Περιστασιακοί ένοικοι και μπολσεβίκοι, αυτό το κράτος μας ανήκει

Το να μην υποδέχεται με... θετικό τρόπο τον έλεγχο κάποιος ελεγχόμενος από τη Δικαιοσύνη είναι κάτι εύλογο, έως και θεμιτό. Πολλώ δε μάλλον πολιτικός, πρώην υπουργός, και ειδικά πρώην πρωθυπουργός. Το είδαμε στην υπόθεση Novartis, σε αυτήν για το πάρτι στην Υγεία, παλαιότερα στα εξοπλιστικά του Άκη Τσοχατζόπουλου. Ένα ακόμη συγκλονιστικό στοιχείο που διαπιστώνεται δια γυμνού οφθαλμού από τις αντιδράσεις του Κώστα Σημίτη και των υπολοίπων πολιτικών στον έλεγχο που υπόκεινται ή αναμένεται να υποστούν από τη Δικαιοσύνη για τα πεπραγμένα τους, είναι το κοινό υλικό που τους ενώνει, είτε εκκινούν από την κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ, είτε γαλουχήθηκαν στην μήτρα της δεξιάς της Νέας Δημοκρατίας. Η έπαρση του εξουσιαστή.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ


 του Μηνά Κωνσταντίνου

«Είστε μια σύγχρονη ύβρις για τη δημοκρατία» δήλωσε από το βήμα της Βουλής ο Αντώνης Σαμαράς, όταν συζητήθηκε στη Βουλή η σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση Novartis. «Με αυτά που κάνουν πλήττουν τη Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου» αντέκρουσε τον έλεγχο ο Βαγγέλης Βενιζέλος. «Το σημερινό κυβερνητικό κράμα δεν έχει σχέση με τη Δημοκρατία και το Κράτος δικαίου» η αντίδραση του Ανδρέα Λοβέρδου στην ίδια υπόθεση. «Η εργαλειοποίηση της ελληνικής δικαιοσύνης θέτει σε κίνδυνο την ίδια μας τη δημοκρατία» δήλωσε ο Γιάννος Παπαντωνίου κατά την προφυλάκισή του για την υπόθεση των φρεγατών, αφού ημέρες νωρίτερα υποστήριζε πως στοχοποιείται επειδή ήταν ο μακροβιότερος υπουργός Οικονομικών και έβαλε τη χώρα στο ευρώ.

Οι παραπάνω αποτελούν μόνο μερικές ενδεικτικές αντιδράσεις σημαντικών πολιτικών προσώπων της πρόσφατης ιστορίας της χώρας, όταν η έρευνα της Δικαιοσύνης στράφηκε προς το πρόσωπό τους και τα πεπραγμένα τους. Αντίστοιχη αντίδραση είδαμε και από τον Κώστα Σημίτη την Τετάρτη, στο άκουσμα της εντολής της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες για άνοιγμα των λογαριασμών του, της συζύγου του και δύο υπουργών του.  

«Η προαναγγελθείσα επιχείρηση δίωξής μου δεν με αγγίζει. Η Ιστορία δεν γράφεται από τους περιστασιακούς ενοίκους της εκτελεστικής εξουσίας. Είναι προφανές, ότι η έρευνα στους λογαριασμούς μου είναι ευπρόσδεκτη. Δεν έχω τίποτα να κρύψω. Τα σχετικά δημοσιεύματα εστιάζονται σε συκοφαντίες. Και στις συκοφαντίες θα απαντήσω, αφού διαπιστώσω ποιοι εμπλέκονται».

Η δήλωση Σημίτη, σε συνδυασμό με την αγχωμένη και ξεκούρδιστη κουστωδία των χρυσοκάνθαρων του περιβάλλοντός του που έσπευσαν να υψώσουν τείχος προστασίας γύρω του και μόνο στο άκουσμα του ελέγχου του, αποτελεί μόλις την τελευταία προσθήκη σε ένα ψηφιδωτό εξουσιαστικού τσαμπουκά που επιβεβαιώνει την ιδιοκτησιακή λογική που κατείχαν οι κυβερνήσεις της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες.

Δηλαδή κάποιοι θέλουν να αμαυρώσουν το εμβληματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας» θα δηλώσει από το βήμα της Βουλής την ίδια ημέρα ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Β. Βενιζέλος, ενώ η σημερινή αρχηγός του κόμματος, Φ. Γεννηματά, τον συναγωνίστηκε σε αμετροέπεια. «Είπα προχθές ότι ο πανικός σας προκειμένου να πλήξετε τη δημοκρατική παράταξη, θα σας οδηγήσει να σπιλώσετε μέχρι και τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Είστε αδίστακτοι. Τώρα φτάνετε στον Κώστα Σημίτη, τον πρωθυπουργό της ΟΝΕ, του Ελσίνκι, της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, των μεγάλων έργων που άλλαξαν την εικόνα της χώρας. Πάρτε το απόφαση, δεν μας αγγίζετε. Αυτά που κάνετε θα σας γυρίσουν μπούμερανγκ» τόνισε, μεταξύ άλλων, από το βήμα της Βουλής.

Από τα χρόνια της διακυβέρνησης Σημίτη έχουν περάσει περισσότερα από 14 χρόνια. Σήμερα, κορυφαίες υποθέσεις διαφθοράς της περιόδου του όπως της Siemens δικάζονται ακόμη, άλλες όπως του C4i των Ολυμπιακών Αγώνων που μόλις ξεκίνησαν ή για τις φρεγάτες που βρίσκονται καθ’ οδόν, και άλλες όπως του Χρηματιστηρίου που ολοκληρώθηκαν πριν λίγο καιρό (βγάζοντας λάδι όλους τους κατηγορούμενους). Η μισή εξοπλιστική πολιτική της κυβέρνησής του έχει αποδειχθεί διεφθαρμένη, ενώ η άλλη μισή ελέγχεται για τους ίδιους λόγους, με τον εκλεκτό υπουργό του να βρίσκεται προφυλακισμένος. Ο ταμίας και εξ απορρήτων του, Θ. Τσκουκάτος, έχει ήδη ομολογήσει πως έλαβε 1 εκατ. μάρκα για λογαριασμό του κόμματος, ενώ υπουργός του, ο Τάσος Μαντέλης, έχει καταδικαστεί για άλλη μίζα, 450.000 μάρκων.

Σημειώνεται, για να μην ξεχνιόμαστε, όλα τα παραπάνω ειπώθηκαν για μία τυπική διαδικασία μιας δημόσιας αρχής που κάνει τη δουλειά της, καθώς το όνομα του ελεγχόμενου συναντάται σε μαρτυρία σημαντικής υπόθεσης διαφθοράς.

Τον περασμένο Μάρτιο, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί πέρασε το γραφείο του ανακριτή για υπόθεση διαφθοράς, και μόλις πριν έναν μήνα παραπέμφθηκε σε δίκη. Πριν λίγα χρόνια, στην ίδια χώρα καταδικάστηκε ο Ζακ Σιράκ. Τον Μάιο, η κυβέρνηση Ραχόι έπεσε παραδίδοντας την εξουσία στον Σάντσεθ, καθώς η ισπανική δικαιοσύνη καταδίκασε σε συνολικές ποινές που ξεπερνούν τα 350 χρόνια τα 29 στελέχη του Λαϊκού Κόμματος, για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην ιστορία της χώρας. Στο Ισραήλ, ο εν ενεργεία πρωθυπουργός Μπεντζαμίν Νετανιάχου έχει ανακριθεί ακόμα και στο σπίτι του, όπως και η οικογένειά του, για αρκετές υποθέσεις διαφθοράς στις οποίες φέρεται να εμπλέκεται. Στη Λετονία δεν δίστασαν νωρίτερα μέσα στο έτος να συλλάβουν τον κεντρικό τραπεζίτη  Ιλμαρς Ρίμσεβικς, ενώ ακόμα και στο Πακιστάν, τον περασμένο Ιούλιο η δικαιοσύνη καταδίκασε τον πρώην πρωθυπουργό, Ναουάζ Σαρίφ σε δέκα χρόνια κάθειρξη.

Πουθενά από τις παραπάνω χώρες δεν καταλύθηκε η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη συνεχίζει να λειτουργεί και το Κράτος Δικαίου, τουλάχιστον όσο και πριν. Όλα τα παραπάνω παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα, όπως την προηγούμενη της δίωξης του εκάστοτε πρωθυπουργού ή ανώτατου αξιωματούχου. Στην Ελλάδα ισχύει κάποιο άλλο καθεστώς;