Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε αυτές τις ημέρες δεκτή την αίτηση αναίρεσης που είχε υποβάλει η εισαγγελέας του ίδιου Δικαστηρίου Ξένη Δημητρίου πριν εννέα μήνες στην απόφαση του Συμβουλίου Εφετών να απαλλάξει (δύο φορές) τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου από την κατηγορία της διόγκωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος το 2009. Αυτό σημαίνει πως η υπόθεση θα έχει συνέχεια και μάλιστα για την κεντρική κατηγορία. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο Γεωργίου είχε καταδικασθεί το περασμένο καλοκαίρι σε δύο χρόνια με αναστολή, επειδή δεν συγκαλούσε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ. Είναι αξιοσημείωτο ότι με την έκδοση της καταδικαστικής απόφασης, η Κομισιόν είχε σπεύσει να εκφράσει την ανησυχία της, αλλά δεν είχε περιορισθεί σ’ αυτό. Είχε προαναγγείλει ότι η υπόθεση θα απασχολούσε το Eurogroup, στέλνοντας ξεκάθαρο απειλητικό μήνυμα. Δεν ήταν, άλλωστε, η πρώτη φορά που η Κομισιόν επενέβη ωμά στην ελληνική Δικαιοσύνη για να απλώσει ομπρέλα προστασίας στον άνθρωπό της.
Αντιδρώντας στην τότε καταδίκη του Γεωργίου, η αμερικανική ιστοσελίδα Politico είχε φθάσει στο σημείο να γράψει ότι η καταδίκη του δημιουργεί ερωτηματικά για την ακεραιότητα των θεσμών στην Ελλάδα! Οι ωμές επεμβάσεις είχαν υποχρεώσει ακόμα και την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να υπενθυμίσει ότι «Οι ελληνικές δικαστικές αρχές και οι ελληνικοί νόμοι οφείλουν να αντιμετωπίζουν ισότιμα όλους τους πολίτες χωρίς να έχει καμία σημασία η ειδική σχέση που μπορούν αυτοί να έχουν με υπηρεσίες υπαγόμενες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή».
Εκβιασμοί στο Eurogroup
Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τη νομική πτυχή. Έχουν ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον, όμως, οι ωμές παρεμβάσεις τους ευρωιερατείου υπέρ του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ. Στο Eurogroup της 22ας Μαΐου ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ντράγκι είχε παρέμβη έντονα, θέτοντας ως όρο να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο τα δικαστικά έξοδα του κατηγορουμένου. Και ο Τσακαλώτος, είχε, βεβαίως, συμφωνήσει. Ας σημειωθεί ότι εκείνες τις ημέρες το Συμβούλιο Εφετών είχε απαλλάξει με βούλευμα (πλειοψηφία δύο προς έναν) τον Γεωργίου για την υπόθεση της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος το 2009.
Στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών Ντε Γκίντος είχε απειλήσει με μπλοκάρισμα την εκταμίευση δόσης, προκειμένου να αποσπάσει εκ των υστέρων πλήρη ασυλία, ένα είδος αμνηστίας, σε τρεις αλλοδαπούς εμπειρογνώμονες του ΤΑΙΠΕΔ (ένας Ισπανός, ένας Ιταλός και ένας Σλοβάκος). Εναντίον αυτών και εναντίον τριών Ελλήνων έχει ασκηθεί δίωξη από την ελληνική Δικαιοσύνη. Ήταν και εκείνη η παρέμβαση μία πρόσθετη απόδειξη ότι οι εταίροι αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν μεταμοντέρνα αποικία τους.
Υπενθυμίζουμε πως όταν στις αρχές του 2016 είχε ασκηθεί δίωξη εναντίον του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, η Κομισιόν είχε παραβιάσει κάθε πρόσχημα. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε θέσει ποτέ ζήτημα αμφισβήτησης της αναπροσαρμογής του ελλείμματος, που είχε κάνει ο Γεωργίου και επί της οποίας αναπροσαρμογής στηρίχθηκαν τα Μνημόνια.
Από την άλλη πλευρά, όμως, είχε αντιμετωπίσει μάλλον με ικανοποίηση το ξανάνοιγμα της υπόθεσης από την τότε νέα εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Ήταν ενδεικτικές οι τότε δηλώσεις των υπουργών Παππά και Σκουρλέτη, αλλά και του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνη Παπαγγελόπουλου. Οι δύο πρώτοι είχαν δώσει έμφαση στην ανάγκη να διερευνηθεί σε βάθος η υπόθεση, ενώ ο τρίτος είχε καταγγείλει την παρέμβαση της Κομισιόν στην ελληνική Δικαιοσύνη. Υπενθυμίζουμε την επιστολή των επιτρόπων Ντομπρόβσκις, Μοσχοβισί και Τίσεν υπέρ του Γεωργίου.
