Σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, δίχως σωσίβιο ο ΣΥΡΙΖΑ

Απόστολος Αποστολόπουλος

Οι εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο, δήλωσε την περασμένη Κυριακή ο κ. Πιτσιόρλας, υπουργός χαμηλών τόνων, στον αντίποδα του Πολάκη. Ο κ. Πιτσιόρλας συντάσσεται με τον πρωθυπουργό αλλά όλοι οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Φλαμπουράρη, θέλουν «εκλογές τώρα», με τη σκέψη ότι, όπως λέει κι ο Σεφέρης, «αύριο η ψυχή μας κάνει πανιά» . Το αποτέλεσμα ωστόσο θα ήταν αμφίβολο γιατί στο κοπάδι με τα πρόβατα επιβάλλεται η γνώμη του τσοπάνη. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Μόνο που στην περίπτωση, λένε οι κακές, αλλά άριστα πληροφορημένες δημοσιογραφικές γλώσσες, τσοπάνος δεν είναι ο πρωθυπουργός αλλά ο μεγάλος υπερατλαντικός Σύμμαχος που το ξέκοψε ότι θέλει κάλπες τον Μάϊο (στις 26) και κανείς δεν τόλμησε να τον ρωτήσει το γιατί και κυρίως να του πει ότι έτσι ρίχνει έξω το σχέδιο. Δηλαδή το «σχέδιο Npvartis» με κλητεύσεις αντίπαλων πολιτικών προσώπων, πρόκληση θορύβου, παραπομπές, κλίμα έντασης ως τον Οκτώβριο, προσδοκία ανατροπής των διαθέσεων της κοινής γνώμης.
Ίσως ο μεγάλος σύμμαχος δεν θέλει πλήγμα, έστω επιφανειακό, στην αντιπολίτευση προ εκλογών. Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου που βλέπει όσα δεν μπορούν να δουν οι κοινοί θνητοί ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε άλλωστε οι νεοδημοκράτες ανταγωνιστές τους. Εκτός αν εθελοτυφλούν και κλαίνε κρυφά τη μοίρα τους.
Τέλος πάντων, οι Συριζαίοι μπορεί να διακηρύσσουν δημοσίως ότι «έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμα» αλλά δημοσκοπήσεις (όχι μόνο μια και όχι ελληνικές) βγάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο, ιδρωμένο και με διαφορά τουλάχιστον 10 μονάδων από τη ΝΔ. Με τη διευκρίνιση ότι ενώ στις εκλογές του 2012 η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ορατή και αναπότρεπτη, τώρα ορατή και αναπότρεπτη είναι μόνο η πτώση του. Έτσι αυτό το σχεδόν 25% που του αποδίδουν είναι «φωτογραφία της στιγμής» αλλά εκφράζει μάλλον επιθυμίες (ή και προσπάθειες…) να συγκρατηθεί η κάθοδος, πλην όμως, όπως λένε οι πληροφορημένοι, άμα σε πάρει η κατηφόρα τίποτα δεν σε σταματά.
Το πρόβλημα, μικρής σημασίας για τη χώρα αλλά σημαντικό για τους κομματικούς, είναι ότι ο αρχηγός σχεδιάζει να τους πουλήσει χειρότερα από ότι ο Τραμπ τους Κούρδους που περιμένουν πλέον να τους σώσει ο Μακρόν για να μην πέσουν στα χέρια του Ερντογάν, από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Οι κομματικοί, οι 53 και οι υπόλοιποι, μονοπώλησαν το κόμμα, έδιωξαν όποιον τόλμησε να πλησιάσει, αλώνισαν για λίγα χρόνια τους διαδρόμους της εξουσίας, αλλά τώρα έχει προκύψει, σε δυσμενείς συνθήκες, η εναγώνια αναζήτηση για βάρκα σωτηρίας. Ποια βάρκα; Και ποιο πλήρωμα;

Ρημαγμένο τοπίο

Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα, μοιάζει με ρημαγμένο τοπίο και οι περιβόητοι 53 με πολεμιστές χαμένους στην ομίχλη. Επελαύνουν κάτι ανεμομαζώματα, άδεια πουκάμισα χωρίς Ελένη, και ομνύουν πίστη, οι αλλόθρησκοι. Η κυβέρνηση ανεβάζει στο κατάστρωμα ξεχασμένους Ροβινσώνες ναυαγούς για να παραγεμίσει τα κενά στο πλήρωμα. Στην πολιτική ορολογία, με δευτεροκλασάτους και τρίτης τάξεως «ονόματα» δεν σώζεται καράβι ούτε της κεντροαριστεράς ούτε της κεντροδεξιάς, ούτε βαρκούλα του ψαρά.

