Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Ματέο Σαλβίνι και το έλλειμμα διορατικότητας της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Είναι πράγματι ευχάριστο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θαυμάζει τον Ελευθέριο Βενιζέλο και δηλώνει, τρόπον τινά, ότι πολύ θα ήθελε να του μοιάσει. Δυστυχώς έχει πολύ δρόμο μπροστά του.
Γι αυτό και…αναστοχάζεται με το άρθρο του στην προσφιλή του «Καθημερινή», πώς τα κατάφερνε εκείνος ο Εθνάρχης, ως ηγέτης μιας μικρής χώρας, να συμμετέχει πρωταγωνιστικά σε παγκόσμιες ειρηνευτικές διασκέψεις, ενώ ο ίδιος τρώει πόρτα από περιφερειακές συναντήσεις για την τύχη ενός αφρικανικού κράτους.
<!-- /21712894858/side_8

Η εξήγηση είναι απλή. Το κυριότερο πολιτικό προτέρημα του Βενιζέλου, όπως άλλωστε και του Μεταξά, ήταν η διορατικότητα στην διεθνή πολιτική σκηνή. Εβλεπε τις εξελίξεις και καταλάβαινε με ποιους έπρεπε να στοιχηθεί την κατάλληλη στιγμή. Το γεγονός ότι αντιμετωπιζόταν με σεβασμό από ηγέτες πολύ μεγαλύτερων δυνάμεων οφειλόταν στην απίστευτη προσωπική του αύρα, αλλά και στο γεγονός ότι είχε από πίσω του ένα έθνος με τεράστιο φρόνημα καθώς ο ελληνικός στρατός της εποχής πολεμούσε μόνος και δεν ζητούσε από άλλους να έρθουν να τον νταντέψουν στην αναμέτρηση με την Τουρκία.

• Τον Κυριάκο δεν τον παίρνουν σοβαρά οι μεγάλοι του πλανήτη όχι επειδή δεν έχει την αύρα του Βενιζέλου(σ.σ. που σίγουρα δεν την έχει), αλλά επειδή ηγείται μιας χρεοκοπημένης ευρω-γερμανικής αποικίας που γεωστρατηγικά κρέμεται από τη φούστα της Αμερικής.
• Συνάμα όμως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν καταφέρνει να βελτιώσει την απήχηση του γιατί διαβάζει λάθος την διεθνή πολιτική σκακιέρα. Ενώ στους μικροτακτικισμούς της εσωτερικής κοινοβουλευτικής μιζέριας  διαπρέπει, δυσκολεύεται να κατανοήσει ποιες είναι οι συμμαχίες που πρέπει να οικοδομήσει πρωτίστως για το καλό της Ελλάδας, αλλά και για να είναι συνεπής με το ιδεολογικό στίγμα του κόμματος κάτω απ’ τη σημαία του οποίου εξελέγη. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Μέχρι να αντιληφθεί  ότι η νέα πραγματικότητα στις ΗΠΑ είναι η συντηρητική αφύπνιση και ο Τράμπ, πέρασαν κάμποσοι μήνες. Για μεγάλο διάστημα έμοιαζε σαν να περιμένει την νεκρανάσταση της Χίλαρι και του Ομπάμα. Ακόμη και σήμερα δεν φαίνεται να έχει πάρει το μάθημα του, αφού κατά την επίσκεψη του στις ΗΠΑ έσπευσε να συναντηθεί και με την επικεφαλής της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι. Το κορυφαίο στέλεχος της αντιπολίτευσης των Δημοκρατικών δηλαδή, που έχει ορκιστεί να καθαιρέσει ατιμωτικά τον Τράμπ πριν την λήξη της θητείας του!
Την ίδια ευαισθησία δεν έδειξε ο Κυριάκος όταν έσπευσε στην Ρώμη για να δει τον μεταβατικό πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε. Δεν σκέφτηκε να πάει μια βόλτα πιο πέρα για να συναντήσει τον ηγέτη της δεξιάς αντιπολίτευσης και σίγουρο νικητή των επόμενων εκλογών, Ματέο Σαλβίνι.

• Προχθές ο Σαλβίνι παραλίγο να καταλάβει και το απόρθητο για μισό αιώνα, οχυρό της Αριστεράς στην Εμίλια-Ρομάνια. Ερχεται με τα χίλια στην εξουσία και δεν τον σταματάνε ούτε οι…σαρδέλες ούτε οι ρέγγες!
• Τον ερχόμενο Ιούνιο ακολουθούν νέες περιφερειακές αναμετρήσεις και εκεί θα σημάνει το σφύριγμα της λήξης για την κυβέρνηση συνασπισμού Κόντε καθώς οι παλιοί κυβερνητικοί εταίροι του Αρχηγού της Λέγκας, το άλλοτε κραταιό Κίνημα των «5 Αστέρων», οδεύει ολοταχώς προς διάλυση με μονοψήφια ποσοστά.

Ο Σαλβίνι είναι διακηρυγμένος εχθρός της Τουρκίας και η Ελλάδα έπρεπε ήδη να τον έχει προσεγγίσει, όχι κατόπιν εορτής. Στην περίπτωση του τουρκολιβυκού μνημονίου, αλλά και του αγωγού East Med είναι βέβαιον ότι έχει πολύ πιο καθαρές θέσεις από την διπλοπρόσωπη κυβέρνηση Κόντε που αβαντάρει τον Σουλτάνο στα μουλωχτά.
Στον Κυριάκο ο Σαλβίνι δεν αρέσει γιατί είναι…λαικιστής, όπως κι ο Τράμπ(μετάφραση: Ο Ιταλός είναι κανονικός δεξιός). «Δεν έχω τίποτα κοινό με αυτόν τον κύριο», είχε πει ο δικός μας σε ερώτηση του euronews. Σωστά. Ας κοιτάξει όμως να βρει κάτι καινό εγκαίρως γιατί μετά θα αναρωτιέται τι του συμβαίνει και δεν μπορεί να μοιάσει στον Βενιζέλο…