πρ.υποψ. Δήμαρχος Καλλιθέας,
μέλος AHEPA
Η ιστορική μας αναδρομή ξεκινά με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και την πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1453. Μετά την πτώση της Βασιλεύουσας, οι Οθωμανοί έφτασαν μέχρι το Βελιγράδι, στα τότε σύνορα της Αυστροουγγαρίας.
Το δόγμα του Ισλάμ που δεν μόνο θρησκεία αλλά και δίκαιο και τρόπος διακυβέρνησης, επιτάσσει την κατάληψη του κόσμου και την εφαρμογή του Ισλάμ στις κατακτημένες χώρες.
Με αυτό το δόγμα προχώρησαν στην επεκτατική τους πολιτική, πολιορκώντας την Βιέννη, χοροστάτησαν δύο πολιορκίες μία το 1529 και η επόμενη το 1682, όπου οι Οθωμανοί ηττήθηκαν, με την πολύτιμη βοήθεια των Πολωνών με αρχηγό τον Βασιλέα Σομπιέσκι.
Τότε, κατάλαβαν οι Μεγάλες δυνάμεις της περιόδου ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία αποτελεί παράγοντα αστάθειας και επιθετικότητας έχοντας εδαφικές βλέψεις για όλα τα κράτη που συνόρευαν με αυτήν. Οι Μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν ότι η διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πρέπει να γίνει πραγματικότητα.
Με την έναρξη της επανάστασης του 1821,ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να αρχίσει η διάλυση της. Με την υποστήριξη του αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων για ανεξαρτησία (όχι στην αρχή της επανάστασης). Η ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827,όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε σε πίνακες που δείχνουν την ναυμαχία τα πανιά των τουρκικών πλοίων είναι μαζεμένα, επομένως ήταν αποκλεισμός με απώτερο σκοπό την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. Το 1830 η ανεξαρτησία επιτυγχάνεται και η δημιουργία του ελληνικού κράτους είναι γεγονός.
Η συνθήκη του Βουκουρεστίου που υπογράφηκε το 1881 προβλέπει την παραχώρηση της Θεσσαλίας και την προσάρτηση της στο ελληνικό κράτος, με μία υπογραφή.
Το
1913 η Ελλάδα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, το 1920 δημιουργείται η
Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών με την συνθήκη των Σεβρών.
Μετά την καταστροφή του 1922 και τις σφαγές των Νεότουρκων, ψηφίζεται
το 1923 η Συνθήκη της Λοζάνης που βρίσκεται εν ισχύ ακόμα και σήμερα, αν
και έχει καταπατηθεί και καταστρατηγηθεί από την Τουρκία. Η καταπάτηση
έχει γίνει με πολλούς τρόπους αναφέρονται μερικοί,αρχικά με την
συμπεριφορά της στον Ελληνικό πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης με τα
γνωστά πογκρόμ και διώξεις.Εν συνεχεία με τις υπερπτήσεις των πολεμικών
της αεροσκαφών πάνω από τα νησιά του Αιγαίου, άρθρον 13 παράγραφος 2.Με
την καταπάτηση των δικαιωμάτων του πληθυσμού της Ίμβρου και Τενέδου
άρθρον 14 με καταπάτηση των δικαιωμάτων της Κύπρου άρθρο 20 και εν τέλει
με τα περί μειονοτήτων άρθρο 37.Οι χώρες που συμμετείχαν στην Συνθήκη
της Λοζάνης είναι οι Βρετανική αυτοκρατορία, η Γαλλία, η Ιταλία, η
Ιαπωνία, η Ελλάδα, η Ρουμανία, Σέρβο Κροατο-Σλοβενικό κράτος και η
Τουρκία. Το νέο Τουρκικό κράτος που δημιουργήθηκε με την Συνθήκη της Λοζάνης, εξακολούθησε να χρησιμοποιεί ανατολίτικες πρακτικές με απειλές και διαμάχες,με σφαγές αμάχων και διώξεις.Ακριβώς ότι κάνει και σήμερα η Τουρκία του Ερντογάν, παραθέτω απόσπασμα από τον εθνικό όρκο των Τούρκων.
Ο Εθνικός όρκος των Τούρκων του Μουσταφά Κεμάλ, κάθε έδαφος όπου ζουν Τούρκοι, περιλαμβάνεται στο Misaki Milli.
