Καμιάν και ανασπάλω σε… : Ανεξίτηλη η μνήμη της Γενοκτονίας των Ποντιών από τους Τούρκους

Η 19η Μαΐου είναι η ημέρα τιμής και μνήμης της συστηματικής Γενοκτονίας των Ποντίων που ξεκίνησε το 1911 το Κίνημα των Νεοτούρκων το 1911 και ολοκλήρωσε ο αιμοσταγής Κεμάλ Ατατούρκ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τουλάχιστον 400.000 Έλληνες του Πόντου έχασαν τη ζωή τους είτε από τις σφαγές που διέπρατταν συχνά οι τσέτες, είτε πέφτοντας νεκροί στις ατέλειωτες πορείες θανάτου προς το πουθενά. Οι ιστορικές μαρτυρίες αλλά και τα έγγραφα που πιστοποιούν τη Γενοκτονία είναι τόσα που εκτός από την Ελλάδα και την Κύπρο πολλά ευρωπαϊκά κράτη, αλλά και η Αυστραλία έχουν αναγνωρίσει την εξόντωση των Ποντίων ως «Γενοκτονία» κάτι που αρνείται το επίσημο τουρκικό κράτος, όπως άλλωστε κάνει και για τους Αρμένιους. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Η συστηματική εξόντωση των Χριστιανικών κυρίως πληθυσμών που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ξεκίνησε το 1911 όταν το Κίνημα των Νεοτούρκων απεφάνθη πως για όλα φταίνε οι αλλόθρησκοι και αποφασίζει τον βίαιο εξισλαμισμό των πληθυσμών αυτών. «Αργά ή γρήγορα πρέπει να πραγματοποιηθεί η πλήρης οθωμανοποίηση όλων των υπηκόων της Τουρκίας και είναι ολοκάθαρο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πειθώ. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένοπλη βία», ανέφεραν οι Νεότουρκοι στα συμπεράσματα και τις αποφάσεις του 3ου συνεδρίου τους που είχε γίνει το 1911 στην τότε τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη. Αυτή η απόφαση ήταν και το «σύνθημα» για την εξόντωση κυρίως των Ρωμιών. Η ήττα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποδίδεται και στους χριστιανού που υπηρετούσαν στον Οθωμανικό στρατό, η επιστράτευσή τους επεκτείνεται και οι Τούρκοι τους οδηγούν στα φρικιαστικά «Αμελέ Ταμπουρού» (Τάγματα Εργασίας). Με τα Αμελέ Ταμπουρού οι Τούρκοι πετυχαίνουν δύο στόχους. Απομακρύνουν τον ανδρικό πληθυσμό που είναι ικανός να πολεμήσει από τις εστίες του και ταυτόχρονα τον εξοντώνουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχουν μαζικές εκτελέσεις. Οι Πόντιοι εξαναγκάζονται να πάνε στα Τάγματα Εργασίας, όπου υπό αντίξοες συνθήκες, χωρίς τροφή και ικανές ποσότητες νερού, εργάζονται σαν σκλάβοι για πάνω από 18 ώρες την ημέρα για να «κατασκευάσουν» δρόμου και άλλα έργα υποδομής. Οι δυσκολίες και τα βασανιστήρια τους λυγίζουν έναν προς έναν ως την τελική εξόντωσή τους από τους Τούρκους. Το Μάιο του 1919 ο Κεμάλ Ατατούρκ, που έχει αρχίσει την αναρρίχησή του αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ολοκληρώσει το δολοφονικό έργο των προκατόχων του. Πορώνει το τουρκικό πλήθος στις περιοχές του Πόντου κατά των Χριστιανικών πληθυσμών χαρακτηρίζοντάς τους υπεύθυνους για τα δεινά των Τούρκων. Αδίστακτος όπως πάντα συνεργάζεται με ό,τι πιο εγκληματικό υπάρχει μεταξύ του τουρκικού πληθυσμού και δίνει εντολές για σφαγές και εκτοπισμούς. Είναι χαρακτηριστικό πως ένας από