«ΑΥΓΑ ΓΛΑΡΩΝ»

blogger: Αντί ...Χριστουγεννιάτικης ανάρτησης, μια ανάρτηση δανεισμένη από ένα πολίτη και Πανεπιστημιακό Δάσκαλο, που στάθηκε και στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Λόγος συνεπής και καθαρός. Λόγος Επιστημονικός. Και τι δουλειά έχει ένα άρθρο του Απρίλη τα Χριστούγεννα; Μα τις μέρες αυτές, η μέρα κερδίζει τη νύχτα, δηλαδή  το φως κερδίζει το σκοτάδι και θυμίζει την Άνοιξη που θ' άρθει. Καλή σας ανάγνωση! Καλές Γιορτές!

Η φυσική χλωρίδα και πανίδα της Ελλάδας, η τιμή και η αξιοπρέπεια των Ελλήνων πολιτών, η ελευθερία τους και η Αειφόρος ανάπτυξη VERSUS «επενδυτές» Εμίρηδες, αγοραστές της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας η οποία εκποιείται ταχύρρυθμα, οι τοκογλύφοι και τα καζίνα κλοπής εισοδημάτων. ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ. Μέχρι να έλθει μια ευλογημένη μη εμφύλια ΕπΑνάσταση υπεράσπισης του Συντάγματος και του Πολιτικού μας πολιτισμού.

