του Μάκη Ανδρονόπουλου –
Η μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (EMF) αποτελεί τη μείζονα πρόκληση του Βερολίνου απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αν το ευρώ ήταν ένα project που ευνόησε με σκανδαλώδη τρόπο τα γερμανικά οικονομικά συμφέροντα και μετέτρεψε τη Γαλλία στο άλλοθι του γερμανικού imperium, το EMF θα είναι η ολική παράδοση της Ευρώπης στην απόλυτη εξουσία της Γερμανίας. Το σχέδιο «νέα Ευρωζώνη» θα είναι ο φερετζές της Γερμανικής Ευρώπης. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο Μακρόν ενδέχεται να έχει αντιληφθεί ότι το EMF είναι ο Δούρειος Ίππος του Δρα Σόιμπλε, αλλά ακολουθεί μια στρατηγική κατευνασμού, την οποία έχει πληρώσει κατ΄ επανάληψη ακριβά η Ευρώπη. Το Βερολίνο θέλει να κλείσει τη μετατροπή πριν τις ευρωεκλογές του 2019, διότι φοβάται μια ανατροπή των συσχετισμών που σήμερα το ευνοούν.
Δεν είναι τυχαίο που το Βερολίνο θέλει το EMF ανεξάρτητο, ενώ οι υπόλοιποι θέλουν να ενταχθεί στις Συνθήκες της Ε.Ε. και να λογοδοτεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Επειδή το «ανεξάρτητο» δεν περνάει, τώρα οι Γερμανοί ζητούν το EMF να σέβεται τα εθνικά κοινοβούλια που σημαίνει ότι η Bundestag θα μπορεί να μπλοκάρει και πάλι τα πάντα.
Μόνη αντίσταση από Ιταλία
Σημειωτέον ότι, όπως επισημαίνει ο Γιάννης Κιμπουρόπουλος σε μια εξαιρετική του ανάλυση με τίτλο, «Το ελληνικό πείραμα μοντέλο για τη νέα Ευρωζώνη», «οι αποφάσεις του θα λαμβάνονται ομόφωνα πλην επειγουσών καταστάσεων για τις οποίες θα αρκεί πλειοψηφία 85%, όπως ισχύει σήμερα για τον ESM. Άρα, η Γερμανία και η Γαλλία, που διαθέτουν πάνω από το 15% των ψήφων στο EMF-ESM βάσει της κλείδας συμμετοχής τους (τα χρήματα που εισφέρουν), διατηρούν βέτο στις αποφάσεις».
Αυτό εξηγεί τον επαμφοτερίζοντα ρόλο της Γαλλίας και τις ανομολόγητες φιλοδοξίες του Μακρόν να ξαναφορέσει η Γαλλία τα παντελόνια του γαλλογερμανικού άξονα (Συνθήκη των Ηλυσίων). Συνεπώς, η όποια αντίσταση μπορεί να τεθεί είναι από την Ιταλία, πρώτη υποψήφια για το EMF, σε συμμαχία με την Ελλάδα, την Κύπρο, ίσως και τη Μάλτα και τις χώρες της Ιβηρικής.
- Δυστυχώς, πολιτικά η Ιταλία είναι ακόμη μετέωρη, καθώς το Μάιο του 2018 θα έχει γενικές εκλογές. Η πιθανότητα ανάδειξης μιας κυβέρνησης εχθρικής προς το Βερολίνο θα έχει καταλυτική σημασία στις εξελίξεις. Πάντως, το παιγνίδι θα είναι σκληρό και έχει ήδη αρχίσει, όπως μαρτυρούν οι περιοδείες Μακρόν στις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Πολλά φυσικά θα εξαρτηθούν και από το τι κυβέρνηση θα σχηματισθεί στη Γερμανία και με ποιο πρόγραμμα.
Σχόλια