Στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996, η Ελλάδα δεν απώλεσε μονάχα τρία
παλικάρια. Με αφετηρία την πρόκληση της Τουρκίας , η άφρων κυβέρνηση
Σημίτη, ένα χρόνο μετά, έθεσε σε μόνιμη αμφισβήτηση το αναφαίρετο
δικαίωμα της χώρας μας να θεωρεί ότι το μόνο εκκρεμές θέμα μεταξύ Αθήνας
και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996, η Ελλάδα δεν απώλεσε μονάχα τρία παλικάρια. Με αφετηρία την πρόκληση της Τουρκίας , η άφρων κυβέρνηση Σημίτη, ένα χρόνο μετά, έθεσε σε μόνιμη αμφισβήτηση το αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας να θεωρεί ότι το μόνο εκκρεμές θέμα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Συγκεκριμένα, το 1997, στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που έγινε στην Μαδρίτη, η Ελλάδα υπέγραψε μια Συμφωνία , η οποία αναγνωρίζει «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας αποδέχεται κάτι παρόμοιο. Γεγονός ονειδιστικό και μοιραίο. Αλλά δεν ήταν το τελευταίο.
Το 1999, στο Ελσίνκι (Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ) υπογράφει κείμενο σύμφωνα στο οποίο γίνεται λόγος για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας! Έτσι, ωμά και αστόχαστα, η κυβέρνηση του τραγικού Σημίτη, επικυρώνει για δεύτερη φορά τις προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Η τρομακτική προπαγάνδα της εποχής εκείνης έσβηνε όλες τις ενάντιες φωνές και πανηγύριζε για την υπογραφή του κειμένου της Ένωσης από την Ελλάδα. Μιλούσε για «διπλή επιτυχία» της Ελλάδος η κυβέρνηση ( απόφαση για ένταξη της Κύπρου στην Ένωση και τίτλος υποψήφιας χώρας της Τουρκίας ) και υπερθεμάτιζαν οι πανηγυρτζήδες των μίντια.
Δεν είδαν-δεν ήθελαν να δουν- την κερκόπορτα που είχε ανοίξει η κυβέρνηση στο Αιγαίο. Αλλά μήπως είχαν αξιολογήσει σοβαρά την ολέθρια Συμφωνία της Μαδρίτης; Όχι ,βέβαια. Θριαμβολογούσαν για την ένταξη της Κύπρου, αλλά ούτε επ αυτού είχαν επισημάνει ότι η Ένωση συνέδεε την ένταξη με πολιτική λύση στο Κυπριακό. Ποια ήταν η λύση αυτή; Μα το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν! Και 17 χρόνια από τότε, λύση για το Κυπριακό δεν έχει βρεθεί…
Ενώ, λοιπόν, η κρίση των Ιμίων αποτέλεσε την αφετηρία να νομιμοποιηθούν οι διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, ο κ. Σημίτης ευχαρίστησε τις ΗΠΑ από το βήμα της Βουλής, επειδή συνέβαλαν να αποτραπεί η σύγκρουση Ελλάδος- Τουρκίας. Εννοείται ότι τα πρόθυμα μίντια χειροκροτούσαν , λέγοντας ότι αποσοβήθηκε ο πόλεμος.
Όμως δεν ήθελαν να δουν την δυναμική των πραγμάτων: η αποφυγή της σύγκρουσης έφερε έναν διαρκή πόλεμο διεκδικήσεων, αμφισβήτησης και απειλών εκ μέρους της Τουρκίας. Το είδαμε προσφάτως και πάλι στα Ίμια, το ζήσαμε με τις εξοργιστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για δεκάδες βραχονησίδες, και, φυσικά, με την ανιστόρητη πρόκληση Ερντογάν για την Συνθήκη της Λωζάνης.
Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι. Οι τραγικές παραχωρήσεις ενός ανίκανου πρωθυπουργού που άνοιξαν βαθιές πληγές στη χώρα.
ΠΗΓΗ
------------
------------
Υπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα πάρα πολλοί άνθρωποι, που όταν ο Σημίτης λέει μια από τις αφόρητες κοινοτοπίες του σεληνιάζονται και πέφτουν σε ιερή έκσταση. Θεωρούν δε τους εαυτούς τους ως το πιο φωτισμένο κομμάτι της κοινωνίας, που αδικήθηκε να ζει σε αυτόν τον τόπο των ακαλλιέργητων Βαλκάνιων που δεν μπορούν να γίνουν Ευρωπαίοι, αλλά δυστυχώς είναι πια φυλακισμένοι και πρέπει κάπως να επιβιώσουν. Σήμερα οι περισσότεροι βρήκαν την ελπίδα στο πρόσωπο του Κυριάκου, που τους καλοδέχεται κάνοντας το κόμμα του άμορφο αχταρμά (πολυσυλλεκτικότητα το λένε μεταξύ τους) και αντλούν την δύναμη για να συνεχίσουν να υπάρχουν από το όραμα μιας επερχόμενης κυβέρνησης της ΝΔ, όπως την έχουν σχηματίσει στο μυαλό τους, το κυριευμένο από την βαθιά απελπισία των χαμένων τους παραδείσων.
Στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996, η Ελλάδα δεν απώλεσε μονάχα τρία παλικάρια. Με αφετηρία την πρόκληση της Τουρκίας , η άφρων κυβέρνηση Σημίτη, ένα χρόνο μετά, έθεσε σε μόνιμη αμφισβήτηση το αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας να θεωρεί ότι το μόνο εκκρεμές θέμα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Συγκεκριμένα, το 1997, στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που έγινε στην Μαδρίτη, η Ελλάδα υπέγραψε μια Συμφωνία , η οποία αναγνωρίζει «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας αποδέχεται κάτι παρόμοιο. Γεγονός ονειδιστικό και μοιραίο. Αλλά δεν ήταν το τελευταίο.
Το 1999, στο Ελσίνκι (Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ) υπογράφει κείμενο σύμφωνα στο οποίο γίνεται λόγος για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας! Έτσι, ωμά και αστόχαστα, η κυβέρνηση του τραγικού Σημίτη, επικυρώνει για δεύτερη φορά τις προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Η τρομακτική προπαγάνδα της εποχής εκείνης έσβηνε όλες τις ενάντιες φωνές και πανηγύριζε για την υπογραφή του κειμένου της Ένωσης από την Ελλάδα. Μιλούσε για «διπλή επιτυχία» της Ελλάδος η κυβέρνηση ( απόφαση για ένταξη της Κύπρου στην Ένωση και τίτλος υποψήφιας χώρας της Τουρκίας ) και υπερθεμάτιζαν οι πανηγυρτζήδες των μίντια.
Δεν είδαν-δεν ήθελαν να δουν- την κερκόπορτα που είχε ανοίξει η κυβέρνηση στο Αιγαίο. Αλλά μήπως είχαν αξιολογήσει σοβαρά την ολέθρια Συμφωνία της Μαδρίτης; Όχι ,βέβαια. Θριαμβολογούσαν για την ένταξη της Κύπρου, αλλά ούτε επ αυτού είχαν επισημάνει ότι η Ένωση συνέδεε την ένταξη με πολιτική λύση στο Κυπριακό. Ποια ήταν η λύση αυτή; Μα το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν! Και 17 χρόνια από τότε, λύση για το Κυπριακό δεν έχει βρεθεί…
Ενώ, λοιπόν, η κρίση των Ιμίων αποτέλεσε την αφετηρία να νομιμοποιηθούν οι διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, ο κ. Σημίτης ευχαρίστησε τις ΗΠΑ από το βήμα της Βουλής, επειδή συνέβαλαν να αποτραπεί η σύγκρουση Ελλάδος- Τουρκίας. Εννοείται ότι τα πρόθυμα μίντια χειροκροτούσαν , λέγοντας ότι αποσοβήθηκε ο πόλεμος.
Όμως δεν ήθελαν να δουν την δυναμική των πραγμάτων: η αποφυγή της σύγκρουσης έφερε έναν διαρκή πόλεμο διεκδικήσεων, αμφισβήτησης και απειλών εκ μέρους της Τουρκίας. Το είδαμε προσφάτως και πάλι στα Ίμια, το ζήσαμε με τις εξοργιστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για δεκάδες βραχονησίδες, και, φυσικά, με την ανιστόρητη πρόκληση Ερντογάν για την Συνθήκη της Λωζάνης.
Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι. Οι τραγικές παραχωρήσεις ενός ανίκανου πρωθυπουργού που άνοιξαν βαθιές πληγές στη χώρα.
ΠΗΓΗ
------------
------------
Από την Μαδρίτη στους Φούρνους
Το γραμμάτιο των Ιμίων στα χέρια του Τσίπρα – του Δημήτρη Μηλάκα
Αν κάτι ωφέλιμο προέκυψε από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο απώτερο νοτιοανατολικό άκρο της χώρας, προκειμένου να επαναλάβει το αισιόδοξο πολιτικό του αφήγημα περί της ανάπτυξης που ήρθε και της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια και την εποπτεία που έρχεται, ήταν ότι είχε την ευκαιρία να βιώσει μια πραγματικότητα την οποία ο ίδιος και η κυβέρνησή του είχαν αγνοήσει και υποτιμήσει: Η Τουρκία επιχειρεί μεθοδικά το επόμενο βήμα στο Αιγαίο, προσπαθώντας να αποσπάσει τμήματά του που προηγουμένως είχε καταφέρει να τα μετατρέψει σε γκρίζες ζώνες.
