Στίγκλιτς vs Ντάϊσελμπλουμ για το ευρώ, την Ελλάδα και τον Βαρουφάκη.
Τζόζεφ Στίγκλιτς: Καταργήστε το ευρώ, απειλεί την Ευρώπη
Στίγκλιτς: Η κατάσταση της Ελλάδας θα επιδεινωθεί περαιτέρω
=================================
Κρείττον του λαλείν το σιγάν, κύριε Χριστοδουλάκη
Ο γνωστός τέως υπουργός και συνυπεύθυνος για τα δεινά των τελευταίων ετών κ. Νίκος Χριστοδουλάκης, με περίσσιο θράσος απηύθυνε δημόσια επιστολή προς τον γνωστό νομπελίστα οικονομολόγο κ. Τζόζεφ Στίγκλιτζ. Μια επιστολή που έτυχε μεγάλης δημοσιότητας και με την οποία, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο κ. Χριστοδουλάκης επιπλήττει τον κ. Στίγκλιτζ, επειδή τάχα αυτός με μια σειρά άλλους οικονομολόγους σχεδίαζαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ το 2015.
Θα με άφηνε παγερά αδιάφορο η επιστολή του κ. Χριστοδουλάκη. Τέτοιος πάντα ήταν και τις πολιτικές επιλογές του ιδίου ως πιστού σκυλιού της τραπεζοκρατίας στη χώρα μας, όπως και των προδοτικών κυβερνήσεων που υπηρέτησε, είναι λογικό να υπερασπίζεται, κι ας έχουν περάσει ήδη 10 χρόνια από την εφαρμογή των μνημονίων και έχουν γίνει φανερές οι επιπτώσεις των επιλογών αυτών και στον τελευταίο Έλληνα πολίτη.
Χρεοκοπία, φτώχεια, εξαθλίωση, ξεπούλημα των πάντων και εν τέλει μηδενισμός του γεωπολιτικού αποτυπώματος της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Χρεοδουλεία και Κατοχή! Κι όλα αυτά στο όνομα της σωτηρίας του ευρώ και της μαφίας των τραπεζών.
Δεν θα μάθουμε, ίσως ποτέ, τo τίμημα που -ενδεχομένως- «απέλαυσε» ο κ. Χριστοδουλάκης, εφαρμόζοντας τις πολιτικές ένταξής μας στην ΟΝΕ. Ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ το τίμημα της προδοσίας, παραδίδοντας αυτός και η κυβέρνηση του Γερμανού Σημίτη, με την υποστήριξη σύσσωμου του πολιτικού συστήματος της χώρας, τη νομισματική κυριαρχία σε υπερεθνικά κέντρα. Ούτε περιμένουμε να ομολογήσει το έγκλημα που διέπραξε, αυτός ο μέγας… οικονομολόγος, καθηγητής στο ΟΠΑ, μετατρέποντας εν μια νυκτί το δημόσιο χρέος της χώρας σε σκληρό συνάλλαγμα, που έπρεπε πλέον να το δανειζόμαστε αποκλειστικά από τις ξένες τράπεζες, προδιαγράφοντας έτσι με μαθηματική ακρίβεια τη χρεοκοπία και την επιβολή σκληρής οικονομικής κατοχής.
Φυσικά και δεν με ενδιαφέρει, ούτε ο κ. Στίγκλιτζ, ούτε τα σχέδια Βαρουφάκη για παράλληλο νόμισμα, που λέγεται ότι προετοίμαζαν το πρώτο εξάμηνο του 2015. Προφανώς και όλα αυτά ουδεμία σχέση είχαν, ούτε θα μπορούσαν να έχουν, με την εφαρμογή μιας γνήσιας πολιτικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της ευρωδουλείας, που επιμελώς ο κ. Χριστοδουλάκης και η συμμορία που συμμετείχε ως ενεργό μέλος, εργάστηκαν για να μας δέσουν χειροπόδαρα. Έτσι ώστε σήμερα, να αισθάνεται ασφαλής, και με θράσος χιλίων πιθήκων, να έρχεται ο κύριος αυτός να «μαλώνει» ακόμα και τον Στίγκλιτζ, επειδή τάχα ο τελευταίος με τους συνεργάτες του μελετούσαν εναλλακτικές. Για τον χαμερπή δωσίλογο Χριστοδουλάκη και τα υπόλοιπα καρακόλια της ευρωδουλείας δεν υπάρχει εναλλακτική. Μόνον η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία και το πορτοφόλι τους!
