Πίσω της ο πραγματικός εγκέφαλος του πραξικοπήματος ρατσιστής Λουίς Φερνάντο Καμάτσο και οι υποστηρικτές του φώναζαν το σύνθημα «Η Πατσαμάμα δεν θα επιστρέψει ποτέ στο προεδρικό μέγαρο, η Βολιβία ανήκει στον Χριστό».
Ποια είναι η Πατσαμάμα;
Στην εποχή της κενότητας του NewAge έχει μετατραπεί σε θέαμα για τουρίστες σε μερικές περιοχές. Σε μια μείξη γιόγκα και τελετουργιών λατρείας της γης που διασπείρονται διεθνώς έρχονται να συναντήσουν την ψευδοεπιστημονική «οικολογική» θεωρία της Γαίας. Θυμίζουν αυτές οι αφελείς ιδέες την έθνικ ενσωμάτωση στα δυτικά πρότυπα της καταπληκτικής φωνής της περίφημης ινδιάνας τραγουδίστριας Ιμα Σουμάκ, που τραγουδούσε το 1954 στην εξωτική ταινία περιπέτειας του Χόλυγουντ «Το μυστικό των Ίνκας» το Pachamama.
Οι ινδιάνοι όμως πιστεύουν στην Πατσαμάμα και την επικαλούνται όταν καταστρέφουν την γη τους. Πολλοί ακόμα και αν είναι χριστιανοί. Έγινε προσπάθεια η θεά Πατσαμάμα να αντιστοιχηθεί στην Παναγία. Αλλά οι πολιτικοί των μεγάλων γαιοκτημόνων στην Λατινική Αμερική την ταυτίζουν με τον διάβολο.
Σήμερα στην Βολιβία για άλλη μια φορά οι γαιοκτήμονες και οι πλούσιοι λευκοί των πόλεων επιτίθενται στους ιθαγενείς κρατώντας την βίβλο.
Ο Έβο Μοράλες, ο σοσιαλιστής και οικολόγος, ινδιάνος πρόεδρος της Βολιβίας και πρώτος ινδιάνος πρόεδρος στην Λατινική Αμερική, επικαλείτο την Πατσαμάμα. Καθώς βρισκόταν στην εξουσία με δημοκρατικές διαδικασίες και είχε ως πρόταγμα τον σοσιαλισμό με πολλές οικολογικές αρχές έχει πολύ ενδιαφέρον να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Μετά την ανακήρυξή του ως πρόεδρος ο Μοράλες φορώντας τοπικές ενδυμασίες ευχαρίστησε την θεά Πατσαμάμα για την νίκη του διακηρύσσοντας ότι «με την ισχύ των ανθρώπων, επρόκειτο να δώσει τέλος στο αποικιακό κράτος και στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο».
Στην Βολιβία, όπου οι ινδιάνοι είναι η πλειοψηφία η αντίδραση στην καταπίεση εκφράστηκε μέσω της δικής τους παράδοσης. Υπάρχει μια αναλογία με το ρεύμα της «Θεολογίας της Απελευθέρωσης» σε άλλες χώρες της λατινικής Αμερικής όπου χριστιανοί καθολικοί ιερωμένοι στήριζαν τους ιθαγενείς στην αντίθεσή τους με την εξάρτηση από τις ΗΠΑ και την καταπίεση από τους γαιοκτήμονες και ενέπνευσαν πολλούς ανθρώπους σε ανθρωπιστικές αξίες. Το ρεύμα αυτό είναι κοινοτικό καθώς δημιούργησε τις «εκκλησιαστικές κοινότητες βάσης». Κοινοτικό είναι επίσης το κίνημα των Ζαπατίστας στο Μεξικό. Στο πολυεθνικό κράτος της Βολιβίας όμως η αντίδραση των καταπιεζόμενων παίρνει άλλα χαρακτηριστικά από την θρησκευτική και κοινοτική παράδοση της πλειοψηφίας των ινδιάνων που συναντήθηκαν με το κίνημα των εργατών γης.
Μια ομιλία του Αλβάρο Γκαρσία Λινερά, μαρξιστή καθηγητή και αντιπροέδρου της Βολιβίας, που έγινε στην Βενεζουέλα έξι χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας, δείχνει τι σήμαινε η κατάληψη της εξουσίας από το κίνημα των ιθαγενών. Έχει μία πολύ καθαρή προσέγγιση για το τι σημαίνει κράτος και τι σημαίνει πολιτική και κοινωνική επανάσταση. Αναλύει στο τέλος τις βασικές αντιθέσεις που εμφανίζονται όταν διαχειρίζεσαι μία τέτοια εξουσία. Η μία από αυτές είναι η αντίθεση «ανάπτυξη για την παραγωγή πλούτου – διατήρηση της φύσης». Είναι ίσως από τις λίγες φορές όπου ομάδες φτωχών ανθρώπων, φτωχοί σύμφωνα με τα πρότυπα του ανεπτυγμένου βορρά, έχουν ως βασική αρχή το σεβασμό στο περιβάλλον και υπερασπίζονται την φύση.
(Απόσπασμα από άρθρο του περιβαλλοντολόγου Δημήτρη Μπούμπουρα στην Huffingtonpost)
ΠΗΓΗ
Σχόλια