Αν δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα, η Τουρκία έχει κηρύξει υβριδικό πόλεμο στην Ελλάδα…

Γράφει ο Βασίλης Κοψαχείλης*
Θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας τρόμου! Μία χώρα «ζόμπι» που τρέφεται κλέβοντας ζωή – οικονομική, εμπορική, γεωπολιτική, πολιτισμική – από τους γείτονές της και πέρα από αυτούς. Δεν χορταίνει ποτέ. Όσο τρώει από την πίτα των άλλων, τόσο γιγαντώνεται και ζητάει κι άλλο… ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Σαν να μην έφτανε αυτό, στο τιμόνι της χώρας-ζόμπι βρίσκεται ένας παλιός μικρός εμποράκος, που για να επιβιώσει πούλαγε ως έφηβος λεμονάδες σε κακόφημα σοκάκια. Με τρόπο μαγικό, ο μικρός «εμποράκος» εξελίχθηκε σε πρωθυπουργό και συνταγματικό σουλτάνο.
Δυστυχώς, η παραπάνω ιστορία δεν είναι σενάριο ταινίας, αλλά η πραγματικότητα με την Τουρκία. Πραγματικότητα που ζει η Ελλάδα και η Κύπρος καθημερινά με τη γείτονα.
Ωστόσο, επειδή ο σημερινός συνταγματικός σουλτάνος της Τουρκίας έχει ταπεινή καταγωγή, δεν διαθέτει την «Ιπποσύνη» των Οθωμανών προκατόχων του. Στην πράξη υποβιβάζει το σουλτανάτο του σε πειρατική γαλέρα, με εκείνον σε ρόλο μικρού Μπαρμπαρόσα.
Μπορεί η περιγραφή να ακούγεται υποτιμητική για την Τουρκία και την ηγεσία της. Όμως ως απειλή είναι θανάσιμα επικίνδυνη για όποιον μπει, από τύχη ή πρόθεση, στη ρότα της “πειρατικής γαλέρας” της.
Το μεγάλο πλεονέκτημα των πειρατών της εποχής του Μπαρμπαρόσα ήταν η δυνατότητά τους να δρουν ασύμμετρα με ότι αυτό σημαίνει ή συνεπάγεται.
Το να στέλνει η Τουρκία μαζικά δεκάδες χιλιάδες μεταναστών στην ΕΕ και να αποσυντονίζει τη συμμετρική πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της Ευρώπης, δεν διαφέρει από τις πειρατικές τακτικές των σύγχρονων του Μπαρμπαρόσα.
Το να στέλνει η Τουρκία, πάνω σε ξύλινες σχεδίες μεσοπέλαγα στα νερά του γείτονά της, ψυχές ανθρώπων να πνιγούν, και αυτόματα να εγείρει ζητήματα δικαιοδοσίας σε έρευνα και διάσωση, δείχνει ότι υπάρχει σχέδιο και ότι μάλλον ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει και είναι ασύμμετρος και υβριδικός!
Δεν είναι μόνο το χθεσινό, τραγικό, γεγονός. Δεν είναι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί που κρατούνται στις φυλακές της Αδριανούπολης. Δεν είναι ο εμβολισμός του σκάφους του Λιμενικού πριν εβδομάδες. Δεν είναι οι συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου και των θαλασσών μας. Δεν είναι οι μεταναστευτικές ροές…
Είναι ότι η πειρατική γαλέρα πλέει με ορμή εναντίον μας και εμείς, εκτός από την παραδοσιακή διπλωματία και το διεθνές δίκαιο, δεν έχουμε να πούμε ή να κάνουμε τίποτε άλλο.
Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο πειρατής δεν νοιάζεται για το διεθνές δίκαιο;
Αναλωνόμαστε με το να επικαιροποιούμε σχέδια και τακτικές της εποχής του Βιετνάμ, την ώρα που έχουμε απέναντί μας έναν ικανό πειρατή με δορυφόρους, βαλλιστικά όπλα και σύντομα αεροσκάφη τεχνολογίας στελθ και ένα στρατό παρανόμων που έχρισε πραιτοριανούς και εκπαίδευσε για ρεσάλτα στη διεθνή νομιμότητα και τάξη.
Αν έχουμε να διδαχθούμε κάτι από την ιστορία για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τους σύγχρονους πειρατές είναι τα παραδείγματα των Ισπανών και των Άγγλων του 16^ου και 17^ου αιώνα.
Οι πειρατές λυμαίνονταν τις θάλασσες και τους θαλάσσιους δρόμους του εμπορίου δρώντας αντισυμβατικά και ασύμμετρα. Οι Ισπανοί προσπαθούσαν να τους αντιμετωπίσουν πολεμώντας τους όπως πολεμούσαν και τα οργανωμένα ναυτικά των αντιπάλων τους. Το αποτέλεσμα ήταν συνεχώς να αποτυγχάνουν μέχρι που εξαφανίστηκαν ως ναυτική δύναμη.
Αντίθετα, οι Άγγλοι πολέμησαν τους πειρατές, ως πειρατές. Έκαναν την πειρατεία μέρος της στρατηγικής τους στο αχανές και ευέλικτο περιβάλλον των Ωκεανών, ενώ σε τακτικό επίπεδο λειτούργησαν ομοίως ασύμμετρα, καλύτερα ίσως και από τους ασύμμετρους πειρατές-αντιπάλους τους.
Το ζητούμενο για εμάς σήμερα είναι να κατανοήσουμε πως έχουμε απέναντί μας όχι ένα κράτος με στρατηγική και ανταγωνιστικά συμφέροντα που θα λειτουργήσει πολιτικά, αλλά μία πειρατική γαλέρα με καπετάνιο και πλήρωμα που διψά για λάφυρα.
Ο πειρατής δεν κηρύσσει πολέμους! Τον βλέπεις ξαφνικά στις ακτές σου, εισβάλει ξαφνικά στο σπίτι σου, μπαίνει ξαφνικά στο χωριό με τα γυναικόπαιδα εκτεθειμένα όταν οι άντρες και οι φρουροί βρίσκονται μακριά ή στα χωράφια τους. Ενδεχομένως να κάψει τη σοδειά σου ή να σε απειλεί διαρκώς να του πληρώνεις λύτρα που με αυτά θα σε κατασπαράξει αύριο, όταν δεν θα έχεις πια να του δώσεις κάτι…
Κανένας θεσμός και καμία συμβατική προσέγγιση δεν είναι ικανή να τιθασεύσει τον πειρατή, παρά μόνο η ικανότητά μας να γίνουμε καλύτεροι πειρατές από εκείνον στο σύγχρονο περιβάλλον.
Αν δεν το έχουμε καταλάβει, η «πειρατική γαλέρα» της Ανατολής μας έχει κηρύξει τον πόλεμο και εμείς οφείλουμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να αντιμετωπίσουμε τον πειρατή, ως πειρατές. Ειδάλλως, θα έχουμε την τύχη των Ισπανών…

• Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι διεθνολόγος ΠΗΓΗ

===================

• Κερδίζει όποιος πατήσει πρώτος τη σκάνδαλη: Μπορούμε να τα βάλουμε με τη σημερινή Τουρκία;

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
‘Οποιος θέλει να θρέφει αυταπάτες και να πιστεύει ότι η Τουρκία του Ερντογάν είναι μια χώρα θρασύδειλων μπουνταλάδων, με διαλυμένη οικονομία, ψυχασθενή πρόεδρο, τεράστια ανοιχτά μέτωπα που απειλούν να την καταπιούν και θα το βάλει στα πόδια μόλις ακουστεί το πρώτο μπάμ στο Αιγαίο, καλύτερα να μην συνεχίσει να διαβάζει αυτό το άρθρο.
Δυστυχώς αυτές οι αυταπάτες καλές είναι για να μας νανουρίζουν, αλλά μας έχουν στοιχίσει ακριβά στην ιστορία. Και εσχάτως μας έχουν οδηγήσει σε παροιμιώδεις ήττες και διασυρμούς. Από τα Υμια και την υπόθεση Οτσαλάν μέχρι αυτά τα χαμηλότερης κλίμακας νταηλίκια που συμβαίνουν σήμερα και παριστάνουμε ότι…ψιχαλίζει.

