Νέα αλυσιδωτά επεισόδια πυροδοτούν τα ήδη ενεργά ρήγματα.
Το σχίσμα που διαπερνά το εσωτερικό του κάθε χωριστού κράτους και ταυτόχρονα τις σχέσεις των κρατών της δυτικής συμμαχίας μεταξύ τους δεν είναι, βέβαια, νέο φαινόμενο – ούτε όσο αφορά το μέγεθος ούτε όσο αφορά τις αιτίες του.
Εκείνο που σήμερα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ο εντοπισμός των νέων επεισοδίων της ενδόρρηξης του δυτικού κόσμου , η ανάγνωση, κατά το δυνατό, της φάσης, αλλά και η επισήμανση της αλληλουχίας επικίνδυνων γεγονότων που γεννά αυτή η κρίση, με τη σκόπιμη και συστηματική διέγερση ήδη ενεργών ρηγμάτων της παγκόσμιας αστάθειας.
Ο Τραμπ στη γωνία; Η μάχη δεν έχει κριθεί
Η εμμονή των ισχυρών πολιτικών και οικονομικών παραγόντων των ΗΠΑ για πολύμηνες, από την αρχή της θητείας του Τραμπ, έρευνες για ανάμειξη της Ρωσίας στις εκλογές του 2016 δεν μπορεί να εξηγηθεί με όρους αποστροφής για το ύφος και τις ικανότητες του Αμερικανού προέδρου. Άλλωστε οι ίδιοι ομολογούν ότι η θέση του προέδρου είναι πολύ κρίσιμη για να ασκείται από ένα μόνο άτομο. Και το αποδεικνύουν με τις κλιμακούμενες παρεμβάσεις τους…
Η αδυναμία, ως τώρα, στοιχειοθέτησης κατηγορίας σε βάρος του Τραμπ δεν πτοεί το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ. Η καταδίκη του επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας Πολ Μάναφορτ και η παραδοχή ενοχής από τον δικηγόρο του ομίλου Τραμπ, Μάικλ Κοέν, αποτελούν εξελίξεις που στριμώχνουν περισσότερο τον Αμερικανό πρόεδρο. Η αναμενόμενη κυκλοφορία ενός βιβλίου με «απόκρυφες εξομολογήσεις» στελεχών του στο Λευκό Οίκο και ένα ανυπόγραφο άρθρο ανώνυμου στελέχους της κυβέρνησης στους New York Times, με αιχμές για τις ικανότητες του προέδρου και διαβεβαιώσεις ότι ομάδα υπουργών «προστατεύουν» τα συμφέροντα των ΗΠΑ από τις «επικίνδυνες παρορμήσεις του» (γεγονός που ανάγκασε τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας να δηλώσουν ότι δεν το έγραψαν αυτοί), αποτελούν πρωτοφανή κλιμάκωση του πολέμου φθοράς, με απρόβλεπτη συνέχεια.
Είναι φανερό ότι ο Τραμπ συνιστά κίνδυνο για κρίσιμες γεωπολιτικές και οικονομικές επιλογές των δυναμικών παραγόντων της πολιτικής στις ΗΠΑ. Και αν η πρόθεσή του για μια με όρους συναλλαγή με τη Ρωσία συναντά δυσκολίες και επιχειρείται συστηματικά να ανατραπεί, η οικονομική του πολιτική, μέσα στις αντιφάσεις της, συνεχίζεται – προκαλώντας παγκόσμια ρίγη. Η πολιτική δασμών κλονίζει τις ισορροπίες και το οράματα της παγκοσμιοποίησης. Η οικονομική αναμέτρηση με την Κίνα, η στοχοποίηση της Ε.Ε. και του Καναδά, γενικά η προώθηση του σχεδίου «Πρώτα η Αμερική», απειλούν τα θεμέλια μιας μακρόχρονης οικονομικής πορείας και διαταράσσουν συμφέροντα και συμμαχίες τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ όσο και διεθνώς. Η συμμαχία κατά του Τραμπ διευρύνεται και αναζητούνται εναλλακτικά σχέδια, που όμως κρύβουν συστημικούς κινδύνους. Έτσι η προσπάθεια αποφυγής της γενίκευσης ενός παγκόσμιου οικονομικού και εμπορικού πολέμου προς το παρόν εστιάζεται στη φθορά και την αποδόμηση των επιλογών του Αμερικανού προέδρου.
