Η Ζωή Κωνσταντοπούλου προσκλήθηκε το Σάββατο 8/2/2020 στην Ετήσια Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, προκειμένου να απευθύνει, όπως κάθε χρόνο, χαιρετισμό-ομιλία. Φέτος, μόλις αναφέρθηκε στην επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, (που εκλέχθηκε ενόσω υπηρετούσε ως εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας), της ζητήθηκε επίμονα από την Πρόεδρο της Ενώσεως «να μην αναφερθεί στην κα Σακελλαροπούλου», να «γράψει ένα άρθρο» και να «αναφερθεί σε άλλα θέματα». Ταυτόχρονα της δηλώθηκε ότι «υπήρξαν φωνές που ζήτησαν να μην προσκληθείτε, ειδικά φέτος», γεγονός που αποκαλύπτει το σιωπητήριο που επιβάλλεται σε σχέση με τα έργα και τις ημέρες της κας Σακελλαροπούλου και τις στοιχειοθετημένες καταγγελίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου εναντίον της, για κατάχρηση εξουσίας και κακοδικία, προς εξυπηρέτηση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη στην υπόθεση Βίννικ.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δημοσιοποίησε το πλήρες κείμενο και το βίντεο τις ομιλίας της, με το εξής σχόλιο:
«Ολόκληρη η ομιλία μου το Σάββατο στην Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, με τις παρεμβάσεις της Προέδρου της Ένωσης Α. Λαϊνιώτη και του μέλους του Δ.Σ. Π. Δανιά και με πλήρη απομαγνητοφώνηση.
Στην κρίση και στη διάθεση κάθε πολίτη που έχει αντίληψη, κάθε δικαστή που έχει συνείδηση και όποιου δημοσιογράφου δεν συμμορφώνεται στο σιωπητήριο για την επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ζωή Κωνσταντοπούλου»
Ακολουθεί η Απομαγνητοφώνηση
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλημέρα σας.
Είναι χαρά μου να βρίσκομαι στην Τακτική Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών.
Μιλήσατε, κυρία Πρόεδρε, για την Ένωση Διοικητικών Δικαστών και την ιστορική της διαδρομή, τη σύνδεσή της με το αίτημα για την Ανεξαρτησία των Διοικητικών Δικαστών. Και θεωρώ ότι αυτό το ζήτημα και το ζητούμενο, της Ανεξαρτησίας, είναι κομβικό, είναι ανεπίλυτο, είναι μία ανοιχτή πληγή στην σύγχρονη Ελλάδα.
Πρέπει να σας ενημερώσω ότι το 2017 εκδόθηκε μία απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, η οποία απέρριψε την αίτηση πολιτών, μεταξύ των οποίων ήμουν και εγώ, για τη δημιουργία ενός Σωματείου με την επωνυμία "Δικαιοσύνη για Όλους", που μεταξύ των σκοπών του είχε την υπεράσπιση της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, τη μάχη κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής και την υποστήριξη της Ανεξάρτητης Δικαστικής Λειτουργίας. Έκρινε η απόφαση αυτή του Ειρηνοδικείου Αθηνών, ότι ένα Σωματείο που έχει αυτούς τους σκοπούς, δηλαδή την υποστήριξη της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, είναι ένα Σωματείο το οποίο… «παρεμβαίνει στις κρατικές υποθέσεις»! Και αν αυτό σας φαίνεται εξωφρενικό και προκλητικό, ίσως τελικά να αποδεικνύεται ειλικρινές…
Εγώ θα μιλήσω, λοιπόν, σήμερα για την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και γι' αυτό που ανέφερα πριν από ένα χρόνο σε αυτήν εδώ την αίθουσα: την ανάγκη του υποδείγματος. Γιατί η Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης δεν μπορεί να εξασφαλισθεί ούτε με θεσμικές εγγυήσεις, ούτε με λεκτικές, ακόμα και συνταγματικές, διακηρύξεις: εναπόκειται κυρίως στο φρόνημα των δικαστικών λειτουργών και σε μία βασική ικανότητα, την ικανότητα αντίστασης. Αντίστασης στις πιέσεις, αντίστασης σε κάθε είδους δέλεαρ, αντίστασης σε εκείνους -και δεν είναι λίγοι- που θέλουν να χειραγωγήσουν, να ποδηγετήσουν ή και να ελέγξουν πλήρως, τη Δικαιοσύνη.