• Η Τουρκία λοιπόν, δεν ξέρω αν είναι ο προαιώνιος εχθρός με τον οποίο ποτέ δεν θα ημερέψουμε, σίγουρα όμως δεν είναι καθόλου εύκολος αντίπαλος. Σήμερα μας έχει ξεπεράσει σε όλα. Και σε ρυθμούς πληθυσμιακής αύξησης και σε δείκτες οικονομικής ευρωστίας, κυρίως όμως σε παραγωγική ικανότητα. Διαθέτει μία δεύτερης διαλογής έστω, αλλά αξιόμαχη αμυντική βιομηχανία την ώρα που εμείς ξεπουλάμε, ότι …πετάει κι ότι κολυμπάει, διαθέτει έναν πολυπληθέστατο στρατό, αρκετά εμπειροπόλεμο, πάνω απ’ όλα όμως διαθέτει ανοχή, λόγω θρησκευτικής και πολιτικής ιδιοσυγκρασίας στις ανθρώπινες απώλειες. Οι δικοί μας δύο αιχμάλωτοι για την ασφάλεια των οποίων δίνουμε μάχη, όπως κάθε πολιτισμένη χώρα, θα ήταν για τους Τούρκους ένας αμελητέος αστερίσκος στην εκστρατεία της Αφρίν.

Συνεπώς η ενδεχόμενη αναμέτρηση ξεκινά από διαφορετικές αφετηρίες. Στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου όπου είχα την τύχη να κάνω το μεταπτυχιακό μου στον τομέα της στρατηγικής (War Studies) ένα από τα αγαπημένα σενάρια εργασίας ήταν μία θερμή εμπλοκή Ελλάδας-Τουρκίας στη σύγχρονη εποχή. Κανείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει το αξιόμαχο των ελληνικών δυνάμεων(ήταν άλλωστε και η εποχή της μεγάλης ελληνοτουρκικής κρίσης με το «Σισμίκ»)
Κοινή διαπίστωση ήταν όμως πώς το θέατρο του πολέμου στο Αιγαίο προσφέρει στην Τουρκία δεκάδες εναλλακτικά σενάρια για επιθετικές ενέργειες μικρής έντασης(π.χ. κατάληψη ακατοίκητης βραχονησίδας), ενώ η Ελλάδα για να απαντήσει πειστικά θα πρέπει να κλιμακώσει άμεσα τον πόλεμο οδηγώντας τον σε μια γενικευμένη σύρραξη. Με κίνδυνο να ξεμείνει από δυνάμεις, «καύσιμα» και συμμάχους, αλλά και να χρεωθεί το υψηλό κόστος σε ανθρώπινες απώλειες.
Τι εννοώ; Η γεωμορφολογία του Αιγαίου είναι τέτοια που επιτρέπει στους απέναντι μία σειρά επιθετικών ενεργειών αντιπερισπασμού ρίχνοντας στην πατρίδα μας το βάρος της επιλογής μιας κλιμάκωσης με «αληθινά πυρά εναντίον ανθρώπινων στόχων».

• Τα περί δικής μας «πρώτης απάντησης» με μηχανοκίνητη εισβολή στη Θράκη και κατάληψη της …Αδριανούπολης είναι γραφικότητες για να διαβάζουν πυροβολημένοι σε παραστρατιωτικά σάιτ. Αυτές οι…αρματοδρομίες σε κατοικημένες περιοχές με εκατόμβες αμάχων ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα, σε οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια των Τούρκων η ελληνική απάντηση πρέπει να είναι ακαριαία, στοχευμένη και λελογισμένης ισχύος για να μην ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου σε έναν γενικευμένο πόλεμο που μέχρι να τον σταματήσουν οι «μεγάλες δυνάμεις» δεν ξέρουμε που θα έχει οδηγήσει.