Γράφει ο αναιδέστατος: «Ένιωσα δυσάρεστη έκπληξη για τις δηλώσεις σας ότι συμμετείχατε μαζί με άλλους ακαδημαϊκούς από τις ΗΠΑ στην εκπόνηση του σχεδίου εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ το 2015». Φυσικά του είναι αδιανόητο, σοβαροί επιστήμονες να είχαν, ή να έχουν, άλλη άποψη από τη δική του, που του εξασφάλισε πολιτική και ακαδημαϊκή καριέρα.
Συνεχίζει ο αθεόφοβος: «…Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, των ευρωπαίων συμμάχων της Ελλάδας… θεωρούσαν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφή μεγαλύτερη και από την ίδια την κρίση…». Πρώτον ομιλεί για κρίση, ενώ είναι πασιφανές κι έχει πολλαπλά αποδειχθεί, ότι επρόκειτο για πολύχρονη μεθόδευση, στην οποία ο ίδιος συμμετείχε. Ωστόσο, πότε άραγε ερωτήθησαν οι Έλληνες πολίτες για το τι θεωρούσαν καταστροφικό και τι όχι; Πότε ρωτήθηκαν εάν θα ήταν ωφέλιμο για τους ίδιους και για τη χώρα η παράδοση της νομισματικής κυριαρχίας σε ξένα κέντρα; Πότε θεώρησαν ότι μια επιστροφή σε συνθήκες νομισματικής κυριαρχίας θα ήταν καταστροφική; Όταν τους «παραμύθιαζαν» με τη δήθεν «σύγκλιση» με τον σκληρό πυρήνα των ευρωπαϊκών χωρών; Όταν οι πολίτες ευρισκόμενοι από το 2010 στους δρόμους και τις πλατείες αντιστεκόντουσαν μαζικά στην επιβολή του μνημονίου; Ή μήπως όταν το 2012 ανέτρεψαν σχεδόν εξ ολοκλήρου το δικομματικό σύστημα αρνούμενοι να δεχθούν τα μνημόνια;
Κι όταν μόνον μια φορά τον Ιούλιο του 2015, εκλήθησαν δια της ψήφου τους, να αποφασίσουν, με συντριπτική πλειοψηφία αρνήθηκαν τη συνέχιση του μνημονιακού καθεστώτος. Το πραξικόπημα Τσίπρα να ανατρέψει την επαύριον το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, θεωρεί ο κύριος Χριστοδουλάκης, ότι τον νομιμοποιεί να ψεύδεται επικαλούμενος τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Βγάζοντας αναιδώς τη γλώσσα σε όλους μας, νομίζοντας ότι ο κόσμος έχει κοντή μνήμη. Ομιλεί όμως και περί των «Ευρωπαίων συμμάχων», δεν μας λέει όμως ποιοι είναι αυτοί. Η Ντόιτσε Μπάνκ; Ή η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Όλυ Ρεν, η Λαγκάρντ, ο Γιουνγκέρ, ο Μοσκοβισί, ο Ντράγκι; Όλοι αυτοί μαζί και άλλοι τόσοι, που έπεσαν σαν τους γύπες στο γυμνό σώμα της πατρίδας να το ξεκοκκαλίσουν;
Στη συνέχεια ο κ. Χριστοδουλάκης αναφέρεται στη θεωρία του κ. Στίγκλιτζ περί «ασύμμετρης πληροφόρησης» και ότι στην περίπτωση μετάβασης σε εθνικό νόμισμα, θα αναπτύσσονταν μια χωρίς όρια κερδοσκοπία από όλους όσους είχαν καταφέρει να φυγαδεύσουν κεφάλαια στο εξωτερικό.
Κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Διότι ακριβώς αυτό συνέβη, επί υπουργείας του, με την ιστορία του χρηματιστηρίου το 1999. Αυτοί που είχαν κρίσιμη πληροφόρηση πλούτισαν σε βάρος των πολλών απληροφόρητων. Ερωτά τον κ. Στίγκλιτζ, πως αποκαλεί αυτό το ενδεχόμενο. Φωνάζει ο κλέφτης! Ομιλεί για εξαπάτηση, για ανηθικότητα, για κερδοσκοπία και για οργανωμένη λεηλασία, αυτός που ακούσια, ή εκούσια, συμμετείχε τότε, από θέση κυβερνητικής ευθύνης, στη ληστεία του χρηματιστηρίου, αλλά και ενεργά στην ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, στην οργανωμένη λεηλασία σε βάρος των πολλών και απληροφόρητων Ελλήνων πολιτών, που τους έταζαν αφειδώς -ο ίδιος και οι όμοιοί του- φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Ξεδιάντροπα όμως και με την ασφάλεια, ότι αφού μέχρι τώρα δεν κλήθηκε, δεν πρόκειται ποτέ να κληθεί, να λογοδοτήσει, για τις εγκληματικές του πράξεις, αντιστρέφει την πραγματικότητα καταγγέλλοντας γι’ αυτό που ο ίδιος ενέχεται. Διότι έχει λόγο να το κάνει! Πέραν της εξασφάλισης της ασυλίας του, να συκοφαντηθεί μέχρι τέλους και να αποκλειστεί οριστικά η οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική απέναντι στη ληστρική πολιτική σε βάρος της χώρας και του λαού, που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια, και ο ίδιος απολύτως συνειδητά συμμετείχε, από θέση ευθύνης, στην προετοιμασία αυτής της λεηλασίας. Και γι’ αυτό ακριβώς είναι βαριά υπόλογος και ο ίδιος.
Γι’ αυτό ο ημιμαθής «καθηγητής», ξεπουλημένος -ψυχή τε και σώματι- στους μαφιόζους του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, επαναφέρει σε νέα έκδοση, όλα τα καταστροφολογικά και έξω από κάθε επιστημονική προσέγγιση, ανεδαφικά σενάρια για το τι θα συνέβαινε εάν τυχόν και φεύγαμε από τον ζουρλομανδύα του ευρώ, ανακτώντας τη νομισματική μας κυριαρχία. Απευθύνεται, δήθεν, στον Στίγκλιτζ, αλλά στην πραγματικότητα στόχος του είναι το ελληνικό κοινό και η κατατρομοκράτησή του. Πιθανόν να δίνει εξετάσεις «νομιμοφροσύνης», προκειμένου να «απολαύσει» ξανά θέση κυβερνητικής, ή άλλης ευθύνης. Δεν μας αφορά. Μας αφορά όμως η προσπάθεια που με επαίσχυντα καταστροφολογικά ψεύδη, τόσο ο ίδιος, όσο και όλος ο εσμός των δωσιλόγων με την υποστήριξη κάθε είδους αγράμματων καρακολιών στα μέσα ενημέρωσης, εξακολουθούν να προκαλούν τόσο τη νοημοσύνη των πολιτών, όσο και την ίδια την επιστήμη.
Δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί επιστήμονες και οικονομολόγοι, σιωπούν ενώ γνωρίζουν την αλήθεια. Τη μόνη αλήθεια! Ότι η χώρα δεν πρόκειται ποτέ να ανακάμψει, εάν δεν ανακτήσει ξανά την ανεξαρτησία της. Και η ανεξαρτησία αυτή ξεκινά πριν απ’ όλα, από την κατοχύρωση της νομισματικής της κυριαρχίας. Σιωπούν, είτε διότι είναι στρατευμένοι στην υπηρεσία των τραπεζιτών, είτε διότι δεν θέλουν να αναλάβουν το ρίσκο της ευθύνης να πουν επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους.
Γνωρίζουν όμως όλοι, και ο κ. Χριστοδουλάκης, ότι με την ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, όχι μόνον ο πληθυσμός δεν θα υπέφερε, αλλά θα υπήρχε ανάκαμψη από την πρώτη κιόλας ημέρα. Δεν είναι της ώρας να εξηγήσουμε το γιατί. Οι λόγοι έχουν αναλυθεί ενδελεχώς σε εκατοντάδες άρθρα και βιβλία πολλών ειδικών -ανεξάρτητων από τις τράπεζες- επιστημόνων, με την κυρίαρχη προπαγάνδα, εν είδει νέας ιεράς εξέτασης να προσπαθεί πάντα να αποσιωπήσει και εν τέλει να ενοχοποιήσει αυτές τις επιστημονικές θέσεις.
