Η περιφέρεια του Ντερσίμ, πριν από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους κάλυπτε έναν μεγάλο γεωγραφικό χώρο. Ανατολικά μέχρι το Βάρτο, βόρεια μέχρι τη Ζάρα, και δυτικά μέχρι την Μαλάτεια. Οι πληθυσμοί που ζούσαν στην Ανατολία όταν έληξε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος της ιμπεριαλιστικής μοιρασιάς περιλάμβαναν Αρμένιους, Χαλδαίους, Πόντιους, Έλληνες, Ζάζους και Κούρδους. Μετά την περίοδο των σφαγών και των γενοκτονιών, και συγκεκριμένα μετά τη γενοκτονία του Ντερσίμ, το όνομα της περιοχής άλλαξε και έγινε «Τούντσελι». Αυτό είναι το Ντερσίμ του σήμερα οριοθετείται δυτικά από τον ποταμό Φιράτ, νότια από τον ποταμό Μουράτ ενώ βόρεια από τα απότομα βουνά στο Μουνζούρ.
***
Από την αυτοκρατορία των Σελτζούκων μέχρι την Οθωμανική αυτοκρατορία,
οργανώθηκαν εκστρατείες για να υποτάξουν το Ντερσίμ, αλλά δεν μπόρεσαν
να το νικήσουν. Η ανεξαρτησία του Ντερσίμ διατηρήθηκε στη διάρκεια αυτών
των αιώνων. Αυτή η κατάσταση κράτησε μέχρι την ίδρυση του σύγχρονου
τουρκικού κράτους. Κάτω από την κυριαρχία της Τουρκίας και μέχρι το
1937-38, οι φυλές ανέπτυξαν με δική τους πρωτοβουλία μια συνομοσπονδιακή
μορφή ζωής. Το Ντερσίμ έχει μια ιστορία άρνησης υποταγής στις δυνάμεις
κατοχής και δεν αποδέχθηκε ποτέ την κεντρική εξουσία.Μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, βαθμιαία υλοποιήθηκε η τουρκική θέση για εξισλαμισμό και τα αντίστοιχα σχέδια, με τους λαούς να σφαγιάζονται, να αφομοιώνονται και να εξορίζονται. Το αποτέλεσμα ήταν το μωσαϊκό των πολιτισμών της Ανατολίας να αντιμετωπίσει τον αφανισμό του. Σήμερα, εμείς που είμαστε από το Ντερσίμ, κάθε Μάιο και Νοέμβριο οργανώνουμε δημόσιες συγκεντρώσεις για να ζητήσουμε λογαριασμό για το τι απέγιναν οι δικοί μας. Η πληγή της κοινωνίας μας, είναι ακόμα ανοικτή. Εάν η Τουρκική Δημοκρατία ήθελε να επουλώσει αυτή την πληγή, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την ίδια της την ιστορία.
Κατ’ αρχάς, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ως θεμελιωτής της Τουρκικής Δημοκρατίας και όλοι οι κρατικοί παράγοντες αυτής της περιόδου, έλαβαν μέρος στα σχέδια και τις επιχειρήσεις της γενοκτονίας του Ντερσίμ. Ο στόχος τους ήταν σαφής. Το κύριο κέντρο της Αλεβίτικης Κιζιλμπάσικης θρησκευτικής πίστης, που δεν είναι ούτε τουρκική ούτε μουσουλμανική, έπρεπε να εκτουρκιστεί και να ισλαμοποιηθεί τεχνητά. Γι’ αυτό τον λόγο, πρώτα επιτέθηκαν στις πολιτιστικές μας αξίες και στους κυριότερους ηγέτες μας. Απαγόρευσαν τη γλώσσα του λαού που πιστεύει στη Φύση και στο Κιζιλμπάσικο Αλεβιτισμό.
Η εκτέλεση του Σεΐχη Ριζά και των άλλων ηγετών μας την 15 Μαΐου 1937, ήταν το αποτέλεσμα όσων προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε παραπάνω σχετικά με την πολιτική της άρνησης και του αφανισμού. Παρ’ ότι έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για τη γενοκτονία του Ντερσίμ το 1938, θέλουμε να το υπογραμμίσουμε ακόμα μια φορά. Τα παιδιά και οι γυναίκες που επιβίωσαν, το κατόρθωσαν με μεγάλη δύναμη θυσίας και αντίστασης. Ο αφοσιωμένος ρόλος των γυναικών μας είναι τεράστιος.