Αναζητήσεις στην Ε.Ε. και τροχιοδεικτικές βολές
Η τελευταία, οδυνηρή για τους Ευρωπαίους ιθύνοντες επίσκεψη Τραμπ στην Ευρώπη με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, και η ανακοίνωση δασμών σε βάρος των ευρωπαϊκών εξαγωγών στις ΗΠΑ, επιτάχυνε διεργασίες που παρέμεναν επί καιρό στο συρτάρι.
Η συνάντηση Μέρκελ-Πούτιν αποτέλεσε σαφές μήνυμα αποφασιστικής κοινής στάσης των δύο χωρών απέναντι στις προθέσεις Τραμπ. Οι δηλώσεις για επίσπευση των εργασιών σχετικά με το νέο αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2, όπως και οι αμοιβαίες δηλώσεις καλής θέλησης για υπέρβαση των προβλημάτων σχετικά με το ζήτημα της Ουκρανίας, έρχονται σε σύγκρουση με το αμερικάνικο σχέδιο τροφοδοσίας της Ε.Ε. με αζέρικο φυσικό αέριο, συμφερόντων ΗΠΑ, και τις απειλές επιβολής οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της κοινοπραξίας που το κατασκευάζει.
Πριν καταλαγιάσει ο θόρυβος, ήταν η σειρά του Γάλλου προέδρου να στείλει το δικό του μήνυμα. Σε επίσκεψη του στη Φιλανδία δήλωσε ότι «η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στις ΗΠΑ για την ασφάλειά της» και επισήμανε ότι η Ε.Ε. θα πρέπει να εκσυγχρονίσει τις μεταψυχροπολεμικές σχέσεις της με τη Ρωσία. «Είναι προς το συμφέρον μας η Ε.Ε. να έχει μια στρατηγική σχέση με την Τουρκία και τη Ρωσία που να φέρνει σταθερότητα, η οποία μακροπρόθεσμα θα φέρει μεγαλύτερη ισχύ και συνοχή», δήλωσε ο Μακρόν σε συνέντευξη Τύπου στο Ελσίνκι δίπλα στον Φιλανδό ομόλογό του Σ. Νιινίστο.
Τον κύκλο των επιθετικών δηλώσεων έκλεισε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χ. Μάας στην εφημερίδα Handelsblatt, κάνοντας λόγο για την ανάγκη μιας «νέας στρατηγικής» για τις ΗΠΑ και τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας του, και ζητώντας (σε συνεργασία με τη Γαλλία) τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, ανεξάρτητων συστημάτων πληρωμών που θα παρακάμπτουν το δολάριο, ευρωπαϊκή ένωση ασφάλειας και άμυνας και «πολυμερή συμμαχία» με Καναδά και Ιαπωνία καθώς οι ΗΠΑ «παραβιάζουν τις κόκκινες γραμμές».
Είναι ερώτημα αν οι «κοινές» στην αντίληψη ιδέες Γερμανίας και Γαλλίας είναι έτοιμες να τεθούν σε εφαρμογή, αμφισβητώντας την αμερικανική ηγεμονία, ή αποτελούν απλά προειδοποιητικές βολές σε μια προσπάθεια περιορισμού ή ελέγχου των επιδιώξεων Τραμπ. Το διεθνές περιβάλλον παραμένει περίπλοκο για να επικρατήσει καθαρά και με όρους ηγεμονίας η μία αντίληψη σε βάρος της άλλης.
Η Ουκρανία και πάλι σε επικίνδυνη κρίση
Μέσα σε αυτό το διεθνές περιβάλλον ούτε τυχαίες ούτε ασύνδετες είναι οι εξελίξεις στην Ουκρανία. Την περασμένη Παρασκευή δολοφονήθηκε σε βομβιστική επίθεση ο ηγέτης των αυτονομιστών της ανατολικής Ουκρανίας Αλ. Ζαχαρτσένκο, πυροδοτώντας νέο κύμα έντασης και προετοιμασίες μιας νέας στρατιωτικής αναμέτρησης στην περιοχή. Η Ρωσία κατήγγειλε ως προβοκάτσια του Κιέβου τη δολοφονία, δήλωσε τη στήριξή της στις αυτονομημένες περιοχές και προειδοποίησε για νέες ταραχές στην περιοχή.
