Αισίως φθάσαμε στην τελευταία εργάσιμη πριν από τις ευρωεκλογές,
μιας περίεργης κι εν μέρει παγωμένης άνοιξης, αλλά και της πιο άγονης
και ιδιόρρυθμης προεκλογικής εκστρατείας από όσες θυμάμαι, με πολύ
υπόγεια διαδρομή και καθόλου επικεντρωμένη στην πραγματική διαδικασία
ή/και στο νόημα και την ουσία τους.
Μια εκλογική διαδικασία που ίσως για πρώτη φορά (κι εύχομαι να μην καταφέρουν να είναι η... τελευταία) που η ελίτ τρέμει... Για να λέμε την
αλήθεια, η εκλογική διαδικασία έχει ήδη ανοίξει από χθες με Ολλανδία και
Ηνωμένο Βασίλειο που τρέχει ως outsider να τους χαλάσει τα σχέδια.
Υποτονικές και κυρίως ανούσιες με μπόλικη παραπληροφόρηση οι
συζητήσεις που εξελίχθηκαν μεταξύ πρόστυχης παροχολογίας και φθηνότατης
ξεφτιλισμένης απόπειρας εξαγοράς της ψήφου των εξαθλιωμένων, που όμως
κρύβουν την ουσία από τον ψηφοφόρο, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι
τέτοιο μόνο κατ-όνομα, αφού δεν έχει καμιά νομοθετική πρωτοβουλία, απλά
επικυρώνει ότι του σερβίρει η κομισιόν ώστε να καταλήξει σε χρόνο
αστραπή,νύχτα, στα εθνικά κοινοβούλια μαριόνετες σε χιλιάδες σελίδες
και συνήθως σε ξένη γλώσσα, για να βγάλουν το μαγικό χέρι που επικυρώνει
για πολύ παρά παραπάνω από 30 αργύρια, αλλά η ουσία ουδόλως αλλάζει. Αν
δεν το επικυρώσει το ευρωκοινοβούλιο, η κομισιόν σου βγάζει και μια
οδηγία να μάθεις, που ισχύει άμεσα και δεν χρειάζεται και περαιτέρω
εγκρίσεις... Το ευρωκοινοβούλιο νομιμοποιεί δια της έγκρισης του μια μη
νομοθετημένη ως προς την διαδικασία επιλογής από το Συμβούλιο τόσο του
επικεφαλής του ευρωκοινοβουλίου, όσο και της ίδιας της ΕΕ και των μελών
της επιτροπής και αυτή είναι και η μόνη εξουσία του γι αυτό τρέχουν να
καλύψουν τα παχυλά και καλοπληρωμένα οπίσθια τους και για πρώτη φορά
τρέμουν μην και δεν τους κάτσει. Πουθενά δεν είδα να προβάλλονται τα
debates των αρεστών και με παράτυπο τρόπο επιλεγμένων 4 υποψηφίων που
μας σερβίρουν όπως επίσης εντελώς άκομψα τα ντόπια κόμματα παίζουν το
παιχνίδι τους: τα μεγαλύτερα κόμματα αδρά και παρεπιπτόντως μας
πληροφορούν ποιόν από τους 2 εκλεκτούς θα προτιμήσουν: η Νδούλα που
έρχεται και πρώτη τον ορίτζιναλ γερμανό Βέμπερ θαυμαστή του Κουρτς,
συνοδοιπόρο των Εττιγκερ (γνωστού και ως μπεκρούλιακα ν.2, που ήθελε να
τιμωρηθούμε αυστηρότατα και γερμανοί αξιωματούχοι να καταλάβουν τα
ελληνικά υπουργεία) και Σεχοφερ (που ήταν ο υπουργός εσωτερικών που
ήθελε να γυρίσουν όλοι οι πρόσφυγες στην Ελλάδα και την Ιταλία, πάντα με
τιμωρητική διάθεση).
