Πρόκειται για παραλλαγή από στίχο του
Νίκου Χριστιανόπουλου, «Το κορμί και το σαράκι»: «Και τι δεν κάνατε για
να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος…» Τι ιδέα έχει για τον
εαυτό του, ο άνθρωπος, ε; (Είναι ένας πολύ «ευγενικός τρόπος» να γράψω
αυτό που μού ’ρχεται στο μυαλό: Τι ψώνιο, Θεέ μου!)
Ο Κοτζιάς μάρτυρας
Όμως ο Κοτζιάς δεν έχει καμία σχέση με
όλα αυτά – τα τραγικά και επικά… Τον Κοτζιά, δεν τον έπνιξαν στα θολά
νερά του Δούναβη, όπως τον Ρήγα. Δεν τον σούβλισαν όπως τον Διάκο… Τον
Κοτζιά τον έκαναν υπουργό Εξωτερικών! Τον άφησαν για τριάμισι χρόνια να
ασκεί σχεδόν προσωπική εξωτερική πολιτική. Του έδωσαν το «ελεύθερο» να
«λύσει» όλες τις μεγάλες εθνικές εκκρεμότητες δεκαετιών. Δηλαδή να…
ξεπουλήσει όλα όσα κανείς από τους «προηγούμενους» δεν τόλμησε ποτέ να
ξεπουλήσει. Γιατί περί αυτού πρόκειται – όντως πρόλαβε και «ξεπούλησε»
το Σκοπιανό. Προσπάθησε, αλλά δεν πρόλαβε, να ξεπουλήσει και τα
ελληνοαλβανικά. Είχε κάνει και την τεράστια «πατάτα» με την πρόσκληση
του Ερντογάν στην Ελλάδα πριν ένα χρόνο περίπου, που αποδείχθηκε μέγα –
και πολύ επικίνδυνο «φιάσκο». Πρόλαβε και τά ’σπασε με τους Ρώσους στο
μεταξύ. Και τελικά τον εξώθησαν σε παραίτηση.
Ο Κοτζιάς και ο …σπόρος του
Όχι να το παίζει και «μάρτυρας»! Πάει
πολύ… Που όσο και να τον «θάβουν», λέει, είναι «σπόρος» και θα φυτρώνει…
Ποιος τον «έθαψε»; Τον ανέδειξαν! Ως νεαρός διέπρεψε ως «ιδεολογικός
υπεύθυνος», δηλαδή αρχιπροπαγανδιστής, στη νεολαία του ΚΚΕ.
Επαγγελματικό στέλεχος ασφαλώς, με τις «μετεκπαιδεύσεις» του στις
«ακαδημίες» στελεχών της Ανατολικής Ευρώπης. Από νεαρή ηλικία, μέλος της
κομματικής νομενκλατούρας. Και ξεχώριζε για τον φανατισμό του και την
αρτηριοσκληρωτική του σκέψη. Σκληροπυρηνικός κομμουνιστής μέχρις
εσχάτων. Σε μιαν εποχή που η Αριστερά βίωνε την κρίση της διεθνώς. Και η
«αμφισβήτηση» φούντωνε μέσα στις γραμμές της σε όλα τα μήκη και τα
πλάτη. Ο Νίκος Κοτζιάς, όμως, δεν «πήρε μυρωδιά» τίποτε απ’ όλα αυτά
τότε…
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, με
κείμενό του στήριξε απόλυτα τη δικτατορία του Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία!