Με οδηγίες των δανειστών
Είναι κοινό μυστικό ότι ο Γεωργίου είχε δράσει με οδηγίες των δανειστών και αυτός είναι ο λόγος που τον προστατεύουν. Αν καταδικαστεί θα δημιουργηθεί αρνητικό προηγούμενο. Δύσκολα θα βρεθούν πρόθυμοι να διεκπεραιώνουν δύσκολες αποστολές! Το ευρωιερατείο θα προτιμούσε να μην κάνει τόσο βάναυσες παρεμβάσεις, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να προστατεύσει τον δικό της άνθρωπο.
Ο Μοσχοβισί ή η Τίσεν δεν θα είχαν ούτε καν διανοηθεί να στείλουν μία τέτοια επιστολή στην κυβέρνηση της χώρας τους. Η Ελλάδα, όμως, θεωρείται χώρα-μέλος περιορισμένης κυριαρχίας. Αυτό επιτρέπει όχι μόνο σε ανώτατους αξιωματούχους, αλλά και σε μεσαίους γραφειοκράτες να την αντιμετωπίζουν περίπου σαν αποικία.
Όταν η Αθήνα αντιδρά το ευρωιερατείο απαντά με ωμό εκβιασμό. Αυτό συμβαίνει και στην υπόθεση Γεωργίου. Κανείς δεν πρόκειται να το πει ευθέως, αλλά αυτό συμβαίνει. Κομισιόν, Eurogroup και ΕΚΤ -μέσω κατεστημένων ευρωπαϊκών MME- ισχυρίζονται ότι ο Γεωργίου είναι αποδιοπομπαίος τράγος και ρητορεύουν περί της ανάγκης «αποπολιτικοποίησης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης»!
Πολιτικές παρενέργειες
Αντιμέτωπη με τον εκβιασμό των δανειστών, η Αθήνα είχε από τις αρχές του 2016 ανακρούσει πρύμνα. Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χουλιαράκης, που διατηρεί πολύς στενές σχέσεις με την Τρόικα, είχε σπεύσει να δηλώσει στη Βουλή: «Η κυβέρνηση έχει πλήρη εμπιστοσύνη στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat. Η συμφωνία (του 2015) εγγυάται και προστατεύει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ». Μπορεί η κυβέρνηση Τσίπρα να ήθελε μία καταδίκη του Γεωργίου, αλλά, υποκύπτοντας στις πιέσεις, έστω και χωρίς φανατισμό, πίεσε με τη σειρά της για να πέσει ο κατηγορούμενος στα μαλακά.
Υπενθυμίζουμε ότι η ποινική δίωξη του Γεωργίου στρεφόταν εκ των πραγμάτων και εναντίον της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, ειδικότερα εναντίον του τότε υπουργού Οικονομικών Παπακωνσταντίνου. Επί των ημερών τους το δημοσιονομικό έλλειμμα αναθεωρήθηκε με αυθαίρετο τρόπο και από 13,6% του ΑΕΠ καθορίσθηκε στο 15,4%. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν πριν ενάμιση χρόνο είχε ασκηθεί η δίωξη και ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είχαν σπεύσει να πιαστούν από την παρέμβαση της Κομισιόν για να δικαιώσουν την τότε επιλογή τους.
Όσον αφορά τη ΝΔ, η υπόθεση Γεωργίου την δίχαζε. Η καραμανλική πτέρυγα ήθελε την παραπομπή του, θεωρώντας ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα μειωνόταν η ευθύνη της κυβέρνησης του Καραμανλή για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της περιόδου 2004-2009. Αντιθέτως, Ο Μητσοτάκης είναι υπέρ του Γεωργίου και των μεθοδεύσεων εκείνης της εποχής. Επειδή, όμως, θα τραυμάτιζε την ενότητα της παράταξής του, είχε αποφύγει επιμελώς να πάρει θέση.
Δυσβάσταχτη κληρονομιά
Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου κληρονόμησε ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα. Ακόμα και εάν απορριφθεί η αναθεώρηση προς τα πάνω που έκανε ο Γεωργίου, το 13,6% του ΑΕΠ αρκεί για να αξιολογηθεί αρνητικά η δημοσιονομική διαχείριση της κυβέρνησης Καραμανλή. Η δεύτερη αναθεώρηση, άλλωστε, δεν έγινε τόσο για να χρεωθεί πολιτικά την επικείμενη χρεοκοπία η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ όσο για να καμφθούν οι τότε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις.