Το β’ σκέλος του κάλπικου διλήμματος προτείνει τον Ολλανδό αντιπρόεδρο
της κομισιόν, και χαρακτηριζόμενο θεωρητικά ως μικρότερο κακό, που
στηρίζουν Σοσιαλδημοκράτες και επί των δικών μας πασοκοελιά, ποτάμι αλλά
και σύριζα τα μεγαλύτερα σχήματα, ενώ τα μικρότερα σχήματα σφυρίζουν
τεχνηέντως αδιάφορα, χωρίς να μας πουν τι ψηφίζουν. Θα μου πείτε και
ποιές οι διαφορές μεταξύ τους; Απολύτως καμιά. Και για να καταλάβετε μας
προτείνουν ως εναλλακτικό αυτόν τον αντιπρόεδρο του μπεκρούλιακα ν.1,
τον δημιουργό της Συμφωνίας με την Τουρκία για να καταλαβαινόμαστε που
έκανε την Ελλάδα αποθήκη ψυχών, που έδωσε ένα χέρι στις πρακτικές
εξαθλίωσης κι εγκλωβισμού χιλιάδων κατατρεγμένων, με σύγχρονη αγαλλίαση
των καρχαριών που τρίβουν τα χέρια τους για τις μπίζνες που άνοιξαν και
θρέφουν χιλιάδες αρπαχτές τύπου Σίτυ Πλάζα και Μόριας, κι όπου λύνουν το
πρόβλημα της επιβίωσης ευφάνταστοι μπαναστάτες γόνοι των μέγιστων
μπαναστατικών τζακιών της χώρας, που δεν ανήκουν μόνο στο κυβερνών κόμμα
αλλά και κυρίως σε αρκετούς συνδυασμούς της ευγενούς υποτίθεται
αντιπολίτευσης, που μαζί και ασκαρδαμυκτί κάνουν τις πρόβες
επαναστατικής πρακτικής στις πλάτες δυστυχισμένων), αδρά σκιαγραφούν την
στήριξη ή σφυρίζουν αδιάφορα αλλάζοντας την συζήτηση για να μην μας
πουν τι θα κάνουν με το θέμα, κρυβόμενοι πίσω από τον δάχτυλο τους και
αναμασώντας περί Δημοκρατικών και Συνταγματικών Τόξων, αυτοί που τη
δημοκρατία και το Σύνταγμα τα τσαλαπάτησαν και τα ξέσκισαν.
Στο μεταξύ, το ευρωιερατείο θυμήθηκε να πει πως μας αδίκησε, και
μας διέλυσε μεν, αλλά από την άλλη πρέπει να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο
τις “μεταρρυθμίσεις” με στόχο την εξόντωση όλο και μεγαλύτερου αριθμού
συμπολιτών μας. Και σε αυτό ο συναγωνισμός των κρατούντων αξεπέραστος
στην προστυχιά, στην ουσία όμως δεν αλλάζει αφού εφαρμόζουν την ίδια
πολιτική μετά χαράς και υποκλίσεων και μόνο τα οπίσθια στην συγκεκριμένη
καρέκλα διαφοροποιούνται.
Βέβαια το αναμενόμενο ως πρώτο κόμμα δεν έκρυψε ποτέ ποιους
εκπροσωπεί ούτε και τόπαιξε προστάτης των πολλών και των φτωχοποιημένων
λαϊκών στρωμάτων που μαζί με την παρέα του μας είπε και υπό αυτήν την
έννοια το υπό καταβυθισμό τέως πρώτο είναι εξίσου αλαζονικό και
πρόστυχο, αφού όχι μόνο μας φλόμωσε στο ψέμα αλλά μας ξεπούλησε κιόλας
σε ένα παζάρι όπου συμπεριφέρθηκε ως βασιλικότερος των βασιλέων
υποστηρικτής των συμφερόντων των λίγων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως βλέπει και με ποια πρόστυχα
μέσα προσπαθεί να χειραγωγήσει τους πολίτες, είναι και το ξεροκόμματο
που πέταξε στους φτωχοποιημένους συνταξιούχους ο κατά τα λοιπά και καλά
προοδευτικός σύμμαχος του Μανωλάκη, του σφαγέα Νετανιάχου, μέχρι
νταβατζήδες εκδιδόμενους στου ΝΑΤΟ μας έκανε κλπ.
Αναρίθμητοι οι εξευτελισμοί στους οποίους αυτός ο τυχάρπαστος μας υπέβαλε (Αποδοχή
όλων των μνημονίων, δημοψηφίσματα για άλλοθι, ξεπούλημα του ΟΧΙ,
υπογραφή νέων μνημονίων, ξεπούλημα της περιουσίας μας, σουλάτσα με τα
χρυσαύγουλα στα Καστελόριζα, θεσμοθέτηση κολαστηρίων, διάλυση υγείας και
παιδείας, Μάνδρες, Μάτια, τι να πρωτοθυμηθώ;).
