AΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
«Το μόνο μέρος του λεγόμενου εθνικού πλούτου
που πραγματικά περνά στη συλλογική κατοχή
των σύγχρονων λαών είναι το δημόσιο χρέος τους...
Το δημόσιο χρέος γέννησε τις μετοχικές εταιρείες,
την εμπορευματοποίηση κάθε μορφής...
με μια λέξη γέννησε το παιχνίδι της Χρηματιστηριακής αγοράς
και τη σύγχρονη χρεοκοπία»
Καρλ Μαρξ, Il Capitale, Βιβλίο I, κεφάλαιο 24.
Ποιος θα το περίμενε να αποτελεί η Ελλάδα σύμβολο αγώνα του ιταλικού λαού και της κυβέρνησης που επέλεξε δημοκρατικά -για πρώτη φορά μετά από περισσότερα από 30 χρόνια μια κυβέρνηση με κοινοβουλευτική, αλλά κυρίως με εκλογική λαϊκή πλειοψηφία-, σύμβολο "ανυπακοής" στο διευθυντήριο των ευρωκρατών και των Ευρωηρωινομανών (όπως ηρωινομανών) που απαιτούν: "Περισσότερη Ευρώπη"!
Οι απειλές "Θα σας κάνουμε Ελλάδα"!, ξύπνησαν την αξιοπρέπεια του ιταλικού λαού, τον πατριωτισμό τους, τα εθνικά τους ένστικτα. Τον έκαναν να έρθει πιο κοντά στην ιστορία και τον πολιτισμό ους και συνεπώς αρχίζει να γίνεται άκρως επικίνδυνος για το 4ο Ράιχ.
Οι Ευρωηρωινομανείς, ως Αρχαίοι Έλληνες Τραγικοί ποιητές, προαναγγέλλουν με διθυραμβικούς, λυρικούς τόνους τραγικού θεάτρου την απόλυτη καταστροφή για όσους εξέλθουν από το θεϊκό Ευρώ: φτώχεια, εξαθλίωση, πόλεμοι, βία, αναρχία κ.απ.
Δηλαδή περιγράφουν επακριβώς ότι... συμβαίνει σήμερα σ' αυτό το ευρωκρατικό σύστημα του 4ου Ράιχ κι η Ελλάδα είναι το χαρακτηριστικό και τραγικό παράδειγμα.
Η Σιβυλλικές "απαντήσεις" της υποταγμένης, ηττημένης και νεκρής "μεταρρυθμιστικής ευρωπαϊκής αριστεράς", σε αγαστή σύμπλευση σε ένα μαύρο μέτωπο με την ευρωπαϊκή δεξιά, είναι το αφήγημα του κινδύνου ενός νέου φασισμού, ναζισμού, που όμως δεν συνάδει μιας και το κεφάλαιο δημιούργησε το ναζισμό και φασισμό, ενώ σήμερα το κεφάλαιο στηρίζει τους "αριστερούς" και δεξιούς αντιφασίστες.
Ο φασισμός, ο ναζισμός δεν χρειάζεται σήμερα στο υπερεθνικό κεφάλαιο κι αυτό το επισήμανε πριν σχεδόν μισό αιώνα ο "Poeta Vate" (οραματιστής, προφητικός ποιητής) ο κορυφαίος κομμουνιστής διανοητής Pier Paolo Pasolini, που είχε ήδη προεξοφλήσει ποια θα ήταν η διεστραμμένη προέλευση του σημερινού αφηγήματος της παγκοσμιοποίησης, ο αποκαλούμενος "αντιφασισμός": Δεν είμαι αντιφασίστας!
Γράφει ο Pier Paolo Pasolini πριν 45 ολόκληρα χρόνια:
«Αναρωτιέμαι, αγαπητέ Alberto, αν αυτός ο θυμωμένος αντιφασισμός που βρίσκει σήμερα, με τελειωμένο τον φασισμό, διέξοδο εκτόνωσης στις πλατείες, δεν είναι κατά βάθος ένα όπλο αποπροσανατολισμού που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη σε βάρος των φοιτητών και των εργαζομένων για να περιορίσει την αμφισβήτηση. Για να ωθήσουν τις μάζες να πολεμήσουν έναν ανύπαρκτο εχθρό, ενώ ο σύγχρονος καταναλωτισμός έρπει ύπουλα, διεισδύει και διαφθείρει την ήδη ετοιμοθάνατη κοινωνία».
Επιστολή του Pier Paolo Pasolini στον Alberto Moravia
«Ένας νέος φασισμός δημιουργείται στη θέση του...
ένας τεχνητός φασισμός ο οποίος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί
μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός»
Pier Paolo Pasolini
Σήμερα ο καπιταλισμός έχει απλώς αλλάξει τα προσωπεία του και το ρεπερτόριο των ασμάτων του, τα οποία μέχρι τώρα δεν μπορούσαν πλέον να τραγουδηθούν χωρίς παραφωνίες. Τα νέα προσωπεία και τα νέα άσματα, η Δύση, ο καπιταλισμός παραμένει ο ίδιος.
Σήμερα τα νέα προσωπεία έχουν βρει έναν τρόπο να ξεπλύνουν τον πλουτισμό των ολιγαρχιών του κεφαλαίου σε βάρος αυτών που πραγματικά παράγουν, τους εργαζόμενους.
Εδώ και πέντε αιώνες η Δυτική Ευρώπη, οι ιδιοκτήτες κεφαλαίων και μέσων παραγωγής λύνουν όλα τους τα προβλήματα μεταφέροντας τα βάρη σ' αυτούς που πραγματικά παράγουν πλούτο, τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι παύουν όλο και λιγότερο ν' ανησυχούν κι αυτό το καθήκον τρομοκράτησης των λαών, αφού η παραδοσιακή δεξιά εκπλήρωσε το ρόλο της, τον έχει αναλάβει σήμερα η "μεταρρυθμιστική ευρωπαϊκή αριστερά", η ιμπεριαλιστική "αριστερά" στην υπηρεσία του κεφαλαίου.
Σήμερα μόνον οι όσοι δεν επιθυμούν δεν διαπιστώνουν το προφανές κι αδιαμφισβήτητο:φασισμός και ναζισμός είναι το spread.
Δηλαδή η οργανωμένη αντίδραση της άρχουσας τάξης απέναντι στους λαούς που εκφράζουν με την ψήφο τους ανεπιθύμητες πολιτικές ηγεσίες, με εθνικά και πατριωτικά χαρακτηριστικά.
Σήμερα το όπλο του σύγχρονου φασισμού και ναζισμού δεν είναι η δικτατορία, τα τανκ, αλλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το spread, με το οποίο ανατρέπουν τις μη αρεστές κυβερνήσεις.
Για την κατανόηση του σύγχρονου φασισμού και ναζισμού που εκφράζει στην Ευρώπη το 4ο Ράιχ, αρκούν απλά ερωτήματα:
- Πότε το Σχέδιο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η Ευρώπη έδρασε αλληλέγγυα;
- Όταν απαγχονίστηκε η Ελλάδα από την πολιτική της λιτότητας και των μνημονίων;
- Όταν η Κύπρος μας, ανεξάρτητο κράτος και πλέρες μέλος της Ε.Ε. παραμένει υπό κατοχή;
- Όταν το Ελληνικό Αιγαίο εντάχθηκε στα "προγράμματα" που βαπτίζουν "θάλασσα συνεργασίας και συνεκμετάλλευσης";
- Όταν παραδίδεται από την ίδια την Ευρώπη η Μακεδονία, "Η ψυχή μας" για τον Ανδρέα Παπανδρέου, τη Μελίνα, τον Ελύτη, στα Σκόπια του Σόρος;
- Πότε η φυλακή θανατοποινιτών της Ε.Ε. του Ευρώ έδρασε για τη "σταθεροποίηση των τιμών";
- Πότε η Ευρώπη -ο μοναδικός τόπος του πλανήτη όπου η τροφή κοστίζει περισσότερο, είναι ακριβότερη από τη σχέση με το εισόδημα-, απέτρεψε να είναι το καθημερινό πιάτο του εργαζόμενου ακριβότερο από το μισθό του;
- Πότε η Ευρώπη απέτρεψε τις μειώσεις μισθών;
- Πότε η Ευρώπη απέτρεψε την εξαθλίωση των συνταξιούχων;
- Πότε η Ευρώπη εργάστηκε να έχουν ένα πιάτο φαγητό τα παιδάκια;
- Πότε η Ευρώπη του "ελεύθερου ανταγωνισμού", διάβαζε των καρτέλ, απέτρεψε την κατάργηση κοινωνικών, εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, αλλά και δικαιωμάτων της οικογένειας;
- Τι έκανε η Ευρώπη απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις υπηκόων του 4ου Ράιχ, όταν φορολογούν συνεχώς, αδιάλειπτα κι επανειλημμένα του εργαζόμενους, με κατάφορες ευνοήσεις απέναντι στην ολιγαρχία και το κεφάλαιο;
- Πότε η Ευρώπη κατάργησε τους "φορολογικούς παραδείσους" στο έδαφός της, σε Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Λονδίνο Σίτυ, Ιρλανδία;
- Πότε η Ευρώπη πήρε μέτρα για τη δουλεία της Αφρικής από τη Γαλλία του "φωτός και του πολιτισμού; (14 Αφρικανικές χώρες υποχρεώνονται από τη "δημοκρατική" Γαλλία να καταβάλουν Φόρο Αποικίας)
- Πότε η Ευρώπη δεν συμμετείχε σε έναν, έστω έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο στον πλανήτη; Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Ιράκ, Υεμένη, Παλαιστίνη, Συρία...
Αυτοί οι Μεσίτες (Brokers) του κεφαλαίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, αν η Ιταλία αντισταθεί και δεν υποκύψει, θα νοιώσουν στο πετσί τους -μαζί με όλες τις κυβερνήσεις Ευρωηρωινομανών- την απάντηση των λαών.
Σήμερα, με αφορμή τη γενναία μέχρι τώρα Αντίσταση του ιταλικού λαού οφείλουμε ν' αναδείξουμε τον Πατριωτισμό που θα γκρεμίσει τις συνέπειες του καπιταλισμού.
Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να μιλήσεις σήμερα για Πατρίδα, Έθνος, Εθνική Κυριαρχία... Νοήματα επαναστατικά που το υπαλληλικό πολιτικό προσωπικό του 4ου Ράιχ, με την άπλετη συμπαράσταση της δημοσιογραφικής πορνείας, έχει ουσιαστικά ποινικοποιήσει και κατατάξει στο στρατόπεδο του εθνικισμού-φασισμού.
* Σημ.Επόμενος σχολιασμός μας θα έχει θέμα: Πατρίδα ή Χώρα;
Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να δώσεις στο λαό, την κοινή γνώμη, αυτό που συμβαίνει στη γειτονική Ιταλία, γιατί θα δεχθείς τις γνωστές ετικέτες του "ακροδεξιού, ρατσιστή, φασίστα", οπαδού του Σαλβίνι, του Ντι Μάιο, του Γκρίλλο, του Κόντε, της Λε Πεν και πάει λέγοντας.
Όμως μπορείς να προσπαθήσεις ν' αφυπνίσεις εκείνους τους αγωνιστές της προ τον οριστικό θάνατο αριστεράς, που όλες οι κομματικές ηγεσίες προσπαθούν να λοβοτομήσουν την ελεύθερη σκέψη τους, να τους κρατούν εγκλωβισμένους στα μικρά ή μεγαλύτερα "μαγαζιά" τους, που σιτίζονται από τον Σόρος και το 4ο Ράιχ.
