Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Διαβάζοντας για την παρέμβαση της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, προς τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, για το θέμα της άνευ λόγου και αιτίας συνεχιζόμενης κράτησης των δυο Ελλήνων στρατιωτικών από την Άγκυρα, άρχισα να σκέφτομαι το πόσο χρήσιμη είναι τελικά για το εθνικό συμφέρον, ειδικά όσο αφορά τα εθνικά θέματα και την εθνική ασφάλεια, η απόλυτη ταύτιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η κ. Μέρκελ παρενέβη στον Τούρκο Πρόεδρο, και ο Υπουργός Εξωτερικών, κ. Νίκος Κοτζιάς, μας ενημέρωσε ότι στη χθεσινή συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών, βρήκε αλληλεγγύη από τους ομολόγους του, των υπολοίπων κρατών μελών.
Εξαιρετικά θα μπορούσε να αναφωνήσει κανείς. Παρόλα αυτά όταν αρχίσει να σκέφτεται τα γεγονότα, το εξαιρετικά μετατρέπεται σε ένα “και λοιπόν”;
Γιατί να ακούσει ο Ερντογάν, την κ. Μέρκελ;
Και ωραία η αλληλεγγύη που βρήκε ο Υπουργός Εξωτερικών από τους ομολόγους του. Σε τι όμως μεταφράζεται δεν μας λέει ο κ. Κοτζιάς;
Η ωμή αλήθεια, που όλοι αγνοούν ή ακόμη χειρότερα κάνουν πως αγνοούν είναι ότι οι 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν μεταξύ τους πολύ μεγαλύτερες διαφορές από ότι έχει συνολικά η ΕΕ με την Τουρκία.
Διαβάζοντας για την παρέμβαση της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, προς τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, για το θέμα της άνευ λόγου και αιτίας συνεχιζόμενης κράτησης των δυο Ελλήνων στρατιωτικών από την Άγκυρα, άρχισα να σκέφτομαι το πόσο χρήσιμη είναι τελικά για το εθνικό συμφέρον, ειδικά όσο αφορά τα εθνικά θέματα και την εθνική ασφάλεια, η απόλυτη ταύτιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Όσο και να ακούγεται προκλητικό και αιρετικό τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι δεν είναι καθόλου χρήσιμη και ίσως, μάλιστα, να είναι και αρνητική.
Η κ. Μέρκελ παρενέβη στον Τούρκο Πρόεδρο, και ο Υπουργός Εξωτερικών, κ. Νίκος Κοτζιάς, μας ενημέρωσε ότι στη χθεσινή συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών, βρήκε αλληλεγγύη από τους ομολόγους του, των υπολοίπων κρατών μελών.
Εξαιρετικά θα μπορούσε να αναφωνήσει κανείς. Παρόλα αυτά όταν αρχίσει να σκέφτεται τα γεγονότα, το εξαιρετικά μετατρέπεται σε ένα “και λοιπόν”;
Γιατί να ακούσει ο Ερντογάν, την κ. Μέρκελ;
- Μήπως δεν πρόκειται για την ίδια Μέρκελ, που έχει σπεύσει τρείς φορές στην Τουρκία για να παρακαλέσει τον Σουλτάνο της Άγκυρας, να μην τη φέρει σε δύσκολη θέση, εξαπολύοντας ορδές παράνομων μεταναστών και προσφύγων προς την Ευρώπη;
- Μήπως δεν είναι η ίδια Μέρκελ, που ο Ερντογάν την κάθισε στον χρυσοποίκιλτο θρόνο στο προεδρικό παλάτι του, αντιμετωπίζοντάς την ως επαίτη σε ακρόαση. Και,
- Μήπως δεν είναι η Καγκελάριος της Γερμανίας η οποία μαζί με τους υπόλοιπους 27 σε λίγες ημέρες από σήμερα θα παρακαλάνε τον Ερντογάν και την Τουρκία στην Σύνοδο ΕΕ – Τουρκίας στη Βάρνα της Βουλγαρίας. Και πόσο μάλλον που τώρα είναι και αισθητά αποδυναμωμένη πολιτικά, στο εσωτερικό της Γερμανίας, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Και ωραία η αλληλεγγύη που βρήκε ο Υπουργός Εξωτερικών από τους ομολόγους του. Σε τι όμως μεταφράζεται δεν μας λέει ο κ. Κοτζιάς;
- Διότι το μόνο σίγουρο είναι ότι τα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ευρωπαϊκών συνόρων τα ακούει βερεσέ, και το έχει αποδείξει, ο κ. Ερντογάν. Και δικαιολογημένα τα ακούει βερεσέ, όταν στο μόνο το οποίο μετουσιώνονται είναι δηλώσεις για ειρηνική επίλυση των διαφορών, σεβασμό του διεθνούς δικαίου και το γνωστό σε όλους μας πλέον τροπάριο.
Η ωμή αλήθεια, που όλοι αγνοούν ή ακόμη χειρότερα κάνουν πως αγνοούν είναι ότι οι 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν μεταξύ τους πολύ μεγαλύτερες διαφορές από ότι έχει συνολικά η ΕΕ με την Τουρκία.
- Πραγματικά, προκαλεί λύπη η σκέψη του Ταγίπ Ερντογάν να ακούει την υπεύθυνη της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και την Άμυνα, κ. Φεντερίκα Μογκερίνι, να απευθύνεται στον ίδιο και τη Τουρκία με αυστηρότητα, και ο Πρόεδρος της Τουρκίας να πέφτει ξερός από τα γέλια.
- Και αυτή η σκληρή κριτική δεν πηγάζει από μια εχθρότητα απέναντι στην Ενωμένη Ευρώπη, αλλά από μια ρεαλιστική ανάλυση έναντι της σημερινής τραγικής, αστείας και επικίνδυνης, γερμανικής Ευρώπης και του συστήματος των ανίκανων χρυσοκάνθαρων του συστήματος των Βρυξελλών που την υπηρετούν. Δεν είναι το σημερινό χάλι η Ενωμένη Ευρώπη που οραματίστηκαν και πίστεψαν οι λαοί των ευρωπαϊκών χωρών.
- Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
Σχόλια