τους συνεργάτες του Κεμάλ στην περιοχή της Κερασούντας είναι ο διψασμένος για αίμα Τοπάλ Οσμάν (ο κουτσός Οσμάν, από έναν τραυματισμό στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), ο οποίος σφάζει και λεηλατεί τα πάντα, μένοντας στην ιστορία με το ψευδώνυμο «Η ύαινα του Πόντου». Ο μητροπολίτης Τραπεζούντας, Χρύσανθος, μάταια έχει προσπαθήσει να λάβει βοήθεια από τον Βενιζέλο, που αρχικά είπε πως δεν γνώριζε το μέγεθος του ελληνικού πληθυσμού εκεί. Ωστόσο όταν δίνει τις σχετικές εξουσιοδοτήσεις για διαπραγματεύσεις στον Πόντιο ιεράρχη, είναι σχεδόν αργά, καθώς λίγο καιρό αργότερα χάνει τις εκλογές και όλα αλλάζουν δραματικά για την Ελλάδα. Ο Κεμάλ Ατατούρκ αυξάνει τη δύναμή του και οι τσέτες γίνονται αδίστακτοι. Εισβάλουν στα χωριά, ιερείς εκτελούνται, γυναίκες και κορίτσια βιάζονται μέχρι θανάτου, εκκλησίες λεηλατούνται, πυρπολούνται ή καταστρέφονται. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρεσβύτερου π. Ηλία Παπαηλιάδη, που οι Τούρκοι αποκεφάλισαν μόλις άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του. Οι Τούρκοι, έχοντας απογυμνώσει τα χωριά από τον ανδρικό πληθυσμό που θα ήταν ικανός να τους αντισταθεί, συνεχίζουν το δολοφονικό τους έργο και διατάσσουν τους Χριστιανούς να πάρουν ό,τι θεωρούν πολύτιμο από τα σπίτια τους και να αφήσουν εκεί τα κλειδιά. Στη συνέχεια τους συγκεντρώνουν στις πλατείες των χωριών και ξεκινούν οι ατέλειωτες πορείες θανάτου. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει προορισμός, μόνη κατάληξη για τους Πόντιους που δεν μπορούν πλέον να ξεφύγουν από τον δυνάστη τους, είναι ο θάνατος. Μητέρες αναγκάζονται να αφήσουν τα παιδιά τους στη μέση του δρόμου μη μπορώντας να τα μεταφέρουν. Οι τζανταρμάδες (ένστολοι Τούρκοι), χτυπούν, βασανίζουν και βιάζουν. Σε πολλές περιπτώσεις αφού έχουν «χορτάσει» από τα βασανιστήρια στα οποία έχουν υποβάλλει τους Χριστιανούς, τους βάζουν μέσα σε εκκλησίες και τις πυρπολούν, αναγκάζοντας σε μαρτυρικό θάνατο χιλιάδες Ποντίους, που ομολογούν με αυτό τον τρόπο πατρίδα και πίστη. Μέχρι σήμερα το τουρκικό κράτος κατά την πάγια τακτική του, αρνείται τη Γενοκτονία των Ποντίων – όπως και των Αρμενίων – χρησιμοποιώντας μάλιστα πλήθος ανυπόστατων ιστορικών στοιχείων. Ωστόσο η πραγματικότητα, τα αδιάψευστα ιστορικά ντοκουμέντα ακόμα και μέσα από ομιλίες Τούρκων βουλευτών στην Εθνοσυνέλευση αποτελούν τον μεγαλύτερο εχθρό της συγκάλυψης που επιχειρεί το τουρκικό κράτος. Πέραν όμως της ιστορικής τεκμηρίωσης για όλους τους Έλληνες η μνήμη της θυσίας των Ποντίων θα μείνει ανεξίτηλη στους αιώνες.
Ρεπορτάζ: HellasJournal
==========
Βlogger: Ενώ λοιπόν η 19η ΜΑΪΟΥ είναι μια μέρα μνήμης για την Γενοκτονία των Ποντίων κάποιοι επιχειρούν απροκάλυπτα  μια ανανοηματοδότηση της σημαδιακής αυτής ημερομηνίας  με τον "συνεορτασμό" του Gay Pride Parade, μια προφανής προσπάθεια στα πλαίσια της επιβολής της Νέας Ομιλίας, Newspeak, μιας ομιλίας στο σύμπαν της οποίας όλα επιτρέπονται, αφού όλα είναι ρευστά - ...."προοδευτικά!".