***
Μετά τη γενοκτονία, η μέριμνα για τη στέγη, την τροφή, τη φροντίδα των ηλικιωμένων και των παιδιών, εκείνους τους καιρούς του ακατόρθωτου, εξασφαλίστηκε με μεγάλη υπευθυνότητα. Εκείνη την εποχή είχαμε τη στήριξη των γυναικών μας που ήταν και ένοπλες. Η μορφή της γυναίκας-σύμβολο είναι η Ζαρίφε, η Μητέρα μας που έγραψε το όνομά της στην Ιστορία σαν η ηγέτιδα των γυναικών μας. Οι γυναίκες στη διάρκεια της γενοκτονίας, προκειμένου να μην αιχμαλωτιστούν από τους στρατιώτες της Τουρκικής Δημοκρατίας, αυτοκτόνησαν πέφτοντας από τους γκρεμούς. Αυτοί που το είδαν με τα μάτια τους, το έγραψαν για να μείνει στην Ιστορία.Το να είσαι γυναίκα σε αυτά τα μέρη είναι προνόμιο, και αυτή η αντίληψη έρχεται από το πνεύμα αντίστασης του λαού μας. Σε συνθήκες που άλλαξαν μέσα στα χρόνια, οι αξίες, η πίστη και ο πολιτισμός που έμειναν αναλλοίωτα, βρήκαν την έκφρασή τους στον σοσιαλισμό. Στην περιοχή του Ντερσίμ, η Κιζιλμπάσικη θρησκευτική πίστη μέσα στο πνεύμα του πολιτισμού «Τζαρ» δηλώνει ότι «πρώτα οι γυναίκες ξυπνάνε και μετά ο ήλιος γιατί η Γυναίκα γεννάει τον ήλιο», όπως λέει μια παροιμία του Εζεντί. Αυτή η παροιμία εκφράζει τον τρόπο ζωής σε αυτά τα μέρη.
Από την 1η του Απρίλη, ο λαός του Ντερσίμ πήρε στα χέρια του έναν μηχανισμό λήψης αποφάσεων. Αυτό σημαίνει, ιδωμένο από σοσιαλιστική προοπτική, ότι στοχεύει να προστατεύσει τον πολιτισμό του, τη γλώσσα και την πίστη του και το φυσικό του περιβάλλονΟι γυναίκες στο Ντερσίμ έχουν βαθύ δεσμό με τον ήλιο, τη σελήνη και τη γη τους. Με τα χέρια τους που μπορούν να φτάσουν τον ήλιο, αρχίζουν τον καθημερινό τους μόχθο παίρνοντας δύναμη από την πίστη τους στον πολιτισμό μας και από την ξεχωριστή τους στάση απέναντι στη ζωή. Τις προσευχές τους, δεν θα τις βρεις στα τέσσερα βιβλία της πίστης. Το Ντερσίμ είναι μια αγροτική περιοχή. Οι άνθρωποι βγάζουν τα προς το ζην από την γεωργία. Από αυτό το σημείο, μπορούμε να δούμε καθαρά πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γυναικών στην παραγωγή. Τις γυναίκες του Ντερσίμ, τις βρίσκεις παντού: Στους αγρούς, στα μποστάνια, στα κοπάδια, μέσα στην πόλη, παντού. Εάν ρίξουμε μια ματιά στον αγώνα των γυναικών του Ντερσίμ, θα δούμε καθαρά μια μεγάλη πάλη.
Ο αγώνας των γυναικών στο Ντερσίμ, έρχεται από πολύ παλιά. Η ελβετίδα διεθνίστρια επαναστάτρια Μπάρμπαρα Άννα Κίστερ που ξόδεψε τα χρόνια της στα σκοτεινά κελιά του τουρκικού κράτους, είχε έρθει στο Ντερσίμ και στάθηκε στο πλευρό των γυναικών του. Δεν ήταν τυχαίο ότι διάλεξε το Ντερσίμ για να δώσει τον αγώνα της. Ο αγώνας των επαναστατημένων γυναικών στο Ντερσίμ συνεχιζόταν αδιάκοπα. Ακόμα συνεχίζεται με νέα μορφή γεμάτη ενθουσιασμό. Σε κάποιες ιστορικές στιγμές, η πολιτική δουλειά διαφορετικών γυναικείων οργανώσεων συγκλίνει και βγαίνει στους δρόμους πολύχρωμα, κάτι που και σήμερα είναι σημαντικό γεγονός.
***
Ο λόγος που ο κομμουνιστής ηγέτης Ιμπραήμ Καϊπάκαγια άρχισε τον αγώνα στο Ντερσίμ και μετέδωσε από εδώ το κομμουνιστικό πνεύμα, ήταν επειδή ήξερε πολύ καλά τις ιστορικές ρίζες του Ντερσίμ.