Όταν πρόσφατα του το επεσήμαναν αυτό, απάντησε με αφοπλιστική
ειλικρίνεια: –Ήμουν τότε καθοδηγητικό στέλεχος του ΚΚΕ, τι περιμένατε να
κάνω; Με συμπαθάς, Νίκο. Και άλλοι πέρασαν στα νιάτα του από την
Αριστερά. «Έδωσαν», αλλά δεν «πήραν»… Και «επαγγελματικά στελέχη» της
δεν καταδέχθηκαν να γίνουν. Και τα αίσχη της Αριστεράς δεν τα
υποστήριξαν. Και μάλιστα δημόσια. Τα κατήγγειλαν. Ήδη από τότε…
Από την απαξία του ΚΚΕ στην αγκαλιά του Παπανδρέου
Όταν κατέρρευσε η ΕΣΣΔ και το ΚΚΕ
κλείστηκε στον εαυτό του, ο Κοτζιάς βρέθηκε για πρώτη φορά «εκτός
κόμματος». Πρωτοφανής και τραυματική εμπειρία για ένα «επαγγελματικό
στέλεχος μέχρι τα 38 χρόνια του. Λίγο αργότερα τον «περιμάζεψε» ο
Γιώργος Παπανδρέου! Διότι τέτοια «ταλέντα» δεν πρέπει να πηγαίνουν
χαμένα. Το ένα «ταλέντο» στηρίχθηκε στο άλλο… Και από τα μέσα της
δεκαετίας του ’90, ο Κοτζιάς αναδείχθηκε πλέον στη σκιά του Γιώργου
Παπανδρέου –στο υπουργείο Εξωτερικών.
Από την στελεχική ανέλιξη μέσα από το ΚΚΕ
μεταπήδησε στην ανέλιξη πλάι σε ένα «ανερχόμενο» αστέρα των Ελληνικών
πολιτικών βαρονιών. Τον πιο γνωστό τότε «γόνο»… Εκεί ο Κοτζιάς
προσπάθησε να διευρύνει τους ορίζοντές του. Να ξεπεράσει τις παλαιές
«κομμουνιστικές» αγκυλώσεις του. Αλλού τα κατάφερε, ίσως. Αλλού, όχι…
Σαν χαρακτήρας όμως εξελίχθηκε σε εγωπαθή, εμμονικό, αυταρχικό ξερόλα. Όπως όλοι οι ημιμαθείς…
Ο ίδιος πίστευε πως όταν ερχόταν στην
Πρωθυπουργία ο ΓΑΠ (το 2009) είχε πλέον «πάρει σειρά» (μετά από τόσα
χρόνια δίπλα του), να γίνει αυτός υπουργός Εξωτερικών. Πλην όμως, όταν
ήλθε ο ΓΑΠ, δεν του έδωσε αυτή τη θέση. Την έδωσε στο… Δρούτσα! Άλλο
«αστέρι» κι αυτός! Ο Κοτζιάς χολώθηκε. Και με το δίκιο του, εδώ που τα
λέμε… Ό,τι και να ήταν ο ίδιος, πάντως από τον Δρούτσα ήταν πολύ
καλύτερος…
Μετά την απογοήτευση από τον ΓΑΠ η νέα προσωπική έρημος
Από την πλευρά του, ο ΓΑΠ είπε αργότερα,
πως ναι μεν είχε τον Κοτζιά δίπλα του για πολλά χρόνια, πάντως υπουργό
δεν τον έκανε. Με το δίκιο του κι αυτός. Κάτι ήξερε. Κάτι είχε
καταλάβει. Ακόμα και ο ΓΑΠ… Από το 2010, ο Κοτζιάς βρέθηκε ξανά μόνος
στην «έρημο». Όπως στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Θα μπορούσε να
παραμείνει στο ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και να υπηρετεί ως απλός σύμβουλος. Δεν το
άντεχε… Θα μπορούσε να παραμείνει στο Πανεπιστήμιο και να συνεχίσει το
συγγραφικό του έργο. Δεν του έφτανε…
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε να καβαλάει το κύμα
των «αγανακτισμένων» και εκτοξεύθηκε από το 4% στο 17%, προσέγγισε τον
Τσίπρα. Ο οποίος δεν είχε ιδέα από Εξωτερική πολιτική. Όπως και για
τίποτε άλλο… Όπως δεν έχει ιδέα από Εξωτερική πολιτική και κανείς στο
ΣΥΡΙΖΑ. (Τότε, η πιο «σχετική», να φανταστείτε, εκεί μέσα ήταν η… Ρένα
Δούρου!)