Συνεορτάζονται στην Θεσσαλονίκη η Ημέρα Γενοκτονίας των Ποντίων και το... Gay Pride Parade με απόφαση του Γ.Μπουτάρη ΠΗΓΗ

===================

 

Θεσσαλονίκη: Αρχίζει το 2ο Αυτοοργανωμένο Pride σήμερα - Όλο το πρόγραμμα

---------

Mεταγεννέστερη εγγραφή (Απόγευμα 20ης ΜΑΙΟΥ). Ενώ λοιπόν σημείωνα τα παραπάνω το Σάββατο το πρωι (19-5-2018) είχα την υπόνοια ότι μόνο τυχαία δεν ήταν ο ...συνεορτασμός. Προς αξιολόγηση:
1. Βελόπουλος: «Έκανε προβοκάτσια ο Μπουτάρης...» 
2. Στις πρωϊνές εκπομπές  οι δημοσιοκάφροι απέφυγαν να αναφερθούν στην προσβολή που χρεώνεται ο Δήμαρχος, αφού θα μπορούσε να την αποτρέψει... (χωρίς να σημαίνει ότι δικαιολογείται και το ..ξύλο). Η ...ομοιομορφία της παρουσίασης παραπέμπει σε ..κέντρο.
========================

Η άλλη όψη της επίθεσης στον Μπουτάρη

Πρόσφατα, τρέχοντας βιαστικά προς τον σταθμό του μετρό στη Δάφνη είδα λίγα μέτρα πιο κει έναν οδηγό ταξί να κυνηγάει στη μέση του δρόμου τον πελάτη του. Από αυτά που άκουγα ο τελευταίος φαίνεται δεν πλήρωσε, οπότε ο αυτοκινητιστής είχε δίκιο. Όταν όμως τον πρόλαβε, αντί να καλέσει την αστυνομία, τον έριξε κάτω και άρχισε να τον χτυπάει.
Εγώ βιαζόμουν αλλά από την άλλη κανείς δεν πλησίασε να σταματήσει το «κακό». Γύρισα τότε πίσω και κατευθύνθηκα γρήγορα προς τον αδικημένο πλην ανεξέλεγκτο οδηγό, να τον απωθήσω. Το πλήθος απλά παρακολουθούσε την «ταινία». «Δώσε τα λεφτά μου ρε πούστη!» του λέει ο ταξιτζής και ο πεσμένος πελάτης απαντάει «θα σε πληρώσω αν μου κόψεις απόδειξη που σου ζήτησα»!

Κοιτάω έκπληκτος τον οδηγό και τον ρωτάω: «καλά, δεν του έκοψες απόδειξη;». Ο οδηγός σαστισμένος δεν μου απάντησε αλλά συνέχιζε να βρίζει τον άνθρωπο, υποχωρώντας όμως προς το ταξί του, διότι καταλάβαινε ότι η πλάστιγγα έγερνε εναντίον του. Το πλήθος άρχισε να πλησιάζει όταν αισθάνθηκε την αδικία. Ειδάλλως ο ξυλοδαρμός θα ήταν «δικαιολογημένος»; Τα όσα ακολούθησαν δεν έχουν σημασία, αλλά είναι ένα περιστατικό όπου άνετα φτιάχνονται θεωρίες. «Οι αλήτες ταρίφες», «το αμέτοχο πλήθος», «η απροστάτευτη κοινωνία», η «έλλειψη ελέγχων» κτλ κτλ.
Ας πάμε στο πρόσφατο απολύτως καταδικαστέο βίαιο περιστατικό σε βάρος του Γιάννη Μπουτάρη. Γιατί άραγε ελάχιστοι έσπευσαν να τον βοηθήσουν όταν δέχθηκε την επίθεση; Το ερώτημα είναι κρίσιμο όχι από ποινικής, αλλά από πολιτικής απόψεως. Όλα δείχνουν ότι η ανοχή στη βία που επέδειξαν οι παριστάμενοι συνδέεται με το γεγονός ότι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει υιοθετήσει κατά καιρούς μία προκλητική ρητορική.