Με αυτή την ιστορική διαδρομή, σήμερα το Ντερσίμ στον χώρο της Ανατολίας γίνεται αντιληπτό ως σύμβολο του αγώνα για το μέλλον των λαών. Αυτή είναι η κληρονομιά του στην Ιστορία. «Λόγος, εξουσία και απόφαση στον λαό». Με αυτή την έκκληση, οι σοσιαλιστές και οι κομμουνιστές άρχισαν μια πορεία. Με αυτή την αντίληψη κερδίσαμε τον Δήμο του Οβάτσικ στις εκλογές του 2014. «Θα είμαστε αυτοί που παράγουν και διευθύνουν». Με την ίδια αυτή αντίληψη και κουλτούρα που άρχισε εδώ, ο Δήμος του Ντέρσιμ πέρασε στους σοσιαλιστές το 2019. Η εμπειρία που ζήσαμε, θα μπορούσε να συνοψιστεί: Οι γυναίκες του Ντερσίμ, με άλλο όνομα βρίσκονται στη λαϊκή συνέλευση της νεολαίας που οικοδομεί το μέλλον.Στις εκλογές στην Τουρκία στις 31 Μαρτίου 2019, οι κομμουνιστές κέρδισαν τον Δήμο του Ντερσίμ και άνοιξαν μια νέα περίοδο. Από την 1η του Απρίλη, ο λαός του Ντερσίμ πήρε στα χέρια του έναν μηχανισμό λήψης αποφάσεων. Αυτό σημαίνει, ιδωμένο από σοσιαλιστική προοπτική, ότι στοχεύει να προστατεύσει τον πολιτισμό του, τη γλώσσα και την πίστη του και το φυσικό του περιβάλλον. Ο σπόρος που ρίχτηκε στο Οβάτσικ, πρέπει να απλωθεί σε όλη την Ανατολία. Ο σπόρος αυτός είναι φώς ελπίδας για όλους τους καταπιεσμένους σε όλο τον Κόσμο.
Το μήνυμα που ακούγεται από εδώ, είναι ότι αυτή η ελπίδα, αυτό το φώς, θα μπορούσε να γίνει η φωνή των καταπιεσμένων. Αυτό το φώς έδωσε η τεράστια συσσωρευμένη ιστορική εμπειρία των λαών όλου του Κόσμου. Αυτό είναι και το κέρδος που βγαίνει από το κομμουνιστικό εγχείρημα του Ντερσίμ, αυτής της γης των φιλοσόφων και των κομμουνιστών, που για άλλη μια φορά θα οργανώσει το μέλλον μέσα από τα συμβούλια της νεολαίας, των γυναικών, των περιφερειών και των γειτονιών. Ένα νέο παράθυρο θα ανοίξει για έναν νέο κόσμο. Μαζί με όλους τους καταπιεσμένους και τους κομμουνιστές, θα πουν πως ένας νέος ελεύθερος κόσμος είναι δυνατός.
* Η Ozlem Kırmızıtoprak είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
ΠΗΓΗ
======================
Φατίχ Μεχμέτ Ματσόγλου, δήμαρχος του Ντερσίμ: «Βασιζόμαστε στην τοπικότητα, την απλότητα και την ανθρώπινη ζεστασιά…»
Ο άνθρωπος που έγινε γνωστός ως «ο μοναδικός κομμουνιστής δήμαρχος στην Τουρκία» μιλά αποκλειστικά στον «Δρόμο»
Το 2014, ο Ματσόγλου είχε εκλεγεί δήμαρχος της μικρής πόλης Οβάτσικ, η οποία επίσης βρίσκεται στην επαρχία του Ντερσίμ. Έγινε γνωστός για τις ριζοσπαστικές πολιτικές του, κάτι που συνέβαλε στη φετινή εκλογή του στη δημαρχία του Ντερσίμ, όπου κατοικούν οι 35.000 περίπου από τους 40.000 κατοίκους της επαρχίας. Ο Δρόμος μίλησε με τον Φατίχ Μεχμέτ Ματσόγλου για τη μέχρι τώρα εμπειρία του και τα νέα σχέδιά του, σε μια συνέντευξη που θα βρείτε σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα.
Ακόμα, δημοσιεύουμε ένα φλογερό, και κατατοπιστικό για την ιστορία του Ντερσίμ, άρθρο της δημοσιογράφου και ακτιβίστριας Ozlem Kırmızıtoprak, που γράφτηκε αποκλειστικά για τον Δρόμο.
Η εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς σάς συγχαίρει θερμά για την επιτυχία της υποψηφιότητάς σας στις πρόσφατες εκλογές, η οποία δίνει αισιοδοξία σε αντίστοιχες προσπάθειες σε όλο τον κόσμο. Είναι μεγάλη χαρά για εμάς να φιλοξενούμε μια συνέντευξή σας.