Είναι γνωστό ότι για να επιτύχει την ένταξη στο ευρώ ο Σημίτης μαγείρεψε με την Goldman Sacks τα στοιχεία. Η Κομισιόν το γνώριζε, αφού αντίστοιχες πρακτικές είχαν υιοθετήσει και άλλες χώρες-μέλη. Στην πραγματικότητα, το κριτήριο ήταν περισσότερο πολιτικό παρά οικονομικό. Έπρεπε, ωστόσο να τηρηθούν τα προσχήματα. Όπως ο Αλογοσκούφης είχε καταγγείλει το μαγείρεμα της κυβέρνησης Σημίτη το 2004, την ίδια καταστροφική πρακτική ακολούθησαν το 2009 οι Γιώργος Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Με τον τρόπο αυτό, όμως, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου.
Όπως αναφέραμε στην αρχή το πραγματικό πολιτικό διακύβευμα σ’ αυτή την υπόθεση δεν είναι η τύχη του Γεωργίου. Είναι ο δικαιολογημένος φόβος πως μία καταδίκη του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ θα εκθέσει ηθικά και πολιτικά την από κοινού μεθόδευση των δανειστών με την τότε κυβέρνηση Παπανδρέου. Κυρίως, όμως, μία καταδίκη θα αποτρέψει στο μέλλον τους διάφορους «τεχνοκράτες» τύπου Γεωργίου να εκτελούν συμβόλαια εναντίον της χώρας τους.
Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι παλαιότερα, όπως προαναφέραμε, στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ έβλεπαν με καλό μάτι τις κατηγορίες εναντίον του Γεωργίου, έστω κι αν τηρούσαν αποστάσεις. Από τότε, όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η επαναφορά της ποινικής δίωξης δημιουργεί προβλήματα στο Μαξίμου. Όχι μόνο, επειδή τώρα πλέον ο Γιώργος Παπανδρέου είναι στους δυνάμει συμμάχους, αλλά και επειδή ο Τσίπρας δεν θέλει εν μέσω κρίσιμων διαπραγματεύσεων να έχει και έναν παραπάνω πρόβλημα στο τραπέζι.
Yπάρχει όμως και ο αντίλογος! (Τώρα πότε έγινε και καθηγητής ο κ. Γεωργίου είναι ερώτημα, αλλά ας το δεχθούμε. Δεν μπορεί όμως ένας καθηγητής να είναι κατηγορούμενος για κακουργηματικές πράξεις, ή να προσχωρήσουμε στην θέση ότι: Καθηγητές και πολιτικοί είναι αθώοι εξ' ορισμού, άρα δεν τους κατηγορούμε ποτέ και για τίποτε! (Απολαύστε ..υπεύθυνα)
Το παγκόσμιο δικαστικό φαινόμενο του καθηγητή Ανδρέα Γεωργίου
Του Παναγιώτη Στάθη
Ο καθηγητής Ανδρέας Γεωργίου
πιθανόν αποτελεί παγκόσμιο δικαστικό φαινόμενο. Όχι βέβαια ως πρόσωπο
αλλά κυρίως ως περίπτωση δικαστικής εκκρεμότητας η οποία απασχολεί εδώ
και χρόνια την ελληνική Δικαιοσύνη, με διεθνή όμως αντίκτυπο αφού η χώρα
εξαιτίας αυτής της επιμονής στη δίωξή του βρέθηκε πολλές φορές "να
απολογείται" στους δανειστές. Πρόκειται βέβαια για τον άνθρωπο που ως
διεθνής στατιστικολόγος εκλήθη σε μια εποχή όπου αμφισβητούνταν τα
στατιστικά της χώρας σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη να αναλάβει την
ΕΛΣΤΑΤ, με μόνο μέλημα να ξαναχτιστεί η εμπιστοσύνη της χώρας έναντι των
Βρυξελλών. Σήμερα ο καθηγητής Γεωργίου έχει να θυμάται από τη χώρα
δεκάδες δίκες και διώξεις.
Αθώωση και αναίρεση
Ο πρώην Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ,
Ανδρέας Γεωργίου έχει απαλλαγεί δυο φορές από Συμβούλια Εφετών για το
κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης, τις καταγγελίες δηλαδή πως "διόγκωσε"
το έλλειμμα του 2009 για να μπούμε στα μνημόνια και άλλες τόσες έχει
ασκηθεί αναίρεση αυτή της απαλλαγής από τον Άρειο Πάγο. Προχθές,
μάλιστα, έγινε γνωστό πως οριστικά θα κριθεί και τρίτη φορά καθώς το
Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης που είχε
ασκήσει εννέα μήνες νωρίτερα, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη
Δημητρίου, ως εκ τούτου αναίρεσε το απαλλακτικό προηγούμενο βούλευμα του
Συμβουλίου Εφετών. Πρόκειται για τη δεύτερη φορά που ο Άρειος Πάγος
αναιρεί απαλλακτικό βούλευμα του Εφετείου για την ίδια υπόθεση και την
ίδια κατηγορία σε βάρος του Ανδρέα Γεωργίου.
