Γράφει ο Νίκος Ι. Καραβέλος, Δικηγόρος-Συγγραφέας
Ένας παρεξηγημένος άνθρωπος, που συνήθως δραστηριοποιείται κατά τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, είναι ο λεγόμενος " Δανειστής".
Ονομάζεται δανειστής γιατί ο ίδιος αισθάνεται έτσι, γιατί και οι άλλοι αντιμετωπίζονται από εκείνον ως " οφειλέτες.
Με λίγα λόγια του χρωστάμε!
"Δανειστής λοιπόν"" είναι αυτός που δανείζει. Με άλλα λόγια ο πιστωτής.
Έχει πάντα την πεποίθηση πως έχει προσφέρει περισσότερα από όσα έχει εισπράξει, πως έχει πιστοδοτήσει περισσότερους από όσους μπορούν να του επιστρέψουν τα δανεικά.
Εύπορος συνήθως και τσιγκούνης, σφιχτός ακόμη και στους οικείους του. Δαπανά μόνο όταν τον αναγνωρίζουν ως κάποιον, π.χ ως επικεφαλής μιας πολιτικής ή δημοτικής παράταξης, ενός συλλόγου, ή έστω ενός χρηματοδοτούμενου από τον ΟΗΕ ομίλου, για την προάσπιση των δικαιωμάτων των ορθόπτερων εντόμων, ας πούμε των ακρίδων!
Ιδιαίτερα είναι στο στοιχείο του, όταν του αναθέτουν να οδηγήσει το εν λόγω πολιτικό σμήνος στην εκλογική νίκη.
Θέτει μόνο δύο προϋποθέσεις:
1) Να εκλέγεται ως αρχηγός πάντα ο ίδιος δια βοής, χωρίς κανένας άλλος να μπορεί να θέτει παράλληλη υποψηφιότητα,
2)Να είναι όλοι και όλα σε προοδευτική κατεύθυνση!
Επειδή, όμως, τα κόμματα και οι παρατάξεις έχουν την κακή συνήθεια, για τα μάτια του κόσμου βεβαίως, να εκλέγουν την ηγεσία τους, συνήθως μένει απ¨έξω.Το μέγιστο δε παράπονό του, και δικαίως, είναι ότι δεν του αναγνωρίζουν τις οικονομικές θυσίες,στις οποίες υποβάλλεται.
Ο "Δανειστής" αισθάνεται πως του χρωστούν οι γονείς του, αφού είχαν την τύχη να τον γεννήσουν. Οι φίλοι του γιατί τους τίμησε με την πολύτιμη φιλία του. Οι έρωτες του γιατί τους παραχώρησε το δικαίωμα να τον αγγίξουν. Οι ψηφοφόροι του γιατί τους άφησε την χαρά να του βάλουν σταυρό.
Για το γεγονός ότι δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτα, δεν ευθύνεται ίδιος, αλλά ο κόσμος που προτιμά τους ανίκανους συναδέλφους του και όχι εκείνον. Αυτός, όμως, δεν λησμονεί. Έχει το τεφτέρι του( αρχ. διφθέρα), όπου καταγράφει το ανεξόφλητο χρέος όλων ημών που δεν τον ψηφίζουμε και μάλιστα το τοκίζει με το υψηλότερο επιτόκιο!
Ο " Δανειστής" είναι γενικά αδιάβαστος, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι ούτε ο ίδιος να πτοείται. Πιστεύει πως η παιδεία είναι συνώνυμη των γνωριμιών, η μελέτη συνώνυμη της απώλειας πολύτιμου χρόνου και η αγωγή αντίθετη προς την δράση.
Τελειώνοντας το εγκώμιο μας, θα λέγαμε πως επιβάλλεται, κάποια στιγμή, όλοι εμείς οι οφειλέτες του, να τον στείλουμε αριστίνδην εκεί που είναι η θέση του, αναγνωρίζοντας επί τέλους την οφειλή μας.