Πολεμική αναμέτρηση με βομβαρδισμούς «πολιτικών στόχων» εργοστασίων, ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων και άλλων δικτύων υποδομής θα οδηγήσει στο απόλυτο χάος. Ο φόρος αίματος σε απώλειες θα είναι τρομερός και έξω από την (υποκριτική έστω) πολεμική ηθική του 21^ου αιώνα. Συνεπώς σε ένα θερμό επεισόδιο θα μιλήσουν τα «έξυπνα όπλα» και οι επαγγελματίες του κλάδου.
Το ερώτημα είναι είμαστε σε θέση; Ενας εμπειρότατος απόστρατος αξιωματικός του ναυτικού μου έλεγε ότι στην ελληνοτουρκική σύρραξη του μέλλοντος θα κερδίσει όποιος τολμήσει να πατήσει τη σκανδάλη πρώτος. Και αυτό απαιτεί εκτός από πολεμική ετοιμότητα, ισχυρή πολιτική βούληση.
Δεν είναι καθόλου εύκολος αντίπαλος η Τουρκία, ξαναλέω. Ειδικότερα για μία γενιά Ελλήνων που γαλουχήθηκε μέσα στην νομοτέλεια του ενδοτισμού από τους εκλεγμένους πολιτικούς της ταγούς. Σκύψαμε στους Αλβανούς την ώρα που υποδεχτήκαμε με ανοιχτές αγκάλες τα ξυπόλητα λεφούσια τους. Πουλήσαμε τα απαράγραπτα δίκαια μιας ιστορικής μειονότητας. Συμβιβαστήκαμε με τον παρανοικό αλυτρωτισμό των Σκοπιανών για να μη…ταυτιστούμε με τον Μιλόσεβιτς που μας έλεγε να τους κάνουμε μια μπουκιά. Τώρα πώς θα τα βάλουμε με τους πανίσχυρους Τούρκους;

• Ευτυχώς οι ιστορικές αποφάσεις δεν βασίζονται πάντα στη λογική. Όταν έρθει ο κόμπος στο χτένι απλά κλείνεις τα μάτια και πατάς το κουμπί. Η θα επιβεβαιώσουμε την προγονική παράδοση, ή απλά θα παραδοθούμε…

=============

• Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σε πόλεμο

• Δεν φταίει η Τουρκία

  • Ελλάδα, χώρα του κλώτσου και του μπάτσου…

  • Κ. Γρίβας: Η Τουρκία ανοίγει την βεντάλια των διεκδικήσεων της

  • Εθισμός στον διαχειριστικό νεο-ραγιαδισμό
    

  -----------

   

  Του Δημήτρη Καζάκη
  Όποιος θεωρεί ότι θα γλυτώσει τα χειρότερα ακολουθώντας τακτική κατευνασμού και ενδοτικότητας, δεν έχει αντιληφθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σε πόλεμο. Οι Τουρκικές ενέργειες με αποκορύφωμα τη σύλληψη και παράνομη κράτηση των δυο Ελλήνων στρατιωτικών, δεν συνιστούν απλά πρόκληση, αλλά ανοιχτή εμπλοκή. Κι όποιος νομίζει ότι η Τουρκία θα σταματήσει εδώ, τότε δυστυχώς δεν ξέρει τι του γίνεται.
  Η Τουρκία διενεργεί ανοιχτά επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας προκειμένου να δοκιμάσει την υποχωρητικότητα της πολιτικής ηγεσίας και την ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων. Πρόκειται καθαρά για τακτική προπαρασκευής, προκειμένου η Τουρκία να προετοιμάσει το έδαφος για πολεμικό τετελεσμένο.
  