-Στο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου
εκκρεμεί ακόμη μία υπόθεση του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ,
πλημμεληματικού χαρακτήρα, σχετική με παράβαση καθήκοντος, καθώς
κατηγορείται ότι δεν ενημέρωνε το διοικητικό συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ.
Σχετικά προσφάτως, η αρμόδια αντεισαγγελέας Ευσταθία Σπυροπούλου είχε
προτείνει την "αθώωσή" του, εισηγήθηκε δηλαδή να γίνει δεκτή η αίτηση
αναίρεσης που έχει υποβάλει ο ίδιος κατά της απόφασης του Εφετείου με
την οποία του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δύο ετών. Για την ίδια υπόθεση
βέβαια πρωτοδίκως ο Γεωργίου είχε αθωωθεί και ασκήθηκε έφεση υπέρ του
νόμου!
Γιατί αυτή η επιμονή
Εν ολίγοις ο Γεωργίου αθωώνεται διαρκώς
και ξανακάθεται διαρκώς στο εδώλιο, σε μια ατέρμονη δικαστική περιπέτεια
η οποία δεν έχει ορατό τέλος. Η περίπτωσή του αποτελεί πολιτικό
πονοκέφαλο για την κυβέρνηση καθώς το θέμα Γεωργίου το έχουν πάρει
"προσωπικά" στις Βρυξέλλες προφανώς γιατί θεωρούν πως ουσιαστικά στο
πρόσωπό του αμφισβητούνται οι μέθοδοι της Eurostat. Αυτό έχει ως
αποτέλεσμα να τίθεται το θέμα του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, περίπου ως
προαπαιτούμενο στο Eurogroup θεωρώντας πως η ελληνική κυβέρνηση πρέπει
να "καθαρίσει" το θέμα. Επίσης είναι ξεκάθαρο πως στο πρόσωπο του
Γεωργίου στηρίζεται εν πολλοίς η ρητορική τόσων ετών (από κάποιες
πλευρές της πολιτικής σκηνής) πως το έλλειμμα μαγειρεύτηκε για να
αυξηθεί από το 5-6% που βρισκόταν σύμφωνα με τον παλιό τρόπο μέτρησης
των στοιχείων το 2008, στο 15% το 2009 (με βάση την αναθεώρηση των
στοιχείων του 2010). Πως δηλαδή ο Γεωργίου (που ήταν στέλεχος του ΔΝΤ
ακόμα και λίγους μήνες μετά την τοποθέτησή του στην ΕΛΣΤΑΤ) ουσιαστικά
λειτούργησε ως "Δούρειος Ίππος" των Βρυξελλών και άλλων κέντρων για να
αυξήσει το έλλειμμα. Πως έγινε αυτό σύμφωνα με όσους τον κατηγορούν;
Συνυπολογίζοντας στη μέτρηση του ελλείμματος, με βάση την επίσημη
πρακτική της Eurostat, τα ελλείμματα 17 ΔΕΚΟ στην κεντρική κυβέρνηση
καθώς τον χειρισμό των περίφημων swaps της εποχής Σημίτη.
Ευρωπαϊκές αξιώσεις
Το πόσο έχουν ενοχληθεί οι Βρυξέλλες από
την υπόθεση φαίνεται από το γεγονός πως οδηγήθηκε η ελληνική κυβέρνηση
(σύμφωνα με δημοσιεύματα που δεν διαψεύστηκαν) στην "ντροπιαστική"
δέσμευση πως "θα νομοθετήσει την κρατική αποζημίωση του προέδρου της
ΕΛΣΤΑΤ- και άλλων αξιωματούχων της ΕΛΣΤΑΤ που ενεργούν υπό την εποπτεία
του/της- έναντι νομικών και άλλων εξόδων (συμπεριλαμβανομένων των
πραγματικών αμοιβών του δικηγόρου και των προσωπικών οικονομικών
απωλειών) τα οποία προέκυψαν ως αποτέλεσμα νομικών
προσφυγών/ενεργειών/διαδικασιών που έχουν ληφθεί ή επικρέμονται εναντίον
τους ως προς τις αποφάσεις που έχουν λάβει και τις ενέργειες που έχουν
κάνει (συμπεριλαμβανομένων ενδεχόμενων παραλείψεων) κατά την εκτέλεση
των επίσημων καθηκόντων τους σύμφωνα με τις εφαρμοστέες διατάξεις και
τους κανόνες, νομικούς ή άλλους". Αξίωση η οποία πιθανόν κινείται εκτός
νομικού πολιτισμού μιας ανεξάρτητης χώρας πολλώ μάλλον μιας ανεξάρτητης
δικαιοσύνης.
Σχόλια