«Είναι για ξύλο«

Υπενθυμίζουμε ότι το 2016 είχε δηλώσει ότι «ο Μητροπολίτης Σεραφείμ είναι για ξύλο, τι να τον κάνεις;». Σε συνέντευξη του στο GreekReporter θέλησε -και ορθώς έπραξε- να δώσει ένα μήνυμα φιλίας σε Τούρκους και Εβραίους. Εξάλλου, στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν τα σημάδια της παρουσίας αυτών των εθνοτήτων. Υπάρχει μεγάλη απόσταση, όμως, από αυτή την πρόθεση μέχρι τη δήλωσή του: «χέστηκα/δεν δίνω δεκάρα (I give no shit) για το αν ο Κεμάλ Ατατούρκ σκότωσε ή όχι Έλληνες». Δεν είναι πρόκληση η πρότασή του να μετονομαστεί η οδός Αποστόλου Παύλου σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ.
Δεν είναι άραγε όλα αυτά άσκηση φραστικής βίας σε βάρος όσων Ελλήνων έχουν προγόνους σφαγιασθέντες από τον Κεμάλ; Γιατί κατηγορούμε όσους ακροδεξιούς αμφισβητούν ότι στην εξέγερση του Πολυτεχνείου οι χουντικοί δολοφόνησαν δεκάδες. Πώς θα κρίναμε άραγε κάποιον που θα έλεγε στα μούτρα των γονιών του Φύσσα ότι δεν δίνει δεκάρα που ο χρυσαυγίτης έσφαξε τον γιο τους;
Στην προχθεσινή ομιλία του στο Δημοτικό Συμβούλιο, μετά την επίθεση, δήλωσε -ορθώς κατ’ εμέ- πως πρέπει να αγαπήσουμε τη διαφορετικότητα. Το πρόβλημα όμως με τον δήμαρχο, δεν είναι ότι συχνά εκφράζει «αιρετικές» απόψεις, όπως έχει κάθε δικαίωμα. Το πρόβλημα, όπως ενδεικτικά προκύπτει από τα παραπάνω, είναι ότι ο δήμαρχος συνθλίβει την εντοπιότητα παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως σταυροφόρο του αγαπάτε αλλήλους. Το γεγονός αυτό, λοιπόν, δεν δικαιολογεί επουδενί την επίθεση εναντίον του, αλλά ίσως εξηγεί την ανοχή που επέδειξαν οι παρευρισκόμενοι.

Ο λόγος του πρωθυπουργού

Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι οι δράστες «δεν είναι ούτε αγανακτισμένοι πολίτες, ούτε συγκεντρωμένο πλήθος. Είναι απλά ακροδεξιοί τραμπούκοι που πρέπει να βρεθούν άμεσα αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους». Βεβαίως και πρέπει να βρεθούν αντιμέτωποι με τις πράξεις τους, αλλά η βία δεν είναι ούτε δεξιά ούτε αριστερή. Το δημοκρατικό καθεστώς οφείλει να επιδεικνύει μηδενική ανοχή στη βία, όποιο ιδεολογικό πρόσημο κι αν βάζουν οι δράστες.
Οι δράστες, λοιπόν, της βιαιοπραγίας εναντίον του Μπουτάρη είναι σίγουρα τραμπούκοι, επειδή αυτό προκύπτει από την πράξη τους, αλλά από που προκύπτει ότι δεν ήταν αγανακτισμένοι; Μπορεί κάποιοι από αυτούς να ήταν οργανωμένοι ακροδεξιοί, αλλά γενικά η εικόνα παρέπεμπε σε όχλο και σε αγανακτισμένους, χωρίς αυτό να αποτελεί κατ’ ουδένα τρόπο δικαιολογία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο άνδρας που κρατούσε το κοριτσάκι στην αγκαλιά του, ενώ προπηλάκιζε τον δήμαρχο.
Δεν γνωρίζω την ιδεολογία, εάν έχει, του 36χρονου από τη Γεωργία, που χτύπησε τον δήμαρχο και στη συνέχεια διέρρηξε ένα κρεοπωλείο. Για τους μέχρι τώρα συλληφθέντες που συμμετείχαν στον ξυλοδαρμό, πάντως, «από την μέχρι στιγμής έρευνα της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης δεν έχει προκύψει εμπλοκή σε ακροδεξιά οργάνωση» όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ του ο Θοδωρής Παναγιωτίδης.

Γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ανοίγει τη βεντάλια των υπευθύνων; Τι συμβαίνει με όσους έβλεπαν ή υποστήριζαν τους δράστες πίσω από τα δέντρα, βλέποντας έναν ηλικιωμένο πεσμένο να υφίσταται βιαιοπραγία; Αυτοί είναι δεξιοί, αριστεροί, παοκτζήδες ή φιλελεύθεροι; Ή μήπως καμουφλάριζαν υποκριτικά την αγανάκτησή τους για τα «διαμάντια» που έχει εκστομίσει ο δήμαρχος, απλά βλέποντας παραμένοντας άπραγοι;

Ο λόγος των «φιλελεύθερων»