Σιωπούν όμως, διότι γνωρίζουν ότι η νομισματική κυριαρχία ακολουθείται από την οριστική ολική διαγραφή του παράνομου και ληστρικού χρέους, που βίαια επιβλήθηκε στη χώρα και το λαό, πρώτα με τη μετατροπή το 2002 του εσωτερικού δραχμικού χρέους σε εξωτερικό μεταφρασμένο σε σκληρό συνάλλαγμα. Κατόπιν από το 2008 με τον φρενήρη κρατικό δανεισμό για τη στήριξη των τραπεζών που κατέρρεαν κάτω από το βάρος της κρίσης των ενυπόθηκων στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια με το καταστροφικό PSI και τελικά με τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, που επιβάρυναν αποκλειστικά τον Έλληνα φορολογούμενο.
Αυτό θέλουν να σβήσουν άπαξ δια παντός όλοι αυτοί που θυμήθηκαν τα παιδιαρίσματα του Βαρουφάκη το 2015 και ο Στίγκλιτζ, με τη συνέντευξή του, τους έδωσε την αφορμή. Να μην υπάρξει ποτέ ξανά στο μέλλον αμφισβήτηση του ληστρικού χρέους και των πολιτικών που το επέβαλαν ως εργαλείο καθυπόταξης του λαού και κατοχής της πατρίδας μας. Ο κύριος Χριστοδουλάκης, δούλος ο ίδιος της νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας και των εθνομηδενιστικών του αντιλήψεων, εργάστηκε σκληρά και για πολλά χρόνια γι’ αυτήν την υποδούλωση, υπηρετώντας ξένα αφεντικά. Δεν μας εκπλήσσει. Θα ήταν απορίας άξιον να αρνιόταν τώρα τον εαυτόν του.
Τέλος, δεν γνωρίζω εάν ο κύριος Στίγκλιτζ γράψει το βιβλίο που του προτείνει ο αναιδέστατος Χριστοδουλάκης περί του «τιμήματος της επιπολαιότητας», στον ίδιο όμως ανήκει επάξια ένα βιβλίο που δεν ξέρω εάν έχει γραφεί ακόμη: «Το τίμημα της χαμέρπειας και του δωσιλογισμού»!- =================
Πολιτικός Μηχανικός.
Του λοιπού, στις γραμμές αυτού του σημειώματος, κάθε τι που θα αναφέρεται στον οικονομολόγο της επικεφαλίδας, συντομογραφικώς θα αναγράφεται ως ΣΤ.Πάμε λοιπόν. Με αφορμή πρόσφατες συνεντεύξεις του ΣΤ για το ελληνικό νομισματικό ζήτημα σε συγκεκριμένες πρόσφατες εποχές, ο Νίκος Χριστοδουλάκης, του απάντησε ονομαστικά και «με ξεγυρισμένη», επιχειρώντας να ιχνηλατήσει δια της λογικής – και ίσως άλλων παραμέτρων, που μόνον ο ίδιος ξέρει – τις απόψεις του Αμερικανού Νομπελίστα.
Πως όμως προέκυψε η τόση εμπλοκή του ΣΤ στα πράγματά μας; Το 2009, λίγο μετά τον θρίαμβο του ΓΑΠ στις εκλογές – και αφού είχε ορκιστεί ως Υπουργός Οικονομικών ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου – διαβάσαμε για το επί θύραις, τότε, μοντέλο πρωθυπουργικής διακυβέρνησης αυτό δηλαδή που θα ονοματίζονταν ως σύστημα ομόκεντρων κύκλων με μόνο κοινό σημείο το κέντρο, δηλαδή τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Σε αντίθεση με τις συνήθεις πρακτικές, τόσον εδώ όσο και στην Δύση, κι ενώ τα χρόνια δείχνανε δίσεκτα, ο ΓΑΠ καθυστέρησε πολύ να επανδρώσει το Γραφείο του με τους αντίστοιχους κορυφαίους θεσμοθετημένους Συμβούλους κυρίως δε στον οικονομικό τομέα. Κάποια στιγμή και υπό την πίεση των φωνών έφερε από τις ΗΠΑ τον ταλαντούχο οικονομολόγο Ηρακλή Πολεμαρχάκη, ο οποίος – δυστυχώς – το μόνο που κατάφερε ήταν να αφήσει την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία για να αποκτήσει ένα γραφειάκι στο Μέγαρο Μαξίμου χωρίς εμπραγμάτως να ασκεί τις συνήθεις αρμοδιότητες ή τις πιο πολλές από αυτές, τις οποίες συνήθως ασκούσαν οι παλιότεροι ομόλογοί του σ’ αυτή την θέση. Ως ότου αξιοπρεπώς και σιωπηλά απήλθε.