Η Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Συμβουλίων (SMF) και η Δημοκρατική Λαϊκή Αλληλεγγύη του Ντερσίμ (DDHD) καλωσορίζουν τα συγχαρητήρια της εφημερίδας σας για την εκλογική μας επιτυχία. Ως δήμαρχος του Ντερσίμ, εγώ και οι πολίτες του, χαιρετίζουμε τους συνεργάτες και τους αναγνώστες της εφημερίδας σας. Στέλνουμε τους ειλικρινείς επαναστατικούς χαιρετισμούς μας στην εργατική τάξη της Ελλάδας και στους προλετάριους που με τους διαρκείς αγώνες τους είναι πάντα πηγή έμπνευσης για μας.
Πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης μέσα σε ένα γενικό περιβάλλον που είναι ασφυκτικό, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά;
Βρισκόμενοι μέσα σε ένα τόσο ασφυκτικό γενικό πλαίσιο ως πολιτική πραγματικότητα, όπως υπογραμμίσατε, δεν ήταν εύκολο να πάρουμε την τοπική διοίκηση του Ντερσίμ. Με άλλα λόγια, αν λάβουμε υπ’ όψη τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούν στην Τουρκία, είναι ένα φως ελπίδας για όλους τους καταπιεσμένους ανθρώπους το ότι οι σοσιαλιστές πήραν τη διοίκηση. Ως Ομοσπονδία των Σοσιαλιστικών Συμβουλίων, έχουμε επίγνωση του τι έχει προκαλέσει στην Τουρκία το ιμπεριαλιστικό και καπιταλιστικό σύστημα και τι έχει κοστίσει στη χώρα μας. Στο Οβάτσικ, δείξαμε την αντίθεσή μας στην καταπίεση με σύνθημα «Το δικαίωμα στην εξουσία, την απόφαση και τον λόγο, στα χέρια του λαού». Ήταν μια, πρακτική και σχετικά εύκολη στην υλοποίησή της, αλλά παρ’ όλα αυτά επαναστατική διαδικασία. Είναι η ουσία του σοσιαλιστικού συστήματος, πλην όμως σε μικρή και περιορισμένη κλίμακα.
Στο Οβάτσικ, πήραμε ως βάση την αγροτική παραγωγή. Σταματήσαμε τη χρήση υβριδικών σπόρων, χημικών λιπασμάτων και δηλητηριωδών παρασικτοκτόνων. Οι παραγωγοί στο Οβάτσικ, έσπασαν τη σχέση τους με τα μονοπώλια των σπόρων και των γεωργικών φαρμάκων. Κατά δεύτερον, ανακτήσαμε τη γνήσια παλιά ταυτότητα του μελιού, των λαχανικών, των οσπρίων και των κτηνοτροφικών προϊόντων, που τώρα πλέον δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά στην Τουρκία. Η διατροφή έγινε υγιεινή και ξανακερδίσαμε την υφή και τη λησμονημένη γεύση και μυρωδιά της φυσικής τροφής. Τρίτον, εκτός του ότι ιδρύσαμε τους δικούς μας συνεταιρισμούς, αρχίσαμε να κερδίζουμε από τα όσπρια 8 τουρκικές λίρες το κιλό, ενώ πριν τα 2,5 κιλά πουλιούνταν 3 τουρκικές λίρες. Δώσαμε σε κάθε παραγωγό βιολογικούς σπόρους και του παρείχαμε τα αναγκαία καύσιμα για να εξασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι που αναγκάζονταν να μεταναστεύσουν, εγκαταλείποντας τα χωριά τους, θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Έτσι, αυξήσαμε την παραγωγή 60 φορές μέσα σε 4 χρόνια. Δεν βρίσκεται εύκολα ανάλογο παράδειγμα στην ανθρώπινη ιστορία. Βγάλαμε τον τοκογλύφο και τον έμπορο-μεσάζοντα από τη ζωή των παραγωγών, με τη διασφάλιση όλου του παραγωγικού κύκλου και της διάθεσης του προϊόντος. Σήμερα, η συνεταιριστική οργάνωση κάθε τομέα της αγροτικής παραγωγής στο Οβάτσικ, έχει εδραιωθεί στις πόλεις του δυτικού τμήματος της χώρας με τη κοινή δράση χιλιάδων ανθρώπων. Αυτή είναι η απόδειξη της βιωσιμότητας του παραδείγματος του Οβάτσικ και του ενδιαφέροντος για τα αξιόπιστα προϊόντα που παράγονται στην περιοχή του Δήμου του Οβάτσικ. Δημιουργούμε αυτούς τους οργανισμούς χωρίς πόρους, στηρίζοντάς τους στην ποιότητα της παραγωγής. Διαφορετικά συμβούλια ιδρύθηκαν, όπως μαθητών, γυναικών και παραγωγών, βασισμένα στο σύνθημα της αυτοδιαχείρισης.