Αναφέρατε μεταξύ των λόγων που μπορεί να οδηγήσουν έναν Δικαστή να υποχωρήσει στις πιέσεις τον φόβο και την αδυναμία.
Θα αναφέρω κι έναν τρίτο λόγο, που είναι η προσδοκία. Η προσδοκία ανταλλάγματος από τις εξουσίες που πιέζουν. Και για αυτήν την προσδοκία, και πιστεύοντας πάντοτε σε αυτούς τους Δικαστές που αντιστέκονται - και υπάρχουν- θα ήθελα να μιλήσω για αυτό που αυτήν τη στιγμή επιχειρείται να συγκροτηθεί ως υπόδειγμα, και μάλιστα στο κορυφαίο πολιτειακό επίπεδο: το υπόδειγμα του δικαστή που δεν αντιστέκεται, που εξυπηρετεί, που είναι ο εκλεκτός της κάθε κυβερνητικής εξουσίας και που αυτήν του την υπηρεσία την αμείβεται με πολιτειακή προαγωγή.
Θα μιλήσω ασφαλώς για την εκλεγείσα στην θέση της επόμενης Προέδρου της Δημοκρατίας, εν ενεργεία Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, η περίπτωση της οποίας...
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Παρακαλώ, κυρία Πρόεδρε...
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, παρακαλώ...
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Σήμερα σας καλέσαμε με τον θεσμικό σας ρόλο, επειδή είστε πρώην Πρόεδρος της Βουλής, και παρίστασθε σε μία Γενική Συνέλευση Διοικητικών Δικαστών. Θα ήθελα να κρατήσουμε το επίπεδο εκεί που πρέπει, εν απουσία της πρώην Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας και της επόμενης Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν μπορώ να σας επιτρέψω να συνεχίσετε, διότι δεν μπορεί να υπερασπισθεί τον εαυτό της, είναι απούσα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε...
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ εάν θέλετε να κάνετε κάποιο άρθρο, το οποίο θα δημοσιευθεί στην εφημερίδα μας, στο ΒΗΜΑ των Διοικητικών Δικαστών, και θα μπορεί ίδια θέση και πρόσβαση στο ΒΗΜΑ να έχει ο οποιοσδήποτε Έλληνας πολίτης, ακόμα και ο Αρχηγός του Κράτους, θα το δεχθούμε. Αλλά εδώ, εν απουσία της κυρίας Σακελλαροπούλου, θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ.
Κι επιπλέον είναι και κάτι άλλο. Μιλάμε για τελείως πρόσφατα γεγονότα, πολύ ζεστά, πολύ φρέσκα. Το τι έχει συμβεί και το τι πράγματι μπορεί να συμβαίνει, γιατί ξέρουμε και τις δικές σας δηλώσεις, θα το αποκαλύψει το μέλλον.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε...
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Σας παρακαλώ θερμά, κυρία Πρόεδρε.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε εκείνα τα οποία θεσμικά οφείλω να αναφέρω και, βεβαίως, επειδή κάνατε μια αναφορά στο επίπεδο, έχω πάντοτε, θεωρώ, δώσει ένα δείγμα γραφής που δεν επιτρέπει μία, έστω και υπόνοια, ότι υπάρχει ζήτημα «επιπέδου» των αναφορών.
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Όχι, δεν είπα αυτό, με συγχωρείτε πάρα πολύ, με συγχωρείτε πάρα πολύ, σας τιμώ και σας σέβομαι και γι' αυτό σας καλέσαμε, παρότι υπήρξαν διαφορετικές φωνές να μην κληθείτε, ειδικά φέτος. Θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ για άλλη μια φορά, κυρία Πρόεδρε, θερμά σας παρακαλώ και προσωπικώς, σέβομαι όλα αυτά που μπορεί να πιστεύετε, αλλά δεν θα ήθελα ο χώρος αυτός να γίνει χώρος αντιπαράθεσης για κάποια υπόθεση εν πάση περιπτώσει που δεν ξέρουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι τι έχει συμβεί, τι γράφει ο φάκελος και λοιπά, σας παρακαλώ, κατόπιν τούτου θερμά, να αναφερθείτε σε άλλα θέματα, όχι στο θέμα αυτό που αφορά την Πρόεδρο.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε, έχω λάβει τον λόγο στην Αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, στην Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, και δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι αυτήν τη στιγμή μου ασκείται, πριν καν τοποθετηθώ, μόνο στο άκουσμα του ονόματος της κυρίας Σακελλαροπούλου, μού ασκείται λογοκρισία.