By ifestosedu on Απρίλιος 4, 2018

Διανύοντας το πρώτο εξάμηνο του 2018 και εν μέσω εσωτερικών και εξωτερικών κρίσεων όλων των επιπέδων και όλων των βαθμίδων η τιμή των νεοελλήνων και η επιβίωσή τους κρίνεται από πολλά πράγματα.
Όπως αλλάζουν οι εποχές, βέβαια, εισήλθαμε πλέον στην Άνοιξη. Τα ζωντανά του Σαρωνικού αχάμπαρα γεννοβολούν  όπως πάντα έκαναν στους ίδιους τόπους από καταβολής κόσμου.
Δεν ξέρουν ότι η συμφορά που έπληξε τους νεοέλληνες δεν τα εξαιρεί. Δεν ξέρουν τι καταστροφή θα μπορούσε να επιφέρει στο περιβάλλον τους η κρίση που κατέστειλε τους νεοέλληνες, που εξουδετέρωσε τις αντιστάσεις τους και που αφήνει ανεξέλεγκτες αποφάσεις να καταστρέφουν τα πάντα και τους πάντες.
Η κρίση δεν εξαιρετί την χλωρίδα και την πανίδα της Ελλάδας, το φυσικό περιβάλλον και την φυσική και πολιτισμική κληρονομιά. Ο Σαρωνικός είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα: Γλάροι, άγριες πάπιες, χελώνες, κάθε άλλο ψαροπούλι και κάθε άλλο ζωντανό της πανέμορφης αυτής φύσης κινδυνεύει. Αντί  τουλάχιστον αυτά – τα τελευταία ιερά προπύργια της φύσης και του περιβάλλοντος – να διαφυλαχθούν για τις μελλοντικές γενεές, ή όσους τέλος πάντων διαφύγουν τον θάνατο, τις αρρώστιες και την μετανάστευση,  η ίδια κρίση που εξοντώνει τους νεοέλληνες τα παρασέρνει προς εξαφάνιση.  Ο χείμαρρος της καταστροφής τα παρασέρνει όλα.
Οι ωραίες φωτογραφίες των αυγών γλάρων και άλλων πτηνών που αναρτώνται προαναγγέλλουν την εκκόλαψη. Αν και μερικά ήδη κυκλοφορούν, μέχρι στιγμής ελάχιστα.  Σε μερικές μέρες τα βράχια αυτά θα είναι γεμάτα με χιλιάδες νεογέννητα κάθε είδους. Ένα τελευταίο προπύργιο της φύσης, του περιβάλλοντος και μια μοναδική διέξοδος σε φυσικό και φυσιολογικό περιβάλλον για εκατομμύρια ανθρώπους κινδυνεύει θανάσιμα.
Ποιο είναι το μέλλον του. Όλοι ξέρουμε ότι τα τελευταία χρόνια οι ίδιοι που καταπλακώνουν τους νεοέλληνες μαζί και πολλά άλλα πράγματα σχεδιάζουν να καταπλακώσουν με τσιμέντο και αυτό το τελευταίο προπύργιο της φύσης στον ιερό Σαρωνικό. Μάλιστα οδηγώντας όχι σε κάποια  ανάπτυξη οποιουδήποτε είδους αλλά σε αρνητικές αποδόσεις που θα οικειοποιηθεί η διεθνής και διεθνική ιδιωτεία. Επειδή αυτά τα προβλήματα εντάσσονται σε ένα μεγαλύτερο, καλύτερα για ακόμη μια φορά να συνοψίσουμε μερικά πράγματα.
Το πρόβλημα των νεοελλήνων που έγινε πολύ έντονο το τέλος της δεκαετίας του 2000 είναι μεγάλο. Πλην όμως δεν έχει ως αφετηρία το 2009-10. Άρχισε πριν τρεις τουλάχιστον δεκαετίες, εάν όχι πριν δύο αιώνες μετά την Επανάσταση του 1821 όταν δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας. Μετά τις Εθνοσυνελεύσεις των Επαναστατών του 1821 ο Καποδίστριας, σταδιακά αλλά σταθερό και με επιτυχία έκτιζε ένα σύγχρονο νεοελληνικό δημοκρατικό και ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος. [«Ο Ιωάννης Καποδίστριας και οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις: Σχέσεις ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο διεθνές σύστημα» http://wp.me/p3OqMa-1p5 και «ΟΙ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ» http://wp.me/p3OlPy-1FG]
Η δολοφονία του έφερε την Βαυαροκρατία, την ξενοκρατία και την καταστροφή όλων σχεδόν των Ελλήνων εκτός νεοελληνικού κράτους. Των Ελλήνων οι Κοινότητες, βέβαια, επιβίωσαν «παρά το κράτος». Νοικοκυριά, έμποροι, μετανάστες, εφοπλιστές και πολλοί άλλοι κατόρθωναν με κόπο και μόχθο να κτίσουν ότι βλέπουμε γύρω μας. Το κράτος και οι καβαλάρηδές του σχεδόν πάντα υπηρετούσε ξένους. Οι Έλληνες άντεχαν αλλά  κάποια στιγμή μετά την μεταπολίτευση τα πλήγματα έγιναν αβάσταχτα. Μεγάλη συμφορά, γιατί γνωρίζουμε πως το κράτος για κάθε έθνος είναι ο θεσμός συλλογικής ελευθερίας των ανθρώπων και εάν έχουν και εθνική ανεξαρτησία χωρίς μεγάλα προβλήματα μπορούν να παλεύουν δημοκρατικά προσανατολισμένοι προς την πολιτική ελευθερία. Όταν η πολιτεία πάσχει, είπε σε μια από τις δημηγορίες του ο Περικλής, όλοι οι πολίτες πάσχουν. Κάποιοι, βέβαια, εθισμένοι στην ιδιωτεία δεν το βλέπουν και λένε «μακριά από εμένα και όπου νάναι». Τελικά βέβαια κανείς δεν γλιτώνει γιατί το κράτος-Πολιτεία ήταν, είναι και πάντα θα είναι το μόνο πεδίο πολιτικού πολιτισμού, πολιτικής συγκρότησης, ανάπτυξης παραδοχών για την μεγάλη σημασία τού κοινού συμφέροντος και υιοθέτηση στρατηγικών διαφύλαξης αυτού του συμφέροντος.
Το ελλειμματικό + ξενοκρατούμενο κράτος των νεοελλήνων, τελικά πλήγηκε καίρια από μεταμοντέρνα πυρά και αυτό βιώνουμε σήμερα οκτώ χρόνια μετά την έναρξη της συντρέχουσας κρίσης (Βλ. ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1ij) . Οι νεοέλληνες, καταπλακωμένοι και υπό καταστολή επί δύο αιώνες κατόρθωναν να επιβιώνουν. Τώρα, πλήττονται ανελέητα και ίσως τελειωτικά. Διοικούνται από εγχώριους αξιοθρήνητους σε ρόλο εκούσιου ή ακούσιου πραιτοριανού και από «κωλοτούμπες» οι οποίοι εξ ορισμού και προγραμματικά ως εντολείς της τρόικα ενσαρκώνουν όχι κάποια αντίληψη κοινού συμφέροντος αλλά την μετατροπή τους σε αδίστακτους διοικητές που ενσαρκώνουν  την έννοια ιδιωτεία στην χειρότερή της μορφή, δηλαδή την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων. Δικαιολογίες και εκλογικεύσεις, βέβαια, ακούγονται πολλές, πλην η καρέκλα εξουσίας γι’ αυτούς είναι το μείζον.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί πως όσοι διοικούν τα τελευταία χρόνια (διοικούν όχι κυβερνούν) υπακούν τυφλά σε ένα εισβολέα/«σύστημα» τεχνοκρατών, υπαλλήλων ηγεμονικών κρατών και διεθνικών τοκογλύφων και κερδοσκόπων. Το «σύστημα» γνωστό όπως είπαμε και ως «τρόικα» καταστέλλει ποικιλότροπα τους Έλληνες πολίτες. Καταστέλλονται οικονομικά, εκποιείται ο κόπος, ο μόχθος και ο πλούτος των Ελληνικών νοικοκυριών που επιβίωσαν δύο αιώνες μετά την δολοφονία του Καποδίστρια (και την δολοφονία των αγώνων μας όπως ήδη υπαινιχθήκαμε να αποκτήσουμε ελεύθερο-εθνικά ανεξάρτητο κράτος), αναιρούν κάθε δυνατότητα επανόδου σε ανάπτυξη με Ελληνικούς όρους, αναιρούν την Ελληνική Εθνική Ανεξαρτησία για την οποία πολλοί πάλεψαν και θυσιάστηκαν και αναιρούν κάθε προοπτική των μελλοντικών γενεών.
Ο Δαρβίνος με τους πραιτοριανούς της τρόικα καβαλάρηδες εισέβαλε στην πιο κτηνώδη και αδίστακτη μορφή του, την μεταμοντέρνα. Μέσα σε αθέατες ζώνες ένας ανελέητος μεταμοντέρνος πόλεμος εξοντώνει νοικοκυριά, οικογένειες, επιχειρήσεις και οτιδήποτε σημαίνει ένα ελεύθερο και αυτοθεσπίζομενο κράτος. Έχουμε επίσης και «γενοκτονία» νέων επειδή εκατοντάδες χιλιάδες ταλαντούχοι νέοι μας πήραν τον δρόμο της μετανάστευσης όπως οι προπάπποι τους. Πολλά άλλα βέβαια τα ο οποία δεν είναι του παρόντος για να επεκταθούμε.