Το βαρύ κλίμα έγινε πιο σκοτεινό με τις δηλώσεις του ακροδεξιού προέδρου της Ουκρανίας, ότι σχεδιάζει να μην ανανεώσει τη Συμφωνία Φιλίας, Εταιρικής Σχέσης και Συνεργασίας με τη Ρωσία, η οποία είχε υπογραφεί το 1997. Παράλληλα ο Ουκρανός πρόεδρος δήλωσε ότι σχεδιάζει αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας, που θα επιτρέψουν την είσοδό της σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
Οι καθοδηγούμενες από τις ΗΠΑ κινήσεις του ουκρανικού καθεστώτος συνιστούν κόκκινο πανί για τη Ρωσία, και οι αναταράξεις αναμένεται να απλωθούν σε ολόκληρη την περιοχή. Η πρόθεση των ΗΠΑ για ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ απειλεί ευθέως την ασφάλεια της Ρωσίας και δεν θα μείνει αναπάντητη. Οι κινήσεις αυτές αποτελούν μια μορφή «απάντησης» του αμερικανικού κατεστημένου στις προθέσεις Γερμανίας και Γαλλίας να οικοδομήσουν σταδιακά πιο ήρεμες σχέσεις με τη Ρωσία. Λάδι στη φωτιά ρίχνει και η εμμονή της Βρετανίας να χρεώνει στις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες τη δηλητηρίαση του πρώην πράκτορα Σκρίπαλ.
Μένει να φανούν τα όρια αυτής της διελκυστίνδας και οι σχεδιασμοί για την κλιμακούμενη αστάθεια στην Ουκρανία, που αναπόφευκτα απλώνονται σε ολόκληρα τα Βαλκάνια, συναντώντας τις πολεμικές συγκρούσεις της Μέσης Ανατολής.
Εμπλοκή του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης
Η απόφαση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου να δεχθεί το αίτημα της Ουκρανίας και να αναγνωρίσει την αυτονομία της Ουκρανικής Εκκλησίας δεν είναι μια καθαρά εκκλησιαστική υπόθεση. Η αντιπαράθεση με τη Ρωσική Εκκλησία και η απειλή νέου σχίσματος στους κόλπους της Ορθοδοξίας συναντιέται με τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ και συμβάλει ενεργά στην ένταση της οξύτητας στην περιοχή, εγκυμονώντας κινδύνους για την ειρήνη.
Ταυτόχρονα, συνδέεται με την πρόθεση αναγνώρισης ως αυτοκέφαλης της Εκκλησίας των Σκοπίων, σε αντίθεση με τις θέσεις της Εκκλησίας της Σερβίας, διευρύνοντας την αντιπαράθεση στους κόλπους της Ορθοδοξίας.
Η ανοικτή εμπλοκή του Πατριαρχείου στις γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις και η επιρροή της αμερικανικής πολιτικής στις αποφάσεις του αποτελεί έναν ακόμα παράγοντα που δείχνει την ένταση της κρίσης και τη συστράτευση και αξιοποίηση όλων των παραγόντων για διεύρυνση του χάσματος και της αντιπαράθεσης. Μπαίνουμε σε σκοτεινούς καιρούς και σε απρόβλεπτες εξελίξεις…
ΠΗΓΗ
Το σχίσμα που διαπερνά το εσωτερικό του κάθε χωριστού κράτους και ταυτόχρονα τις σχέσεις των κρατών της δυτικής συμμαχίας μεταξύ τους δεν είναι, βέβαια, νέο φαινόμενο – ούτε όσο αφορά το μέγεθος ούτε όσο αφορά τις αιτίες του.
Εκείνο που σήμερα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ο εντοπισμός των νέων επεισοδίων της ενδόρρηξης του δυτικού κόσμου , η ανάγνωση, κατά το δυνατό, της φάσης, αλλά και η επισήμανση της αλληλουχίας επικίνδυνων γεγονότων που γεννά αυτή η κρίση, με τη σκόπιμη και συστηματική διέγερση ήδη ενεργών ρηγμάτων της παγκόσμιας αστάθειας.