• Στις γειτονιές έχουν ανέβει στα κεραμίδια κι άλλοι σιγοντάρουν ότι τα ταξίματα ήταν λαγοί με πετραχήλια, ότι οι «αλήθειες» διαψεύστηκαν, τα ψέματα απογοήτευσαν, υποσχέσεις έμειναν στο ράφι, διακηρύξεις ξεχάστηκαν. 
• Και το χειρότερο, με τις Πρέσπες έζωσαν τα φίδια τη μισή Ελλάδα για το μέλλον των γονιών και των παιδιών. 
• Οι ανησυχίες και η οργή δεν είναι από διανοουμενίστικο πατριωτισμό, αλλά φρόνηση ζωής, ιστορίες από παππούδες και γιαγιάδες, αυτό που οι γραμματισμένοι αποκαλούν «ιστορική λαϊκή πείρα» ριζωμένη σε αίμα, θύματα και μνήμες. 
• Οι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία έγιναν μόλις χθες, οι Γερμανοί ανοίγουν λογαριασμούς με τους Σκοπιανούς και οι Τούρκοι απλώνουν τους δικούς τους. Η Ελλάδα, δρυός πεσούσης.

Το σχέδιο «εμπρός για μια μεγάλη κεντροαριστερά» σπρώχνει μέλη και στελέχη στη γωνία, βγάζει από το μούσκιο ξένους και άδοξους, ξεχασμένους. Δεν υπάρχουν άλλοι καλύτεροι, παρά κάποιοι αμφίβολοι, φθαρμένοι ή και διεφθαρμένοι, ράκη των τηλεοπτικών παράθυρων, γερασμένες μορφές ενός θλιβερού πρόσφατου παρελθόντος. 

• Όπως και να ‘χει η κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου δεν θα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ όσο κι αν ο Τσίπρας θέλει να θυμίζει πότε-πότε κάτι από τον Ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.

Ανακατεύτηκε με τα πίτουρα

Ο Νίκος Παπανδρέου δεν έχει δοκιμάσει την τύχη του ως τώρα αλλά ποτέ δεν είναι αργά, όπως λέει ο ίδιος και ψιθυρίζουν «εμπιστευτικά» οι φίλοι. Με τον Κώστα Καραμανλή δοκιμασμένο αλλά πιο ισορροπιστή (αναποφάσιστο;) από όσο απαιτούν οι καιροί, ένας άλλος Παπανδρέου, καινούργιος (αλλά με τόσο παλιές ρίζες) και με τον κ. Μπακογιάννη, νεότερο αλλά από έμπειρη γενιά, το σκηνικό μπορεί και να μην έχει ανάγκη ένα πρόωρα γερασμένο και αλλόφυλο κόμμα με ένα αρχηγό, νέο, φιλόδοξο, αλλά που βγήκε στην αγορά σαν την αλεπού στο παζάρι όχι για να αγοράσει αλλά για να πουλήσει τη γούνα της, απερίσκεπτα.

• Πολύ ανακατεύτηκε με τα πίτουρα και οι αφέντες αυτού του τόπου δεν το ‘χουν σε τίποτα να αφήσουν να τον φάνε οι κότες. 
• Όπως και να ‘χει «αν όλα πάνε καλά», εναλλακτικές υπάρχουν. 
• Ώστε, όπως έλεγαν παλιά οι σοφοί, να αλλάξουν τα πάντα για να μείνουν όλα όπως ήταν στη θέση τους. 
• Αν από τα κόμματα περάσουμε στην υποτίθεται κυβερνώσα αστική τάξη, στήριγμα του ΣΥΡΙΖΑ πια, η θέση του μυαλού της έχει μετατοπιστεί από το κεφάλι στην κοιλιά και συμπεριφέρεται όπως ο Λουδοβίκος πριν να έρθει ο κατακλυσμός.