«Υιοθετήσαμε μια ασυνήθιστη στάση απέναντι στη γραφειοκρατική τάξη πραγμάτων, βγάζοντας την πόρτα του δημάρχου από το δημαρχείο. Τα προβλήματα της περιοχής και οι λύσεις τους, έγιναν η πρώτη μας προτεραιότητα. Για την επίλυση των προβλημάτων και για τη διαχείριση του Δήμου με τον λαό, συστήσαμε ένα συμβούλιο έτσι ώστε να παίρνουμε τις ιδέες του λαού και των κοινωνικών ομάδων»Τι δυσκολίες συναντήσατε στην αρχή αυτής της προσπάθειας και πώς τις αντιμετωπίσατε;
Πριν αποκτήσει φήμη το εγχείρημα της διαχείρισης του Οβάτσικ, τράβηξε την προσοχή του κοινού λόγω της κομμουνιστικής του ταυτότητας. Αυτή έχει μεταστρέψει σε σημαντικό βαθμό τη γεμάτη κατηγορίες, καταστροφολογία, έχθρα και διάθεση περιθωριοποίησης αντίληψη απέναντί μας, την οποία προβάλλουν οι κυβερνήσεις από την ίδρυση του τουρκικού κράτους. Υπήρξε ένα σοκ για την τουρκική κοινή γνώμη όταν οι κομμουνιστές πήραν τον έλεγχο των δύο Δήμων έστω κι αν αυτοί ήταν μικροί. Όπως ήταν φυσικό, αναρωτιούνταν κατά πόσον οι σοσιαλιστές θα μετέδιδαν την κουλτούρα τους, και αν θα ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες που είχαν δημιουργήσει. Ως δήμαρχος, με την ομάδα που δημιουργήσαμε από κοινού, αρχίσαμε να εφαρμόζουμε το πρόγραμμα της Ομοσπονδίας Σοσιαλιστικών Συμβουλίων βασιζόμενοι στην τοπικότητα, την απλότητα και την ανθρώπινη ζεστασιά και εγγύτητα. Ανοίξαμε αυτό τον δρόμο χωρίς προκαταλήψεις και δισταγμούς. Το επόμενο βήμα ήταν να εφαρμόσουμε μια αντίληψη διαχείρισης κατάλληλη για το πολιτικό πρόγραμμα της SMF και να δώσουμε πνοή σε αυτές τις αρχές.
Σύμφωνα με την πεποίθηση μας ότι «Ό,τι αποτελεί δικαίωμα για τον Άνθρωπο, δεν μπορεί να είναι πωλήσιμο», εξαιρέσαμε το νερό από τα αγαθά για τα οποία πρέπει κάποιος να πληρώνει και το αποδώσαμε δωρεάν, και το ίδιο κάναμε με τα μέσα συγκοινωνίας στην περιοχή του Οβάτσικ. Δώσαμε για καλλιέργεια αχρησιμοποίητα κομμάτια δημόσιας γης, οργανώνοντας πρώτα τη συνεταιριστική εργασία σε εθελοντική βάση. Ενθαρρύναμε τα άλλα χωριά στα περίχωρα να καλλιεργήσουν τη γη τους. Στήσαμε συνεταιρισμούς για την πώληση του πλεονάσματος της σοδειάς και διαθέσαμε όλες τις αρόσιμες εκτάσεις προκειμένου να καλλιεργηθούν.
Υιοθετήσαμε μια ασυνήθιστη στάση απέναντι στη γραφειοκρατική τάξη πραγμάτων, βγάζοντας την πόρτα του δημάρχου από το δημαρχείο. Τα προβλήματα της περιοχής και οι λύσεις τους, έγιναν η πρώτη μας προτεραιότητα. Για την επίλυση των προβλημάτων και για τη διαχείριση του Δήμου με τον λαό, συστήσαμε ένα συμβούλιο έτσι ώστε να παίρνουμε τις ιδέες του λαού και των κοινωνικών ομάδων. Ακούσαμε τα παιδιά, τις γυναίκες, τους άντρες, τους εργάτες, τους συνταξιούχους, και τους συμβουλευτήκαμε, χρησιμοποιήσαμε το πλεονέκτημα της συμμετοχής των κατοίκων της περιοχής στη διοίκηση.