Το μείζον βέβαια σε όλες τις ανάλογες και αντίστοιχες καταστάσεις είναι πάντα ένα: «Πότε θα φύγουν οι Τύραννοι» (Ρήγας) [ΆΜΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ. https://wp.me/p3OqMa-17Q]. Και όταν φύγουν τι θα έχει απομείνει.
Ερχόμαστε λοιπόν σε ένα τοπικό ζήτημα το οποίο, όμως, δεν είναι μόνο υπόθεση των Δήμων Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης αλλά και κάθε άλλης ανάλογης και αντίστοιχης περίπτωσης.
Και όπως ξέρουμε πολλά συμβαίνουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και οι διοικούντες επικαλούνται κάποια μυστήρια έκτακτη ανάγκη ενώ η μόνη ανάγκη είναι να εξαφανιστούν για να μπορέσει η Ελληνική κοινωνία να ορίσει πραγματικούς και ανακλητούς αντιπροσώπους της οι οποίοι θα διαπραγματευτούν για τα συμφέροντά τους και όχι για τα συμφέροντα των διεθνικών συμφερόντων και της διεθνικής ιδιωτείας.
Το ζήτημα του Σαρωνικού και όλων των ανάλογων καταστάσεων αφορά τα πιο πάνω αλλά και τον τρόπο που εξελίχθηκαν οι νεοέλληνες τους δύο τελευταίους αιώνες, ιδιαίτερα όμως τον 20 αιώνα.
Συντομογραφικά λέμε ότι ιδιαίτερα τον 20 αιώνα αντί Αειφόρου Ανάπτυξης εξ αντικειμένου είχαμε χάος. Μεταξύ άλλων:

• Αστικοποίηση (οι περισσότεροι Έλληνες είναι μακριά από τους τόπους καταγωγή τους εγκλωβισμένοι στο Αττικό πεδίο και στην συν-πρωτεύουσα).
• «Παράνομα» αυθαίρετα κτίσματα (πολλά όχι επειδή έφταιγαν οι πολίτες αλλά επειδή το πελατειακό κράτος που τους επέβαλλε την διαφθορά. Στο σημείο αυτό υπογραμμίζεται πως όπως έχουμε ξαναγράψει θεωρούμε ναζισμό/φασισμό την ενοχοποίηση της κοινωνίας. Τα μέλη της κοινωνίας λειτουργούν πάντα μέσα σε ένα κρατικό σύστημα και όπως ήδη γράφτηκε πιο πάνω σε αναφορά με τον Περικλή, όταν αυτό πάσχει όλα πάσχουν.
• Απουσία κανόνων για τις πόλεις και την ύπαιθρο και η απίστευτη για σύγχρονο κράτος απουσία κτηματολογίου που άφησε πολλούς να ασχημονήσουν βεβηλώνοντας ιερά, όσια και αισθητική. Έτσι είχαμε εγκατάλειψη της υπαίθρου και κακόγουστες και ελλειμματικές κατασκευές.
• Το «σύστημα» δεν δίστασε να περικυκλώσει ακόμη και την Ακρόπολη και άλλα υψηλά επιτεύγματα του πολιτισμού με κακόγουστα κτίσματα που η σύγκριση με τα μεγαλουργήματα της κλασικής εποχής μόνο ντροπή και θλίψη μπορεί να προκαλέσει.
• Πολεοδομική, περιβαλλοντολογική και κάθε άλλου είδους ασυδοσία σε όλα την Ελληνική Επικράτεια.
• Και πολλά άλλα πασιφανή και πασίδηλα τα οποία δεν τιμούν το σύστημα που καβαλίκεψε τους νεοέλληνες.

Το 1981 βέβαια γίναμε μέλος του συνασπισμού των κρατών της Ευρώπης γνωστού και ως ΕΕ. Κάποιοι σκεφτήκαμε ότι αν σε κάτι θα ωφελήσει η ένταξη στους μεταπολεμικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς θα ήταν ο εκσυγχρονισμός των θεσμών (όχι εξευρωπαϊσμός όπως λανθασμένα έλεγαν κάποιοι οποίοι γνωρίζουν ελάχιστα ή καθόλου την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση!).
Η συμμόρφωση επίσης με Συνθήκες και Συμβάσεις και η ιδιαίτερα τις υποχρεωτικές Συμβάσεις για την Αειφόρο Ανάπτυξη. Οι πρόνοιες αυτών των Συνθηκών (αλλά για εμάς και συναφείς πρόνοιες του Ελληνικού Συντάγματος, βλ. ανάλυση διακεκριμένης νομικού στους συνδέσμους στο τέλος για την Νήσο Φλέβα) είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα αναπτυγμένα και  υπό ανάπτυξη κράτη. Για όλους αποτελούν ζωτική αναγκαιότητα. Κυρίως, λόγω των αλλαγών που προέκυψαν από την έλευση της μαζικής παραγωγής και της μαζικής κατανάλωσης τον 19ο και 20ο αιώνα. Η υποχρεωτική ενσωμάτωση στο κανονιστικό μας σύστημα ρυθμίσεων που αλλού πλέον θεωρούνται αυτονόητες, λογικά θα έπρεπε να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Τίποτα, φαίνεται δεν συνέβη από όλα αυτά και ζητήματα και αποφάσεις που στα αναπτυγμένα κράτη αποτελούν πλέον  τον άξονα της εθνοκρατικής εξέλιξης στην Ελλάδα δεν τηρούνται.
 
Δεν θα επεκταθούμε σε άλλα σχετικά και συναφή ζητήματα παρά μόνο λέμε πως ο ιστορικός του μέλλοντος θα εκτιμήσει ορθά ότι κάθε βεβήλωση της χλωρίδας  της φυσικής μας κληρονομιάς και του περιβάλλοντος τόσο του Σαρωνικού όσο και άλλων περιοχών της Ελλάδας ήταν ένα ιστορικό έγκλημα μεταξύ πολλών άλλων. Όπως όμως γνωρίζουμε το δικαστήριο των εθνών είναι η ιστορία. Εξ ου και η ανάγκη για εγρήγορση, αντίδραση και ελέγχους σε παρόντα χρόνο. Την στιγμή δηλαδή που συντελείται η βάναυση κακοποίηση της φύσης και του περιβάλλοντος και αυτό εδώ κάνουμε επιτελώντας τον ρόλο του πολίτη ο οποίος σε δημοκρατίες είναι εντολέας. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