Αντί του Πολεμαρχάκη, άντε και του θεσμοθετημένου Σ.Ο.Ε , μάθαμε για έναν ομόκεντρο κύκλο οικονομικών συμβούλων επικεφαλής των οποίων ήταν ο ΣΤ και εντεταλμένοι, ας πούμε, αντιπρόσωποί του ο υιός Γκαλμπρέηθ και ο Γιάνης Βαρουφάκης – αυτός για συντομότερο διάστημα απότι οι άλλοι – , ενώ φτιάχθηκαν κι άλλοι ομόκεντροι κύκλοι περί την Δημόσια Διοίκηση, την Υγεία ή το Περιβάλλον με επιστήμονες κυρίως από το Η.Β, τους οποίους απ’ ότι ακούγονταν τότε είχε συστήσει ο Ηλίας Μόσιαλος, καθηγητής κι ο ίδιος εκεί. Αντίθετα με τους κύκλους από το Η.Β., που τουλάχιστον σε επίπεδο εισηγήσεων έλεγαν και λένε χρησιμότατα πράγματα, ο οικονομικός κύκλος έπαιζε ιδιαίτερα με την αμφιθυμική άγνοια του ΓΑΠ. Λέχτηκαν και γράφτηκαν πολλά τότε για τις αβελτηρίες στην λήψη αποφάσεων, που βεβαίως συνέπιπταν και με αδυναμίες της Ε.Ε να προτείνει θεσμούς, που τώρα είναι συντελεσμένοι και λυσιτελείς. Ο Πολεμαρχάκης ήταν χωρίς λόγο, ο Παπακωνσταντίνου άπειρος προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στον κύκλο ΣΤ και στις απόψεις του, όπως είχαν διαμορφωθεί από την εποχή, που ήταν στο Οικονομικό Γραφείο του Προέδρου Κ. Σημίτη. Στις κρίσιμες στιγμές ο ΓΑΠ προτιμούσε να συμβουλεύεται απευθείας τον ΣΤ , παρότι ο τότε Α/πρόεδρος της ΕΚΤ Λ. Παπαδήμος είχε εσπευσμένα επισκεφτεί τον ΠΘ για να του πει τις θέσεις του αλλά και της ΕΚΤ, για το ζήτημα και ειδικότερα του ΔΝΤ που απαρχής ο ΣΤ επιθυμούσε να εμπλακεί, για πρώτη φορά και με όρους πολύ δυσμενέστερους από αυτούς που τελικώς απέκτησε. Για την ιδιομορφία του ΔΝΤ, ωμά και χωρίς συμπλέγματα, είχαν μιλήσει τουλάχιστον ενάμιση χρόνο πριν τόσον ο Κ. Σημίτης – απλός βουλευτής , πιά – όσο κι ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ενώ στην συνέχεια κι άλλοι. Λέχτηκε τότε, και γράφτηκε φυσικά, πως ο ρόλος του ΣΤ και του υιού Γκαλμπρέηθ ήταν καθοριστικός στο αίτημα του ΓΑΠ για δημοψήφισμα με το ερώτημα εντέλει Ευρώ ή κάτι άλλο, που αποσύρθηκε, ενώ τότε ένα από τα άλλοθι της διεξαγωγής του ήταν οι προπηλακισμοί κατά του Προέδρου Κ. Παπούλια την 28η Οκτωβρίου μα και άλλοι τέτοιοι κατά πολιτικών. Στο μεταξύ το 1ο Μνημόνιο ήταν ήδη συμβάν. Έκτοτε και υπό διαφορετικό πρίσμα τόσον ο ΣΤ όσον κι ένας άλλος Νομπελίστας, ο Πωλ Κρούγκμαν, επιχειρηματολογούσαν είτε υπέρ της απομάκρυνσης από το Ευρώ είτε ο δεύτερος για τα άλυτα εν όλω προβλήματα του νομίσματος στις μικρότερες χώρες της Ευρωζώνης.