Ο Τραμπ στη γωνία; Η μάχη δεν έχει κριθεί
Η εμμονή των ισχυρών πολιτικών και οικονομικών παραγόντων των ΗΠΑ για πολύμηνες, από την αρχή της θητείας του Τραμπ, έρευνες για ανάμειξη της Ρωσίας στις εκλογές του 2016 δεν μπορεί να εξηγηθεί με όρους αποστροφής για το ύφος και τις ικανότητες του Αμερικανού προέδρου. Άλλωστε οι ίδιοι ομολογούν ότι η θέση του προέδρου είναι πολύ κρίσιμη για να ασκείται από ένα μόνο άτομο. Και το αποδεικνύουν με τις κλιμακούμενες παρεμβάσεις τους…
Η αδυναμία, ως τώρα, στοιχειοθέτησης κατηγορίας σε βάρος του Τραμπ δεν πτοεί το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ. Η καταδίκη του επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας Πολ Μάναφορτ και η παραδοχή ενοχής από τον δικηγόρο του ομίλου Τραμπ, Μάικλ Κοέν, αποτελούν εξελίξεις που στριμώχνουν περισσότερο τον Αμερικανό πρόεδρο. Η αναμενόμενη κυκλοφορία ενός βιβλίου με «απόκρυφες εξομολογήσεις» στελεχών του στο Λευκό Οίκο και ένα ανυπόγραφο άρθρο ανώνυμου στελέχους της κυβέρνησης στους New York Times, με αιχμές για τις ικανότητες του προέδρου και διαβεβαιώσεις ότι ομάδα υπουργών «προστατεύουν» τα συμφέροντα των ΗΠΑ από τις «επικίνδυνες παρορμήσεις του» (γεγονός που ανάγκασε τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας να δηλώσουν ότι δεν το έγραψαν αυτοί), αποτελούν πρωτοφανή κλιμάκωση του πολέμου φθοράς, με απρόβλεπτη συνέχεια.
Είναι φανερό ότι ο Τραμπ συνιστά κίνδυνο για κρίσιμες γεωπολιτικές και οικονομικές επιλογές των δυναμικών παραγόντων της πολιτικής στις ΗΠΑ. Και αν η πρόθεσή του για μια με όρους συναλλαγή με τη Ρωσία συναντά δυσκολίες και επιχειρείται συστηματικά να ανατραπεί, η οικονομική του πολιτική, μέσα στις αντιφάσεις της, συνεχίζεται – προκαλώντας παγκόσμια ρίγη. Η πολιτική δασμών κλονίζει τις ισορροπίες και το οράματα της παγκοσμιοποίησης. Η οικονομική αναμέτρηση με την Κίνα, η στοχοποίηση της Ε.Ε. και του Καναδά, γενικά η προώθηση του σχεδίου «Πρώτα η Αμερική», απειλούν τα θεμέλια μιας μακρόχρονης οικονομικής πορείας και διαταράσσουν συμφέροντα και συμμαχίες τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ όσο και διεθνώς. Η συμμαχία κατά του Τραμπ διευρύνεται και αναζητούνται εναλλακτικά σχέδια, που όμως κρύβουν συστημικούς κινδύνους. Έτσι η προσπάθεια αποφυγής της γενίκευσης ενός παγκόσμιου οικονομικού και εμπορικού πολέμου προς το παρόν εστιάζεται στη φθορά και την αποδόμηση των επιλογών του Αμερικανού προέδρου.
Αναζητήσεις στην Ε.Ε. και τροχιοδεικτικές βολές
Η τελευταία, οδυνηρή για τους Ευρωπαίους ιθύνοντες επίσκεψη Τραμπ στην Ευρώπη με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, και η ανακοίνωση δασμών σε βάρος των ευρωπαϊκών εξαγωγών στις ΗΠΑ, επιτάχυνε διεργασίες που παρέμεναν επί καιρό στο συρτάρι.
Η συνάντηση Μέρκελ-Πούτιν αποτέλεσε σαφές μήνυμα αποφασιστικής κοινής στάσης των δύο χωρών απέναντι στις προθέσεις Τραμπ. Οι δηλώσεις για επίσπευση των εργασιών σχετικά με το νέο αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2, όπως και οι αμοιβαίες δηλώσεις καλής θέλησης για υπέρβαση των προβλημάτων σχετικά με το ζήτημα της Ουκρανίας, έρχονται σε σύγκρουση με το αμερικάνικο σχέδιο τροφοδοσίας της Ε.Ε. με αζέρικο φυσικό αέριο, συμφερόντων ΗΠΑ, και τις απειλές επιβολής οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της κοινοπραξίας που το κατασκευάζει.