Το γεγονός δε ότι αναφέρατε ότι υπήρξαν «φωνές που ζήτησαν να μην προσκληθώ, ειδικά φέτος», διότι αυτό προκαλεί αντίδραση, προφανώς στην Κυβέρνηση και στην κυρία Σακελλαροπούλου, θα μου επιτρέψετε να πω ότι είναι κάτι καθόλου, μα καθόλου, τιμητικό για όποιους άρθρωσαν αυτές τις φωνές, αλλά και για όσους θεωρούν ότι η μη συμμόρφωση σε μία τέτοια υπόδειξη αποτελεί κάποιου είδους χάρη προς εμένα.
Εάν η πρόθεσή σας είναι να μη μού επιτρέψετε να κάνω τις θεσμικές παρατηρήσεις, που θεωρώ ότι πρέπει να γίνουν, διότι όταν εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας ανακοινώνεται ως επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, προεδρεύει παρ’ όλα αυτά σε μείζονες υποθέσεις, ενώ γνωρίζει ότι θα προταθεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εξασφαλίζει το επιθυμητό για την Κυβέρνηση αποτέλεσμα και αμείβεται γι' αυτό με την ανακοίνωση του ονόματός της, και μετά την ανακοίνωση του ονόματός της παραμένει στη θέση της, δεν παραιτείται αμέσως, ασκεί επιρροή, παραμένει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου και απαιτεί να της γίνει η ανακοίνωση του εκτελεστικού ρόλου τον οποίο αναλαμβάνει, μέσα στο Μέγαρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, αυτό κατά την άποψή μου είναι ένα γεγονός μείζονος θεσμικής εκτροπής, μείζονος θεσμικής εκτροπής, αδιανόητης, που αν έχει φτάσει στο σημείο να τα σκιάζει όλα, και να τα φοβερίζει, και να μην επιτρέπεται να στηλιτευθεί στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα απ' ό,τι διαπιστώνεται ήδη ότι είναι.
Εγώ, λοιπόν, όπως κάνω πάντοτε, δεν έτυχε να με διακόψετε ούτε όταν καταφέρθηκα εναντίον των εν ενεργεία Υπουργών Δικαιοσύνης σε προηγούμενες Συνελεύσεις, εναντίον παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη σε προηγούμενες Συνελεύσεις, εναντίον παρακρατικών πιέσεων σε δικαστικούς λειτουργούς σε προηγούμενες Συνελεύσεις, αξιώνω, κυρία Πρόεδρε, να μην με διακόψετε...
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Σας παρακαλώ, κυρία Πρόεδρε, σας παρακαλώ θερμά, είναι ύψιστο το θέμα, είναι τελείως διαφορετικό το να στραφείτε κατά της πολιτικής εξουσίας, που μπορεί κάπου να υπάρχει κάποιος λόγος, εδώ μιλάμε για μία συγκεκριμένη υπόθεση...
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, δε μιλάμε για μία συγκεκριμένη υπόθεση...
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μα είπατε τώρα... με συγχωρείτε δεν μπορώ να συνεχίσω... κυρία Πρόεδρε, μιλάμε για μία συγκεκριμένη υπόθεση, που κανείς από τους παρόντες ή τουλάχιστον... δεν ξέρω, νομίζω κανείς απ' τους παρόντες δεν γνωρίζει τον φάκελο, εκτός του κυρίου Ράντου, που θα ήταν στην έδρα, δεν ξέρω... λοιπόν, και απουσιάζει αυτήν τη στιγμή η κυρία Σακελλαροπούλου. Αυτό δεν σας αρκεί, ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι βέβαια.
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Ε, μα δεν είναι δυνατόν να μονολογείτε, και να μη δέχεστε αντίλογο...
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε...
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μα όχι, αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ...
Ζωή Κωνσταντοπούλου:...με συγχωρείτε, αλλά από το βήμα αυτό εγώ θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να απευθυνθώ στους συναδέλφους σας που απαρτίζουν τη Γενική Συνέλευση και να αναφέρω κάποια μείζονα ζητήματα, τα οποία αφορούν τη Δημοκρατία και τη δικαστική λειτουργία. Η δε διακοπή την οποία υπέστην συνέβη μόλις αναφέρθηκα στο όνομα της κυρίας Σακελλαροπούλου και σε καμία υπόθεση. Στο όνομα της κυρίας Σακελλαροπούλου…
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μα την είπατε την υπόθεση...
