθήματα μόνο στο διαδίκτυο, σταματώντας μια για πάντα την δυνατότητα να συναντηθούμε και να μιλήσουμε για πολιτικούς ή πολιτιστικούς λόγους και να ανταλλάζουμε μόνο ψηφιακά μηνύματα μεταξύ μας, όπου είναι δυνατόν, αντικαθιστώντας με μηχανές την κάθε επαφή - κάθε μετάδοση - μεταξύ ανθρώπων "