Η προώθηση του σχεδίου «Πρώτα η Αμερική» απειλεί τα θεμέλια μιας μακρόχρονης οικονομικής πορείας και διαταράσσει συμφέροντα και συμμαχίες τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ όσο και διεθνώς. Η προσπάθεια αποφυγής ενός παγκόσμιου οικονομικού και εμπορικού πολέμου προς το παρόν εστιάζεται στη φθορά και την αποδόμηση των επιλογών του Αμερικανού προέδρου
Πριν καταλαγιάσει ο θόρυβος, ήταν η σειρά του Γάλλου προέδρου να στείλει το δικό του μήνυμα. Σε επίσκεψη του στη Φιλανδία δήλωσε ότι «η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στις ΗΠΑ για την ασφάλειά της» και επισήμανε ότι η Ε.Ε. θα πρέπει να εκσυγχρονίσει τις μεταψυχροπολεμικές σχέσεις της με τη Ρωσία. «Είναι προς το συμφέρον μας η Ε.Ε. να έχει μια στρατηγική σχέση με την Τουρκία και τη Ρωσία που να φέρνει σταθερότητα, η οποία μακροπρόθεσμα θα φέρει μεγαλύτερη ισχύ και συνοχή», δήλωσε ο Μακρόν σε συνέντευξη Τύπου στο Ελσίνκι δίπλα στον Φιλανδό ομόλογό του Σ. Νιινίστο.
Τον κύκλο των επιθετικών δηλώσεων έκλεισε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χ. Μάας στην εφημερίδα Handelsblatt, κάνοντας λόγο για την ανάγκη μιας «νέας στρατηγικής» για τις ΗΠΑ και τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας του, και ζητώντας (σε συνεργασία με τη Γαλλία) τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, ανεξάρτητων συστημάτων πληρωμών που θα παρακάμπτουν το δολάριο, ευρωπαϊκή ένωση ασφάλειας και άμυνας και «πολυμερή συμμαχία» με Καναδά και Ιαπωνία καθώς οι ΗΠΑ «παραβιάζουν τις κόκκινες γραμμές».
Είναι ερώτημα αν οι «κοινές» στην αντίληψη ιδέες Γερμανίας και Γαλλίας είναι έτοιμες να τεθούν σε εφαρμογή, αμφισβητώντας την αμερικανική ηγεμονία, ή αποτελούν απλά προειδοποιητικές βολές σε μια προσπάθεια περιορισμού ή ελέγχου των επιδιώξεων Τραμπ. Το διεθνές περιβάλλον παραμένει περίπλοκο για να επικρατήσει καθαρά και με όρους ηγεμονίας η μία αντίληψη σε βάρος της άλλης.
Η Ουκρανία και πάλι σε επικίνδυνη κρίση
Μέσα σε αυτό το διεθνές περιβάλλον ούτε τυχαίες ούτε ασύνδετες είναι οι εξελίξεις στην Ουκρανία. Την περασμένη Παρασκευή δολοφονήθηκε σε βομβιστική επίθεση ο ηγέτης των αυτονομιστών της ανατολικής Ουκρανίας Αλ. Ζαχαρτσένκο, πυροδοτώντας νέο κύμα έντασης και προετοιμασίες μιας νέας στρατιωτικής αναμέτρησης στην περιοχή. Η Ρωσία κατήγγειλε ως προβοκάτσια του Κιέβου τη δολοφονία, δήλωσε τη στήριξή της στις αυτονομημένες περιοχές και προειδοποίησε για νέες ταραχές στην περιοχή.
