Γ. Μαργαρίτης : Μεγάλες Γεωπολιτικές ανατροπές που αφορούν και την Ελλάδα

Ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ, Γιώργος Μαργαρίτης, μιλώντας στον 98.4 , ανέλυσε γιατί η υποχώρηση σταδιακά της υπερδύναμης των ΗΠΑ και η εμφάνιση γεωπολιτικής ανόδου Κίνας και Ρωσίας , δημιουργεί χώρο και για άλλους παίκτες ισχύος σε περιφερειακό επίπεδο , όπως η Τουρκία και υπό αυτή την γενικευμένη αστάθεια, το διεθνές δίκαιο , τα σταθερά σύνορα και οι κρατικές οντότητες, ρευστοποιούνται από την προβολή της δύναμης ισχύος.
Κατά τον κ. Μαργαρίτη, οι εξελίξεις στη Συρία δεν θα περιοριστούν μόνο εκεί, μας αφορούν άμεσα  και συνάμα προαναγγέλλουν  τα επερχόμενα από πλευράς Τουρκίας σε Αιγαίο και Κυπριακή ΑΟΖ, όσο κι αν  το πολιτικό μας σύστημα και οι οικονομική μας ελίτ πιστεύει ότι θα ενδιαφερθούν για την ασφάλεια μας άλλοι.

ΠΗΓΗ

«Η Ελλάς συντάσσεται...» - Η Αθήνα νομίζει ότι μπορεί να κρυφτεί πίσω από την ΕΕ

Η ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών για την πρόσφατη τουρκική εισβολή στην Συρία ξεκινούσε με την διαβεβαίωση ότι «Η Ελλάδα συντάσσεται πλήρως με τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης... καταδικάζει τη νέα μονομερή στρατιωτική ενέργεια της Τουρκίας σε έδαφος κυρίαρχου κράτους... (η οποία αποτελεί) παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου». Μέχρι εκεί. Η Αθήνα εξέδωσε μια τυπική, ως και τυποποιημένη, ανακοίνωση κατ’ εικόνα και ομοίωση εκείνων των άχρωμων και γενικόλογων ανακοινώσεων των Βρυξελλών για όλα τα ζητήματα του τρέχοντος κόσμου, πλην εκείνων τα οποία "ενοχλούν" ιδιαίτερα τον Δυτικό λεγόμενο κόσμο.

Ο κόσμος αυτός βλέπει εισβολές, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τα τοιαύτα μόνο σε επιλεγμένες περιπτώσεις. Στην Ουκρανία λόγου χάρη, ή όπου δρουν καθεστώτα "μη δυτικών αξιών", τύπου Άσαντ ή Μαδούρο και χώρες όπως το Ιράν ή η Ρωσία. Η Τουρκία ανήκει στη Δύση (μέχρι νεοτέρας) και γι' αυτό (μέχρι νεοτέρας) οι εισβολές της και οι εθνοκαθάρσεις της εκλαμβάνονται ως απλές παραβάσεις.

Ανάμεσα στις τρέχουσες "παραβάσεις" της γείτονος χώρας, εξέχουσα θέση κατέχει ο διασυρμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανάμεσα στις αναγγελθείσες για το άμεσο μέλλον "παραβάσεις" περιλαμβάνεται ο διασυρμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας σε θάλασσες, νησίδες και νησιά. Θα έλεγε κανείς ότι τα όσα συμβαίνουν στη βόρεια Συρία σήμερα ενδιαφέρουν τη χώρα μας σαφώς περισσότερο από ότι ενδιαφέρουν το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο.

Όχι, σπεύδει να διευκρινίσει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας (Σκάι, 11 Οκτωβρίου), τα όσα συμβαίνουν στην Συρία δεν συνδέονται με όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Προφανώς, διότι για τα πρώτα ευθύνεται η Τουρκία εξωτερικού, ενώ για τα δεύτερα η Τουρκία εσωτερικού! Έτσι λοιπόν οι ελληνικές διπλωματικές αντιδράσεις στην εισβολή και την εθνοκάθαρση υψώνονται σε ένταση Λουξεμβούργου, Ολλανδίας και Βελγίου: Η Ελλάδα συντάσσεται πλήρως με τη θέση της ΕΕ.

Η Αθήνα δεν ανησυχεί!

Γιατί να ανησυχήσει ιδιαίτερα η Ελλάδα από τα όσα συμβαίνουν στη Συρία; Σε αντίθεση με την τελευταία, τα δικά μας σύνορα είναι "σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης" και ως εκ τούτου ουδείς θα τολμήσει να τα προσβάλει! Παραδόξως, θεωρητικά τουλάχιστον, και τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι "σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης". Φαίνεται, όμως, ότι και για τις Βρυξέλλες --όπως και για την Αθήνα-- η Κύπρος είναι μακριά…

Η βαθιά απόγνωση που προκαλεί η μοιρολατρική διάθεση υποταγής των ελληνικών κυβερνήσεων έφερε στο νου μια ανάλογη κατάσταση. Η σύγκριση είναι λίγο άδικη, ούτε ο κόσμος μας, ούτε η γενική κατάσταση είναι σήμερα η ίδια με εκείνη με την οποία θα συγκρίνουμε. Ας μεταφερθούμε, όμως, σε καιρούς δύσκολους, όταν η χώρα μας βρισκόταν κάτω από την κατοχή των δυνάμεων του Άξονα.

Τότε, στην Αθήνα είχε εγκαθιδρυθεί ένα ναζιστικού τύπου καθεστώς, η Ελληνική Πολιτεία, το οποίο υπηρέτησαν διαδοχικές κυβερνήσεις (Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου, Ράλλη). Οι δραστήριοι αυτοί πρωθυπουργοί στους λόγους, στις παρεμβάσεις, στις συνεντεύξεις τους, κάθε φορά που ερχόταν ο λόγος στις διεθνείς εξελίξεις και σε όλα όσα συνέβαιναν εντός και εκτός Ευρώπης εκείνο τον καιρό, απαντούσαν μονότονα με την εξής επωδό: Η Ελλάς συντάσσεται με την κοινή θέση των χωρών της "Νέας Ευρώπης". Ως εκεί. Τίποτε περισσότερο.

Η περίφημη "Νέα Ευρώπη" δεν ήταν παρά η ενοποιημένη κάτω από την κυριαρχία του Άξονα Ευρώπη. Επαναλαμβάνω, η σύγκριση είναι λίγο άδικη. Δεν ζούμε ίδιες καταστάσεις με τότε. Όμως, αυτή η διαχρονική επωδός, αυτή η μόνιμη σταθερά «Η Ελλάς συντάσσεται...» δεν παύει να ενοχλεί. Μόνο με την ομοιότητα. Και φυσικά δεν παύει να μας βάζει σε σκέψεις.