Και μια και μιλάμε για φιλελεύθερους, ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης παροτρύνει να «προστατέψουμε την έστω κουτσή φιλελεύθερη δημοκρατία μας». Έγραψε πως «η ανοχή στη βία, λεκτική και σωματική, πρέπει να σταματήσει […] όσοι ενθαρρύνουν και υποδαυλίζουν το μίσος και τον διχασμό πρέπει να τιμωρούνται». Με αυτή τη λογική θα πρέπει να τιμωρηθεί και ο Γιάννης Μπουτάρης για το «ξύλο» που θέλει να ρίξει στον Μητροπολίτη Πειραιώς; Θα πρέπει να τιμωρηθεί για τη δήλωσή του ότι δεν θα έκοβε το σκοινί εάν έβλεπε τον Πάνο Καμμένο σε κρεμάλα;
Στον αυτοπροσδιοριζόμενο «προοδευτικό χώρο» αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ έκαναν λόγο για «τρίκυκλα», παραλληλίζοντας την πεζοδρομιακή επίθεση στον Μπουτάρη με την οργανωμένη από το κράτος-παρακράτος δολοφονική επίθεση στον Γρηγόρη Λαμπράκη στη μακρινή δεκαετία του 1960. Ιστορικά άδικος παραλληλισμός για έναν πραγματικό αριστερό που έχασε την ζωή του ακριβώς επειδή δεν δίσταζε να αντιπαρατεθεί στη τότε κρατική εξουσία.
Η ΝΔ έπρεπε να διανθίσει την ανακοίνωσή της μιλώντας για «φασιστική επίθεση» και για κυβερνητική «ανομία που έχει ξεπεράσει κάθε όριο λόγω της απαράδεκτης ανοχής» στη βία. Αφενός η φασιστική ιδεολογία δεν μονοπωλεί τη βία και αφετέρου δεν έχει μόνο η σημερινή κυβέρνηση το «προνόμιο» να μονοπωλεί την «ανοχή» στη βία. Άλλωστε και ο δολοφόνος Γιάννης Καλαμπόκας ήταν νεοδημοκράτης και όχι χρυσαυγίτης.

Η ιδεολογικοποίηση της επίθεσης

Προφανώς, όμως, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν χρειάστηκε να μελετήσει τον Στάνλεϊ Πέην περί φασισμού. Πέταξε ιστορικούς χαρακτηρισμούς, ώστε να πει κάτι και αυτή, συλλέγοντας και του λόγου της μερικά coins. Η δε τοποθέτηση του ΚΚΕ ήταν πιο λιτή και σχετικά αναλογικότερη της περίπτωσης. Με ανακοινώσεις από τον λεγόμενο γραφικό/ακροδεξιό/μεταναζιστικό χώρο δεν θα ασχοληθώ, αποπνέουν τη δυσοσμία του μολυσμένου Θερμαϊκού.
Ο πολιτικός κόσμος, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Μπουτάρη και πολλών «κλικτιβιστών» -εκ των οποίων κάποιοι μάλλον θα έμεναν άπραγοι- υπεριδεολογικοποίησαν μια επίθεση και αγιοποίησαν έναν αμφιλεγόμενο τοπικό άρχοντα. Γιατί; Η προστασία ενός ανθρώπου από μια πεζοδρομιακή επίθεση δεν πρέπει να είναι μαρκεταρισμένος ύμνος στη δημοκρατία, αλλά αυτονόητη καθημερινότητα, όπως ακριβώς και με τον υποτιθέμενο «τζαμπατζή» επιβάτη που προανέφερα. Δεν πρόκειται τόσο για περιστατικό τύπου Κασιδιάρη αλλά για πράξη του κοινού ποινικού δικαίου, όπως φαίνεται και από το προφίλ των δραστών.
Οι κομματικές αναγνώσεις της επίθεσης ποικίλουν λες και μιλάμε για πολλές διαφορετικές περιπτώσεις. Έτσι, η δημοκρατία παραμένει πεσμένη όπως ένας ανήμπορος ασπρομάλλης ηλικιωμένος που τον έριξαν κάτω. Το ζήτημα είναι πρωτίστως ποινικό και όχι πολιτικό. Πολιτικό θα είναι όταν οι Σαλονικείς στείλουν -με την ψήφο τους- τον Μπουτάρη πίσω στα αμπέλια του -που του ταιριάζει καλύτερα- και όχι στο νοσοκομείο. Εκεί δεν πρέπει να στέλνεται κανένας όποια πολιτική ιδεολογία και αν έχει και όσο προκλητική ρητορική κι αν χρησιμοποιεί.