Ήμασταν οι πρώτοι στην Τουρκία που προτείναμε στο συνδικάτο να δοθεί στους εργαζόμενους του Δήμου ένα μηνιάτικο σαν μπόνους την Πρωτομαγιά. Αυξήσαμε τους μισθούς σε όλες τις συλλογικές συμβάσεις πάνω από τα προβλεπόμενα. Σε όλη τη διάρκεια του έτους, υπολογίζαμε σε τακτική βάση τα έσοδα και έξοδα του Δήμου, και τα δημοσιοποιούσαμε αναρτώντας τα στο δημαρχείο. Με αυτό τον τρόπο, προωθήσαμε τη συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής στον έλεγχο της οικονομικής διαχείρισης του Δήμου.
Δεν αποδεχθήκαμε το υπηρεσιακό αυτοκίνητο της δημοτικής αρχής. Χρησιμοποιούσα το δικό μου αυτοκίνητο ως συγκοινωνιακό μέσο της διοίκησης και το οδηγούσα ο ίδιος. Ήταν φυσικό που όλα όσα κάναμε και όλη η δημοκρατική δημοτική δουλειά στο Οβάτσικ, έγιναν κεντρικό θέμα της προσοχής της κοινής γνώμης. Αυτό το είδος διαχείρισης, αποδείχθηκε ότι λειτούργησε σαν υπόδειγμα και έμπνευση για όλους τους εργαζόμενους, τους προλετάριους και τους διανοούμενους. Ο πληθυσμός της περιοχής είναι 2.700 άνθρωποι και είχαμε 460.000 τουρίστες που μας επισκέφτηκαν μέσα σε έναν χρόνο, αυτό είναι απόδειξη του ασυνήθιστου τρόπου διαχείρισης ενός τόπου.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι πολίτες δεν θέλουν να συμμετέχουν, προτιμώντας να αναθέτουν την επίλυση των προβλημάτων τους σε άλλους. Τι δείχνει η δική σας εμπειρία;
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το παρόν σύστημα διαχείρισης υπηρετεί τον καπιταλισμό. Έτσι, είναι απόλυτα ψευδές να πούμε ότι υπάρχει δημοκρατία κάτω από τις σημερινές συνθήκες. Συνεπώς, έχοντας υπ’ όψη αυτή την πραγματικότητα, πρέπει να κατανοήσουμε γιατί τα άτομα δεν θέλουν να είναι μέρος αυτής της διαχείρισης ή γιατί θέλουν κάποιο άλλο πρόσωπο ή γενικότερα κάποιους άλλους να λύνουν τα προβλήματά τους ή γιατί εναποθέτουν το μέλλον και τα ιδανικά τους στα χέρια άλλων. Για να το πούμε απλά, όλοι οι μηχανισμοί διαχείρισης ανήκουν ολοκληρωτικά στον καπιταλισμό. Δεν έχουν δημιουργηθεί για να αναπτύξουν τη μαζική δημοκρατία. Αντίθετα, διαθέτουν πολλές μεθόδους για να εμποδίζουν τις μάζες από το να παίρνουν μέρος στη διοίκηση. Αλλά στο Οβάτσικ αποδείξαμε το αντίθετο. Δείξαμε ότι μπορείς να πετύχεις μόνο με τον λαό, αν στέκεσαι στο πλευρό του κόσμου. Είχαμε τέτοιες εμπειρίες κατά τη διάρκεια της διοίκησής μας στο Οβάτσικ, με διάφορες κοινωνικές και πολιτισμικές ομάδες που ζουν σε έναν τόπο και δεν πιστεύουν ότι η διοίκηση μπορεί να λύσει τα προβλήματά τους ή να αποτελέσει λύση για τους ίδιους. Αυτό αποδεικνύει ότι ο δισταγμός να συμμετάσχουν στη διαχείριση, δεν οφείλεται στο ότι θέλουν κάποιον άλλο να είναι η φωνή τους, αλλά στο ότι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους μέσα στα σημερινά συστήματα. Το πρόβλημα βρίσκεται στη μέθοδο και το περιεχόμενο του συστήματος που εφαρμόζεται. Η αποφασιστικότητα να διαχειριστείτε τις υποθέσεις σας, να αυτοδιαχειριστείτε, πρέπει να είναι ισχυρή και στέρεα. Η θέληση αυτοδιαχείρισης πρέπει να γίνει απαραίτητη μέσα στα συμβούλια. Οι τρόποι για να λειτουργήσει η δημοκρατία πρέπει να είναι σαφείς και να μπορούν να εφαρμοστούν, και η πίστη των μαζών πρέπει να διατηρείται υπερνικώντας κάθε αμφιβολία. Ο τρόπος της δημοκρατίας των μαζών πρέπει να προωθηθεί κατά προτεραιότητα.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
Εννοώ ότι κάθε συνηθισμένος άνθρωπος θα έπρεπε να ασχολείται με σύνθετα προβλήματα και να βρίσκει λύσεις, ακολουθώντας τις δικές του μεθόδους και τρόπους, ακόμα και εάν δεν σκέφτεται θεωρητικά. Είναι καθήκον μας να τους κάνουμε να διακρίνουν τη σημασία που έχουν οι δικές τους προσεγγίσεις στα προβλήματα και οι σκέψεις τους πάνω σε αυτά. Άπαξ και το καταφέρεις αυτό, γίνεται εύκολο να διαπιστώσεις πόσο θέλουν να συμμετέχουν στη διαχείριση. Στο Οβάτσικ, τα παιδιά του δημοτικού σχολείου θεωρούν ότι κανένας δεν μπορεί να αποφασίζει για λογαριασμό τους. Εάν κάτι δεν γίνει με την συγκατάθεσή τους, θα το θεωρήσουν απαράδεκτο και θα το απορρίψουν. Εάν παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις και αρνούνται στο ατομικό επίπεδο την υπαγόρευση της θέλησης άλλων, αυτό δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της επιθυμίας των μαζών να λαμβάνουν μέρος στη διαχείριση.