Η συνέχεια γνωστή. Ευάγγελος Βενιζέλος αρχικά, Λ. Παπαδήμος και Ευάγγελος Βενιζέλος από κοινού στην συνέχεια (Οικονομικά, Πρωθυπουργία και Οικονομικά), οι εκλογές του 2012 με το 2ο Μνημόνιο γεγονός, η τριμερής αρχικά και διμερής στην συνέχεια συγκυβέρνηση και στην αρχή του 2015 οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Παρότι και εδώ υπήρχαν σημαντικές απόψεις υπέρ του Ευρώ (βλέπε ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΛΟΦΑ Εκδ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ) όπως του Γιώργου Χουλιαράκη, του Γιώργου Σταθάκη και του Γιάννη Δραγασάκη το σύστημα ΣΤ τα προηγούμενα χρόνια – λειτουργώντας ως λόμπι – είχε επιβάλλει στα πράγματα τον μυθικό – τότε – τύπο Γιάνη Βαρουφάκη και δι΄αυτού τους κυριότερους δυό – τρείς εκπροσώπους του όπως κυρίως τον υιό Γκαλμπρέηθ και τον Νίκο Θεοχαράκη. Αυτοί συγκυριακώς εκμεταλλεύτηκαν τις συγκλίνουσες απόψεις της πτέρυγος Λαφαζάνη – Λαπαβίτσα, την άγνοια παντρεμένη με ποπουλισμό του Αλέξη Τσίπρα και της ομάδας του αντάμα με τις υστερόβουλες ανοησίες σε βαθμό συνταγματικού εγκλήματος του συνεταίρου Π. Καμμένου. Ένα ετερογενές κατακάθι – ίζημα, που κόστισε στην χώρα ένα 3ο Μνημόνιο και ας πούμε 140 – και – εκατομ. Ευρώ.
Μετά τον Ιούλιο του 15 οι πιο πολλοί από τους περίεργους τύπους εξεδιώχθησαν, όμως ενώ ο Κρούγκμαν αναθεώρησε ως όφειλε, ο ΣΤ επιμένει όπως παλιά για άλλο νόμισμα εκτός του Ευρώ. Κι αφού στο μεταξύ μάθαμε – όπως δεικτικά μας υπενθύμισε ο Νίκος Χριστοδουλάκης – για διαβουλεύσεις περί πραξικοπήματος, για το ύψος της ανθρωπιστικής βοήθειας από την Δύση και για πολλά άλλα , που διερευνούσε ο Σύμβουλος του τότε ΥΠΟΙΚ υιός Γκαλμπρέηθ – ο κρίκος με τον ΣΤ .
Είναι αλληλουχιακό το πώς συμπεριφέρεται και σήμερα – παρότι από καιρό αποδυναμωμένος – ο ΣΤ. Σαν εκπρόσωπος συμφερόντων που επιθυμούσε να ξεπουληθεί η χώρα σε γνωστούς και αγνώστους ολιγάρχες αντί πινακίου φακής με τους εκπροσώπους αυτού του λόμπι να κυριαρχούν επί μακρόν.
Τώρα – ακόμα και επί ΣΥΡΙΖΑ από ενός σημείου και μετά – είναι αλλιώς. Ωστόσο η άγνοια – καθώς δεν έχω αποδείξεις για άλλα -, το χάος και η ασχετοσύνη του ΓΑΠ και του περιβάλλοντός του εγκατέστησαν το λόμπι ΣΤ στην Ελλάδα. Κάτι σαν τους κατοχικούς μεσεγγυούχους στις αρπαγές των εβραϊκών κινητών και ακινήτων περιουσιών. Κι όταν ο Χάρης Καστανίδης ζήτησε – τότε – το περίφημο δημοψήφισμα – για καλό υποτίθεται – δεν ήταν παρά η εσωτερική φωνή του Αμερικανοφιλελεύθερου λομπίστα της κλάσεως των Νόμπελ, που μίλησε έχοντας πείσει επ’ αγαθώ τον αφελή Καστανίδη.