Γκουρού της εξωτερικής πολιτικής στα μάτια του Τσίπρα
Ο Κοτζιάς στα μάτια του Τσίπρα έμοιαζε με
«γκουρού» της Εξωτερικής πολιτικής. Όπως και ο Βαρουφάκης, λίγο
αργότερα, στα μάτια του Τσίπρα έμοιαζε με «γκουρού» της παγκόσμιας
Οικονομίας. Όταν οι παντελώς απαίδευτοι έρχονται στην εξουσία, φέρνουν
μαζί τους και πάσης φύσεως άσχετους, ή επικίνδυνους ή «ψώνια» (ή και όλα
αυτά μαζί). Και μέσα στην ελληνική κοινωνία υπήρχαν πολλοί σπιθαμιαίοι,
οπορτουνιστές, «λιγούρια» και «γλύφτες», που πρόθυμα θα πλασάρονταν
δίπλα στον καινούργιο «αργηγό των ατάκτων».
Ο Κοτζιάς, εδώ που τα λέμε δεν ήταν ο
χειρότερος απ’ όλους αυτούς. Από την αρχή που ανέλαβε πολιτεύθηκε όπως
ήταν πάντα: Ξερόλας εγωπαθής, αυταρχικός, και πονηρούλης. Ανακάτεψε το
υπουργείο του. Τρομοκράτησε το διπλωματικό σώμα (σε μερικά πράγματα είχε
και δίκιο, εδώ που τα λέμε. Σε άλλα υπήρξε απλά τραγικός). Αλλά είχε
διπλή τύχη:
Πρώτον, στα μεγάλα «στοιχήματα» της
διακυβέρνησης Τσίπρα (διαπραγμάτευση με τους δανειστές, τρίτο Μνημόνιο
κλπ.) δεν χρειάστηκε να ανακατευθεί. Δεν τον ενοχλούσαν, δεν τους
ενοχλούσε. Βρισκόταν στο «απυρόβλητο»…
Δεύτερον, κι ο Τσίπρας μέχρι τα μέσα της
περσινής χρονιάς, δεν ανακατεύθηκε στα πόδια του. Είχε πλήρη εμπιστοσύνη
στον Κοτζιά (όπως όλοι οι «στραβοί» στον «μονόφθαλμο»), δίπλα του,
άλλους που να έχουν διαφορετική γνώμη για τα εξωτερική θέματα δεν
διέθετε. Και έτσι άφηνε τον Κοτζιά να αλωνίζει…
Στο Κυπριακό απέφυγε τις κακοτοπιές
Όταν πήγε να αρχίσει νέος κύκλος
συζητήσεων για το Κυπριακό, ο Κοτζιάς απέφυγε τις «κακοτοπιές». Και
διέσωσε τον εαυτό του (και τον Τσίπρα) από νέες «περιπέτειες» τύπου
Σχεδίου Ανάν. Εδώ βοήθησε, βέβαια, και η αδιαλλαξία των Τούρκων… Υπήρχε,
όμως, ένα πρόβλημα: Διεθνώς όλοι γνώριζαν πια ότι ο Κοτζιάς υπήρξε
φανατικός σοβιετόφιλος στα νιάτα του. Σε όλο τον ατλαντικό κόσμο αυτό
προκαλούσε καχυποψία. Ιδιαίτερα στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού,
αυτό φαινόταν ανυπόφορο… Προσπάθησε λοιπόν, να «αποπλύνει την ντροπή»
και να «καθαρίσει το μητρώο του» από το αμαρτωλό παρελθόν του. Ήθελε να
συνδέσει το όνομά του με κάποιες «μεγάλες επιτυχίες» στα μάτια των
ευρω-ατλαντιστών. Και εδώ ιδανικό ήταν το Σκοπιανό:
Με το Σκοπιανό πούλησε διπλή εξυπηρέτηση
Στους έξω πούλησε τη μεγάλη
«εξυπηρέτηση»: Εγώ θα σας εξασφαλίσω τη συναίνεση της Ελλάδος σε μια
λύση στο ονοματολογικό, που δεν θα τη δεχόταν κανένας άλλος – για να
ανοίξει ο δρόμος να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Στον Τσίπρα πούλησε ακόμα μεγαλύτερη
«εξυπηρέτηση»: Με τη λύση που θα περάσουμε θα διασπάσουμε τη ΝΔ. Θα
