Δόξα στο φωτεινό κουράγιο του ελληνικού λαού!
Ο ελληνικός λαός δίνει το παράδειγμα στην Ευρώπη και τον κόσμο
Με σθένος και διαύγεια, ο ελληνικός λαός απέρριψε το απεχθές τελεσίγραφο της διεθνούς και ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής δεσποτείας. Κατάφερε μια πρώτη νίκη επιβεβαιώνοντας ότι η δημοκρατία δεν υφίσταται παρά μόνο εάν μπορεί να τεθεί στην υπηρεσία της κοινωνικής προόδου. Ο ελληνικός λαός ξεσκέπασε τη «δημοκρατική» φάρσα που αποδέχεται την υποταγή στη χειροτέρευση των κοινωνικών συνθηκών την οποία απαιτεί η χρηματοπιστωτική δικτατορία.
Ντροπή στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις
Ντροπή σε όλους όσοι αποδέχτηκαν ότι η «τρόικα» εκπροσωπεί τους ευρωπαϊκούς λαούς. Ντροπή στις κυβερνήσεις οι οποίες τοποθέτησαν στην προεδρία της Ευρώπης «τους» έναν Λουξεμβουργιανό κρατικό υπάλληλο που υπηρετεί έναν φορολογικό παράδεισο. Ντροπή στις κυβερνήσεις οι οποίες διόρισαν επικεφαλής της «κεντρικής τράπεζάς» τους ένα άτομο που έκανε καριέρα στην Goldman & Sachs, την τράπεζα που είναι ανακατεμένη σε όλες τις χρηματοπιστωτικές αχρειότητες του αιώνα. Ντροπή στις κυβερνήσεις οι οποίες έθεσαν επικεφαλής του ΔΝΤ μια «καλή μαθήτρια» που είναι ανίκανη να κατανοήσει οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό που της έχουν διδάξει. Δεν πρόκειται για πολιτικούς άνδρες και γυναίκες, οιασδήποτε παράταξης, αλλά για κατάπτυστα άτομα.
Η ηρωική Ελλάδα απελευθερώθηκε δίχως καμιά βοήθεια, μόνη της, από τους Ιταλούς φασίστες και τους Γερμανούς ναζί. Ντροπή στην κυρία Μέρκελ, της οποίας η κυβέρνηση παριστάνει να αγνοεί ότι ο ελληνικός λαός δικαιούται αποζημιώσεων.
Ο αγώνας συνεχίζεται. Η Ευρώπη των δισεκατομμυριούχων αεριτζήδων δεν σκοπεύει να παραιτηθεί από το στόχο της: Να σφαγιάσει τον ελληνικό λαό.
Οι ευρωπαϊκοί λαοί οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Με τους Podemos, ο ισπανικός λαός έδωσε άλλο ένα σινιάλο αφύπνισης. Τώρα εναπόκειται στους Γάλλους, τους Γερμανούς, τους Βρετανούς και τους υπόλοιπους λαούς της ευρωπαϊκής ηπείρου να κατανοήσουν ότι ο αγώνας του ελληνικού λαού είναι δικός τους!
Ποιος είναι ο Σαμίρ Αμίν:
Ο Σαμίρ Αμίν, ένας από τους κορυφαίους στον κόσμο ριζοσπάστες στοχαστές, γεννήθηκε το 1931 στην Αίγυπτο και σήμερα ζει μεταξύ Γαλλίας και Σενεγάλης – όπου διευθύνει το Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου στο Ντακάρ. Έχει γράψει πάνω από 30 βιβλία που μεταφράστηκαν σε δεκάδες γλώσσες. Με σαφή αντιιμπεριαλιστική στάση, εδώ και δεκαετίες «μιλά» με τα βιβλία του και με τη δράση του υπέρ των λαών και εναντίον των αντιδραστικών καθεστώτων και των ξένων δυναστών. O Αμίν έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος του έργου του στη μελέτη των σχέσεων μεταξύ των ανεπτυγμένων και υπανάπτυκτων χωρών και της λειτουργίας του κράτους σε αυτές τις χώρες. Πάνω απ’ όλα μελετά και αναλύει την προέλευση των διαφορών μεταξύ αυτών των δύο «κόσμων», την οποία εντοπίζει στα ίδια τα θεμέλια του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης. Το βιβλίο του Η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα (1970) θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα νεομαρξιστικά βιβλία πολιτικής οικονομίας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Έργα του μεταφρασμένα στα ελληνικά είναι, μεταξύ άλλων: Πέρα από τον γερασμένο καπιταλισμό (2004) και Τάξη και Έθνος στην ιστορία και η σύγχρονη κρίση (1996).
Ο ελληνικός λαός δίνει το παράδειγμα στην Ευρώπη και τον κόσμο
Με σθένος και διαύγεια, ο ελληνικός λαός απέρριψε το απεχθές τελεσίγραφο της διεθνούς και ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής δεσποτείας. Κατάφερε μια πρώτη νίκη επιβεβαιώνοντας ότι η δημοκρατία δεν υφίσταται παρά μόνο εάν μπορεί να τεθεί στην υπηρεσία της κοινωνικής προόδου. Ο ελληνικός λαός ξεσκέπασε τη «δημοκρατική» φάρσα που αποδέχεται την υποταγή στη χειροτέρευση των κοινωνικών συνθηκών την οποία απαιτεί η χρηματοπιστωτική δικτατορία.
Ντροπή στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις
Ντροπή σε όλους όσοι αποδέχτηκαν ότι η «τρόικα» εκπροσωπεί τους ευρωπαϊκούς λαούς. Ντροπή στις κυβερνήσεις οι οποίες τοποθέτησαν στην προεδρία της Ευρώπης «τους» έναν Λουξεμβουργιανό κρατικό υπάλληλο που υπηρετεί έναν φορολογικό παράδεισο. Ντροπή στις κυβερνήσεις οι οποίες διόρισαν επικεφαλής της «κεντρικής τράπεζάς» τους ένα άτομο που έκανε καριέρα στην Goldman & Sachs, την τράπεζα που είναι ανακατεμένη σε όλες τις χρηματοπιστωτικές αχρειότητες του αιώνα. Ντροπή στις κυβερνήσεις οι οποίες έθεσαν επικεφαλής του ΔΝΤ μια «καλή μαθήτρια» που είναι ανίκανη να κατανοήσει οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό που της έχουν διδάξει. Δεν πρόκειται για πολιτικούς άνδρες και γυναίκες, οιασδήποτε παράταξης, αλλά για κατάπτυστα άτομα.
Η ηρωική Ελλάδα απελευθερώθηκε δίχως καμιά βοήθεια, μόνη της, από τους Ιταλούς φασίστες και τους Γερμανούς ναζί. Ντροπή στην κυρία Μέρκελ, της οποίας η κυβέρνηση παριστάνει να αγνοεί ότι ο ελληνικός λαός δικαιούται αποζημιώσεων.
Ο αγώνας συνεχίζεται. Η Ευρώπη των δισεκατομμυριούχων αεριτζήδων δεν σκοπεύει να παραιτηθεί από το στόχο της: Να σφαγιάσει τον ελληνικό λαό.
Οι ευρωπαϊκοί λαοί οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Με τους Podemos, ο ισπανικός λαός έδωσε άλλο ένα σινιάλο αφύπνισης. Τώρα εναπόκειται στους Γάλλους, τους Γερμανούς, τους Βρετανούς και τους υπόλοιπους λαούς της ευρωπαϊκής ηπείρου να κατανοήσουν ότι ο αγώνας του ελληνικού λαού είναι δικός τους!
Ποιος είναι ο Σαμίρ Αμίν:
Ο Σαμίρ Αμίν, ένας από τους κορυφαίους στον κόσμο ριζοσπάστες στοχαστές, γεννήθηκε το 1931 στην Αίγυπτο και σήμερα ζει μεταξύ Γαλλίας και Σενεγάλης – όπου διευθύνει το Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου στο Ντακάρ. Έχει γράψει πάνω από 30 βιβλία που μεταφράστηκαν σε δεκάδες γλώσσες. Με σαφή αντιιμπεριαλιστική στάση, εδώ και δεκαετίες «μιλά» με τα βιβλία του και με τη δράση του υπέρ των λαών και εναντίον των αντιδραστικών καθεστώτων και των ξένων δυναστών. O Αμίν έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος του έργου του στη μελέτη των σχέσεων μεταξύ των ανεπτυγμένων και υπανάπτυκτων χωρών και της λειτουργίας του κράτους σε αυτές τις χώρες. Πάνω απ’ όλα μελετά και αναλύει την προέλευση των διαφορών μεταξύ αυτών των δύο «κόσμων», την οποία εντοπίζει στα ίδια τα θεμέλια του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης. Το βιβλίο του Η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα (1970) θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα νεομαρξιστικά βιβλία πολιτικής οικονομίας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Έργα του μεταφρασμένα στα ελληνικά είναι, μεταξύ άλλων: Πέρα από τον γερασμένο καπιταλισμό (2004) και Τάξη και Έθνος στην ιστορία και η σύγχρονη κρίση (1996).
Σχόλια