Και ο Στίγκλιτς επιμένει μα παραπέμπω πιά στη απάντηση Χριστοδουλάκη. Εγώ απλώς επανέφερα την χαοτική αντίληψη της διοίκησης ΓΑΠ, ο οποίος εκών άκων εγκατέστησε μονίμως στην χώρα, έναν δράκο με βελούδινη μορφή. Και να ξέρουμε πάντα πως χρειάζονται ηγεσίες επαρκείς και με κρίση κι όχι κομιστές της αμφιθυμίας και της άγνοιας…
ΠΗΓΗ
==============================
Ο επιπόλαιος κ. Στίγκλιτζ
Ανοιχτή επιστολή του Νίκου Χριστοδουλάκη
Ενιωσα δυσάρεστη έκπληξη για τις δηλώσεις σας ότι συμμετείχατε μαζί με άλλους ακαδημαϊκούς από τις ΗΠΑ στην εκπόνηση του σχεδίου εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ το 2015. Ακόμα περισσότερο που και σήμερα θεωρείτε ότι ήταν «προσεκτικά μελετημένο» και δείχνετε μάλλον απογοητευμένος που τελικά δεν εφαρμόστηκε. Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών, των ευρωπαίων συμμάχων της Ελλάδας, αλλά και μια σειρά από εχέφρονες πολιτικούς της πατρίδας σας – όπως για παράδειγμα ο Μπαράκ Ομπάμα – θεωρούσαν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφή μεγαλύτερη και από την ίδια την κρίση, θα ήθελα να σας επισημάνω ορισμένα θέματα που ίσως μπορείτε να διαφωτίσετε με την εμπειρία και τις γνώσεις σας:
1. Το 2001 τιμηθήκατε με το βραβείο Νομπέλ για τη θεωρία σας περί «ασύμμετρης πληροφόρησης», σύμφωνα με την οποία αν μερικοί παράγοντες των αγορών γνωρίζουν περισσότερα από το πλήθος των συναλλασσομένων, τότε οι τελευταίοι θα υποστούν μεγάλο πλήγμα από μια αιφνιδιαστική αλλαγή της κατάστασης. Οσοι όμως είναι έγκαιρα ειδοποιημένοι θα θησαυρίσουν. Το σχέδιο εξόδου προφανώς το γνώριζε ο κύκλος όπου συμμετείχατε και επίσης το υποψιάζονταν με μεγάλη όρεξη όσοι κερδοσκοπούσαν εις βάρος της χώρας. Περίμεναν λοιπόν την αλλαγή του ευρώ με βαριά υποτιμημένες δραχμές για να αγοράσουν μισοτιμής τις ελληνικές περιουσίες με τα κεφάλαια που είχαν ήδη φυγαδεύσει στο εξωτερικό.
Ομως οι μισθωτοί και συνταξιούχοι καθώς και όσοι είχαν τις μικροκαταθέσεις τους στην Ελλάδα θα πάθαιναν ολική καταστροφή για πολλά χρόνια γιατί δεν είχαν την ίδια κρίσιμη πληροφόρηση με τους γνωρίζοντες. Πώς ακριβώς είχατε αποκαλέσει αυτό το ενδεχόμενο στη θεωρία σας: εξαπάτηση, ανηθικότητα, κερδοσκοπία ή απλώς οργανωμένη λεηλασία των πολλών απληροφόρητων;
2. Αφού όμως δεν ανησυχήσατε για τέτοιες ηθικολογικές λεπτομέρειες, προφανώς πιστεύατε πως η έξοδος από το ευρώ θα είναι κάτι καλό για τον λαό. Τότε όμως γιατί δεν ενημερώσατε με ενθουσιασμό τους ενδιαφερομένους και τις αρμόδιες αρχές αλλά δουλεύατε στο σκοτάδι; Τόσο ο Πρόεδρος της χώρας όσο και η Τράπεζα Ελλάδος ήταν γνωστό ότι θα διαφωνούσαν ριζικά μαζί σας, αλλά επίσης και ο τότε πρωθυπουργός έχει πολλές φορές διαβεβαιώσει ότι ουδέποτε πληροφορήθηκε ή ενέκρινε κάποιο σχέδιο εξόδου της χώρας από το ευρώ.
Εάν αυτό πράγματι αληθεύει, τότε η ομάδα σας επεξεργαζόταν μια σειρά αποφάσεων σε πλήρη αντίθεση με τη βούληση όλων εκείνων που θα έπρεπε να τις εγκρίνουν! Αραγε υπάρχει κάποια άλλη χώρα στην Ιστορία που αποφάσισε να αλλάξει νόμισμα χωρίς να το γνωρίζουν και να το διαχειρίζονται οι εντεταλμένοι θεσμοί; Ακόμα και εισβολείς που κόβουν νέο νόμισμα στις χώρες που κατακτούν, ενημερώνουν έστω και τυπικά τις νομισματικές και πολιτικές αρχές του τόπου.