τραβήξουμε όλη την κεντροαριστερά με το μέρος μας. Θα ανατρέψουμε τους
δυσμενείς συσχετισμούς στο εκλογικό σώμα. Ο κόσμος δεν θα έχει πρόβλημα
με το ξεπούλημα της Μακεδονίας. Ιδιαίτερα αν του δίναμε κάποια
«ενισχυμένα επιδόματα». Το όνομα της Μακεδονίας το έχουν ξεχάσει! Κι αν
δώσεις στη Μέρκελ το «Μακεδονικό», θα σου δώσει εκείνη «ανάσες» για
επιδόματα που δεν σου εξασφαλίζει ο Τσακαλώτος… Κι έτσι θα πάς στις
εκλογές και θα πάρεις «όλο το χαρτί»…
Όμως, το Σκοπιανό δεν του βγήκε
Ο Τσίπρας από την πλευρά του – απαίδευτος μεν, πονηρούλης δε και πάντως ανήσυχος, γιατί όλα τα άλλα δεν του έβγαιναν – τσίμπησε
αμέσως. Αλλά στη συνέχεια ο Κοτζιάς έπεσε έξω σε όλα! Η ΝΔ δεν
διασπάστηκε. Αντίθετα, ενώθηκε στην «εθνική γραμμή» αντίθεσης στη
Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο κόσμος απέδειξε ότι δεν είχε ξεχάσει το
Μακεδονικό! Αντίθετα ξεχύθηκε στους δρόμους σε μεγαλειώδη συλλαλητήρια
που δεν έχουμε ξαναδεί για δεκαετίες (και σε άλλα μικρότερα,
αποκεντρωμένα και συνεχώς επαναλαμβανόμενα). Υπό την πίεση της κοινωνίας
(το 70% της οποία απορρίπτει τη Συμφωνία των Πρεσπών), και τα κεντρώα
κόμματα τελικά στάθηκαν κατά της Συμφωνίας (με εξαίρεση μεμονωμένους του
«Ποταμιού» που πια έχει «στερέψει»).
Τελικά η Συμφωνία δείχνει να μη περπατάει
ούτε στα Σκόπια! Και η Μέρκελ που έχει υποσχεθεί κάποιες «ανάσες» στον
Τσίπρα μάλλον βρίσκεται και η ίδια σε αποδρομή πια… Ενώ η Συμφωνία των
Πρεσπών έχει διαλύσει κομματικά και έχει εξαερώσει δημοσκοπικά τους
ΑΝΕΛ, το κομματικό συνεταίρο του Τσίπρα στη διακυβέρνηση.
Τώρα ο ίδιος ο Τσίπρας εμφανίζεται
αποφασισμένος να πάει τη Συμφωνία «μέχρι τέλους». Αλλά μέσα του εύχεται
να ΜΗΝ περάσει στα Σκόπια. Ώστε να μη χρειαστεί να τη φέρει και στην
Ελληνική Βουλή. Τώρα πια βαθιά μέσα του, ο Τσίπρας μάλλον έχει
μετανιώσει που άφησε τον Κοτζιά «να κάνει παιγνίδι» στο Μακεδονικό…
Ξερόλας είναι, όχι όμως λαμόγιο
Σήμερα ο Κοτζιάς είναι χολωμένος για τους
βαρείς υπαινιγμούς που εκτόξευσε προχθές ο Καμένος σε βάρος του, στο
υπουργικό Συμβούλιο. Κι έχει δίκιο, εδώ που τα λέμε… Ξερόλας είναι,
ψώνιο είναι, αυταρχικός είναι, αλλά λαμόγιο ΔΕΝ είναι. Άλλοι είναι τα
λαμόγια… Αλλά δεν έχει δίκιο να θεωρεί τον εαυτό του… «μάρτυρα»!
Ανελίχθηκε όσο λίγοι. Και ανελίχθηκε ως «κισσός σε ξένα υποστυλώματα» –
όχι σε στέρεες απόψεις. Δεν υπήρξε ιδεολόγος που «πλήρωσε» για τις ιδέες
του. Όταν χρειαζόταν άλλαζε τις απόψεις του για να συνεχίζει να
ανελίσσεται…
Γραφειοκράτης υπήρξε – που ανέβηκε ως γραφειοκράτης. Και έπεσε ως γραφειοκράτης, από εσωτερική φατριαστική κόντρα.