==================
Με άλλα λόγια....

Μεταμοντέρνα Αριστερά (26) - Ο Λούμπεν Homo Syrizeikus

Του Ηλία Παπαναστασίου

Δεν χρειαζόταν η «Πολακιάδα» των τελευταίων ημερών για να κατανοήσουμε το βάθος – και πλάτος ή εύρος- της Ηθικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν χρειάζονταν οι μεταγραφές όλων των ρεταλιών του θνήσκοντος και παρηκμασμένου ΠΑΣΟΚ για να συνειδητοποιήσουμε που το πάνε οι λεβέντες της Πρώτη Φορά «Αριστεράς».
Δεν χρειάζονταν οι «ρυθμίσεις» στο πάρα πέντε του νέου Νόμου Κατσέλη
– ο ΣΥΡΙΖΑ σφύριζε αδιάφορα τέσσερα ολόκληρα χρόνια – για να συνειδητοποιήσουμε τον παχυδερμισμό των Κυβερνώντων «Αριστερών».

Δεν χρειαζόταν ο απίστευτος αμοραλισμός των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ για να αντιληφθούμε το απύθμενο θράσος τους, την ανύπαρκτη Ηθική τους και τον παροιμιώδη χαμαιλεοντισμό τους.

Δεν χρειαζόταν τίποτε από τα παραπάνω. Το εμπεδώσαμε το «μάθημα» ή το «αφήγημα» του ΣΥΡΙΖΑ, το μάθαμε καλά, γνωρίζουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε:

- Χαμαιλέοντες, αριβίστες με ανύπαρκτη συνείδηση και «Ηθική» της ανυπαρξίας, θεσιθήρες που βολεύουν το σόι τους, τις παλλακίδες και τους κάθε λογής κολλητούς Πραιτοριανούς και απερίγραπτους οσφυοκάμπτες, τρωκτικά του Δημοσίου χρήματος που είδαν «φως και μπήκαν» στα άνετα σαλόνια της Εξουσίας και των αμοιβαίων συναλλαγών με την μπουρζουαζία.

- Πεινασμένοι για εξουσία και χρήμα, ανύπαρκτοι επαγγελματικά και μηδαμινοί ηθικά, θεωρητικά αναλφάβητοι και πλασιέ ελιτίστικου ύφους, σνομπ όχι λόγω καταγωγής αλλά λόγω Κοινωνικού Καταπέλτη μια και ανέβηκαν απότομα χωρίς αλεξίπτωτο επιστροφής, ανίκανοι για οτιδήποτε δημιουργικό και ικανοί για οποιαδήποτε ίντριγκα και σκευωρία, κλασσικά λιγούρια που είδαν πλουσιότατο στρωμένο τραπέζι και έκαναν μακροβούτι χωρίς μαχαιροπήρουνα, δεν ανήκουν στους κλασσικούς εκπροσώπους της Μικροαστικής (Ψευδο)Ιντελιγκέντσιας αλλά κάπου χειρότερα: στους Lumpen δηλαδή στο κοινωνικό βάρος της Κοινωνίας, στην κοινωνική και ταξική σαβούρα από την οποία κάθε Κοινωνική Επανάσταση φρόντιζε να απαλλαχθεί το συντομότερο δυνατό.

• Για πρώτη φορά στην Ιστορία των Νέων Ελληνικών Χρόνων, το Λούμπεν Στρώμα δηλαδή το ίζημα του Κοινωνικού Πάτου αποτελεί την Πολιτική και Κυβερνητική Ελίτ της χώρας.

