H μεταρρυθμιστική ατζέντα της Ευρωζώνης ήταν ένα προσωπικό σχέδιο
του Schulz και όχι του SPD σημειώνει ο γνωστός αρθρογράφος
Ο γαλλο-γερμανικός «μήνας του μέλιτος» δείχνει να έχει τελειώσει
ήδη, γράφει ο Walter Munchau στους Financial Times κάνοντας λόγο για
ένα νέο τοπίο στις σχέσεις Βερολίνου – Παρισίων ως προς τη μεταρρύθμιση
της Ευρωζώνης.
Στις αρχές του 2018, η καγκελάριος της Γερμανίας Angela Merkel και ο πρώην ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Martin Schulz συμφώνησαν ότι το Βερολίνο θα ξεκινήσει έναν ουσιαστικό διάλογο με τον Γάλλο πρόεδρο Emmanuel Macron σχετικά με τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης.
Όπως αποδείχθηκε, η μεταρρυθμιστική ατζέντα της Ευρωζώνης ήταν ένα προσωπικό σχέδιο του Schulz και όχι του SPD.
Όταν αποχώρησε από την ηγεσία τον Φεβρουάριο, το κόμμα του έχασε κάθε ενδιαφέρον.
Ο μεγάλος συνασπισμός είναι και πάλι στην εξουσία, αλλά τώρα χωρίς τη μοναδική ενδιαφέρουσα πράξη που θα δικαιολογούσε την ύπαρξή του.
Ο Olaf Scholz, ο υπουργός Οικονομικών του SPD και ο νέος ισχυρός άνδρας του κόμματος, είναι ιδιαίτερα ψυχρός σε ολόκληρη τη μεγαλεπήβολη ιδέα, γράφει ο Munchau.
Σχετικά με το σημαντικό θέμα ενός ευρωπαϊκού συστήματος ασφάλισης των καταθέσεων, είναι τόσο επιφυλακτικός όσο και ο προκάτοχός του, ο Wolfgang Schaeuble.
Η αντίδραση στη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης από το κόμμα της Merkel, το CDU, και το αδελφό κόμμα της Βαυαρίας το CSU, είναι τόσο ισχυρή όσο ποτέ.
Η ομάδα του CDU / CSU στην Ομοσπονδιακή Βουλή απορρίπτει εκτός από ένα όλα τα θέματα της μεταρρυθμιστικής ατζέντας του Macron.
Απορρίπτουν τον διευρυμένο ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας, την ομπρέλα διάσωσης και τον ενιαίο προϋπολογισμό της Ευρωζώνης.
Και όπως ο Scholz δεν επιθυμούν ένα ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλισης των καταθέσεων, μέχρις ότου οι ιταλικές τράπεζες καταφέρουν να απαλλαγούν από τα περισσότερα από τα επισφαλή δάνεια στον ισολογισμό τους.
Δεν επιθυμούν επίσης την ελάφρυνση του χρέους για την Ελλάδα.
Η μόνη ιδέα μεταρρύθμισης για την οποία υπάρχει κάποια χλιαρή υποστήριξη είναι η δημιουργία ενός δημοσιονομικού ασφαλιστικού μέσου στο ταμείο εξυγίανσης των τραπεζών.
Το μήνυμα είναι σαφές: η Γερμανία λέει όχι στον Macron για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης, τουλάχιστον επί της ουσίας.
Μπορεί να υπάρχει ακόμα κάποια συμβολική συμφωνία, ίσως ένα μικρό προϋπολογισμό της Ευρωζώνης χωρίς μακροοικονομική σημασία.
Επιπλέον η Merkel απέκλεισε προκαταβολικά κάθε στρατιωτική συμμετοχή της Γερμανίας στη συριακή κρίση.
Η Γαλλία βρίσκεται πλέον ακριβώς στη θέση για την οποία προειδοποιούσε η ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου Marine Le Pen:
Βρίσκεται σε μια νομισματική ένωση στην οποία η φωνή της δεν έχει βαρύνουσα σημασία και μια γεωπολιτική κατάσταση στην οποία το Ηνωμένο Βασίλειο θεωρείται ο πιο αξιόπιστος εταίρος .
Η ενθουσιώδης υποστήριξη του Macron στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έρχεται σε αντίθεση με την αμετάβλητη πολιτική πραγματικότητα ότι η Γαλλία και η Γερμανία δεν είναι πλέον φυσικοί σύμμαχοι. Σε αντίθεση με τη Γαλλία, τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα στη Γερμανία βρίσκονται σε υποχώρηση.