  Η τακτική που ακολουθεί αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχει την ιστορική της αναλογία με την προετοιμασία του πολέμου από την φασιστική Ιταλία το 1939-40. Και η πολιτική κατευνασμού της σημερινής κυβέρνησης Τσίπρας είναι ανάλογη με την αντίστοιχη του δικτάτορα Μεταξά.
  Το καθεστώς της 4η Αυγούστου επέδειξε τέτοια υποχωρητικότητα έναντι των επιθετικών ενεργειών της φασιστικής Ιταλίας, γιατί έτρεμε τον πατριωτισμό και το αντιφασιστικό συναίσθημα του ελληνικού λαού. Η πολιτική κατευνασμού έφτασε στο σημείο ώστε να «θάψει» ακόμη και τον τορπιλισμό του εύδρομου «Έλλη» από ιταλικό υποβρύχιο εν καταδύσει μέσα στο λιμάνι της Τήνου ανήμερα του εορτασμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου τον Δεκαπενταύγουστο του 1940.
  Από τις 21 Αυγούστου το έγκλημα του τορπιλισμού πέρασε στις «μέσα σελίδες» των εφημερίδων και στα «ψιλά», προκειμένου να μην αναγκαστεί το καθεστώς Μεταξά να επιβεβαιώσει επίσημα αυτό που γνώριζε ή υποψιαζόταν όλος ο ελληνικός λαός: ότι το υποβρύχιο δεν ήταν «άγνωστης ταυτότητας», όπως έλεγε το καθεστώς, αλλά ιταλικό. Το καθεστώς Μεταξά δεν ήθελε την εγρήγορση και την εθνική ανάταση του ελληνικού λαού, ενώ στρατιωτικά προετοίμαζε έναν πόλεμο ολίγων ωρών με την φασιστική Ιταλία μόνο για το θεαθήναι, ή για την «τιμή των όπλων».
  Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Την ίδια τακτική ακολουθεί τόσο η Τουρκία – όπως τότε η φασιστική Ιταλία – όσο και η κυβέρνηση Τσίπρα, όπως τότε το καθεστώς Μεταξά. Και μπορεί να μην βιώσαμε ακόμη «τορπιλισμό της Έλλης», αλλά είναι νωρίς ακόμη. Ο κατευνασμός που ακολουθεί η κυβέρνηση ανοίγει το δρόμο για ανάλογο επεισόδιο. Ίσως και για πολύ χειρότερο.
  Άλλωστε έχουμε μπροστά μας την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας στις 25 Μαρτίου. Υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για τον Ερντογάν προκειμένου να σηματοδοτήσει την «ολική επαναφορά» του νεοσουλτανισμού που ο ίδιος και το καθεστώς του επιδιώκουν;
  Δεν γνωρίζω τι θα γίνει. Ούτε ισχυρίζομαι ότι θα το επιχειρήσει. Τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Τα πάντα εξαρτώνται αυτή τη στιγμή σχεδόν αποκλειστικά από τη στρατηγική του καθεστώτος Ερντογάν. Με την ελληνική πλευρά απλά να προετοιμάζεται να νομιμοποιήσει τα χειρότερα σε βάρος της πατρίδας και του λαού.
  Για το μόνο που θα πρέπει να είμαστε όλοι απολύτως βέβαιοι, είναι ότι ένα ανάλογο επεισόδιο όπως ήταν ο τορπιλισμός του εύδρομου «Έλλη» το 1940, είναι μπροστά μας. Θα συμβεί οπωσδήποτε, γιατί η υπεύθυνη κυβέρνηση της χώρας, μαζί με τους φίλους, εταίρους και συμμάχους της, έχουν δώσει πλέον το πράσινο φως στην Τουρκία. Την έχουν νομιμοποιήσει εκ προοιμίου για ότι κι αν επιχειρήσει.
  Το μόνο για το οποίο δεν είμαστε σίγουροι είναι για το πότε θα συμβεί και για το αν θα συμβεί στον αέρα, τη θάλασσα, ή το έδαφος της Ελλάδας. Ούτε φυσικά γνωρίζουμε πόσους νεκρούς θα στοιχίσει στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και φυσικά στον ελληνικό λαό.
  Όπως και να έχει η Τουρκία έχει ήδη στα κλισιοσκόπιά της τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Έχει εμφανώς την πρωτοβουλία των κινήσεων κατά μήκος του συνόλου της οριογραμμής με την Ελλάδα από Έβρο έως Καστελόριζο. Συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου.
  Κυρίως έχει το ελεύθερο μιας και γνωρίζει πολύ καλά πώς ότι κι αν κάνει, όσες εκατόμβες κι αν στοιχίσει στην ελληνική πλευρά, δεν πρόκειται παρά να κερδίσει νέα τετελεσμένα υπέρ της. 
  

  • Αρκεί να το κατορθώσει με όρους blitzkrieg, με όρους «πολέμου αστραπής» των λίγων ωρών, προκειμένου να θέσει τους όρους της για το μοίρασμα του Χότζα υπό την επιδιαιτησία των Ευρωπαίων και των Αμερικανών και την Ελλάδα στην κλίνη του Προκρούστη.
  Δεν υπάρχει πιο εκρηκτική συνταγή για πόλεμο απ’ αυτήν. Και ποτέ άλλοτε στην μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, η χώρα και ο ελληνικός λαός δεν έχουν δεχθεί μια τόσο άμεση απειλή πολέμου εκ μέρους της Γείτονος. Μια απειλή που πλέον δεν αφορά λόγια, δηλώσεις, παραβιάσεις και προκλήσεις, αλλά κλιμακούμενες καθαρά επιθετικές ενέργειες προετοιμασίας πολεμικών τετελεσμένων.
  Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ.