Σε μια κεντρικά ημι-ελεγχόμενη οικονομία, η κυβέρνηση μπορεί να μην ελέγχει απευθείας τα μέσα παραγωγής, αλλά μέσω αναθέσεων των κρατικών προμηθειών σε συγκεκριμένους ανθρώπους οι κυβερνώντες μπορούν να δημιουργήσουν τεράστιους «επιχειρηματικούς» ομίλους.
Εθνικούς Πρωταθλητές τούς έλεγαν κατ' ευφημισμό και δεν είναι τίποτε άλλο από επιχειρηματικά οχήματα για τη διοχέτευση των φορολογικών πόρων του φορολογούμενου πληθυσμού σε συγκεκριμένους εργολάβους χωρίς ανταγωνιστικά κριτήρια αξιολόγησης και άρα με κόστος σημαντικά μεγαλύτερο για τον φορολογούμενο. Πώς για παράδειγμα έφτασαν οι εθνικές οδοί να κοστίζουν ανά χιλιόμετρο 6 φορές το κόστος των autobahn της Γερμανίας; Έτσι.
Η μονοπώληση μεγάλων έργων από τους Εθνικούς Πρωταθλητές σκοτώνει τις μικρότερες μη-διαπλεκόμενες εταιρείες και καταλήγει να αφαιρεί θέσεις εργασίας από μια οικονομία και να περιορίζει την κοινωνική κινητικότητα εις βάρος της μεσαίας τάξης.
Οι Εθνικοί Πρωταθλητές με τη σειρά τους χρηματοδοτούν τους πολιτικούς τους σπόνσορες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αυτό που λέμε διαπλοκή, κατά την οποία ο πολιτικός αναθέτει σε πολύ υψηλές τιμές και χωρίς διαφανείς διαγωνιστικές διαδικασίες στον διαπλεκόμενο δημόσια έργα (από πεζοδρόμια έως διαδικτυακά sites, ως συμβόλαια συντήρησης λογισμικού, ως κρατική διαφήμιση) και ο διαπλεκόμενος χρηματοδοτεί τον πολιτικό του σπόνσορα.
Αν αυτό συνεχιστεί για αρκετό καιρό, τότε οι επιχειρηματικοί εταίροι εκτός από οικονομική ισχύ αποκτούν και πολιτική, και μετονομάζονται σε «εθνικούς νταβατζήδες», καθώς δημιουργούν δικό τους φυτώριο πολιτικών «πουλέν» που χρησιμοποιούν για να κατευθύνουν την πολιτική ζωή του τόπου προς μεγαλύτερα μερίσματα των φορολογικών εσόδων του κράτους για αυτούς και μικρότερα για τους άλλους επίδοξους Εθνικούς Πρωταθλητές. Έτσι δημιουργούνται οι ολιγάρχες.
Οι ολιγάρχες ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις όταν αποφασίσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους, με καταστροφικά αποτελέσματα για τους λαούς που απομυζούν. Σας θυμίζω αυτά που είχε πει ο Σόιμπλε στην αρχή της κρίσης στους Έλληνες πολιτικούς: ότι θα πρέπει να βρουν τρόπο να συμμετάσχει και η «ελίτ» της Ελλάδας στη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας και να επωμισθούν και αυτοί μέρος του βάρους της επιστροφής στην κανονικότητα.
Στις Δημοκρατίες της Μπανανίας η εκάστοτε κυβέρνηση που στηρίζεται σε ολιγάρχες, και όχι στον λαό, παίρνει αποφάσεις αντίθετες στις ανάγκες και το συμφέρον του λαού, με καταστροφικά αποτελέσματα για τον ίδιο τον λαό και το μέλλον της χώρας μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Τώρα κόπτονται να μην τυχόν κάνει αυτοδυναμία ο Μητσοτάκης, ώστε να γίνουν οι επόμενες εκλογές με απλή αναλογική και να τον υποχρεώσουν σε «μεγάλο συνασπισμό» για να μπορούν να εμποδίσουν την απελευθέρωση της οικονομίας που θέλει να πετύχει, όπως προσπάθησαν να κάνουν στον Σαμαρά με την προσθήκη του Κουβέλη και της ΔΗΜΑΡ.
Αλίμονο στους λαούς που κυβερνώνται από ολιγάρχες και ακόμα χειρότερα όταν βάζουν και τα παιδιά τους στα ψηφοδέλτια. Τότε δεν έχουν καν τον φόβο των ενδοιασμών των πολιτικών, και από αυτό κάθε λαός έχει να προσδοκά μόνο οδύνες και εθνικές καταστροφές.
Όπως καλή ώρα...
*Ο κ. Άγης Βερούτης είναι μηχανολόγος μηχανικός, αρθρογράφος, μικρομεσαίος επιχειρηματίας και είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές με τη Νέα Δημοκρατία
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο Παρασκευής 29 Μαρτίου
ΠΗΓΗ
Σχόλια