«Το παρόν σύστημα διαχείρισης υπηρετεί τον καπιταλισμό. Έτσι, είναι απόλυτα ψευδές να πούμε ότι υπάρχει δημοκρατία κάτω από τις σημερινές συνθήκες. Έχοντας υπ’ όψη αυτή την πραγματικότητα, πρέπει να κατανοήσουμε γιατί τα άτομα δεν θέλουν να είναι μέρος αυτής της διαχείρισης ή γιατί θέλουν κάποιο άλλο πρόσωπο ή γενικότερα κάποιους άλλους να λύνουν τα προβλήματά τους ή γιατί εναποθέτουν το μέλλον και τα ιδανικά τους στα χέρια άλλων»Τώρα, σε έναν μεγάλο Δήμο, οι προκλήσεις είναι σίγουρα αυξημένες. Πως σχεδιάζετε να εξασφαλίσετε ότι οι πολίτες θα συμμετέχουν στις αποφάσεις σε μεγαλύτερη πλέον κλίμακα;
Το σύστημα που αναπτύχθηκε στο Οβάτσικ, είναι ένα οργανωτικό πλαίσιο που βασίζεται στην παραγωγή και την αυτοδιαχείριση, σε αντίθεση με το καταναλωτικό και γραφειοκρατικό καπιταλιστικό μοντέλο. Σκοπός μας είναι να μεταδώσουμε αυτή τη δοκιμασμένη μέθοδο, την αντίληψη της αυτοδιαχείρισης, στο αστικό κέντρο. Στην προεκλογική περίοδο, εκθέσαμε στο κοινό με λεπτομερή τρόπο τι είχαμε κάνει και τι θα κάνουμε, πώς σκοπεύουμε να εφαρμόσουμε αυτή τη δοκιμασμένη μέθοδο, αυτό το σύστημα, στην κλίμακα πλέον του αστικού κέντρου. Αυτό μας έκανε να κερδίσουμε. Η βάση του προγράμματός μας, είναι η διαχείριση της πόλης μέσω λαϊκών συμβουλίων. Κύριος στόχος μας είναι αυτά τα συμβούλια να παίρνουν αποφάσεις και να έχουν αποδοτικά αποτελέσματα. Διαθέτουμε αρκετή εμπειρία για να πραγματοποιήσουμε αυτή την ιδέα, και αναπτύσσοντάς την στο θεωρητικό επίπεδο και υλοποιώντας την με βιώσιμο πρακτικό τρόπο. Αυτά τα συμβούλια έχουν ήδη στηθεί και σημαντικές ενέργειες έχουν γίνει προκειμένου να σταθεροποιηθούν θεσμικά και να ενισχυθεί το πολιτικό τους περιεχόμενο.
Γνωρίζουμε ότι το Ντερσίμ είναι μια φτωχή περιοχή. Ποιό είναι το πρόγραμμά σας προκειμένου να αντιμετωπίσετε τις κοινωνικές ανισότητες και τη φτώχεια;
Όπως και στο Οβάτσικ, θα προωθήσουμε τη βιολογική οργανική παραγωγή στη γεωργία, την κτηνοτροφία και τα κηπευτικά. Υπάρχουν παραγωγικές γαίες και τόποι για αυτό τον σκοπό, και οι ανάλογες δυνατότητες. Θα υποστηρίξουμε τους παραγωγούς και θα τους οργανώσουμε γύρω από τους συνεταιρισμούς που θα φτιάξουμε για αυτούς τους σκοπούς. Επιπλέον, θα πάρουμε επείγοντα μέτρα για την ανεργία. Αν και δεν μπορούμε να χτυπήσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του, θα προσπαθήσουμε να το περιορίσουμε. Έχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό σε μικρή κλίμακα, δημιουργώντας εργασιακούς χώρους για τους κατοίκους που βρίσκονται σε άμεση ανάγκη ή δεν έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
Πως θα μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν τέτοιου είδους κοινωνικές δράσεις;
Θα προχωρήσουμε βασιζόμενοι στην παραγωγή, διαφοροποιώντας τις παραγωγικές μας περιοχές και παράλληλα ακολουθώντας την αρχή μας να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και δυνατότητες.
