Είναι μια παρατήρηση που δεν έχει περάσει ασχολίαστη στη διεθνή βιβλιογραφία. Τα κράτη όταν αποτυγχάνουν στην εσωτερική πολιτική (ασφάλεια, πρόνοια, οικονομία) το “ρίχνουν” έξω…
- Η εξωτερική πολιτική είναι εκείνη που αποκτά μεγαλύτερες ατζέντες όταν οι εκάστοτε άρχοντες, αποτυγχάνουν να υλοποιήσουν τις δεσμέυσεις τους στο εσωτερικό. Μάλιστα, αυτές οι χώρες είναι συνήθως μιας τυπολογίας που δεν είναι δημοκρατίες. Υπάρχει εκτενής μελέτη για τα μεσανατολικά κράτη αλλά εδώ, για λόγους αστικής ευγένειας, ας πούμε πως παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα (σ.σ εξωτερική δραστηριότητα για λόγους αντιστάθμισης εσωτερικών αποτυχιών) σε κάποια “καθεστώτα”. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Εκπομπή σήματος αδυναμίας.
Κανείς δεν πρέπει να αιτιολογεί τα πάντα με βάση την αφέλεια. Αποκλείεται άνθρωποι με κοινή λογική και λήπτες απόφασης να μην γνωρίζουν οτι μια κακή συμφωνία, ανοίγει την πόρτα σε άλλες κακές συμφωνίες. Ο λόγος είναι απλός: Όταν όλα τα γειτονικά κράτη γνωρίζουν οτι η Ελλάδα παρά το καλό momentum μπορεί να διαπραγματευτεί μια συμφωνία αυτοκτονική, θα σπεύσουν να θεωρήσουν πως ήρθε η ώρα να έχουν και εκείνα μια συμφωνία.
Η άλλη πλευρά κομίζει συνεχώς πως κληρονόμησε ζητήματα και οτι καλύτερη συμφωνία δεν υπήρχε. Πρώτον, δεν αναλαμβάνεις την εξουσία αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να προσφέρεις. Δεν ανεβαίνεις στην εξουσία για να κληρονομήσεις αλλά για να αφήσεις κληρονομιά. Δεύτερον, όταν ένα ζήτημα δεν μπορείς να το λύσεις με τους όρους που θέλεις, το αφήνεις για μια περίοδο που θα μπορέσεις να το λύσεις με όρους ευνοϊκότερους. Αυτός ήταν και ο λόγος που παρά την απαισιοδοξία, προηγούμενες κυβερνήσεις κρέμασαν στις καλένδες το Σκοπιανό.
- Ο λόγος τότε ποιός ήταν; Γιατί τώρα οι Πρέσπες; Διττός. Αφ’ενός η σημερινή κυβέρνηση εμφορείται από μια ιδεολογία η οποία στην καλύτερη περίπτωση επιτρέπει τέτοιες συμφωνίες, στη χειρότερη περίπτωση, τις προωθεί κιόλας. Αφ’ ετέρου, η κυβέρνηση γνωρίζοντας οτι κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει άλλη τετραετία, προσπάθησε να βρει συμμάχους στο ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι. Πλήρης η αδιαφορία για την ελληνική οπτική και μάλιστα, με ”διεθνιστική” επικάλυψη.
Σήμερα ο προκλητικός Αλβανός Ράμα, ο οποίος ελέγχεται για διάφορα ζητήματα που μόνο ”ευρωπαϊκά” δεν είναι, καταλαβαίνει πως αν η Ελλάδα δέχτηκε όσα δέχτηκε στη Συμφωνία των Πρεσπών, γιατί να μη δεχτεί μια ”εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση” με την Αλβανία. Τα διλήμματα, ήδη αχνοφαίνονται και να είμαστε σίγουροι πως η Τουρκία τρίβει τα χέρια της. Ένα από αυτά θα είναι ένα “παζάρι” που θα αφορά την ΑΟΖ στο Ιόνιο και την προστασία της μειονότητάς μας στην Βόρεια Ήπειρο.
- Για τον “εξευρωπαϊσμό” της Αλβανίας, μόνο μειδίαμα προκαλεί ως ζήτημα, όταν σε αυτήν τη χώρα δε σέβονται την ατομική ιδιοκτησία. Και πάλι όμως, ο Ράμα κάνει αυτό που αναφέρθηκε στον πρόλογο. Μετατόπιση από το εσωτερικό (κινδυνεύει να χάσει τον έλεγχο και να ανατραπεί) στο εξωτερικό. Χρησιμοποιεί τον εθνικισμό ως όπλο για τη συσπείρωση του λαού του. Να είστε σίγουροι οτι Αλβανία, Τουρκία και το γειτονικό κράτος με το οποίο προχωρήσαμε στη Συμφωνία των Πρεσπών, όταν αποσταθεροποιούνται (και θα αποσταθεροποιούνται συχνά) θα βρίσκουν την Ελλάδα ”διαλλακτική”.