Ουσιαστικά η «Πρώτη Φορά Αριστερά» είναι το Πρώτη Φορά Λούμπεν στρώμα στην Εξουσία, μια άνευ προηγουμένου εξέλιξη με ανυπολόγιστο κόστος εφόσον λειτουργεί σαν Λούμπεν Ελίτ που Λουμπενοποιεί όλη την Κοινωνία, τα Κόμματα και κυρίως τον Ελληνικό Λαό, μετατρέποντάς τον από Ανυπότακτο Νεοέλληνα μιας «Φύσει και Θέσει Αντιστασιακής Ιστορίας»(Ν. Σβορώνος) σε ζητιάνο Κοινωνικής Ελεημοσύνης, δουλο-φεουδαρχικών εργασιακών σχέσεων και όμηρο της Φοροεισπρακτικής Λαιμητόμου του Κράτους.

Παθητικοποιημένος και απογοητευμένος από την οικτρή του οικονομική κατάσταση, αηδιασμένος από την διάψευση όλων του των προσδοκιών, ο ανυπότακτος Έλληνας έχει μετατραπεί σε πρότυπο «ψεκασμένου πολίτη» που δεν αντιδρά, δεν καταλαβαίνει, δεν διαμαρτύρεται αλλά αντίθετα ικανοποιείται από τα ψίχουλα και την ελεημοσύνη των Νέων Βαρόνων, αυτών που στηρίζονται σε παθητικοποιημένους και αποβλακωμένους πολίτες, με κοινωνική συνείδηση Λούμπεν δηλαδή ανύπαρκτη, σε πολιτική αντίληψη του τύπου «Δώσε και σε μένα Αφέντη» και σε αξιακή υπόσταση μηδενικής ισχύος.

Από κει και η ανοχή τους - των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ- για τους μπαχαλάκηδες και (δήθεν) αντι-εξουσιαστές παντός καιρού και με τους οποίους άλλωστε συνδέονται με Έρωτα βαθύ, η απέχθειά τους για την παραγωγική εργασία και τις κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπεί και το μίσος τους για οποιαδήποτε Παραγωγική Αντίληψη της Οικονομίας, ο ασύστολος έρωτας για τους Δικαιωματιστές των Μειονοτήτων Παντός Είδους και Πάσης Συνομοταξίας και η αντίστοιχη ελιτίστικη περιφρόνησή τους για τα Δικαιώματα των Πλειοψηφιών, από κει και ο αντι-επιστημονικός και ασυγκράτητος «Κοινωνιολογισμός» τους για το Φύλο και η αγάπη τους για την (υποτιθέμενη) «Φαντασιακή Αναπαραγωγή του Έθνους» με αποτέλεσμα την καταδίκη σαν «Φασιστικού» και «Ακροδεξιού» ακόμη και του Δημοκρατικού Πατριωτισμού Εθνικοαπελευθερωτικού χαρακτήρα, από κει και η εθελοδουλία τους και η γλοιώδης γονυκλισία τους στους ισχυρούς της Γης – ΗΠΑ, ΕΕ- επιβεβαιώνοντας έτσι το ρητό του μεγάλου Stanley Kubric 

• «Τα μεγάλα Έθνη λειτουργούν σαν Γκάνγκστερ και τα μικρά σαν Πόρνες» αντιπαραθέτοντας στον Δημοκρατικό Εθνικοαπελευθερωτισμό του ΕΑΜ την πλήρη εκπόρνευση της Εξωτερικής Πολιτικής και μετατρέποντας την Κυβερνητική Ελίτ σε Βαλκανική Πόρνη «Πασών Υπηρεσιών και Περιποιήσεων».

Από κει επίσης και η περιφρόνηση τους για τα Παραγωγικά στρώματα της Ελληνικής Κοινωνίας -Εργατική Τάξη, Ελεύθεροι Επαγγελματίες και Μικρομεσαίοι - χαρακτηρίζοντάς τους πότε σαν «Ετερόκλητους όχλους», πότε σαν «Στρατηγικούς Κακοπληρωτές», πότε σαν «Ανενημέρωτους» και «Μη σκεπτόμενους» καταδεικνύοντας έτσι την περιφρόνηση μιας Λούμπεν Ελίτ - που σιτίζεται πλουσιοπάροχα από το Πρυτανείο - για τα μεγάλα λαϊκά στρώματα, μιας Λούμπεν Κρατικοδίαιτης «Τάξης» που δίνει αφειδώς αυξήσεις στα πάνω Δημοσιοϋπαλληλικά στρώματα δηλαδή στο Άνω Παρασιτικό Μανδαρινάτο – Μετακλητοί κλπ.- απομυζώντας κάθε οικονομική ικμάδα της Κοινωνίας για να ζει η ίδια πλουσιοπάροχα με σκανδαλώδη τρόπο.