3. Οι συνάδελφοί σας από το Τέξας που συμμετείχαν στο σχέδιο εξόδου παραδέχθηκαν ότι είχαν έλθει εδώ και τηλεφωνούσαν σε στρατιωτικές μονάδες και νοσοκομεία να μάθουν για τα καύσιμα και τις ανάγκες σε φάρμακα ώστε να δουν τι θα κάνουν όταν βγαίναμε από το ευρώ. Ποιος άραγε τους έδινε το δικαίωμα να επεμβαίνουν τόσο ωμά και προσβλητικά στη λειτουργία μιας ξένης χώρας; Στα βιβλία σας έχετε συχνά καταγγείλει τους καθηγητές από τις ΗΠΑ που πήγαν στη Χιλή μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ και μαζί με τα Chicago boys υπαγόρευαν την οικονομική της πολιτική εν αγνοία και εις βάρος του λαού. Δεν σας σοκάρουν οι προφανείς αναλογίες με τα Texas boys και τα σχέδια που ετοίμαζαν εν αγνοία και εις βάρος του ελληνικού λαού;
Σκεφτήκατε επίσης με ποιον τρόπο θα αντιδρούσατε αν ερχόταν στην πατρίδα σας μια ομάδα γάλλων ή ρώσων καθηγητών και τηλεφωνούσε να μάθει τα καύσιμα που έχει το Πεντάγωνο ή τους ορούς που χρειάζεται το Μεμόριαλ; Εάν μάλιστα σας έλεγαν ότι είχαν σχέδιο να αλλάξουν το δολάριο με ένα άλλο νόμισμα χωρίς να το ξέρει ούτε ο Πρόεδρος, ούτε η Fed, ούτε η Γερουσία, σε τι ακριβώς ίδρυμα πιστεύετε ότι θα κατέληγαν για να το εξηγήσουν πιο αναλυτικά;
4. Δικαιολογείτε τη συμμετοχή σας στο σχέδιο εξόδου με το επιχείρημα ότι στην Ευρώπη ήθελαν να τιμωρήσουν την Ελλάδα και όχι να τη βοηθήσουν. Αυτό κατά ένα μέρος αληθεύει και γι’ αυτό οι πιο φανατικοί απαιτούσαν να φύγουμε από το ευρώ ώστε η τιμωρία να είναι σκληρή και διαρκής. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε η ύπαρξη ενός σχεδίου απομάκρυνσης της Ελλάδας από την ευρωζώνη που είχαν συντάξει διάφοροι προσκείμενοι στον τότε υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας. Το σχέδιο αναγνώριζε ότι θα προκληθούν μεγάλες ελλείψεις και αναστατώσεις στον πληθυσμό, και μιλούσε για την ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας όπως γίνεται σε εμπόλεμες χώρες με τα κύματα προσφύγων.
Δεν σας φαίνεται παράδοξο που την ίδια οικονομική συνταγή πρότεινε και η δική σας ομάδα, με τη βολική αυταπάτη ότι τάχα θα σώζατε τη χώρα; Ή μήπως καθόλου δεν σας ένοιαζε τι θα υποστούν οι πολίτες της και για εσάς η Ελλάδα ήταν απλώς ένα πειραματόζωο για να πλήξετε το ευρώ που ανέκαθεν θεωρούσατε αποτυχία; Τώρα που οι Κινέζοι θεωρούν αποτυχημένο το δολάριο, άραγε θα μεσολαβήσετε για να έχουν μια ανάλογη ευκαιρία στη χώρα σας;
5. Και κάτι τελευταίο: Ενα από τα πιο συναρπαστικά βιβλία σας ήταν το «Τίμημα της ανισότητας», για το οποίο είχα μάλιστα γράψει μια εκτενή παρουσίαση στην ελληνική έκδοση το 2013. Μήπως τώρα είναι ευκαιρία να γράψετε και ένα βιβλίο για το «Τίμημα της επιπολαιότητας» ώστε να μην αφήσετε ένα ανόητο και επικίνδυνο παίγνιο με τις τύχες μιας ευρωπαϊκής χώρας να στιγματίσει μια λαμπρή διαδρομή ιδεών και προοδευτικής σκέψης;
Ο κ. Νίκος Χριστοδουλάκης είναι πρώην υπουργός, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο.
Σχόλια