Ας δούμε κι αναλογιστούμε, κάτι, κάποιον διανοούμενο σύμβολο της ιταλικής αριστεράς -κι όχι τον "φασίστα" Σαλβίνι (Νέο "φασιστικό-ρατσιστικό" παραλήρημα του Salvini!)-, τι λέει σήμερα;
Mauro Corona, ο ποιητής του ξύλου, συγγραφέας, γλύπτης, ποιητής, διανοούμενος, κομμουνιστής: «Είμαι αριστερός, αλλά αν κάποιος μπει στο σπίτι μου, εγώ θα τον πυροβολήσω»
Ο Mauro Corona ξεφτιλίζει την αριστερά: "Δεν υπάρχει πια, είναι όρνιθες που κακοποιούν για να τσιμπήσουν μερικές ψήφους", μάλιστα ενώπιον της κόρης του μεγάλου ηγέτη της ιταλικής αριστεράς Enrico Berlinguer, στην εκπομπή της κρατικής ραδιοτηλεόρασης που που έχει η Bianca Maria Berlinguer, η οποία μένει έκπληκτη... "πέφτει από τα σύννεφα"...
«- Bianca Berlinguer: Ο Ματέο Ορφίνι [πρόεδρος του "Δημοκρατικού Κόμματος", πρώην Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας], προτείνει τη διάλυση κι επανίδρυση του κόματος...
- Mauro Corona: Μα... κυρία διαλύθηκε από μόνο του, δεν βλέπετε ότι υπάρχουν ψίχουλα, όρνιθες από εδώ κι από εκεί να τσιμπολογήσουν κάποιες ψήφους. Το κόμμα έχει διαλυθεί. Διαλύθηκε από την ώρα που εγκατέλειψε τους εργάτες, τις φάμπρικες και πήγε με το μέρος των τραπεζών, πήγε με το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το "Δ. Κ." δεν υπάρχει πλέον και συνεπώς η επίσημη διάλυση είναι τυπική διαδικασία και συνεχίζουν με τα ψίχουλα που δεν μαζεύει κανένας...
- Bianca Berlinguer: Δεν υπάρχει καμία ελπίδα αναγέννησης;
- Mauro Corona: Θα χρειαστούν 20 χρόνια και πολύ δουλειά κυρίως αξιοπιστία, αξιοπιστία, αξιπιστία που κανένας δεν έχει...
- Bianca Berlinguer: Ποιος θα μπορούσε να προδώσει αξιοπιστία στο κόμμα;
- Mauro Corona: Μπορεί να την δώσει ο χρόνος και δουλεύοντας, δημιουργώντας καταστάσεις στο λαό, έτσι ο λαός, οι πολίτες να πιστέψουν. Όταν ο λαός ψηφίζει μια κυβέρνηση και αμέσως τον αποκλείουν απ' όλα, τον περιθωριοποιούν, δεν έχει πλέον φωνή. Θα πρέπει να δοθεί ξανά φωνή στους εργάτες, στους απλούς ανθρώπους, στους φτωχούς. Αυτό ήταν το "Δημοκρατικό Κόμμα", το Κομμουνιστικό Κόμμα που γνώριζα εγώ. Αυτό ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα στο οποία συμμετείχα. Τώρα τι κάνουν; Σας μοιάζουν με ταλέντα οι διάφοροι Ορφίνη, θα τον έλεγα Μορφίνη κι εκείνος ο Μαρτίνα, ο Ζινγκαρέλι... Σας παρακαλώ... είναι άσκοπα να προσπαθείς να αναστήσεις, να ξανασηκωθεί στα πόδια του το βουνό που κατέρρευσε...»
Σήμερα... ασχέτως της έκβασης που θα λάβει η σύγκρουση Ιταλίας-Κεφαλαίου, όποιος νιώθει κι ασπάζεται τα ιδανικά της αστικής δημοκρατίας, πόσο μάλλον τα ιδανικά του μαρξισμού, οφείλει να σταθεί στο πλευρό του ιταλικού λαού, να μην συνταχθεί με τους "τραπεζιστές" αλλά με τους "λαϊκιστές" που θέλουν το καλό του λαού.
Όποιος σήμερα έστρεψε και στρέφει αλλού το πρόσωπό του, θα κριθεί από την ιστορία!
«Η αρχαία αξία / στην καρδιά του Ιταλού δεν είναι ακόμη νεκρή»
«L'antico valore / negli Italici cuor non è ancor morto»
Φραντσέσκο Πετράρκα (1304 - 1374), "Italia mia"
Σχετικά:
========
Σχόλια