«Προοδευτική
απάντηση στο νεοφιλελευθερισμό και στην ακροδεξιά»: Αυτή είναι η μόνιμη
επωδός του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθειά του να χαράξει κάλπικες
διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, όσο περισσότερο αποκαλύπτεται η κοινή
στρατηγική τους σύμπλευση στους στόχους της ανάκαμψης των κερδών των
επιχειρηματικών ομίλων και της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» μέσω
εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Το τελευταίο
διάστημα, μάλιστα, με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες, δίνει και
ευρωπαϊκή διάσταση στο κάλπικο δίπολο, διεκδικώντας για τον εαυτό του το
χρίσμα του αυθεντικού εκφραστή της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα,
έναντι του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ. Προοδευτικά συγχωροχάρτια λοιπόν στη
σοσιαλδημοκρατία για το ρόλο της και μάλιστα από μια δύναμη που είχε,
πολύ πρόσφατα, και αυτή το δικό της μερίδιο στην εφαρμογή των αντιλαϊκών
αναδιαρθρώσεων.
Ο
«νεοφιλελευθερισμός», που υποτίθεται έχει χάσει τον ύπνο του από την
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, «τρίβει τα χέρια του» όταν ακούει Τσίπρα -
Τσακαλώτο να λένε κυνικά ότι το κονδύλι για τις συντάξεις θα μειωθεί
έτσι κι αλλιώς, αφού οι συνταξιούχοι οσονούπω θα πεθάνουν...
Πόσο
«προοδευτική» είναι η εξαγγελία χιλιάδων πλειστηριασμών λαϊκών
κατοικιών, για να ξαλαφρώσουν οι τράπεζες από «κόκκινα» δάνεια; Και πόσο
«προοδευτικό» είναι να αντιμετωπίζεται η αντίσταση των εργαζομένων στο
μαζικό ξεσπίτωμα ως «ιδιώνυμο» αδίκημα;
Πόσο «ελπίδα
από τα αριστερά» - όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - είναι η υπονόμευση διά νόμου
του απεργιακού δικαιώματος, η εφαρμογή του μνημονιακού εκτρώματος για
τον καθορισμό του κατώτερου μισθού από την κυβέρνηση και την εργοδοσία,
στέλνοντας στο απόσπασμα τις συλλογικές διαπραγματεύσεις;
Αλήθεια,
όμως, πόσο «προοδευτική» είναι και η ...μπουγάδα διαρκείας που κάνει ο
ΣΥΡΙΖΑ στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Τι σόι «αντίπαλο δέος» στη
«συντήρηση» είναι αυτό που καλωσορίζει τον δολοφονικό 6ο Στόλο των ΗΠΑ
στον Θερμαϊκό, που καλεί το ΝΑΤΟ να αλωνίζει στο Αιγαίο και στέλνει
ελληνικές φρεγάτες να περιπολούν ανοιχτά της Συρίας και του Λιβάνου,
επιβεβαιώνοντας το ρόλο του «προτιμώμενου εταίρου» και του «γεωπολιτικού
μεντεσέ» στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή;
Πόσο
«προοδευτική απάντηση» στην ακροδεξιά της «Ευρώπης - φρούριο» είναι τα
κολαστήρια που συντηρεί η κυβέρνηση στη Μόρια της Λέσβου και αλλού, με
τους χιλιάδες εγκλωβισμένους πρόσφυγες λόγω των αντιδραστικών συμφωνιών
της ΕΕ, που υλοποιεί κατά γράμμα, έχοντας βάλει το χεράκι της και στις
ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που διώχνουν χιλιάδες λαού από τις πατρίδες
του;
Πού
διαφέρουν από τον «νεοφιλελευθερισμό» οι προτάσεις για μείωση των
ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας στους επιχειρηματικούς ομίλους,
η εφαρμογή κατά γράμμα της «εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ» για την
ανταγωνιστικότητα, που κάνουν ακόμα πιο άγρια την εργασιακή ζούγκλα,
επιταχύνουν το ξεκλήρισμα των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και
της υπαίθρου;
Τα παραπάνω
είναι μερικά μόνο παραδείγματα που κάνουν θρύψαλα την προπαγάνδα της
κυβέρνησης, επιβεβαιώνοντας ότι η κοροϊδία και η αντιλαϊκή πλειοδοσία
των ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ πρέπει να απαντηθεί αποφασιστικά από τα εργατικά -
λαϊκά στρώματα.
Τώρα πρέπει
να δυναμώσει παντού η συζήτηση για το πραγματικά προοδευτικό, που είναι
να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τα
θανατηφόρα σχέδιά τους, να πάρουν πόδι οι βάσεις του θανάτου.
Πρόοδος για
το λαό θα είναι η ανατροπή του μνημονιακού οπλοστασίου, για να
ανακτήσουν οι εργαζόμενοι τις απώλειές τους, παλεύοντας για τις
σύγχρονες ανάγκες τους. Πραγματικά «σύγχρονο» είναι να έχουν όλοι οι
εργαζόμενοι μόνιμη και σταθερή δουλειά, δωρεάν Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια,
να απολαμβάνουν τον τεράστιο πλούτο που παράγουν.
Ο μόνος
ελπιδοφόρος δρόμος σήμερα είναι η εργατική τάξη, αντί να διαλέγει το
«μικρότερο κακό», αντί να εγκλωβίζεται στα κάλπικα διλήμματα των αστικών
κομμάτων, να περάσει στην αντεπίθεση, μέσα από ένα ισχυρό κίνημα
ανασύνταξης και σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα, που θα έχει ως
προοπτική την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού, που γεννάει φτώχεια,
πολέμους, προσφυγιά.
Αυτόν το
δρόμο τον δείχνει μόνο το ΚΚΕ. Και η ισχυροποίησή του παντού μπορεί να
κάνει πραγματικά τη διαφορά, να είναι η γνήσια εργατική - λαϊκή απάντηση
στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Σχόλια