Τα λάθη των ΗΠΑ και η απραξία της Ε.Ε.
Σε όλα αυτά πρέπει να τονίσουμε το πόσο απέτυχαν οι σύμμαχοί μας και οι εταίροι μας στη διάγνωση των προβλημάτων στα Βαλκάνια. Οι ΗΠΑ μπορεί να έχουν για χάρη τους 2-3 λεωφόρους στα Τίρανα με ονόματα Αμερικανών Προέδρων, όμως δεν είναι καινούριο οτι η Ουάσινγκτον μόλις έχει ξεκινήσει να ξυπνάει από τον λήθαργο οτι στήριξε ανθρώπους και καταστάσεις (πολιτικές) οι οποίες ούτε καν επιθυμούν (ούτε μπορούν) να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Βλέπουμε τα όσα χρειάστηκαν να γίνουν για να πάρει απόφαση η Αμερική πως η Τουρκία αρμέγει την ισχύ των ΗΠΑ για να κάνει ό,τι θέλει. Για την Ε.Ε είναι αδιανόητο να μιλήσουμε από άποψη εξωτερικής πολιτικής καθώς η εσωστρέφειά της, δεν έχει γυρισμό.
- Όπως επίσης και το οτι ένας οργανισμός που δεν έχει πυξίδα, που έχει ένα Brexit στην αναμονή και μια συμφωνία Κίνας-Ιταλίας αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο πέραν από το να αναπαράγει τα γραφειοκρατικά συνθήματα περί ”διεύρυνσης μέσω ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε”. Σύμμαχοι του Ερντογάν όπως η Αλβανία και η Βοσνία, θα εισέλθουν σταδιακά από το 2025 και μετά.
*Συντονιστής Παρατηρητηρίου Ανατολικής Μεσογείου (Τομέας Ρωσίας-Ευρασίας και Ν/Α Ευρώπης) στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων.
================
Μακεδονικά σήματα: Όταν θα είναι πολύ αργά για δάκρυα και... συγγνώμες
Όποιος δεν παραδέχεται την πραγματικότητα, απλώς, τυφλώνεται από το κομματικό του πάθος και δεν τη βλέπει επειδή φορά παρωπίδες
Η ιστορία με τα μακεδονικά προϊόντα που στο εξής θα πρέπει να ...ζητούν
την άδεια των σκοπιανών για να προωθούνται στις αγορές του εξωτερικού
και να προβάλλονται στις μεγάλες ξένες εκθέσεις, μόνο αστεία δεν είναι.
Κι όσοι από την κυβέρνηση έσπευσαν να την υποβαθμίσουν πάνω στο άγχος
τους να μην θολώσει η συμφωνία των Πρεσπών, θα αντιληφθούν σε μικρό
βάθος χρόνου ότι διέπραξαν ένα ολέθριο σφάλμα. Με άγνωστες προς το παρόν
συνέπειες, εθνικές, οικονομικές, επιχειρηματικές και άλλες.
Αυτή η τελευταία «προειδοποίηση» από το Πεκίνο, ότι δηλαδή θα πρέπει να
ζητηθεί η άδεια από τα Σκόπια για να μπορέσει να προβληθεί σε κινεζική
έκθεση τροφίμων γνωστή βορειοελλαδίτικη οινοποιία, της οποίας τα κρασιά
φέρνουν την ένδειξη Μακεδονίτικα, είναι ενδεικτική του τι έπεται.
Σε λίγο καιρό θα είναι ανεξαιρέτως οι ελληνικές εταιρίες που θα πρέπει να αδειοδοτούνται από τα Σκόπια για να διαφημιστούν εκτός συνόρων και προσοχή: αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά η σκληρή πραγματικότητα. Κι όποιος δεν την παραδέχεται, απλώς, τυφλώνεται από το κομματικό του πάθος και δεν τη βλέπει επειδή φορά παρωπίδες.
Κι ο ελληνικός λαός; Στο όνομα του οποίου γίνεται ό,τι γίνεται; Αυτός, απλώς, θα γκρινιάζει, θα διαμαρτύρεται, αλλά θα είναι πολύ – πολύ αργά. Η εκλεγμένη από τον ίδιο κυβέρνηση, που υπέγραψε αυτή την συμφωνία το πιθανότερο είναι ότι θα έχει περιέλθει στη λήθη. Τα απότοκα της υπογραφής της όμως θα μας συνοδεύουν για χρόνια...
Τειρεσίας
Voria https://www.voria.gr/article/otan-tha-ine-poli-arga-gia-dakria-ke-gia-singnomes
Σχόλια