Πηγή
Ένας παρεξηγημένος άνθρωπος, που συνήθως δραστηριοποιείται κατά τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, είναι ο λεγόμενος " Δανειστής".
Ονομάζεται δανειστής γιατί ο ίδιος αισθάνεται έτσι, γιατί και οι άλλοι αντιμετωπίζονται από εκείνον ως " οφειλέτες.
Με λίγα λόγια του χρωστάμε!
"Δανειστής λοιπόν"" είναι αυτός που δανείζει. Με άλλα λόγια ο πιστωτής.
Έχει πάντα την πεποίθηση πως έχει προσφέρει περισσότερα από όσα έχει εισπράξει, πως έχει πιστοδοτήσει περισσότερους από όσους μπορούν να του επιστρέψουν τα δανεικά.
Εύπορος συνήθως και τσιγκούνης, σφιχτός ακόμη και στους οικείους του. Δαπανά μόνο όταν τον αναγνωρίζουν ως κάποιον, π.χ ως επικεφαλής μιας πολιτικής ή δημοτικής παράταξης, ενός συλλόγου, ή έστω ενός χρηματοδοτούμενου από τον ΟΗΕ ομίλου, για την προάσπιση των δικαιωμάτων των ορθόπτερων εντόμων, ας πούμε των ακρίδων!
Ιδιαίτερα είναι στο στοιχείο του, όταν του αναθέτουν να οδηγήσει το εν λόγω πολιτικό σμήνος στην εκλογική νίκη.
Θέτει μόνο δύο προϋποθέσεις:
1) Να εκλέγεται ως αρχηγός πάντα ο ίδιος δια βοής, χωρίς κανένας άλλος να μπορεί να θέτει παράλληλη υποψηφιότητα,
2)Να είναι όλοι και όλα σε προοδευτική κατεύθυνση!
Επειδή, όμως, τα κόμματα και οι παρατάξεις έχουν την κακή συνήθεια, για τα μάτια του κόσμου βεβαίως, να εκλέγουν την ηγεσία τους, συνήθως μένει απ¨έξω.Το μέγιστο δε παράπονό του, και δικαίως, είναι ότι δεν του αναγνωρίζουν τις οικονομικές θυσίες,στις οποίες υποβάλλεται.
Ο "Δανειστής" αισθάνεται πως του χρωστούν οι γονείς του, αφού είχαν την τύχη να τον γεννήσουν. Οι φίλοι του γιατί τους τίμησε με την πολύτιμη φιλία του. Οι έρωτες του γιατί τους παραχώρησε το δικαίωμα να τον αγγίξουν. Οι ψηφοφόροι του γιατί τους άφησε την χαρά να του βάλουν σταυρό.
Για το γεγονός ότι δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτα, δεν ευθύνεται ίδιος, αλλά ο κόσμος που προτιμά τους ανίκανους συναδέλφους του και όχι εκείνον. Αυτός, όμως, δεν λησμονεί. Έχει το τεφτέρι του( αρχ. διφθέρα), όπου καταγράφει το ανεξόφλητο χρέος όλων ημών που δεν τον ψηφίζουμε και μάλιστα το τοκίζει με το υψηλότερο επιτόκιο!
Ο " Δανειστής" είναι γενικά αδιάβαστος, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι ούτε ο ίδιος να πτοείται. Πιστεύει πως η παιδεία είναι συνώνυμη των γνωριμιών, η μελέτη συνώνυμη της απώλειας πολύτιμου χρόνου και η αγωγή αντίθετη προς την δράση.
Τελειώνοντας το εγκώμιο μας, θα λέγαμε πως επιβάλλεται, κάποια στιγμή, όλοι εμείς οι οφειλέτες του, να τον στείλουμε αριστίνδην εκεί που είναι η θέση του, αναγνωρίζοντας επί τέλους την οφειλή μας.
Πηγή
Σχόλια