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι βεβαίως, όχι βεβαίως, όχι βεβαίως, δεν πρόλαβα να την πω, που αποτελεί και απόδειξη, του ποιου είδους είναι πλέον οι πιέσεις.
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μα σας παρακαλούμε, μας προσβάλλετε κι εμάς τώρα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε...
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Δεν μπορώ να μείνω στην αίθουσα, κυρία Πρόεδρε, συνεχίστε...
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ.
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μας προσβάλλετε πάρα πολύ...
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, δεν σας προσβάλλω...
Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Ε, εντάξει, άμα δεν έχετε τη στοιχειώδη ευαισθησία να σκεφτείτε ότι η κυρία αυτή δεν είναι παρούσα και δεν μπορεί...
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σε πάρα πολλές περιστάσεις δεν είναι παρόντες εκείνοι στους οποίους ασκούμε κριτική. Οι εκτιθέμενοι στην πολιτική και στην πολιτειακή εξουσία εκτίθενται και στην κριτική, και το επιχείρημα του «μη παρόντος», θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν είναι πειστικό, διότι και άλλες φορές δεν ήταν παρόντες οι Υπουργοί.
Θα ήθελα, λοιπόν- και λυπάμαι πάρα πολύ γι' αυτό, για αυτήν την παρέμβαση… Έχω δεχθεί από πολιτειακή θέση πιέσεις, δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να ενδώσω στις πιέσεις αυτές, και το ξέρει το Πανελλήνιο, και υπ' αυτήν την έννοια, δεν έχω καμμία κατανόηση στους Δικαστές που ενδίδουν στις πιέσεις. Πολύ λιγότερο, βέβαια, σε μία Δικαστή, η οποία για αυτήν της τη λειτουργία σε λίγες εβδομάδες θα είναι και Αρχηγός του Κράτους.
Η Ελλάδα έχει ζήσει την υπόθεση Οτσαλάν, στην υπόθεση αυτή δεν τόλμησε η τότε Κυβέρνηση να εμπλέξει και τη Δικαστική Εξουσία. Στη διαδικασία της έκδοσης ενός άλλου ανθρώπου, που παρέμεινε στη χώρα μας επί δυόμιση χρόνια κρατούμενος, χωρίς ποινική δίωξη, χωρίς δικαστική απόφαση και χωρίς ποινή, επί 2,5 χρόνια προφυλακισμένος, χωρίς δικαιώματα, μιλώ για τον Αλεξάντερ Βίννικ, η Δικαστική Εξουσία χρησιμοποιήθηκε, δυστυχώς, και εργαλειοποιήθηκε από την σημερινή Κυβέρνηση, και ξέρετε πολύ καλά ότι δεν κάνω μονομερή κριτική σε Κυβερνήσεις, ξέρετε πολύ καλά ότι δεν έχω χαριστεί σε καμία Κυβέρνηση.
Στις 19 Δεκεμβρίου του 2019 εκδόθηκε μία χωρίς προηγούμενο Υπουργική Απόφαση, για έκδοση ενός ανθρώπου σε τρεις χώρες διαδοχικά, πρώτα στη Γαλλία, μετά στις Ηνωμένες Πολιτείες και μετά στη χώρα του, τη Ρωσία. Ήταν μία απόφαση που διέτασσε παράλληλα και την κράτηση του ανθρώπου αυτού σε όλη τη διάρκεια των ποινικών διαδικασιών. Μια Υπουργική Απόφαση, δηλαδή, που επέβαλλε ποινή κράτησης για αόριστο χρόνο και αποφάσιζε την παράδοση του ανθρώπου αυτού.