Αυτό ίσως είναι το μόνο θετικό σημείο των τεσσάρων ετών ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΗΣ Παρακμής, το γεγονός της κυριαρχίας μιας λεπτής και σχετικά ολιγάριθμης Ελίτ του Άνω Μανδαρινάτου πάνω σε τεράστια – τον αριθμό- Κοινωνικά Στρώματα. Μιας Κρατικής Ελίτ που μην έχοντας άλλη σοβαρή Κοινωνική Επιρροή καταχράται της υπομονής μεγάλων λαϊκών στρωμάτων ποντάροντας στην Κοινωνική Ελεημοσύνη που βαφτίζει ανενδοίαστα «Κοινωνικό Κράτος» που όμως ταυτόχρονα κινδυνεύει με την πρώτη σοβαρή πολιτική/κοινωνική κρίση να γκρεμοτσακιστεί το ίδιο εύκολα όπως σκαρφάλωσε.

Ελλείψει συμμαχιών με μεγάλες τον αριθμό Κοινωνικές Τάξεις – Εργατική, Αγροτική, Μικρομεσαία – ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας Λόχος Διοικήσεως που κάθισε στο σβέρκο ενός ολοκλήρου λαού θυμίζοντας μύγα που ενοχλεί το σβέρκο ενός αλόγου.

Εύκολη η άνοδος του, ευκολότερη η θεαματική του πτώση. Πτώση που θα παρασύρει τις πεινασμένες Κυρίες του χθες- σημερινές Μαρίες Αντουανέττες που μοιράζουν το παντεσπάνι του Neoliberal Φεμινισμού και τους (επίσης) χθεσινούς και προχθεσινούς ξελιγωμένους σημερινούς Νεοδιορισμένους ξεκινώντας από τον Μεγάλο Στρατηγικό Σχεδιαστή Νοτιοανατολικής Ευρώπης Καρανίκα μέχρι τους μπλαζέδες Πανεπιστημιακούς «Οργανικούς Διανοουμένους», Τενεκέδες της Επιστημονικής Θεωρίας και Αναλφάβητους της Λογικής Σκέψης.

Εάν είναι σωστή η ρήση του Βολταίρου «Κάθε Λαός έχει την Κυβέρνηση που του αξίζει» ακόμη σωστότερη είναι η ρήση «Ο Ελληνικός Λαός αξίζει καλύτερης τύχης». Ο ίδιος πρέπει να αποφασίσει εάν θα συνεχίσει να είναι – όπως ήταν έως σήμερα- «Λαός με Ιστορία» και μάλιστα ένδοξη ή θα καταταγεί στο μέλλον στους «Μη Ιστορικούς Λαούς» (Geschichtloss Volker) σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση των G.Hegel και Fr. Engels.

ΥΓ. Απέναντι στην Φιλελεύθερη Αστική αντίληψη Δεξιάς/Ακροδεξιάς προέλευσης πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «Αριστερός, Κομμουνιστικός και Μπολσεβίκικος», απαντάμε με τα λόγια του Descartes (Καρτέσιου) πως «Η Άγνοια δεν είναι επιχείρημα».

• ‘Όποια σχέση έχει η Ιερά Εξέταση και ο Πάπας με τον Κοινοβιακό Θρησκευτικό Σοσιαλισμό του Χριστού (που δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους), άλλη τόση σχέση έχει η «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ με τον Ιστορικό Σοσιαλισμό και την Διαλεκτική θεωρία του Marx. Οι Πρώτοι - των δυο παραδειγμάτων μας - αποτελούν πλήρη αντιστροφή και αναίρεση των Δεύτερων. Έτσι, απλά. Χωρίς πολύ συζήτηση.