«Με την βοήθεια του Αλλάχ θα πάρω πίσω τη Μοσούλη, το Κιρκούκ, τα νησιά του Αιγαίου, Κύπρο, καθώς επίσης θα ενσωματώσω εντός των συνόρων της Τουρκίας την Θεσσαλονίκη και την Θράκη.»
Σήμερα, η Τουρκία είναι χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να εκδιωχθεί χωρίς αιτία και αφορμή, ούτε να βομβαρδιστεί όπως η Σερβία στο πρόσφατο παρελθόν, θα πρέπει να τελέσει τις αιτίες αποπομπής της από την Συμμαχία, ώστε τα μέρη που έχουν συμφέροντα να την κατακερματίσουν, όχι μόνο με οικονομικές κυρώσεις, αλλά όπως έχουμε δει τι συμβαίνει στις μέρες μας σε ανάλογες περιπτώσεις π.χ. Ιράκ- Αφγανιστάν –Λιβύη – Συρία .
Η Διεθνής κοινότητα έχει δείξει τεράστια ανοχή στην παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία εξακολουθεί να λειτουργεί σαν ένα κακομαθημένο παιδί που εξελίχθηκε σε νταή. Όλες αυτές οι συμπεριφορές αμφοτέρων των συμβαλλομένων μελών δημιούργησαν ένα αυταρχικό μη διαχειρίσιμο κράτος, με έναν ηγέτη που όπως έχει φανεί ήδη ξεκάθαρα οδηγεί την Τουρκία σε μονόδρομο.
Ο «σουλτάνος» είναι παγιδευμένος ανάμεσα στις εσωτερικές απειλές και την εξωτερική πολιτική. Οι αιτίες είναι γνωστές σε όσους ασχολούνται με τη συμπεριφορά της Τουρκίας, οι αφορμές όμως είναι διαφορετικές και είναι ήδη εν εξελίξει , αυτές οι αφορμές δίνουν λόγο και έρεισμα στη διεθνή κοινότητα να καταδικάσει τις συμπεριφορές της γείτονος. Όμως και η συμμαχία μας, το ΝΑΤΟ, δε μπορεί να έχει στις τάξεις της ένα μέλος το οποίο τείνει να χαρακτηριστεί επίσημα, διεθνής ταραξίας, ο οποίος ενεργεί με μοναδικό άξονα τα δικά του συμφέροντα και αμφισβητεί ανοιχτά και τη συμμαχία αλλά και τα ηγετικά μέλη αυτής. Με απλούς όρους, η Τουρκία ενοχλεί τα συμφέροντα και τις κινήσεις των μεγάλων παικτών του πλανήτη.
Η Τουρκία εξοπλίζεται πάρα πολλά χρόνια, δαπανά δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ ώστε να έχει υπεροπλία έναντι των γειτόνων της και προσπαθεί να καταστεί μία περιφερειακή δύναμη, θέλει να έχει στο οπλοστάσιο της πυραύλους με εμβέλεια 2500χλμ, δηλαδή να μπορεί να απειλήσει όποια χώρα θέλει στην Ευρώπη.
Μετά το 1974 που της επεβλήθη εμπάργκο στις αγορές όπλων, δημιούργησε μεγάλη πολεμική βιομηχανία, φυσικά με την βοήθεια όλων των δυτικών κρατών, με εξαγωγές πολεμικού υλικού σε τρίτες χώρες εξοικονομώντας δισεκατομμύρια δολλάρια, αναπτύσσοντας μεγάλη στρατιωτική δύναμη, επιρροή και τεχνογνωσία.
Οι Τούρκοι έχουν το δόγμα των δυόμιση πολέμων (2,5). Εμβαθύνωντας το συγκεκριμένο δόγμα επιδιώκει πόλεμο με την Ελλάδα, πόλεμο με την Συρία και αντάρτικο με τους Κούρδους.
Η κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Συρία με την εξάπλωση και ανάπτυξη του Ισλαμικού κράτους, το οποίο δε θα μπορούσε να επεκταθεί χωρίς τη βοήθεια της Τουρκίας, εξυπηρέτησε τα σχέδια του Ερντογάν γι’ αυτό και η στάση του απέναντι στην Συρία.