Ο άνθρωπος αυτός προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και στο Συμβούλιο της Επικρατείας και η Δικαιοσύνη επελήφθη. Εκδόθηκε απόφαση της αρμόδιας Προέδρου, του αρμόδιου Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Δ’ Τμήματος, της κυρίας Καραμανώφ, με την οποία χορηγήθηκε στον άνθρωπο αυτό προσωρινή δικαστική προστασία. Υπήρξε, δηλαδή, δικαστική απόφαση χορήγησης προσωρινής προστασίας. Αυτό συνέβη στις 23 Δεκεμβρίου 2019 και ήταν ένα πάρα πολύ οχληρό γεγονός, μια δικαστική απόφαση που ενόχλησε την Κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία είχε τάξει, τόσο στον Πρόεδρο την Ηνωμένων Πολιτειών, τον κύριο Τραμπ, με τον οποίο συναντάτο ο κύριος Μητσοτάκης στις 7 Γενάρη 2020, όσο και στον κύριο Μακρόν, με τον οποίο συναντάτο στις 29 Γενάρη 2020, ότι ο Αλεξάντερ Βίννικ θα πάει και στην Αμερική και στη Γαλλία. Παρενεβλήθη η Δικαστική Εξουσία, η ανεξάρτητη Δικαστική Εξουσία. Και ενόχλησε η Δικαστική Εξουσία, η ανεξάρτητη Δικαστική Εξουσία. Και αυτή η ενόχληση παρενεβλήθη χρονικά σε μία συμφωνία που είχε γίνει και είχε δημοσιοποιηθεί ως διαρροή, στη συμφωνία να είναι η επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Τί συνέβη λοιπόν εντεύθεν;
Συνέβη αυτό το οποίο στον χειρότερο εφιάλτη του κανένας πολίτης δεν πρέπει να ζήσει και πιστεύω ότι πάρα πολλοί από εσάς, ανεξάρτητοι Δικαστές, με ανεξάρτητο φρόνημα και συνείδηση, στον χειρότερο εφιάλτη σας δεν θα επιτρέπατε να το ζήσετε. Συνέβη λοιπόν, ότι η κυρία Σακελλαροπούλου επέδραμε στην υπόθεση αυτή, για να άρει τη δικαστική προστασία. Για να άρει τη δικαστική απόφαση αναστολής εκτέλεσης της έκδοσης. Αφαίρεσε τη δικογραφία από το Δ’ Τμήμα, διέγραψε την υπόθεση από τις 24 Μαρτίου του 2020, που ήταν προσδιορισμένη, άλλαξε τους προσδιορισμένους εισηγητές και προσδιόρισε Παραμονή Χριστουγέννων, άρον άρον, για να δικαστεί στις 10 Γενάρη, σε χρόνο δηλαδή που δεν υπήρχαν, ούτε οι 30 μέρες για τη διαβίβαση του φακέλου της Διοίκησης, ούτε οι 15 μέρες για τους προσθέτους λόγους, δεν υπήρχε κανένας χρόνος στην κυριολεξία, να δικαστεί στις 10 Γενάρη με Προεδρεύουσα την ίδια, η υπόθεση του κυρίου Βίννικ στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Και όχι μόνον αυτό, αυτό κοινοποιήθηκε Παραμονή Χριστουγέννων μετά το πέρας ωραρίου. Στις οκτώ εργάσιμες μέρες που μεσολαβούσαν μέχρι τις 10 Γενάρη, αρνήθηκε πεισματικά και εγγράφως, ξανά και ξανά και ξανά και ξανά, τη χορήγηση αντιγράφων στον προσφεύγοντα, στον αιτούντα την ακύρωση, αρνήθηκε το αίτημά του για να ...
Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Τώρα θα δικάσουμε την υπόθεση πάλι, κυρία Κωνσταντοπούλου;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, κύριε Δανιά, δεν θα τη δικάσουμε.
Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Έ, έλεος, ε μα φτάνει.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα κάνω μία σύντομη ενημέρωση και θα κλείσω.
Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Τα ξέρουμε, τα έχετε ξαναπεί και τα είπατε και σε ξένα κανάλια.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και ενοχληθήκατε;
Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Όχι, αλλά δεν δικάζουμε την υπόθεση σήμερα. Τα έχουμε ξανακούσει αυτά. Εδώ για άλλο λόγο κληθήκατε, όχι για να μας πείτε ξανά τα παράπονά σας.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τελειώσατε;
Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Εγώ ναι, περιμένω εσάς να τελειώσετε. Έχουμε κι άλλους ομιλητές.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Στις 23 Γενάρη ο κύριος Βίννικ απήχθη, χωρίς να έχει καν εκδοθεί απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδόθηκε λίγες ώρες αργότερα. Ο άνθρωπος αυτός υπέστη τον σταδιακό περιορισμό των δικαιωμάτων του. Από τις 31 Δεκεμβρίου 2019 του απαγορεύτηκε κάθε προαυλισμός, από τις 9 Γενάρη 2020 και εντεύθεν άρχισαν να του περιορίζονται οι επικοινωνίες και στις 23 Γενάρη 2020 του απαγορεύθηκε ακόμα και να επικοινωνήσει με εμένα, ως Δικηγόρο του.