Το βαρύ κλίμα έγινε πιο σκοτεινό με τις δηλώσεις του ακροδεξιού προέδρου της Ουκρανίας, ότι σχεδιάζει να μην ανανεώσει τη Συμφωνία Φιλίας, Εταιρικής Σχέσης και Συνεργασίας με τη Ρωσία, η οποία είχε υπογραφεί το 1997. Παράλληλα ο Ουκρανός πρόεδρος δήλωσε ότι σχεδιάζει αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας, που θα επιτρέψουν την είσοδό της σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
Οι καθοδηγούμενες από τις ΗΠΑ κινήσεις του ουκρανικού καθεστώτος συνιστούν κόκκινο πανί για τη Ρωσία, και οι αναταράξεις αναμένεται να απλωθούν σε ολόκληρη την περιοχή. Η πρόθεση των ΗΠΑ για ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ απειλεί ευθέως την ασφάλεια της Ρωσίας και δεν θα μείνει αναπάντητη. Οι κινήσεις αυτές αποτελούν μια μορφή «απάντησης» του αμερικανικού κατεστημένου στις προθέσεις Γερμανίας και Γαλλίας να οικοδομήσουν σταδιακά πιο ήρεμες σχέσεις με τη Ρωσία. Λάδι στη φωτιά ρίχνει και η εμμονή της Βρετανίας να χρεώνει στις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες τη δηλητηρίαση του πρώην πράκτορα Σκρίπαλ.
Μένει να φανούν τα όρια αυτής της διελκυστίνδας και οι σχεδιασμοί για την κλιμακούμενη αστάθεια στην Ουκρανία, που αναπόφευκτα απλώνονται σε ολόκληρα τα Βαλκάνια, συναντώντας τις πολεμικές συγκρούσεις της Μέσης Ανατολής.
Εμπλοκή του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης
Η απόφαση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου να δεχθεί το αίτημα της Ουκρανίας και να αναγνωρίσει την αυτονομία της Ουκρανικής Εκκλησίας δεν είναι μια καθαρά εκκλησιαστική υπόθεση. Η αντιπαράθεση με τη Ρωσική Εκκλησία και η απειλή νέου σχίσματος στους κόλπους της Ορθοδοξίας συναντιέται με τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ και συμβάλει ενεργά στην ένταση της οξύτητας στην περιοχή, εγκυμονώντας κινδύνους για την ειρήνη.
Ταυτόχρονα, συνδέεται με την πρόθεση αναγνώρισης ως αυτοκέφαλης της Εκκλησίας των Σκοπίων, σε αντίθεση με τις θέσεις της Εκκλησίας της Σερβίας, διευρύνοντας την αντιπαράθεση στους κόλπους της Ορθοδοξίας.
Η ανοικτή εμπλοκή του Πατριαρχείου στις γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις και η επιρροή της αμερικανικής πολιτικής στις αποφάσεις του αποτελεί έναν ακόμα παράγοντα που δείχνει την ένταση της κρίσης και τη συστράτευση και αξιοποίηση όλων των παραγόντων για διεύρυνση του χάσματος και της αντιπαράθεσης. Μπαίνουμε σε σκοτεινούς καιρούς και σε απρόβλεπτες εξελίξεις…
ΠΗΓΗ
Κοιτώντας το δάσος: Η αρχή του τέλους της γερμανικής ηγεμονίας και η δυναμική επάνοδος των ΗΠΑ στα ευρωπαϊκά πράγματα.
Ο Trump έχει δίκιο: το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας είναι όντως πολύ μεγάλο
Ο ανταγωνισμός Τραμπ - Μέρκελ και τα ελληνικά συμφέροντα Η σύγκρουση συμφερόντων ΗΠΑ και Γερμανίας, τα δύο διαφορετικά μοντέλα και πώς θα κληθεί η Ελλάδα να υποστηρίξει τη γεωστρατηγική της θέση. Ο καβγάς για το εμπόριο, η διέξοδος της Κίνας και οι τρεις επιλογές της Αθήνα
Το Βερολίνο σε γραμμή απομάκρυνσης από την Ουάσινγκτον
Η Γερμανία εκμεταλλεύεται ένα "κατάφωρα υποτιμημένο" ευρώ σε βάρος ΗΠΑ - ΕΕ
Γκάμπριελ: Ο Τραμπ θέλει αλλαγή καθεστώτος στο Βερολίνο
Οι ΗΠΑ με την ‘Χαλύβδινη Βίβλο΄ κηρύσσουν παγκόσμιο πόλεμο σε Γερμανία και Παγκοσμιοποίηση!
Σχόλια