Το κόμμα της Merkel έχασε ένα εκατομμύριο ψήφους, προς τους Ελεύθερους Δημοκράτες και την Εναλλακτική για τη Γερμανία, που στηρίζει πολιτικές, οι οποίες θα οδηγήσουν στην καταστροφή της Ευρωζώνης.
Εξήντα βουλευτές του CDU / CSU ψήφισαν κατά του ελληνικού προγράμματος στήριξης το 2015.
Αν αντιμετωπίσει μια παρόμοια κατάσταση σήμερα, ο μεγάλος συνασπισμός δεν θα έχει πλέον πλειοψηφία.
Ο Munchau, υποστηρικτής των μεταρρυθμίσεων στην Ευρωζώνη συστήνει μία τακτική υποχώρησης επί του παρόντος, προκειμένου να προωθηθούν κάποια στιγμή δύο κατά τον ίδιο ιδιαίτερα σημαντικά θέματα:
Η δημιουργία ενός ενιαίου ασφαλούς περιουσιακού στοιχείου ή ενός ομολόγου της Ευρωζώνης. καθώς και ο νομικός και πολιτικός διαχωρισμός των εθνικών κυβερνήσεων και των τραπεζών τους.
Οι θιασώτες της μεταρρύθμισης ς θα πρέπει να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι τα μεγάλα και επίμονα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών των χωρών του Βορρά τους καθιστούν ευάλωτους σε ξαφνική διακοπή των εμπορικών ροών.
Μόνο μια υπαρξιακή κρίση που απειλεί την ίδια την επιβίωση της Ευρωζώνης έχει τη δυνατότητα να κάμψει τις αντιδράσεις στη βόρεια Ευρώπη.
Ένα πολύ μεγάλο πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών σας κάνει ισχυρό σε καλές στιγμές, αλλά αδύναμο σε κακές,
Η εναλλακτική λύση είναι η σπατάλη σπανίων πολιτικών κεφαλαίων σε ανούσιες μεταρρυθμίσεις.
Επιπλέον σημειώνει ότι, ορισμένες συνθήκες θα μπορούσαν να αυξήσουν την οικονομική αστάθεια, όπως η απαίτηση της Γερμανίας για μια ημιαυτόματη αναδιάρθρωση του χρέους ή ανώτατα όρια για την κατοχή κρατικών ομολόγων.
Εάν η εναλλακτική λύση είναι ένα μεγάλο άλμα προς τη λάθος κατεύθυνση, η στασιμότητα θα αποτελούσε σχετική πρόοδο, καταλήγει ο Munchau.
www.bankingnews.gr
Στις αρχές του 2018, η καγκελάριος της Γερμανίας Angela Merkel και ο πρώην ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Martin Schulz συμφώνησαν ότι το Βερολίνο θα ξεκινήσει έναν ουσιαστικό διάλογο με τον Γάλλο πρόεδρο Emmanuel Macron σχετικά με τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης.
Όπως αποδείχθηκε, η μεταρρυθμιστική ατζέντα της Ευρωζώνης ήταν ένα προσωπικό σχέδιο του Schulz και όχι του SPD.
Όταν αποχώρησε από την ηγεσία τον Φεβρουάριο, το κόμμα του έχασε κάθε ενδιαφέρον.
Ο μεγάλος συνασπισμός είναι και πάλι στην εξουσία, αλλά τώρα χωρίς τη μοναδική ενδιαφέρουσα πράξη που θα δικαιολογούσε την ύπαρξή του.
Ο Olaf Scholz, ο υπουργός Οικονομικών του SPD και ο νέος ισχυρός άνδρας του κόμματος, είναι ιδιαίτερα ψυχρός σε ολόκληρη τη μεγαλεπήβολη ιδέα, γράφει ο Munchau.
Σχετικά με το σημαντικό θέμα ενός ευρωπαϊκού συστήματος ασφάλισης των καταθέσεων, είναι τόσο επιφυλακτικός όσο και ο προκάτοχός του, ο Wolfgang Schaeuble.
Η αντίδραση στη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης από το κόμμα της Merkel, το CDU, και το αδελφό κόμμα της Βαυαρίας το CSU, είναι τόσο ισχυρή όσο ποτέ.
Η ομάδα του CDU / CSU στην Ομοσπονδιακή Βουλή απορρίπτει εκτός από ένα όλα τα θέματα της μεταρρυθμιστικής ατζέντας του Macron.
Απορρίπτουν τον διευρυμένο ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας, την ομπρέλα διάσωσης και τον ενιαίο προϋπολογισμό της Ευρωζώνης.