Σκοπεύετε να προχωρήσετε σε συνεργασίες με άλλους δήμους ή θεσμούς; Μπορούν οι αλλαγές στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης να συμβάλουν σε μια γενικότερη δημοκρατική διαδικασία;
Ένας από τους στόχους μας, είναι να οικοδομήσουμε μια ένωση των λαϊκών επαναστατικών δημοτικών διοικήσεων. Θα μπορούσαμε να το πετύχουμε αυτό και να του δώσουμε ζωή αν παίρναμε κι άλλες περιφέρειες εκτός από το Ντερσίμ. Επί του παρόντος, δεν είναι δυνατόν να σχηματίσουμε μια τέτοια ένωση κάπου αλλού στη χώρα. Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε να είμαστε αλληλέγγυοι και θα βρεθούμε αλληλέγγυοι με οποιαδήποτε πόλη ή περιφέρεια έχει την πρόθεση ή τη διάθεση να επιδιώξει παρόμοιους σκοπούς και ένα σύστημα διαχείρισης σαν αυτό του Οβάτσικ, ή σαν αυτό που θα δημιουργηθεί στο Ντερσίμ, αλλά χωρίς να συνθηκολογήσουμε όσον αφορά τις αρχές μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, παρά το γεγονός ότι ο λαός είναι παγιδευμένος μέσα στα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, έχει τη δύναμη να αυτοδιαχειριστεί τις υποθέσεις του και να προβάλει σοβαρές λύσεις στο έδαφος αυτού του συστήματος που γεννά δεινά για τον λαό. Αν και στήσαμε με επιτυχία το μοντέλο που επιθυμούσαμε, δεν θεωρούμε ότι οικοδομήσαμε τον σοσιαλισμό ή ότι θεμελιώσαμε μια κομμουνιστική οργάνωση της ζωής. Αυτό δεν είναι δυνατόν μέσα σε καπιταλιστικές συνθήκες και μια τέτοια αντίληψη θα έκανε ζημιά στην ταξική πάλη. Αυτό που κάνουμε, ενώ ζούμε σε συνθήκες του καπιταλισμού, είναι να δείξουμε ότι είναι δυνατόν, αν έχεις σωστή πολιτική, να χειριστείς τις δημόσιες υποθέσεις και να βρεις λύσεις για τα περισσότερα προβλήματα προς όφελος του λαού. Ο βασικός στόχος παραμένει η υπέρβαση ή το γκρέμισμα αυτού του συστήματος.
Θα θέλατε μέσω της εφημερίδας μας να στείλετε ένα μήνυμα στους πολίτες της Ελλάδας που συμπαθούν ιδιαίτερα τον αγώνα σας;
Ευχαριστούμε τον ελληνικό λαό για το ενδιαφέρον και την υποστήριξή του στο λαϊκό, επαναστατικό αυτοδιοικητικό μας εγχείρημα, που γίνεται σε μικρή κλίμακα αλλά έχει οικουμενική αξία. Έχουμε συνείδηση ότι εμείς και οι Έλληνες, και όλη η ποικιλία των λαών της Ανατολής, μοιραζόμαστε την ίδια μοίρα του κοινού αγώνα ενάντια στο ιμπεριαλιστικό και καπιταλιστικό σύστημα. Από τον καιρό ακόμα που ο Σεΐχης Μπεντρεντίν και οι σύντροφοί του έδωσαν ενωμένοι τον δικό τους αγώνα στο χώρο του Αιγαίου και της Θράκης ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία. Εγώ προσωπικά, ως Δήμαρχος του Ντερσίμ και μέλος της Ομοσπονδίας Σοσιαλιστικών Συμβουλίων, στέλνω τους χαιρετισμούς μου, όπως και αυτούς του λαού του Ντερσίμ, στους συνεργάτες και τους αναγνώστες της εφημερίδας σας και στην εργατική τάξη της Ελλάδας, με το ίδιο βάρος που είχε ο χαιρετισμός της Διδώς Σωτηρίου στην Ανατολή, ο οποίος είναι τόσο ζωντανός σαν να έγινε τώρα
Σχόλια