=======Αποκαλύψεις απο Ι.Μάζη για Γ.Μπουτάρη και Μ.Νίμιτς: «Έχουν κοινή διαδρομή που καταλήγει στο Ίδρυμα Σόρος»=================

 Κοινή διαδρομή που καταλήγει στις ΜΚΟ του διεθνούς κερδοσκόπου Τζορτζ Σόρος έχουν ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης αλλά και ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ για το Σκοπιανό Μάθιου Νίμοτς σύμφωνα με τα όσα δηλώνει ο καθηγητής Ι.Μάζης σε συνέντευξή του.

Μάλιστα ο Γ.Μουτάρης είχε υποδεχθεί θερμά το Φεβρουάριο του 2014 στην Θεσσαλονίκη την ίδρυση του πρώτου «κέντρου αλληλεγγύης» της «Solidarity Now», της ΜΚΟ που ανήκει στον Τζορτζ Σόρος.

Στα εγκαίνια, Γιάννης Μπουτάρης είχε βγάλει έναν «πύρινο» λόγο υποστήριξης στον Σόρος, «αδειάζοντας», μάλιστα τους Έλληνες επιχειρηματίες και καλώντας να ακολουθήσουν το παράδειγμα του.


Ταυτόχρονα ο Γ.Μπουτάρης είχε παρουσιάσει και τις φιλοσκοπιανές θέσεις που έχει εκφράσει κατά καιρούς ο Ουγγροεβραίος Σόρος, προσφέροντάς του κάλυψη:

«Επειδή έχω προσωπική αντίληψη για το ίδρυμα και την έδρα που έχει κάνει στα Σκόπια πια και την έχω προ πολλών ετών, ο Σόρος δεν πήρε θέση ποτέ υπέρ των Σκοπίων ή υπέρ της Ελλάδας», είχε πει για να συμπληρώσει:

«Οι δράσεις του επιχειρηματία βοηθούν τις κοινωνίες να αναλάβουν μέρος της ευθύνης τους, ενώ αποκάλυψε πως οι δυο τους γνωρίζονται και προσωπικά»

Οι στενές σχέσεις του Ουγγροεβραίου κερδοσκόπου και φανατικού υποστηρικτή των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη και της ΝΤΠ με τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης είναι γνωστές.

Το 2013  είχε ψηφιστεί μάλιστα από το Δημοτικό Συμβούλιο η πρώτη δωρεά του Σόρος στη Θεσσαλονίκη, που ήταν 50.000 λίτρα πετρέλαιο για να ενισχυθεί ο κοινωνικός τομέας του δήμου. Η πρόταση είχε έρθει έπειτα από εισήγηση του αντιδημάρχου Χασδάι Καπόν, που λέγεται ότι είναι ο συνδετικός κρίκος της γνωριμίας μεταξύ των δυο.

H MKO «Solidarity Now»

Η ΜΚΟ «Solidarity Now» είναι «θυγατρική» του γνωστού φορέα «Open Society Foundations» της «ναυαρχίδας»  του Σόρος, που πρόσφατα έδιωξε η Ουγγαρία από το έδαφός της μέσω της οποίας πραγματοποιεί όλες τις δραστηριότητές του.

Ο Ι.Μάζης τόνισε παράλληλα  για το θέμα του Σκοπιανού ότι «είναι απολύτως βέβαιο ότι οι σημερινές συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί απολύτως από εκείνες οι οποίες ήταν το 1994 και εντεύθεν», εξηγώντας ότι σήμερα η Τουρκία δεν συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των αξιόπιστων εταίρων της Δύσης, αναφερόμενος στις στενές της σχέσεις με το Ιράν και τη Ρωσία.

Ωστόσο, εξέφρασε ανησυχία ότι εάν τα Σκόπια ενταχθούν στο ΝΑΤΟ θα επιστρέψουν στους αλυτρωτισμούς τους και θα βρίσκονται στο πλευρό της Τουρκίας, η οποία όπως τόνισε παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ.

Υπογραμμίζοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες το μόνο που θέλουν είναι ένα όνομα για να βάλουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, από εκεί και πέρα άφησε να εννοηθεί ότι είναι ζήτημα δικής μας διαπραγμάτευσης. Όπως είπε, «θα κατευθύνει εκείνος που έχει λιγότερη ανάγκη» και «ποιος αντικειμενικά έχει λιγότερη ανάγκη; η Ελλάδα».

Σχόλια