Και όπως ο Scholz δεν επιθυμούν ένα ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλισης των καταθέσεων, μέχρις ότου οι ιταλικές τράπεζες καταφέρουν να απαλλαγούν από τα περισσότερα από τα επισφαλή δάνεια στον ισολογισμό τους.
Δεν επιθυμούν επίσης την ελάφρυνση του χρέους για την Ελλάδα.
Η μόνη ιδέα μεταρρύθμισης για την οποία υπάρχει κάποια χλιαρή υποστήριξη είναι η δημιουργία ενός δημοσιονομικού ασφαλιστικού μέσου στο ταμείο εξυγίανσης των τραπεζών.
Το μήνυμα είναι σαφές: η Γερμανία λέει όχι στον Macron για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης, τουλάχιστον επί της ουσίας.
Μπορεί να υπάρχει ακόμα κάποια συμβολική συμφωνία, ίσως ένα μικρό προϋπολογισμό της Ευρωζώνης χωρίς μακροοικονομική σημασία.
Επιπλέον η Merkel απέκλεισε προκαταβολικά κάθε στρατιωτική συμμετοχή της Γερμανίας στη συριακή κρίση.
Η Γαλλία βρίσκεται πλέον ακριβώς στη θέση για την οποία προειδοποιούσε η ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου Marine Le Pen:
Βρίσκεται σε μια νομισματική ένωση στην οποία η φωνή της δεν έχει βαρύνουσα σημασία και μια γεωπολιτική κατάσταση στην οποία το Ηνωμένο Βασίλειο θεωρείται ο πιο αξιόπιστος εταίρος .
Η ενθουσιώδης υποστήριξη του Macron στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έρχεται σε αντίθεση με την αμετάβλητη πολιτική πραγματικότητα ότι η Γαλλία και η Γερμανία δεν είναι πλέον φυσικοί σύμμαχοι. Σε αντίθεση με τη Γαλλία, τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα στη Γερμανία βρίσκονται σε υποχώρηση.
Το κόμμα της Merkel έχασε ένα εκατομμύριο ψήφους, προς τους Ελεύθερους Δημοκράτες και την Εναλλακτική για τη Γερμανία, που στηρίζει πολιτικές, οι οποίες θα οδηγήσουν στην καταστροφή της Ευρωζώνης.
Εξήντα βουλευτές του CDU / CSU ψήφισαν κατά του ελληνικού προγράμματος στήριξης το 2015.
Αν αντιμετωπίσει μια παρόμοια κατάσταση σήμερα, ο μεγάλος συνασπισμός δεν θα έχει πλέον πλειοψηφία.
Ο Munchau, υποστηρικτής των μεταρρυθμίσεων στην Ευρωζώνη συστήνει μία τακτική υποχώρησης επί του παρόντος, προκειμένου να προωθηθούν κάποια στιγμή δύο κατά τον ίδιο ιδιαίτερα σημαντικά θέματα:
Η δημιουργία ενός ενιαίου ασφαλούς περιουσιακού στοιχείου ή ενός ομολόγου της Ευρωζώνης. καθώς και ο νομικός και πολιτικός διαχωρισμός των εθνικών κυβερνήσεων και των τραπεζών τους.
Οι θιασώτες της μεταρρύθμισης ς θα πρέπει να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι τα μεγάλα και επίμονα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών των χωρών του Βορρά τους καθιστούν ευάλωτους σε ξαφνική διακοπή των εμπορικών ροών.
Μόνο μια υπαρξιακή κρίση που απειλεί την ίδια την επιβίωση της Ευρωζώνης έχει τη δυνατότητα να κάμψει τις αντιδράσεις στη βόρεια Ευρώπη.
Ένα πολύ μεγάλο πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών σας κάνει ισχυρό σε καλές στιγμές, αλλά αδύναμο σε κακές,
Η εναλλακτική λύση είναι η σπατάλη σπανίων πολιτικών κεφαλαίων σε ανούσιες μεταρρυθμίσεις.
Επιπλέον σημειώνει ότι, ορισμένες συνθήκες θα μπορούσαν να αυξήσουν την οικονομική αστάθεια, όπως η απαίτηση της Γερμανίας για μια ημιαυτόματη αναδιάρθρωση του χρέους ή ανώτατα όρια για την κατοχή κρατικών ομολόγων.
Εάν η εναλλακτική λύση είναι ένα μεγάλο άλμα προς τη λάθος κατεύθυνση, η στασιμότητα θα αποτελούσε σχετική πρόοδο, καταλήγει ο Munchau.
www.bankingnews.gr
Σχόλια