Του την έστησαν! Πράγματι… Τον άδειασαν!
Πράγματι… Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Άξιζε, τάχα, κάτι καλύτερο; Άραγε,
δεν έκανε ή δεν ανέχθηκε και ο ίδιος τα ίδια, πάμπολλες φορές σε βάρος
πρώην συντρόφων του;
Οι αληθινοί διανοούμενοι είναι άλλοι…
Οι αληθινοί διανοούμενοι πολιτεύονται με
βάση τις ιδέες τους. Οι γραφειοκράτες «προσαρμόζουν» τις απόψεις τους,
στις ανάγκες της ανέλιξής τους.
Οι αληθινοί διανοούμενοι, τολμούν να μένουν και μόνοι. Ο ίδιος δεν το άντεχε.
Οι αληθινοί διανοούμενοι τολμούν να
περπατάνε και στην έρημο, για χρόνια… Ο ίδιος προτιμούσε πάντα τους
διαδρόμους της εξουσίας.
Οι αληθινοί διανοούμενοι είναι ταπεινοί.
Πάντως δεν είναι «ψώνια»… Οι αληθινοί διανοούμενοι ποτέ δεν παρουσιάζουν
τον εαυτό τους ως τον …«σπόρο» που θα φυτρώνει όσο και να τον θάψεις!
Ίσως κάποιοι άλλοι τους παρουσιάσουν έτσι
εκ των υστέρων. Αλλά οι ίδιοι τον εαυτό τους, ποτέ! Οι πραγματικοί
ήρωες δεν δέχονται ποτέ να γίνουν… αγάλματα όσο βρίσκονται στη ζωή και
οι πραγματικοί διανοούμενοι ποτέ δεν καταδέχονται να εκθειάσουν οι ίδιοι
το έργο τους και το ρόλο τους…
Για τους γενναίους πολεμιστές έλεγαν
κάποτε: Όποιος ζει με το σπαθί, πεθαίνει από το σπαθί. (Στα Αγγλικά: He
who lives by the sword, dies by the sword).
Για τους γραφειοκράτες ισχύει το
αντίστοιχο: Όποιος ζει μέσα στην κομματική ίντριγκα, τελειώνει με
ίντριγκα. (He who lives in shit, drowns in shit – εδώ η μετάφραση στα
ελληνικά υπήρξε κάπως πιο «ελεύθερη»…)
Πάντως «σπόρος» που απειλεί να φυτρώσει ξανά, ΔΕΝ είναι…
Υ.Γ. Με μιαν έννοια, βέβαια, μπορεί να
έχει και δίκιο. Καιροσκόποι – και δη επιτήδειοι καιροσκόποι – θα
αναφύονται πάντα στην Ελλάδα. Το «φυτό» αυτό ευδοκιμεί στα μέρη μας.
Αλλά δεν χρειάζεται να το σπέρνεις. Φυτρώνει μόνο του. Και φυτρώνει
παντού.
* Σκίτσο, ο Σταύρος================
Τα μυστικά κονδύλια, ο Σόρος και ο σπόρος
Τις επόμενες κινήσεις του Νίκου Κοτζιά διερευνούν πλέον στην κυβέρνηση, την ώρα που οι αιχμές για τα μυστικά κονδύλια και την διαχείρισή τους κυριαρχούν στην πολιτική επικαιρότητα. Παραλλήλως, στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ επιδίδονται σε μία, κατά ριπάς, επίθεση φιλίας προς τον πρώην υπουργό Εξωτερικών, προκειμένου να αποφευχθούν απρόβλεπτες για την ώρα εξελίξεις.Ο Κοτζιάς έφυγε «πικραμένος» από την κυβέρνηση, αφήνοντας μάλιστα αιχμές για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, καθώς θεώρησε ότι δεν τον κάλυψε όσο έπρεπε στην επίθεση που του έκανε ο Καμμένος σχετικά με την διαχείριση των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου του. Στην κυβέρνηση δεν είναι λίγοι, εκείνοι που περιμένουν ότι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών θα απαντήσει με πολιτικές κινήσεις, και μάλιστα σύντομα, καθώς εκτιμούν ότι ο Κοτζιάς δεν ξεχνάει εύκολα.
Απέναντι σε αυτήν την πρόκληση και με τον φόβο ενδεχόμενων αποκαλύψεων, πολλά κυβερνητικά στελέχη επιχειρούν να υποβαθμίσουν την παραίτησή του, αποδίδοντάς την σε προσωπικούς και όχι σε πολιτικούς λόγους. Επιχειρούν, επίσης, να διώξουν κάθε σκιά από την «ηθική ακεραιότητα του Κοτζιά» σε ό,τι αφορά την διαχείριση των απόρρητων κονδυλίων.
Επίθεση φιλίας
Στην μακροσκελή δήλωσή του, άλλωστε, για την αποδοχή της παραίτησης και την ανάληψη του υπουργείου Εξωτερικών από τον ίδιο, ο πρωθυπουργός δεν έκανε καμία αναφορά στο θέμα. Αντιθέτως, το πολιτικό μήνυμα της δήλωσής του, ότι στόχος του είναι να εργαστεί για την επιτυχία της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν συνιστά αμφισβήτηση της πολιτικής Κοτζιά στο υπουργείο.Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος και ο γραμματέας του κόμματος Πάνος Σκουρλέτης. Όλοι τους απέδωσαν και εξακολουθούν να αποδίδουν την παραίτηση Κοτζιά σε προσωπικούς λόγους, αφήνοντας μακριά από αυτήν κάθε πολιτική διαφορά.
«Πολιτικά μη ερμηνεύσιμη» χαρακτήρισε την παραίτηση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, διαβεβαιώνοντας ότι δεν υπήρξε καμία διαφορά θέσεων ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και στον υπουργό Εξωτερικών. Επίσης, ότι δεν τέθηκε ποτέ το δίλημμα «Καμμένος ή Κοτζιάς». Για «κακή εξέλιξη» μίλησε ο Πρόεδρος της Βουλής, τονίζοντας ότι δεν αλλάζει η πολιτική. Χαρακτήρισε, μάλιστα, τον υπουργό Εξωτερικών «όχι απλώς προσηλωμένο» σε αυτήν την πολιτική, αλλά δημιουργό της. Στην ανυπαρξία διλήμματος αναφέρθηκε και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνοντας και αυτός την συνέχιση της πολιτικής του και το «ακατανόητο» της παραίτησης Κοτζιά.
Τα μυστικά κονδύλια
Σύμφωνα με τις διαρροές από το Υπουργικό Συμβούλιο στην κόντρα Κοτζιά-Καμμένου ο υπουργός Άμυνας άφησε αιχμές για κακοδιαχείριση των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών, με τον υπουργό Εξωτερικών να απαντά ότι θα πρέπει να ελεγχθούν και τα κονδύλια του υπουργείου Άμυνας. Ο φαρμακερός διάλογος των δύο υπουργών, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε αντιδράσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμη και από εκείνα που κυβέρνησαν στο παρελθόν με μονοκομματικές κυβερνήσεις, αλλά δεν γνωρίζουν από τέτοια πράγματα!Την κατάσταση ανέλαβε να σώσει ο Νίκος Βούτσης, ο οποίος σε λεπτομερή ενημέρωσή του προς τους δημοσιογράφους, επισήμανε ότι η Βουλή έχει γνώση των ειδικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών, με βάση το νόμο που ψηφίστηκε το 2017, δηλαδή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Παίρνοντας αποστάσεις από τις αιχμές Καμμένου, επιβεβαίωσε όσα είπε την προηγούμενη ημέρα ο Νίκος Κοτζιάς, τονίζοντας ότι μέχρι σήμερα η Βουλή έχει λάβει γνώση έξι φορές για τις δαπάνες άνω των 25.000 ευρώ, όπως ο νόμος ορίζει.
Ο Πρόεδρος της Βουλής είπε, επίσης, ότι δεν γνωρίζει αν υπάρχει «καθεστώς απορρήτων δαπανών για εθνικούς σκοπούς» σε άλλα υπουργεία. Στην ερώτηση, τέλος, αν οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν γνώση για τις ειδικές δαπάνες του υπουργείου Εξωτερικών, ο Νίκος Βούτσης είπε ότι οι αντιπρόεδροι της Βουλής έχουν την δυνατότητα να τους ενημερώνουν.
