Δεν θα πρωτοτυπήσουμε εάν αναφέρουμε ότι μοναδική “παραφωνία” στον κανόνα αυτόν, αποτέλεσε η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη θέση του επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Επέλεξε τον Παναγιώτη Κοντολέοντα ως διάδοχο του Γιάννη Ρουμπάτη, βάζοντας δίπλα του άλλα δυο πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης, όπως φαίνεται, του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τουλάχιστον στη μία περίπτωση αυτό φαίνεται να είναι το σημαντικότερο “προσόν” που είναι σχετικό με το αντικείμενο, ενώ στην άλλη τοποθετήθηκε έμπειρος πρέσβης με αρμοδιότητα τις διεθνείς σχέσεις της υπηρεσίας.
Καταρχάς, φαίνεται ότι τα πρόσωπα που περιστοιχίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Είναι τουλάχιστον γελοίο, ενώ έχουν κάνει κατά γενική ομολογία ένα δυναμικό ξεκίνημα, να καταβάλουν πολιτικό κόστος επειδή δε βρέθηκε(;) κάποιος να ενημερώσει ότι κάποια πράγματα στις επιλογές πρέπει να είναι απολύτως ξεκάθαρα.
- Ό,τι και να κάνουν δηλαδή, τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά: Ο κύριος Κοντολέων εμπίπτει σε μια από τις ακόλουθες τρεις κατηγορίες, πάντα όσον αφορά τα τυπικά προσόντα:
Ό,τι και να ισχύει, εάν το πρώτο λάθος είναι η μη ενημέρωση του πρωθυπουργού για την “κακοτοπιά”, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το δεύτερο θα είναι η επιμονή για κάλυψη της “αστοχίας” πάση θυσία. Αυτή η επιλογή θα οδηγήσει σε νέα λάθη και στο τέλος η κατάσταση θα μπορούσε να τεθεί ακόμα και εκτός ελέγχου. Τουλάχιστον ας ψήφιζαν πρώτα άλλον νόμο και στη συνέχεια να ανακοίνωναν τον εκλεκτό! Αυτό που γίνεται τις τελευταίες μέρες, είναι τουλάχιστον φαιδρό.
Λέγοντας “αστοχία” την εννοούμε πάντα με βάση τα τυπικά προσόντα, καθότι τα ουσιαστικά κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Ίσως στο Μαξίμου να ποντάρουν στην απόλυτη – πολιτικά – ισχύ που διαθέτουν αυτή την περίοδο, με τον αντίπαλό του να προσπαθεί να ανασυνταχθεί και την ελληνική κοινωνία να μην τείνει ευήκοον ους στον αντιπολιτευτικό λόγο, προσφέροντας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη μια περίοδο “ασυλίας”.
Μια ερμηνεία είναι ότι συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό πως αν υποχωρήσει θα έχει υποστεί την πρώτη του ήττα και θα ανοίξει την όρεξη του ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει να τον σφυροκοπά με κάθε ευκαιρία, θεωρώντας ότι μπορεί να πετύχει εκ νέου τον πειθαναγκασμό του.
Αυτή είναι όντως η μία λογική. Η άλλη που για κάποιον λόγο είτε δεν επισημαίνουν είτε έχουν κάποιον λόγο να μην μπορούν να την εξετάσουν πιο σοβαρά, είναι πως θα μπορούσε να θεωρηθεί τουλάχιστον κουτό η κυβέρνηση να έχει αρχίσει να καταναλώνει πολύ νωρίς πολιτικό κεφάλαιο και μάλιστα σε έναν τομέα όπου καμία άλλη κυβέρνηση δεν την πάτησε έτσι.
Από εκεί και πέρα αρχίζει ο ορυμαγδός του παρασκηνίου, τα κουτσομπολιά και οι πάσης φύσεως διαρροές. Ήδη συζητιέται ότι -φερόμενες ως- επαφές του νέου διοικητή με τον εφοπλιστικό κυρίως αλλά και άλλων τομέων επιχειρηματικό κόσμο, έπαιξαν ρόλο στην επιλογή του. Αποδείξεις; Από ελάχιστες ως καθόλου. Σε γνώση μας τουλάχιστον.