Οι τουρκικές παρενοχλήσεις του ελικοπτέρου που μετέφερε τον πρωθυπουργό από τουρκικά μαχητικά και οι σκληρές αερομαχίες που ακολούθησαν μετά την επέμβαση των ελληνικών αεροσκαφών που συνόδευαν τον πρωθυπουργό εντάσσονται στην καθημερινότητα η οποία μέρα τη μέρα έχει διαμορφώσει την πραγματικότητα στην περιοχή.
Και για να μην υπάρχει κανένα περιθώριο παρανόησης περί των προθέσεών της η τουρκική κυβέρνηση με ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών ξεκαθαρίζει, μεταξύ άλλων, ότι τα Ιμια, τα χωρικά τους ύδατα και ο εναέριος χώρος πάνω από αυτά βρίσκονται στην τουρκική επικράτεια. Με αυτήν την επίσημη ανακοίνωση/ διακήρυξη η τουρκική κυβέρνηση θέλει να επιβάλλει την δική της ερμηνεία για τα αποτελέσματα της κρίσης των Ιμίων του 1996 δηλώνοντας την κυριαρχία της επί των εν λόγω νησίδων αλλά και των δεκάδων άλλων που έχει καταφέρει στην πράξη να τα τοποθετήσει σε «γκρίζες περιοχές».
Καθώς είναι η πρώτη φορά που με τόση σαφήνεια και επισημότητα η Τουρκία δηλώνει την κυριαρχία της επί των Ιμίων, το δίλλημα που προκύπτει για την Αθήνα είναι οδυνηρό: Τι θα πράξει η ελληνική κυβέρνηση αν η Τουρκία επιχειρήσει ένα επόμενο βήμα, δηλαδή να «αξιοποιήσει» την κυριαρχία της εγκαθιστώντας για παράδειγμα μια φρουρά στις νησίδες;
Καθώς εκ των πραγμάτων (οικονομικών και επιχειρησιακών) η στρατιωτική αντιπαράθεση δεν είναι στις επιλογές της Αθήνας η ελληνική κυβέρνηση επενδύει στην υποστήριξη ευρωπαίων εταίρων και Αμερικανών συμμάχων προκειμένου να αντιμετωπίσει τις τουρκικές διεκδικήσεις. Ωστόσο, κάτι τέτοιο στην καλύτερη περίπτωση οδηγεί σε μια διπλωματική συζήτηση με θέμα την κυριαρχία επί των Ιμίων, της Ρω, των νησίδων Ανθρωποφάγοι καθώς και δεκάδων άλλων νησιών και βραχονησίδων που διεκδικεί η Τουρκία.
Συμπέρασμα: Το κόστος της οκταετούς κρίσης που διέλυσε τη χώρα και εκμηδένισε την κυριαρχία της ακόμη—παρά το αισιόδοξο κυβερνητικό αφήγημα– δεν έχει καταβληθεί στο ακέραιο…
Πηγή: topontiki.gr
Υπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα πάρα πολλοί άνθρωποι, που όταν ο Σημίτης λέει μια από τις αφόρητες κοινοτοπίες του σεληνιάζονται και πέφτουν σε ιερή έκσταση. Θεωρούν δε τους εαυτούς τους ως το πιο φωτισμένο κομμάτι της κοινωνίας, που αδικήθηκε να ζει σε αυτόν τον τόπο των ακαλλιέργητων Βαλκάνιων που δεν μπορούν να γίνουν Ευρωπαίοι, αλλά δυστυχώς είναι πια φυλακισμένοι και πρέπει κάπως να επιβιώσουν. Σήμερα οι περισσότεροι βρήκαν την ελπίδα στο πρόσωπο του Κυριάκου, που τους καλοδέχεται κάνοντας το κόμμα του άμορφο αχταρμά (πολυσυλλεκτικότητα το λένε μεταξύ τους) και αντλούν την δύναμη για να συνεχίσουν να υπάρχουν από το όραμα μιας επερχόμενης κυβέρνησης της ΝΔ, όπως την έχουν σχηματίσει στο μυαλό τους, το κυριευμένο από την βαθιά απελπισία των χαμένων τους παραδείσων.
Όσο οι άνθρωποι
αυτοί θα υπάρχουν σε μεγάλους αριθμούς το φαινόμενο του Κωστοπουλικού
εκσυγχρονισμού δεν θα μπορεί να αναλυθεί παρά μόνο επιφανειακά και
επιπόλαια. Επειδή, παρά τον ξεπεσμό του ίδιου του ανδρός, η διαδικασία
που υπηρετούσε είναι ακόμη ζωντανή και σε εξέλιξη. Η άρχουσα τάξη της
χώρας δεν έχει διδαχθεί απολύτως τίποτε από την κρίση και συνεχίζει να
αναζητά την σωτηρία στις συνταγές που την κατέστρεψαν. Το κοσμοείδωλο
της δεν άλλαξε. Και τα πρότυπα της παραμένουν τα ίδια. Η ενσάρκωση τους
μόνο είναι διαφορετική, για να ταιριάζει στα εξωτερικά γνωρίσματα των
καιρών.
Σχόλια