Ο Σόρος
Την ώρα πάντως που η κυβέρνηση επιχειρεί να υποβαθμίσει την παραίτηση Κοτζιά και τις αλληλοκατηγορίες για τα ειδικά κονδύλια, η αξιωματική αντιπολίτευση κάνει λόγο για «μείζον πολιτικό θέμα». Στην ανακοίνωσή της, μάλιστα, η ΝΔ υπογραμμίζει ότι Καμμένος και Κοτζιάς οφείλουν να δώσουν στην δημοσιότητα ότι στοιχεία διαθέτουν γι’ αυτά που είπαν στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ξεκάθαρες απαντήσεις για το ζήτημα που προέκυψε ζητά η αξιωματική αντιπολίτευση και από τον πρωθυπουργό.Εξηγήσεις από την κυβέρνηση ζήτησε και ο Σταύρος Θεοδωράκης, ενώ η Δημοκρατική Συμπαράταξη κατέθεσε ερώτηση προς τον πρωθυπουργό, ζητώντας να μάθει αν αληθεύει ότι στην συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου έγινε λόγος για την «διαχείριση μυστικών κονδυλίων» και για «χρηματοδοτήσεις από τον Τζορτζ Σόρος για την “προώθηση” της συμφωνίας των Πρεσπών». Η Δημοκρατική Συμπαράταξη ζητά να μάθει, επίσης, αν αληθεύει ότι αυτές οι κατηγορίες και η «αδράνεια» του πρωθυπουργού ήταν η αιτία της παραίτησης Κοτζιά.
Ο «σπόρος»
Το ποιητικό tweet με το οποίο αποχώρησε ο Κοτζιάς από το υπουργείο Εξωτερικών δεν επέφερε οίστρο στην κυβέρνηση. Αντιθέτως, προκάλεσε φόβους, καθώς, πέρα από τις αιχμές που άφηνε για τον Πρωθυπουργό και υπουργούς, έκρυβε και μία απειλή. «Βαθιά να με θάψουν θέλησαν, ξέχασαν ότι είμαι σπόρος» έγραψε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, χρησιμοποιώντας έναν στίχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου από το ποίημα «Το Κορμί και το Σαράκι». Τον ίδιο στίχο είχε χρησιμοποιήσει το 2013 και ο Βύρων Πολύδωρας, όταν ο Σαμαράς τον έδιωχνε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι πόσο γόνιμος είναι αυτός ο «σπόρος», με άλλα λόγια δηλαδή τι ετοιμάζει ο Κοτζιάς.Αρχικά συνεδριάζει η Πολιτική Γραμματεία της Κίνησης Ιδεών «Πράττω», της οποίας είναι επικεφαλής. Στην συνεδρίαση αυτή αναμενόταν να μετέχουν συνολικά πέντε βουλευτές συμπεριλαμβανομένου του πρώην υπουργού Εξωτερικών. Ωστόσο, το παρών έδωσε μόνο η Γεωργία Γεννιά (Α’ Πειραιά), καθώς οι Νίκος Τόσκας (Β’ Αθήνας), Γιάννης Καραγιάννης (Ιωαννίνων) και Γιώργος Ντζιμάνης (Κοζάνης) δεν εμφανίστηκαν στην σύσκεψη, παρότι πληροφορίες τους ήθελαν να μετέχουν.
Ο Κοτζιάς, όμως, αναμένεται να μιλήσει την Δευτέρα και σε προγραμματισμένη εκδήλωση της κίνησης στο Ηράκλειο, ενώ φέρεται αποφασισμένος να κρατήσει την έδρα που κατέχει από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Στην κυβέρνηση εκτιμούν, επίσης, ότι πιθανότατα θα συνεχίσει τις παρενοχλήσεις προς τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ. Κάτι τέτοιο, όμως, θα έχει γενικότερες επιπτώσεις στην κυβερνητική συνοχή. Τουλάχιστον αυτό φοβούνται στον ΣΥΡΙΖΑ και αυτός είναι προφανώς ο λόγος της επίθεσης φιλίας που κάνουν στο Νίκο Κοτζιά.
==========
Σχόλια