Γεννούνται κάποια ερωτήματα και απορίες, μετά τα πρόσφατα γεγονότα. Με την προμήθεια των αντιαεροπορικών συστοιχιών S-400 οι Τούρκοι έχουν την επιχειρησιακή δυνατότητα να εγκλωβίζουν στόχους μέσω του ραντάρ τους ακόμη και μέχρι το λιμάνι του Ειλάτ του Ισραήλ που βρίσκεται στο Σινά με πρόσβαση στην Ερυθρά θάλασσα.Θα επιτρέψουν οι Ισραηλινοί στους Τούρκους να ελέγχουν πότε και που θα πετούν τα πολεμικά αεροσκάφη τους;
Αν ήθελαν οι Μεγάλες δυνάμεις του τότε και του σήμερα να έχει υδρογονάνθρακες (πετρέλαια) η Τουρκία δεν θα είχαμε δει ποτέ την ταινία ο Λώρενς της Αραβίας, δεν θα είχαν γίνει οι Βαλκανικοί πόλεμοι, δεν θα είχε συνταχθεί και υπογραφεί η Συνθήκη της Λοζάνης.Αν επιθυμούσαν οι Μεγάλες δυνάμεις να της δώσουν μερίδιο από τα πετρέλαια θα της το έδιναν χωρίς να χρειάζεται να κάνει τον σερίφη στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, το colpo grosso όμως είναι πως επιτρέπουν στους Τούρκους να κάνουν επίδειξη ισχύος, ώστε οι νόμιμοι δικαιούχοι των κοιτασμάτων να ζητήσουν αρχικά οικονομική βοήθεια αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις στρατιωτική βοήθεια, εφόσον δε μπορούν με ίδια μέσα να αποτρέψουν τον ταραξία που ονομάζεται Τουρκία, από τις μεγάλες δυνάμεις, με κέρδος να λάβουν οι Μεγάλοι μεγαλύτερα ποσοστά στις εξορύξεις.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Ρώσοι κάνουν σενάρια πολέμου, μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών & Τουρκίας.
Αναλύοντας την ιστορική διαδρομή της Τουρκίας αλλά και τα τελευταία γεγονότα γίνεται αντιληπτό πως οι Τούρκοι, με κάποιο τρόπο πρέπει να εκδιωχθούν από τη συμμαχία, το ΝΑΤΟ, μόλις αυτό γίνει πραγματικότητα ο ρους της παγκόσμιας ιστορίας του πλανήτη θα αλλάξει. Χωρίς την προστασία της συμμαχίας, η Ισραηλινή αεροπορία θα επιτεθεί στις αντιαεροπορικές συστοιχίες των S-400 πριν τεθούν σε λειτουργία, κτύπημα σε βασικούς άξονες της οικονομίας και ενέργειας της Τουρκίας, κτύπημα από όλες τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ ακόμη και η Ρωσία θα βάλει το χέρι της, θα είναι τέτοιο το κτύπημα θα τους γυρίσουν πίσω σε υποδομές.
Το όλο εγχείρημα των ημερών για την Τουρκία, όπως είπαμε ήδη είναι ένας μονόδρομος ζωτικής σημασίας, δεν πρέπει να δημιουργηθεί Κουρδικό κράτος διότι αυτό θα είναι το τέλος της Τουρκίας με τη σημερινή μορφή της. Ο Σουλτάνος προσπαθεί να μπλοκάρει την δημιουργία του Κουρδιστάν με την δημιουργία νεκρής ζώνης. Εν κατακλείδι η διεθνής κοινότητα έρχεται αντιμέτωπη με το τέρας το οποίο η ίδια δημιούργησε, με την ανοχή της και με την οικονομική της στήριξη. Οι σύμμαχοι των Τούρκων εντός και εκτός Ε.Ε. έρχονται αντιμέτωποι με την κρίση που δημιουργεί ο Σουλτάνος και οι πολιτικές επεκτατισμού του, τόσο προς τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας όσο και προς τα ανατολικά της. Η ανατολική μεσόγειος βρίσκεται σε αναβρασμό και δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα βαλβίδα ανακούφισης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μετά από πολυετές αγώνα των ελληνοαμερικανικών οργανώσεων, άκουσαν τις ελληνικές απόψεις και θέσεις. Αναμένουμε τις κοσμογονικές εξελίξεις.
Σχόλια