Αυτός, όμως, ο ύστατος εξευτελισμός προς τους συνταξιούχους, με
το κόκκαλο πεταμένο στο βούρκο και την αλαζονική αποστροφή του λόγου που
έκανε, νομίζω πως ακριβώς εξηγεί ποια θεώρηση έχει για την δημοκρατία.
Στα νιάτα μου, η τύχη μου μ’ έφερε να ζήσω ένα σύντομο χρονικό
διάστημα της επαναφοράς στην επιφάνεια του θρυλικού χώρου όπου
φυλάσσονταν το αρχείο των δικαιούχων φτωχών Ρωμαίων πολιτών, των
πελατών, που μας έλεγαν στην ιστορία, και που δεν είχαν άλλο από την
ύπαρξη τους και την ψήφο τους ως αντάλλαγμα της επιβίωσης τους: μας
άφησαν κληρονομιά τις πελατειακές σχέσεις. Δίπλα στο χώρο αυτό ήταν για
πολλά πολλά χρόνια η θρυλική έδρα του ΚΚΙ, πλάι πλάι πορεύονταν. Μόνο
που κι αυτό εκσυγχρονίστηκε, προτίμησε την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, όπως ο
πονηρός ηγέρπης, χρησιμοποίησε την ψήφο των πολλών για να κλείσει πονηρά
το ματάκι και να τους προσφέρει ως σφάγια στους λίγους, μέχρι που μια
χαρά τους παντρεύτηκε τους παλιούς ταξικούς εχθρούς, κι όλοι μαζί την
κάνανε για τον Ναζωραίο ως PD, ενώ το ιστορικό ιδιόκτητο Παλάτσο πέρασε
ως ιδιοκτησία στο Συνδικαλιστικό όργανο των Τραπεζιτών (ΑΒΙ) και στο
ευρύχωρο ισόγειο του λειτουργεί μοντέρνο σουπερμάρκετ. Κάθε εποχή έχει
τα σύμβολά της, τα τρόφιμα εξακολουθούν να είναι στο επίκεντρο της
χρήσης του χώρου, αλλά στη δική μας εποχή τίποτα δεν είναι δωρεάν. Και
λέω η ζωή μας κύκλους κάνει, 2200 και βάλε χρόνια σαν να μην πέρασε μια
μέρα....
Σε αυτόν τον βρωμερό και δύσοσμο κύκλο που κλείνει την πολιτική
σκηνή ακόμα κάποιοι προσπαθούν να μας πουλήσουν παραμύθια, περί Ευρώπης
των λαών των δικαιωμάτων της δημοκρατίας και άλλων χαρωπών, ενώ ακόμη
μεγαλύτερη η ευθύνη των ολίγιστων που ενώ είχαν την ευκαιρία να
σταματήσουν το καταστροφικό έργο του μεγαλύτερου πολιτικού απατεώνα, δεν
έπραξαν ως όφειλαν τα αυτονόητα.
Θα τα αλλάξουν λέει από μέσα αλλά, όχι μόνο αυτό δεν πρόκειται
ποτέ να γίνει (γιατί για να αλλάξουν οι κανόνες απαιτούνται οι σύμφωνες
γνώμες και των 28 χωρών και κυρίως του αφεντικού τους της Γερμανίας,
πράγμα που το αποκρύπτουν συστηματικά), αλλά ουδόλως και προσπάθησαν να
εφαρμοστούν συγχρόνως και οι υπόλοιποι κανόνες που συστηματικά
παραβιάζει η Γερμανία, και τους οποίους περίτεχνα αποκρύπτουν.
- Κλείνοντας πονηρά το μάτι στους σφαγείς μας προσπαθούν να υφαρπάξουν το τελευταίο που μας έμεινε, την ψήφο μας, για να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη. Το πολύ πολύ να μας ωθήσουν στην αποχή, από την μπόχα, ώστε να έχουν το χέρι ελεύθερο να μας λένε πως στο τέλος τέλος τους εγκρίναμε κιόλας...
- Δεν θα σας πω τι να ψηφίσετε, εύκολα γίνεται αντιληπτό τι θα ψηφίσω εγώ, όποιον καθαρά και ξάστερα δεν θα στηρίξει τους 4 του ιερατείου. Θα σας παρακαλέσω μόνο να μην τους δώσετε το άλλοθι να μας ξανακουνήσουν το δάχτυλο, να μας πουν πως τους εγκρίνουμε, να μην τους δώσετε την ευκαιρία να μας ξαναξεφτιλίσουν .
Καλό μας βόλι!
Σχόλια