Την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που ΘΑ έβγαινε εκείνη την ημέρα και βγήκε με την κυρία Σακελλαροπούλου παρούσα στο Συμβούλιο της Επικρατείας- έφυγε από το Συμβούλιο της Επικρατείας μετά την καθαρογραφή της απόφασης- την γνώριζαν οι Αρχές της Γαλλίας, που έστειλαν αεροπλάνο ειδικά, ΠΡΙΝ να εκδοθεί η απόφαση. Την γνώριζαν οι Αστυνομικές Αρχές, που επέδραμαν στο Νοσοκομείο που ο άνθρωπος αυτός, απεργός πείνας στην 35η ημέρα, νοσηλευόταν, την γνώριζαν μία σειρά από Εκτελεστικά Όργανα και, βέβαια, η Κυβέρνηση, πριν οι Δικαστές την εκδώσουν.
Ήταν μία υπεσχημένη απόφαση, για να βγει πριν τις 25 Γενάρη 2020, πριν τις 24 στ' αλήθεια (σημ: που η Κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να τον απελευθερώσει), ώστε να μην επιτραπεί στον άνθρωπο αυτό να ασκήσει τα δικαιώματά του.
Το πόσο ενοχλεί η αναφορά σε αυτά τα πραγματικά γεγονότα αποδεικνύει και πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της έλλειψης Ανεξάρτητης Δικαστικής Λειτουργίας. Το πόσο ενοχλεί ότι αναφέρομαι σε γεγονότα αυστηρά, ένα προς ένα εκ των οποίων αποδεικνύεται από έγγραφα και δεν έχει αντικρουσθεί από την κυρία Σακελλαροπούλου…
Το πώς αποδείχθηκε ότι είχε η ίδια λόγο να προεδρεύσει στη συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά και προέδρευσε και σε άλλες, ενώ γνώριζε ότι θα την προτείνει ο Πρωθυπουργός για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποδεικνύει μία τρομακτική στρέβλωση, σύγχυση των εξουσιών και ποδηγέτηση της Δικαστικής Εξουσίας.
Θα ήθελα να πω, όπως είπα την προηγούμενη φορά, ότι η Διοικητική Δικαιοσύνη ασχολείται με αυτό που είναι το πιο ιερό απ' όλα και είναι ο άνθρωπος. Φέτος το άκουσα λιγότερο, σχεδόν καθόλου, στην εισηγητική ομιλία. Συνήθως όμως, πάντοτε, είναι κάτι στο οποίο αναφέρεται η Ένωση. Ο άνθρωπος, ο πολίτης.
Ο άνθρωπος δεν σταματάει να είναι άνθρωπος επειδή απέναντί του έχει αδυσώπητους μηχανισμούς και εξουσίες. Δε σταματάει να έχει ανάγκη τη δικαστική εγγύηση και τη δικαστική προστασία, όταν απέναντί του έχει εξουσίες οι οποίες μεταξύ τους διαπλέκονται, συνομολογούν και συνωμοτούν. Τότε, περισσότερο απ’ όλα έχει την ανάγκη της δικαστικής εγγύησης και της δικαστικής προστασίας.
Εγώ δεν περίμενα, βέβαια, ποτέ ότι θα ζούσα μία τόσο ακραία παρέμβαση στη Δικαστική Εξουσία, ούτε ότι θα υπήρχαν τόσο πολλοί και τόσο πρόθυμοι Δικαστικοί Λειτουργοί να τη δεχθούν ή να κάνουν τα στραβά μάτια. Δεν έχω, όμως, καθόλου παραιτηθεί και από το να αποκαλυφθεί και από το να μην επαναληφθεί.
Και για να αναφερθώ και να κλείσω με το υπόδειγμα: εάν το υπόδειγμα που θα επικρατήσει και τα πάντα θα κατασιγάσει, είναι το υπόδειγμα της κυρίας Σακελλαροπούλου, τότε είμαστε σε μία πάρα πολύ δεινή και σκοτεινή περίοδο. Εγώ ελπίζω στα αντιπαραδείγματα, στα πραγματικά υποδείγματα και τιμώ τους δικαστές οι οποίοι δεν ονειρεύτηκαν να γίνουν εκλεκτοί κανενός, ούτε να ανταλλάξουν τη σκληρή δικαστική καρέκλα με πιο αναπαυτικούς θώκους.
Σας ευχαριστώ
===============
ΠΗΓΗ
Σχόλια