Είναι εύσχημο το σενάριο με βάση τη μέχρι τώρα επαγγελματική διαδρομή του νέου διοικητή; Το να έχει τις επαφές ναι! Το να έπαιξαν ρόλο… πού να ξέρεις; Οι ίδιες πηγές συζητούν το πόσο “κακοκάρδισε ο Κυριάκος πανίσχυρα τζάκια με τις επιλογές που έκανε στην κυβέρνηση”. Προνομιακές σχέσεις με άλλους; Πώς να απαντηθεί αυτή η ερώτηση με βεβαιότητα;
- Βέβαια, αναρωτιέται κανείς βλέποντας τη σύνθεση της νέας ηγετικής “ομάδας” της ΕΥΠ: Θα είχε προκληθεί ο ίδιος χαμός εάν στη θέση του διοικητή είχε τοποθετηθεί ο πρέσβης και στη μία θέση των υποδιοικητών ο Κοντολέων; Για ποιον λόγο “προσπέρασε” τουλάχιστον τον πρέσβη και τον οποίο και θα έχει υφιστάμενο;
Από τον Μάρτιο του 1999 μέχρι τον Ιούλιο του 2009, η ΕΥΠ διοικήθηκε από δυο πρέσβεις. Τον Παύλο Αποστολίδη (μέχρι τον Νοέμβριο του 2004) και τον Ιωάννη Κοραντή (έφυγε τον Ιούλιο του 2009).
Έστω εκ των υστέρων, δεν θα ήταν μια πιο ορθολογική επιλογή π.χ. η τοποθέτηση του πρέσβη Αναστάσιου Μητσιάλη ως διοικητή και όχι υποδιοικητή; Τουλάχιστον στο επίπεδο των τυπικών προσόντων, νομίζουμε πως δεν θα μπορούσε κανείς να πει το οτιδήποτε.
Όπως είχαμε προσφάτως υποστηρίξει με αφορμή την αναμονή για την επιλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΕΥΠ, ότι τα τελευταία χρόνια, λόγω της ειδικής σημασίας που έχει αποκτήσει η ευρύτερη γεωπολιτική περιφέρεια στην οποία η γεωγραφία έχει “καταδικάσει” την Ελλάδα, το παρασκήνιο “οργιάζει” και οι συνεννοήσεις των κρατών κρίνονται σε άλλο επίπεδο, πριν έρθουν οι υπουργοί Εξωτερικών με τις κάμερες παρούσες για τις διπλωματικά διατυπωμένες δηλώσεις. Η Ελλάδα είχε παρουσία τα τελευταία χρόνια, είτε αρέσει είτε όχι.
Κατά συνέπεια, πώς ακριβώς θα συνεχίσει να εκπροσωπείται η χώρα σε αυτό το επίπεδο; Οι υπόλοιπες χώρες θα εμπλέκουν τον επικεφαλής των μυστικών τους υπηρεσιών, κι εμείς οι “ψαγμένοι” Έλληνες θα στέλνουμε τον τρίτο στην ιεραρχία; Ή θα πηγαίνουν μαζί; Δυο δυο σαν τους Χιώτες;
Θα περιμέναμε να αντιλαμβάνονται καλύτερα στο Μαξίμου, ότι στο επίπεδο αυτό η προσωπική σχέση που οικοδομείται παίζει σημαντικό ή και καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, ή τουλάχιστον στο να είναι η χώρα έγκαιρα και έγκυρα ενήμερη. Μπορούν να το διασφαλίσουν με τον τρόπο που χειρίζονται το θέμα. Διατηρούμε αμφιβολίες.
Δεν είναι ένα συμβούλιο της ΕΕ όπου ο καθένας στέλνει τον αρμόδιο υπουργό, έχουν προετοιμαστεί ομιλίες, αλλά όλα διευθετούνται και συμφωνούνται παρασκηνιακά από τις ομάδες των εμπειρογνωμόνων, ώστε σιγά σιγά να υπάρξει συμφωνία.
Το επίπεδο των μυστικών υπηρεσιών είναι το πραγματικό παρασκήνιο της διεθνούς πολιτικής και στη σημερινή συγκυρία, αυτό το παρασκήνιο ασχολείται πολύ με τη “γειτονιά” της Ελλάδας, η οποία πρέπει να δηλώνει απαραιτήτως παρόν.
Καταληκτικά, ένα τελευταίο σχόλιο. Έχει προκαλέσει θυμηδία η “αναστάτωση” στον ιστοχώρο της ΕΥΠ (nis.gr) όπου ξαφνικά εξαφανίστηκε το όνομα του προηγούμενου διοικητή και το βιογραφικό σημείωμα. Ο απλός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει παρά σκοπιμότητα, κυρίως δε μια προσπάθεια να μην υπάρχουν τα στοιχεία να γίνουν συγκρίσεις ανάμεσα στα τυπικά προσόντα του πρώην και του νυν διοικητή. Είναι απλώς γελοίο.
Σχόλια